Η Γευγελή, πού οι περισσότεροι γνώριζαν, ώς συνοριακό σιδηροδρομικό σταθμό και αργότερα ώς... καζίνο, ήταν μία πόλη με συγκροτημένη, δυνατή και ευημερούσα Ελληνική Κοινότητα, η οποία παρά τις σφαγές, ακρωτηριασμούς και άλλες μεθόδους, δεν κατάφερε το κομιτάτο, να κάμψει, μέχρι πού η συνθήκη, δεν τήν συμπεριέλαβε, στήν Ελληνική επικράτεια, παρά το οτι ο Ελληνικός Στρατός, είχε καταλάβει αυτή και αλλες πόλεις βορειότερα.
Έτσι αργά και βασανιστικά, αρκετοί Έλληνες, πέρασαν στο Ελληνικό, αλλά οι περισσότεροι παρέμειναν εκεί, υφιστάμενοι τήν σκληρή βία, θρησκευτική, για να γίνουν σχισματικοί και γλωσσική, για να αφομοιωθούν.
Σήμερα κανείς δεν γνωρίζει, αν υπάρχουν και αν είναι καταγεγραμμένοι. Είναι ;
Αυτό μας θυμίζει, η υπέροχη αυτή φωτογραφία, τού Φαρμακείου " Η Θεραπεία ", στήν ιστορική Γευγελή, τού Ιωάννου Μ. Ζιούμου, πού ανακαλεί Ευρωπαϊκά πρότυπα, με πλήθος από φαρμακευτικά υλικά, παρασκευάσματα και καταποτια, καλλυντικά, εργαστήριο, αλλά και τόν ίδιον, επί το έργον, άψογα καλοντυμένο, με τόν βοηθό του επίσης, και, το ιγδίον, να συμπληρώνει, μία εικόνα ανεπαναλειπτη, για τήν μικρή, ασήμαντη βαλκανική πολίχνη, πού αξιώθηκε, τέτοιου επιπέδου, θεραπευτική βοήθεια, χάρις στο δυναμικό Ελληνικό στοιχείο, πού μετέφερε, αυτές τις γνώσεις, από τα μεγάλα Πανεπιστημιακά Ευρωπαϊκά κέντρα.
( Πολλές οικογένειες έκτοτε, εγκαταστάθηκαν στη Θεσ/νίκη, μεταξύ τών οποίων η Ιωαννίδη, τού γνωστού προπονητή κλπ ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου