"Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο /που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλι πικραμένο."
Καλό μήνα σε όλες και όλους σας σήμερα .....
Καλωσορίζουμε τον ωραιότερο μήνα της άνοιξης με ωραίες εικόνες , πίνακες ζωγραφικής, όμορφα τραγούδια και βίντεο και άλλα ηλεκτρονικά "καλούδια". .....
Καλωσορίζουμε τον ωραιότερο μήνα της άνοιξης με ωραίες εικόνες , πίνακες ζωγραφικής, όμορφα τραγούδια και βίντεο και άλλα ηλεκτρονικά "καλούδια". .....
Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες.
Κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά 19) η ονομασία του Μήνα (Maja) προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας.
Η Μαία ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα(Ατλαντίδες) και της Πλειόνης και μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος.
"ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΗΣ ΚΙ ΑΝΟΙΞΗ".
Παλιό Δημοτικό τραγούδι με την Τασούλα Μαλιαχώβα.
Ο Μάης αντιστοιχεί με τον αρχαίο μήνα Θαργηλιώνα(19 Μαΐου - 17 Ιουνίου) , τον γιόρταζαν με τα περίφημα "Ανθεοφόρια" και ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και στην κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη.
Λεγόταν και "Ανθεστήρια" ή αρχαιότερα "Διονύσια"
Κατά τα" Ανθεστήρια" ανασταινόταν ο "σκοτωμένος" Ευάνθης (επίθετο του Διονύσου) που απ' το χυμένο αίμα του φύτρωσε η άμπελος.
Στην αρχαία Ρώμη, γίνονταν γιορτές που τις έλεγαν "ροσύλλια". Την γιορτή αυτή την κράτησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, γιορτάζουν και σήμερα τα "ροσσύλια" όχι το Μάη αλλά το Σάββατο της Πεντηκοστής που είναι γιορτή πένθους.
Την ημέρα αυτή στολίζουν τους τάφους των πεθαμένων συγγενών τους.
Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα που ανοίγουν οι ουρανοί
λένε ένα φως που βλέπουνε οι άνθρωποι οι αγνοί
Στο φως που αναλήβεται ψηλά στον ουρανό
τ’ αγνά τους μάτια βλέπουνε τον ίδιο τον Χριστό
Στον χρόνο που ξανάνοιωσε, στις ώρες τις καλές
βλέπουν γαριφαλόσκονη στις πόρτες, στις αυλές
Τα δέντρα αγκαλιάζουνε, φωτίζουν τις πλαγιές
στολίζουν τριαντάφυλλα, πηγάδια τις πηγές
Γίνονται κάμποι ολόχρυσοι, γίνονται το κρασί
γίνονται ασημόκουπα να λάμπεις μέσα εσύ
Ευτυχισμένη πέτρα, βγες απ’ το βαθύ γιαλό
να δω τα λουλουδάκια σου, να την ονειρευτώ
Η γιορτή της Πρωτομαγιάς οχι μόνον δεν έπαψε να υπάρχει και μετά την κατάκτηση της Ελλάδας απο τους Ρωμαίους , αλλά εμπλουτίστηκε γιατί πίστευαν και οι δύο λαοί, ότι τα λουλούδια αντιπροσωπεύουν την ομορφιά των θεών και φέρνουν δύναμη, δόξα, ευτυχία και υγεία.
.jpg)
Παλιά, την πρωτομαγιά γύριζαν τα σπίτια της Σουβάλας Παρνασσού κορίτσια (5 ή 7 τον αριθμό-μονός αριθμός-το ένα "Μάης" στη μέση και 4 ή 6 συνοδοί) ντυμένα με λουλουδάτα ρούχα, με στεφάνια απο λουλούδια στο κεφάλι και κρατώντας κουδουνάκια και τραγουδούσαν , με παραλλαγές κάθε φορά στο σπίτι που πήγαιναν...
"Χόρεψε Μάη μ' χόρεψε κι Απρίλη λουλουδάτε
σ' αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μην ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει.
Να ζήσει σαν τον Παρνασσό, ν' ασπρίσει σαν το χιόνι.
Να κάμει γιούς αρματωλούς και γιούς καπεταναίους....."
Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα που συμβολίζει την τελική νίκη της άνοιξης πάνω στο χειμώνα και γι' αυτό επιλέχτηκε ως εργατική γιορτή και μέρα μνήμης των κοινωνικών αγώνων.
Εργατική Πρωτομαγιά : Σικάγο 1886 – Θεσσαλονίκη 1936
ΚΑΙ ΟΙ* ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΤΖΑΒΕΛΑΣ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.."Μάημ' Μάημ' χρυσομάη τι μας άργησες..."
2.jpg)
ΧΑΡΑΚΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗ ΤΑΣΣΟΥ
.jpg)
"Γ"
Κι αν ήρθε νύχτα παγερή
θα ξημερώσει χαραυγή
μη σας τρομάζει η παγωνιά
λαλάτε τη Λευτεριά
Μάη, Μάη, χρυσομάη, τί μας άργησες -
Μάημ- και δε φάνηκες;
Να μας φέρεις τα Λουλούδια και την Άνοιξη
σήκω λούσου κι άλλαξε
Τα νιάτα θέλουνε χαρά
την καταχτούν τη Λευτεριά
μ' αγώνες, δάκρυα κι αίματα
κι όχι με λόγια ή ψέμματα
Την πείρα κλέψτε απ' τη Ζωή
κι από τους θεούς την Αστραπή
και κάψτε τ' άδικο στη Γη
να γίνουμ' όλοι αδερφοί
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
-Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι.
-Μάης άβρεχος, μούστος άμετρος (αμέτρητος).
-Μάης άβρεχος, χρονιά ευτυχισμένη.
-Μάης πενταδείλινος, και πάλι δείλι θέλει (φαγητό).
-Να ’μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο πετεινός και γάτος το Γενάρη!
-Να ’μουν το Μάη μπιστικός, τον Αύγουστο δραγάτης.
-Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα κι ο Ιούνης με τα μήλα.
ΟΙ "OLYMPIANS" ΓΙΑ ΤΟ "Κορίτσι του Μάη "
-Ο Μάης ρίχνει τη δροσιά κι ο Απρίλης τα λουλούδια.
-Πώς λάμπει ο ήλιος του Μαγιού, τ’ Αυγούστου το φεγγάρι.
-Σαν έπρεπε, δεν έβρεχε, το Μάη δροσολόγαε…
"Άνοιξε το παράθυρο να μπεί ,δροσιά να μπεί του Μάη...." τραγουδάει ο Αντώνης Καλογιάννης.
-Στον καταραμένο τόπο, το Μάη μήνα βρέχει.
-Στων αμαρτωλών τη χώρα, το Μαγιόπουλο χιονίζει.
Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο
που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλι πικραμένο
έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι...
Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι
από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι
δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει...
Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα μαγεμένη
έχει τη μέρα αγκαλιά, τη νύχτα ερωμένη
έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι..
Δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει.
Πρωτομαγιά: Το μαγιάτικο στεφάνι, σύμβολο νίκης της φύσης
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επικράτηση της λαϊκής γιορτής κάθε 1η Μαΐου τοποθετείται ανάμεσα στον 12ο και 15ο αιώνα, την περίοδο επίδρασης των Φράγκων
Μικροί και μεγάλοι κάθε Πρωτομαγιά σπεύδουν να γιορτάσουν στη φύση την αναγέννησή της, καθώς η πρώτη μέρα του Μαΐου ουσιαστικά θεωρείται η πρώτη μέρα της άνοιξης. Είναι μέρα που μεταφέρει το μήνυμα δύναμης, της νίκης, της επικράτησής της. Κάθε Πρωτομαγιά η φύση δίνει τη δική της μάχη και τελικά την κερδίζει. Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η λαογράφος του «Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης Αγγελική Χατζημιχάλη» Σταυρούλα Πισιμίση, «είναι μια ημέρα νίκης του καλοκαιριού κατά του χειμώνα. Του καλοκαιριού όμως με την έννοια του καλού καιρού, της βλάστησης της γης και κατ' επέκταση νίκης της ζωής κατά του θανάτου. Υπάρχει η δοξασία ότι ο Μάιος τα κάνει όλα νέα, μια νέα ζωή αρχίζει για τον άνθρωπο και τη φύση. Είναι ο μήνας με μαγικές ιδιότητες θα λέγαμε».
Η επικράτηση της λαϊκής γιορτής κάθε 1η Μαΐου τοποθετείται ανάμεσα στον 12ο και 15ο αιώνα, την περίοδο επίδρασης των Φράγκων, «οπότε έχουμε ουσιαστικά μεταφορά του εορτασμού της άνοιξης από την 1η Μαρτίου την πρώτη μέρα του Μαΐου. Βέβαια, για τη χώρα μας είναι πιο λογική η ημερομηνία της 1ης Μαρτίου, διότι στην Ελλάδα έρχεται πολύ νωρίτερα η άνοιξη απ' ό,τι στις βόρειες χώρες» υπογραμμίζει η κ. Πισιμίση.
Κάθε τόπος και ένα έθιμο
Η ημέρα έχει άρωμα ανθισμένων λουλουδιών στα μαγιάτικα στεφάνια. Αυτήν τη δροσιά της βλάστησης, της αναγέννησης της φύσης, οι άνθρωποι θέλουν να τη νιώσουν από κοντά, να τη μεταφέρουν στον χώρο τους. «Υπάρχει όμως μια διαφοροποίηση των ανθρώπων της πόλης και της υπαίθρου. Ο άνθρωπος της πόλης φτιάχνει στεφάνια από λουλούδια ως σύμβολα της άνοιξης και της χαράς. Αντίθετα, ο άνθρωπος που ζει στην ύπαιθρο, τουλάχιστον κάποια χρόνια πριν, έφτιαχνε στεφάνια από πρασινάδες αλλά με καρπούς, σκόρδο (για τη βασκανία) και αγκάθι (για τον εχθρό) ή τσουκνίδα σε κάποια μέρη» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Πισιμίση και καταλήγει ότι γενικά το δίπολο ζωή- θάνατος υπάρχει σε πάρα πολλές τελετές, συμβολικές κινήσεις μέσα στον λαϊκό πολιτισμό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «αυτό που προτιμούν στον αγροτικό κόσμο γενικά είναι οι πρασινάδες, οι καρποί, το σκόρδο.
Σε κάποιες όμως περιοχές, όπως στη Σέριφο, αποβραδίς κρεμούν στην πόρτα στεφάνια από τσουκνίδα, λουλούδια και σκόρδο, ενώ στη Σύμη βάζουν κλωνάρια ελιάς, αγκαθιού, μαύρης συκιάς, ενώ ταυτόχρονα οργανώνουν και ομαδικές τελετές που αποβλέπουν κι αυτές να φέρουν στο χωριό τη χαρά, την ευλογία, τη δημιουργία. Στην Πάργα, τα παιδιά ανήμερα της Πρωτομαγιάς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το τραγούδι του Μαγιού και κρατάνε στα χέρια τους κλωνάρια πορτοκαλιάς ή νεραντζιάς γεμάτα άνθη, ενώ στην Κέρκυρα περιφέρουν έναν κορμό από τρυφερό κυπαρίσσι το οποίο έχουν τυλιγμένο με κίτρινες μαργαρίτες κι άλλα άνθη, αλλά και του κρεμάνε και ένα στεφάνι από χλωρά κλαδιά, κορδέλες, μαντήλια προκειμένου να μεταδοθεί το μήνυμα της χαράς, της άνοιξης.
Στον Άγιο Λαυρέντιο στον Βόλο, στολίζουν ένα παιδάκι με λουλούδια. Και στη Ναύπακτο το μαγιόπουλο ενσαρκώνει ένα παιδί το οποίο συνοδεύουν γέροι φουστανελάδες που κουβαλάνε κουδούνια στολισμένα με άνθη ιτιάς. Στην Εύβοια συνδυαστικά με τα λουλούδια γίνεται και παράκληση για βροχή με στόχο την καρποφορία, ενώ στην Πορταριά, αλλά και στο Ζαγόρι της Ηπείρου μεταμφιέζονται πέντε πρόσωπα και πηγαίνουν πομπή στο χωριό και κάνουν μια παράσταση που συμβολίζει το δίπολο, ζωή και θάνατος. Στα Άγραφα υπάρχει ένα έθιμο για την ανανέωση του σπιτιού. Οι νοικοκυρές αποβραδίς αδειάζουν τα δοχεία που υπάρχουν στο σπίτι είτε περιέχουν νερό, κρασί είτε οτιδήποτε άλλο και το πρωί τα κορίτσια πηγαίνουν με τις στάμνες να φέρουν το καινούργιο νερό. Τέλος, στην Κοζάνη κόβουν λυγαριά και την τυλίγουν στη μέση τους για να είναι ευλύγιστοι και δυνατοί».
ethnos.gr
Η «εκτέλεση των 200»: Οι Ναζί «βάφουν κόκκινη» την Καισαριανή
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ «εκτέλεση των 200 πατριωτών» που σημειώθηκε την Πρωτομαγιά του 1944, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της βαρβαρότητας της ναζιστικής πολεμικής μηχανής, η οποία σκόρπισε το θάνατο και πότισε με ελληνικό αίμα το γνωστό «Σκοπευτήριο» της Καισαριανής.
Είναι μια από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας και αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα.
Οι γνωστοί ως «200 της Καισαριανής» ήταν Έλληνες πολιτικοί κρατούμενοι που εκτελέστηκαν από τις δυνάμεις Κατοχής, ως αντίποινα για τη δράση της αντιστασιακής οργάνωσης του ΕΛΑΣ.
Οι περισσότεροι από τους εκτελεσθέντες παραδόθηκαν στις δυνάμεις Κατοχής από το προηγούμενο καθεστώς, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία τους ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Τι είχε προηγηθεί
Διμοιρία του 8ού Συντάγματος του ΕΛΑΣ υπό τον ανθυπολοχαγό ΠΖ του Ελληνικού Στρατού Μανώλη Σταθάκη επιτέθηκε κατά του διοικητή της 41ης Μεραρχίας Οχυρών και υποστράτηγου (Generalmajor) της ναζιστικής Γερμανίας Φράντς Κρεχ (Franz Krech) και της συνοδείας του στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας στις 27 Απριλίου του 1944 με αποτέλεσμα το θάνατο αυτού και μελών της συνοδείας του.
Την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει η απαγωγή του υποστράτηγου Κράιπε από Βρετανούς και Έλληνες αντιστασιακούς στην Κρήτη.
Το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών με τη συνεργασία και του ΕΑΜ άφησε σκοπίμως να διαρρεύσει για λόγους προπαγάνδας ότι ο υποστράτηγος Κρεχ εκτελέστηκε από την Γκεστάπο ως αντιφρονούντας και έδωσε στην δημοσιότητα πλαστογραφημένο γράμμα του όπου καλούσε τους Γερμανούς στρατιώτες σε λιποταξία.
Η εφημερίδα Καθημερινή στις 30 Απριλίου 1944, μετά την επίθεση ανταρτών του ΕΛΑΣ, δημοσίευσε την εξής ανακοίνωση:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφή«Την 27ην Απριλίου 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν Στρατηγόν και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν. Ως αντίποινα διατάχτηκε:
Ο τυφεκισμός 200 Κομμουνιστών την 1.5.1944. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάοι προς Σπάρτην έξωθεν των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν κακουργήματος τούτου Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.»
Η ίδια ανακοίνωση μοιράστηκε και στην μορφή φυλλαδίου από τις γερμανικές Αρχές Κατοχής.
Η ελληνική αντίδραση για την επικείμενη σφαγή
Οι οργανώσεις του ΕΑΜ και της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών του ΚΚΕ προσπάθησαν σε συνδικαλιστικό και φοιτητικό επίπεδο να τους διασώσουν, ενώ έγινε προσπάθεια και για ένοπλη επέμβαση από τον ΕΛΑΣ, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε.
Έγιναν ψηφίσματα σωματείων υπέρ της σωτηρίας των μελλοθάνατων, έγινε συγκέντρωση συγγενών στην Μητρόπολη, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός στο διαμέρισμά του προσευχόταν υπέρ της σωτηρίας τους.
Όταν αργά τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά στις απελπισμένες γυναίκες είπε: Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το Θεό».
Η εκτέλεση των 200 κρατουμένων έγινε το πρωί της 1ης Μαΐου 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου εκτελέσθηκαν με οπλοπολυβόλα, οι σοροί μεταφέρθηκαν στο Γ΄ Νεκροταφείο και τάφηκαν σε ατομικούς τάφους.
Μεταξύ των εκτελεσμένων, ήταν ο Ναπολέων Σουκατζίδης (εκτελούσε και χρέη διερμηνέα) και ο Αντώνης Βαρθολομαίος, στελέχη του ΚΚΕ με χρέη στρατοπεδάρχη, που ξεχώρισαν για την αυτοθυσία τους, αφού αρνήθηκαν να εκτελεστεί άλλος στη θέση τους όπως τους προτάθηκε από τον Γερμανό διοικητή του στρατοπέδου του Χαϊδαρίου, Καρλ Φίσερ (Karl Fischer). Εκτελέστηκε επίσης και ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Στέλιος Σκλάβαινας.
Δείτε βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=Q33kIPHJqZw
Ποιονε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Που γίνηκε μια Κυριακή
πρωί με τη δροσούλα.
Γιώργη με τη γλυκιά φωνή,
με τις φαρδιές τις πλάτες,
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και τραγούδησες
και τάραξες τη γειτονιά
ως πέρα στο Παγκράτι.
Ρεφρέν:
Ποιονε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Λευτέρη, με τα γαλανά
τα μάτια και την ομορφιά,
τους τοίχους που μπογιάτιζες
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και ζωγράφισες,
και το κοιτάν στη γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι;
Ρεφρέν
Γιάννη καλέ, Νίκο αδελφέ,
Δημήτρη καροτσέρη,
π’ άφησες έρμο τ’ άλογο,
να τριγυρνά στους δρόμους
και το κοιτάν στην γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι.
onalert.gr
7 τραγούδια για το Μπλόκο της Καισαριανής
ΑπάντησηΔιαγραφή(ΑΚΟΥΣΤΕ) Επτά ξεχωριστά τραγούδια με αναφορές στα 200 παλικάρια που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του ’44 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Την Πρωτομαγιά του 1944, 200 Έλληνες πολιτικοί κρατούμενοι εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις δυνάμεις Κατοχής, ως αντίποινα για τη δολοφονία, από αντάρτες του ΕΛΑΣ, ενός Γερμανού Στρατηγού και τριών συνοδών του στους Μολάους της Λακωνίας στις 27 Απριλίου 1944.
Όπως αναφέρει η Wikipedia:
Οι 200 της Καισαριανής ήταν Έλληνες πολιτικοί κρατούμενοι που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις δυνάμεις Κατοχής, ως αντίποινα για τη δράση της αντιστασιακής οργάνωσης του ΕΛΑΣ. Οι περισσότεροι από τους εκτελεσθέντες παραδόθηκαν στις δυνάμεις Κατοχής από το προηγούμενο καθεστώς, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των 200 ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Από το Φεβρουάριο του 1937 άρχισε η συγκέντρωση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών κατά της δικτατορίας του Μεταξά στο φρούριο της Ακροναυπλίας, στις φυλακές της Κέρκυρας και σε μικρά νησιά του Αιγαίου. Μετά από την συνθηκολόγηση της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941, έγινε και η τυπική παράδοση των 600 κρατουμένων της Ακροναυπλίας στους κατακτητές. Από αυτούς, οι 200 στάλθηκαν στα στρατόπεδα Κατούνας, Βόνιτσας, Λαζαρέτο και Κέρκυρας. Άλλους 300 έστειλαν στο στρατόπεδο Λάρισας - Τρικάλων. Από το στρατόπεδο της Λάρισας, 54 εκτελέστηκαν για αντίποινα στο Κούρνοβο στις 6 Ιουνίου του 1943. Με την συνθηκολόγηση των Ιταλών στις 8 Σεπτέμβρη 1943, οι Γερμανοί μετέφεραν τους Ακροναυπλιώτες της Λάρισας στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου.
Η εφημερίδα Καθημερινή στις 30 Απριλίου 1944, μετά την επίθεση ανταρτών του ΕΛΑΣ, δημοσίευσε την εξής ανακοίνωση:
Την 27ην Απριλίου 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν Στρατηγόν και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν. Ως αντίποινα διατάχτηκε:
Ο τυφεκισμός 200 Κομμουνιστών την 1.5.1944. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάοι προς Σπάρτην έξωθεν των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν κακουργήματος τούτου Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος.
Η ίδια ανακοίνωση μοιράστηκε και στην μορφή φυλλαδίου από τις γερμανικές Αρχές Κατοχής.
Οι οργανώσεις του ΕΑΜ και της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών του ΚΚΕ προσπάθησαν σε συνδικαλιστικό και φοιτητικό επίπεδο να τους διασώσουν, ενώ έγινε προσπάθεια και για ένοπλη επέμβαση από τον ΕΛΑΣ, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε. Έγιναν ψηφίσματα σωματείων υπέρ της σωτηρίας των μελλοθάνατων, έγινε συγκέντρωση συγγενών στην Μητρόπολη, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός στο διαμέρισμά του προσευχόταν υπέρ της σωτηρίας τους. Όταν αργά τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά στις απελπισμένες γυναίκες είπε: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το Θεό».
Η εκτέλεση των 200 κρατουμένων έγινε το πρωί της 1ης Μαΐου 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου εκτελέσθηκαν με οπλοπολυβόλα, οι σοροί μεταφέρθηκαν στο Γ΄ Νεκροταφείο και τάφηκαν σε ατομικούς τάφους. Μεταξύ των εκτελεσμένων, ήταν ο Ναπολέων Σουκατζίδης (εκτελούσε και χρέη διερμηνέα) και ο Αντώνης Βαρθολομαίος, στελέχη του ΚΚΕ με χρέη στρατοπεδάρχη, που ξεχώρισαν για την αυτοθυσία τους, αφού αρνήθηκαν να εκτελεστεί άλλος στη θέση τους όπως τους προτάθηκε από τον Γερμανό διοικητή του στρατοπέδου του Χαϊδαρίου, Καρλ Φίσερ (Karl Fischer). Εκτελέστηκε επίσης και ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Στέλιος Σκλάβαινας.
Επτά τραγούδια για τους ήρωες
Πολλά χρόνια αργότερα, τα γεγονότα της Καισαριανής έγιναν σημείο αναφοράς σε μια σειρά από ξεχωριστά λαϊκά τραγούδια, που γράφτηκαν από το 1965, μέχρι το πολύ πρόσφατο 2016 και μπορείτε να ακούσετε στα video που ακολουθούν.
https://www.youtube.com/watch?v=KMk119ZeHXQ
https://www.youtube.com/watch?v=uZ86bNxtA-k
https://www.youtube.com/watch?v=-_rJSVJ6Oo0
https://www.youtube.com/watch?time_continue=13&v=HKExMKZqqLs
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=GvH4sLGTCnI
https://www.youtube.com/watch?v=dzyYNIPpAsk
https://www.youtube.com/watch?v=_9ISKvUNdt4
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΩΓΛΟΥ ogdoo.gr
«Πατερούλη πάω για εκτέλεση...»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σημείωμα που άφησε ο Ναπολέων Σουκατζίδης στον πατέρα του λίγο πριν τον ντουφεκίσουν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
«Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να ‘σαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Ν’ αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδερφούλα μου, κι οι δυο τους μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη».
Ήταν ένας από τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μαΐου του 1944.
Ο Ναπολέων Σουκατζίδης ήταν φυλακισμένος κομμουνιστής από το 1936. Από τον Αϊ Στράτη μεταφέρθηκε τον Απρίλη του 1937 στις φυλακές της Ακροναυπλίας, όπου και παραδόθηκε από το καθεστώς του Μεταξά μαζί με εκατοντάδες άλλους Κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους στους Γερμανούς κατακτητές τον Απρίλη του 1941.
Στην Κατοχή μεταφέρθηκε στις φυλακές των Τρικάλων και της Λάρισας και τελικά τον Σεπτέμβρη του 1943 στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Στο Χαϊδάρι επειδή γνώριζε γερμανικά εκτελούσε χρέη διερμηνέα.
Οταν ο διοικητής του στρατοπέδου Κάρλ Φίσερ, διάβασε το όνομα του Σουκατζίδη στην λίστα των μελλοθάνατων, του είπε να παραμείνει στη θέση του.
Τότε ο Σουκατζίδης τον ρώτησε αν θα εκτελούσαν κάποιον άλλο, αντί για τον ίδιο και όταν ο Φίσερ απάντησε ότι έχει εντολή να εκτελέσει 200 από τους κρατούμενους, εκείνος δεν δέχθηκε να εκτελεστεί κάποιος άλλος στη θέση του.
Σε μια ένδειξη σπάνιου ηρωισμού αρνήθηκε να αντικατασταθεί από άλλον και τράβηξε για το απόσπασμα.
Ο Ναπολέων Σουκατζίδης (1909 - 1 Μαΐου 1944) ήταν Έλληνας κομμουνιστής συνδικαλιστής, ένας από τους 200 αγωνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μαΐου του 1944.
Βιογραφικό
Ο Ναπολέων Σουκατζίδης γεννήθηκε στην Προύσα το 1909. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Κρήτη, στην περιοχή του Αρκαλοχωρίου (της πρώην επαρχίας Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου). Τελείωσε τη Μέση Εμπορική Σχολή στο Ηράκλειο και εργαζόταν ως λογιστής. Ήταν πολύγλωσσος: γνώριζε καλά την αγγλική, ρωσική, γερμανική, γαλλική και τουρκική γλώσσα,[1] ενώ είχε και συγγραφικό έργο.[2] Ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, με σημαντική συνδικαλιστική δράση, ως πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου.[3] Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, συνελήφθη και εξορίστηκε στον Άη Στράτη.
Εξορία και φυλάκιση
Από τον Άη Στράτη μεταφέρθηκε τον Απρίλιο του 1937 στις φυλακές της Ακροναυπλίας, όπου παρέμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 1941, οπότε παραδόθηκε από την κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού στους Γερμανούς κατακτητές.[4] Κατά την διάρκεια της Κατοχής, μετήχθη διαδοχικά στις φυλακές των Τρικάλων, της Λάρισας και τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1943, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Στο Χαϊδάρι, επειδή γνώριζε γερμανικά, εκτελούσε χρέη διερμηνέα.
Εκτέλεση για αντίποινα
Λόγω της ιδιότητας και υπηρεσίας του ως διερμηνέα, και ενώ το όνομά του ήταν μεταξύ των 200 που επρόκειτο να εκτελεστούν (στην Αθήνα μόνο, καθώς υπήρξαν και εκτελέσεις αμάχων στην περιοχή των Μολάων) σε αντίποινα για την επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του διοικητή της 41ης Γερμανικής Μεραρχίας Οχυρών υποστράτηγου Φραντς Κρεχ (Franz Krech)[5] στους Μολάους,[6] ο διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, Καρλ Φίσερ (Karl Fischer), όταν ο Σουκατζίδης διάβασε και το δικό του όνομα στην λίστα των μελλοθάνατων, του είπε να παραμείνει στην θέση του. Τότε ο Σουκατζίδης τον ρώτησε αν θα εκτελούσαν κάποιον άλλο αντί για τον ίδιο, και όταν ο Φίσερ απάντησε ότι έχει εντολή να εκτελέσει 200 από τους κρατουμένους, ο Σουκατζίδης αρνήθηκε να εκτελεστεί κάποιος άλλος στην δική του θέση και ο ίδιος να γλυτώσει, και έτσι εκτελέστηκε με τους υπόλοιπους 199 κρατούμενους του Χαϊδαρίου την Πρωτομαγιά του 1944.[4] Την ίδια απάντηση έδωσε και ο στρατοπεδάρχης του Χαϊδαρίου, Αντώνης Βαρθολομαίος ο οποίος επίσης εκτελέστηκε.[7]
Στο τελευταίο γράμμα προς τον πατέρα του ο Σουκατζίδης έγραψε:«Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν' αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα* σου και την αδελφούλα μου, κι οι δυο τους μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη.[8]
*Εννοώντας την αρραβωνιαστικιά του Χαρά, αδελφή της Μαρίας Λιουδάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΕΜΑΤΑ
Αλέκος Παναγούλης: 43 Πρωτομαγιές από τον θάνατό του
Ήταν Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου.
Ήταν μια ηλιόλουστη, σχεδόν καλοκαιρινή μέρα και σε όλη την Ελλάδα είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες για τα παραδοσιακά γλέντια. Ξαφνικά το ραδιόφωνο της ΕΡΤ (τότε δεν υπήρχαν τηλεοπτικά κανάλια και η τηλεόραση της ΕΡΤ ξεκινούσε το πρόγραμμά της το απόγευμα) διέκοψε τα τραγούδια και μετέδωσε την τραγική είδηση: Το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη. Το αυτοκίνητό του, ένα Fiat Mirafiori, που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης κατευθυνόμενο προς τη Γλυφάδα, ξέφυγε από την πορεία του...
Ξαφνικά συννέφιασε. Όχι στον ουρανό, στα πρόσωπα σχεδόν όλων των Ελλήνων, που έχασαν τον άνθρωπό τους, τον ήρωά τους. Έναν άνθρωπο που κρατούσε ψηλά τη συνείδηση των Ελλήνων, που δεν θα συμβιβαζόταν, θα συνέχιζε να δίνει μάχες για το εθνικό και το δημόσιο καλό. Αμέσως οι φήμες ότι πρόκειται για δολοφονία εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα. Την επομένη, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρώτο θέμα την πιθανή δολοφονία Παναγούλη.
Το κλίμα, έτσι κι αλλιώς, φορτισμένο, έντονα πολιτικοποιημένο, δεν μπορούσε να μην επηρεαστεί από τον ξαφνικό και αναπάντεχο χαμό του.
Ο Παναγούλης είχε αποκαλύψει αρχεία της ΕΣΑ, που θα προκαλούσαν τεράστια προβλήματα στο πολιτικό κατεστημένο και τον είχαν φέρει σε ευθεία σύγκρουση με τον Αβέρωφ. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παναγούλης ήταν έτοιμος να παραιτηθεί από την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, με την οποία είχε εκλεγεί βουλευτής στις πρώτες εκλογές του 1974, λόγω της ύπαρξης πολιτικού και επίσης βουλευτή του ιδίου κόμματος, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τους χουντικούς...
Περίεργο τροχαίο...
Ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, που είχε αναλάβει την υπόθεση, δήλωσε: «Ερευνάται η υπόθεσις προς πάσα κατεύθυνσιν και αφήνει μεγάλα λογικά περιθώρια στην πιθανότητα της εγκληματικής ενέργειας. Είναι περίεργο τροχαίο ατύχημα. Τόσο περίεργο, ώστε να μην μπορεί κανείς να υποστηρίξει λογικώς ότι είναι ατύχημα».
Σημειώνεται ότι εκείνες τις μέρες όλοι αναζητούν τα τρία άγνωστα αυτοκίνητα που εικάζεται ότι έβγαλαν από την πορεία το αυτοκίνητο του Παναγούλη. Υπήρξαν πολλά ερωτήματα και σημαντικές καταγγελίες από ερευνητές κι από την οικογένειά του, που δεν απαντήθηκαν ποτέ. Τελικώς σημαντικές πληροφορίες έμειναν στο σκοτάδι και οι φήμες δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ.
Η κηδεία του Αλέκου Παναγούλη γίνεται στις 5 Μαΐου και μεταβάλλεται σε πάνδημο δημοκρατικό συλλαλητήριο, ενώ το βασικό σύνθημα, «Ζει», που αντηχεί στην Αθήνα θα γραφτεί και στους περισσότερους δρόμους της πόλης
Ένας αυθεντικός ήρωας
Έχουν περάσει από εκείνη τη μέρα 43 χρόνια. Το πιθανότερο για ένα σημερινό σαραντάρη, ή μικρότερο, το όνομα «Αλέκος Παναγούλης» να μη λέει και πολλά. Ίσως μόνο ένα δρόμο, κάτι συγκεχυμένο, έναν ήρωα απ' τους πολλούς ήρωες αυτής της χώρας, που ήθελε να σκοτώσει τον δικτάτορα. Όμως ο Παναγούλης ήταν κάτι πολύ παραπάνω.
Ήταν ο Έλληνας που δεν μπορούσε να ζει υπό το τυραννικό καθεστώς.
Ο Αλέκος Παναγούλης (1939-1976) ήταν αξιωματικός του στρατού ξηράς, με σπουδές στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Στις 13 Αυγούστου, του 1968, αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο με εκρηκτικά στη Βάρκιζα, αλλά απέτυχε για μια λεπτομέρεια. Συλλαμβάνεται, καταδικάζεται «εις θάνατον», αλλά κάτω από τις διεθνείς αντιδράσεις φυλακίζεται και εκεί αρχίζει ίσως ο μεγαλύτερος αγώνας του. Μπροστά στα απίστευτα βασανιστήρια αυτός βγάζει γλώσσα στους βασανιστές του, τους δείχνει ότι δεν φοβάται τίποτα, ούτε το θάνατο ούτε τα μαρτύρια και βρίσκει διέξοδο στην ποίηση, η οποία θα γοητεύσει ακόμη και τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι.
Ήταν ένας άνθρωπος αντισυμβατικός, ένας ιδεολόγος, που δεν άντεχε την τυραννία, δεν έκανε εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια.
Για όσους τον γνώρισαν ήταν απλώς ένας άγιος με πάθη. Θα γίνει σύμβολο.
Το βιβλίο που υπέγραψε η Οριάνα Φαλάτσι με τον τίτλο «Ένας άντρας» θα τον τοποθετήσει παγκοσμίως δίπλα στους αγίους των εξεγερμένων, όλων αυτών που δεν άντεχαν την καταπίεση των λαών τους.
Ένας αυθεντικός λαϊκός ήρωας δεν έχει ανάγκη τα βιβλία. Τα βιβλία τον έχουν ανάγκη. Και σίγουρα οι λαοί...
https://www.ethnos.gr/ellada/36000_imera-ergasias-protomagia-apo-sikago-mehri-ton-aimatobammeno-epitafio
ΑπάντησηΔιαγραφή