Τα Χριστούγεννα των αστέγων.

Ένας άστεγος που κοιμάται στο πεζοδρόμιο της Σταδίου στόλισε δίπλα στο στρώμα του ένα μικρό δεντράκι. Οι υπάλληλοι καθαριότητας του δήμου Αθηναίων, σύμφωνα με καταγγελίες του, το απομάκρυναν.

Παρακολουθούμε τη...
συζήτηση που ξέσπασε στο Διαδίκτυο, με τη συντριπτική πλειοψηφία των θαμώνων του Facebook, καθισμένοι στο ζεστό τους σπίτι,να εκφράζει τον αποτροπιασμό της για τον (σκληρό) τρόπο με τον οποίο αντέδρασε ο δήμος, και φοβάμαι πως πάλι κοιτάμε το (χριστουγεννιάτικο, εν προκειμένω) δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Όσο και αν οι περισσότεροι σταθήκαμε με τρυφερότητα και συγκίνηση μπροστά στην εικόνα του στολισμένου έλατου από έναν άνθρωπο που κοιμάται κατάχαμα και ζει από την ελεημοσύνη μας, ας δούμε την κατάσταση στην πραγματική διάστασή της,

Όλα τα είδη ανθρώπων μπορείς να βρεις στις γειτονιές μίας μεγάλης πόλης σαν την Αθήνα. Και για όλους αυτούς τους ανθρώπους η Πολιτεία πρέπει να μεριμνά. Η εξάλειψη του φαινομένου είναι μάλλον  αδύνατη , δεν υπάρχει στον κόσμο-δυστυχώς- πόλη (από την πιο φτωχή ως την πιο ακμάζουσα) που να μην έχει τους αστέγους της. Όμως, η παρουσία τους πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μείζον κοινωνικό πρόβλημα και όχι ως μια γραφική πινελιά στον αστικό ιστό που γοητεύει δια της παρακμής της, όπως την αντιμετωπίζουμε πολύ συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του άστεγου ,που ίσως το στόλισε επειδή το ήθελε η ψυχούλα του,ή για να εξοικονομήσει λίγα ψιλά για το φαγητό του, στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε φολκλόρ, ούτε χαριτωμένο, ούτε εορταστικό. Μια ακόμα εικόνα θλίψης είναι, σε μια θλιβερή πόλη. Μια εικόνα που έρχεται να προστεθεί στις εικόνες των ναρκομανών που κάνουν χρήση μπροστά στα μάτια μας, στις εικόνες των εξαθλιωμένων μεταναστών και προσφύγων που κάθονται στην πλατεία Ομονοίας και στις εικόνες των δεκάδων ζητιάνων (πολλά, ανάμεσά τους, τα παιδιά) που μπαινοβγαίνουν στα βαγόνια του ηλεκτρικού και του μετρό και που στέκονται στις γωνίες των δρόμων με προτεταμένο το χέρι τους.

Κυρίως όμως, σε μια πολιτισμένη κοινωνία, δεν μπορεί να κοιμούνται άνθρωποι στον δρόμο!

Δεν θα έπρεπε στην εποχή μας να υπάρχουν εξαθλιωμένοι! 

Αντί λοιπόν να τους αντιμετωπίζουμε ως ατραξιόν, ας σκύψουμε από πάνω τους με πραγματικό ενδιαφέρον και ας αναζητήσουμε τους τρόπους που θα περιορίσουν το αποτρόπαιο φαινόμενο...

Ας ευχηθούμε αυτοί οι άνθρωποι τις επόμενες γιορτές να έχουν στέγη και την αξιοπρέπεια που τους αναλογεί.

Χρόνια πολλά,με αγάπη και ελπίδα στη χρονιά που έρχεται!

Ν.Σ.