ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ. Στη μνήμη σου μεγάλε μας Ποιητή. "Ἀκούστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης, ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης..."

Στις  27  Φλεβάρη του 1943 πέθανε  ο  Μεγάλος  μας  Ποιητής  Κωστής  Παλαμάς.

Στην  μνήμη  του  εμείς  θα  σας  παρουσιάσουμε  οπτικοακουστικά  το  ποίημά  του "Ο  γρεμιστής" που ανέβασε  η  Κα  Σοφία  Λαμπροπούλου που  έγραψε  και  την  μουσική  και  το  ποίημα" Ηχείστε σάλπιγγες.."  που  έγραψε για  το  θάνατο  του Κώστή Παλαμά  ο Άγγελος  Σικελιανός. Δείτε  και  ακούστε.

Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,

ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.

Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι......

Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.

Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,

πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.

ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·

τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης

καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι

τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.

Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,

κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,

καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,

παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.

Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια

ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.

Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει

τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι

δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει

τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει

Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,

καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.

Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι

καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,

καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,

καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;

Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε

γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!

Κωστής Παλαμάς

ΣΤΗΝ  ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΣ  ΠΟΙΗΤΗ ΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ  ΚΡΑΤΑΕΙ  ΚΑΙ  Ο  ΑΓΓΕΛΟΣ  ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΠΟΥ  ΕΓΡΑΨΕ  ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΝ  ΚΩΣΤΗ  ΠΑΛΑΜΑ ΤΟ  ΣΥΓΛΟΝΙΣΤΙΚΟ  ΠΟΙΗΜΑ.... "Ηχήστε σάλπιγγες, καμπάνες  βροντερές. Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα".

Ο Άγγελος Σικελιανός αγνοώντας τελείως την παρουσία του πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου - στη νεκρώσιμη ακολουθία για τον Κωστή Παλαμά - και των αξιωματικών του Άξονα, αποδύθηκε σε ένα κάλεσμα για εθνική αφύπνιση, με μια απαγγελία γεμάτη συγκίνηση, με βροντώδη φωνή και ρωμαλέο ύφος. Ήταν ένας πραγματικός επαναστατικός παιάνας.

«Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε εύστοχα ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), δίνοντας το πνεύμα ομόθυμης παρουσίας του λαού στην κηδεία. Και «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» απήγγειλε το ποίημα Παλαμάς, που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Φεβρουαρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή:

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...

Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό

με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,

κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,

ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,

Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,

μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά

της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας

που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,

πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",

ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...

Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,

σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...

κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,

κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός

της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα

Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός

την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά

στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,

τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο

με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...

Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές

της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Στη συνέχεια, ο ποιητής Σωτήρης Σκίπης (1881-1952), από τους τελευταίους εκπροσώπους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, απήγγειλε συγκλονιστικά το ποίημά του Στον Κωστή Παλαμά.

Μέσ' από τα κάγκελλα τ' αόρατα

της απέραντής μας φυλακής,

μέσα στο κελί το σκοτεινό μας,

δεν εβάσταξες στον πόνο της Φυλής

κι έπεσες σα δρυς

από τα χτυπήματα

κάποιων μαύρων ξυλοκόπων

στο σκοτάδι της νυχτιάς της τραγικής,

δίχως να προσμείνεις την αχτίδα

της καινούργιας Χαραυγής.

Κι έπεσες καθώς από σεισμό

πέφτει μια μαρμάρινη κολόνα

κάποιου πανάρχαιου ναού.

Σα ναός, οπού χτυπιέται

απ' τα βόλια των βαρβάρων.

Σαν τον Παρθενώνα,

ήρωα, ποιητή του Αιώνα.

Μάτια στερεμένα από τις τόσες

συμφορές,

δάκρυα δε θα χύσουνε για Σένα.

Θα σε κλάψουνε μια μέρα

οι ίδιοι αυτοί που μας σκοτώνουν

έναν - ένα,

σαν ξυπνήσουν απ' τη μέθη τους

κι αντικρύσουν τι ερημιές

εσκορπίσανε στο διάβα τους

σ' αναρίθμητες καρδιές.

Φεύγεις, πας για το ταξίδι σου

το Αχερούσιο, το στερνό,

ω πρωτότοκε αδερφέ μας,

όμως κοίτα πώς ξοπίσω σου

οι Έλληνες σε χαιρετάνε.

Ο καθένας ένα στίχο σου

ψέλνοντας μελωδικό,

σε ξεπροβοδάνε

με τα μύρια σου τραγούδια,

που βουίζουν σα μελίσσια

πάνω απ' Απριλιού λουλούδια,

σα να προμηνάνε την Ανάσταση,

ω μεγάλε ραψωδέ μας.

Όταν τελείωσε η νεκρώσιμη ακολουθία, ο Σπύρος Μελάς, ο Άγγελος Σικελιανός και νέα παιδιά σήκωσαν το φέρετρο και κατευθύνθηκαν προς τον χώρο της ταφής. Την ώρα που θα εναπόθεταν το φέρετρο μέσα στη γη, πλησίασε ο αντιπρόσωπος του κατακτητή να καταθέσει στεφάνι. Τότε, ο λογοτέχνης Γιώργος Κατσίμπαλης άρχισε να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο: «Σε γνωρίζω από την κόψη...». Ακολούθησε το συγκεντρωμένο πλήθος, «πρώτα δειλά –περιγράφει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος– ύστερα η φωνή κατάκτησε όλον τον κόσμο, μυριόστομη. Ήταν η στιγμή η πιο συγκινητική. Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος. Κάποιος φώναξε Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος. Αλλά ο κόσμος ήθελε ελευθερία σκέτη και φώναζε Ζήτω η Ελευθερία!».

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΚΗΔΕΙΑ  ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟ...  "sansimera.gr"  και το  "http://polydrososparnassou.blogspot.gr/

ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ  * "ΠΑΤΡΙΔΕΣ "  

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΚΩΣΤΗ  ΠΑΛΑΜΑ  ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ  ΔΕΙΤΕ   ΕΔΩ.....http://polydrososparnassou.blogspot.gr/2015/01/blog-post_642.html

"Γ"