Ένα συγκλονιστικό κείμενο του Γιώργου Χ. Θεοχάρη
Φίλε,
Βοιωτίας προς τα δυτικά, κινείσαι, εποχούμενος, για της Αράχωβας τη γκλαμουριά, όταν θα προσεγγίζεις το αρχαίο εκείνο τρίστρατο που ο Λάιος, πρώτος, σηματοδότησε με το αίμα του, χυμένο απ’ του Οιδίποδα τ’ ανήξερο χέρι, μάθε πως κι άλλοι νεκροί, δολοφονημένοι από χέρι που ήξερε, συντήρησαν την ματωμένη οδοσήμανση στα μέσα του 20ου αιώνα μ. Χ.
Μείωσε ταχύτητα στα όρια του μαρτυρικού Διστόμου και κοίτα, δεξιά όπως ανεβαίνεις, το κενοτάφιο της οικογένειας Λουκά Θεμιστοκλή Σφουντούρη.Θα δεις έναν μαρμάρινο σταυρό, μ’ ένα γλυπτό ανοιξιάτικο στεφάνι από μαργαρίτες και τριαντάφυλλα που περικλείει ένα περιστέρι μ’ ανοιχτά φτερά και στέρνο εκτεθειμένο –λες κι ότι δέχτηκε του κυνηγού τη σφαίρα ενώ πετούσε. Στη μαρμαρόπλακα διαβάζεις:
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Λ. ΣΦΟΥΝΤΟΥΡΗ
ΛΟΥΚΑΣ ΕΤΩΝ 55
ΦΛΩΡΟΥ ΕΤΩΝ 50
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΕΤΩΝ 33
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΤΩΝ 25
ΟΛΓΑ ΕΤΩΝ 20
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΕΤΩΝ 14*
ΕΦΟΝΕΥΘΗΣΑΝ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
ΤΗ 10 – 6 – 44
Άκουσε φίλε,
σ’ αυτό το κενοτάφιο βρίσκεται, μ’ έναν τρόπο, η σύνοψη της τραγωδίας του Διστόμου.
Ο Θεμιστοκλής πιάστηκε όμηρος, με άλλους έντεκα ξωμάχους, από τους Γερμανούς, σαν έφταναν στο Δίστομο, το μαύρο Σάββατο στις 10 Ιουνίου 1944. Λίγο μετά σκοτώσανε την αδερφή του Παναγιώτα που αμέριμνη έβοσκε τ’ αρνιά της στο Βρυόρεμα. Όσο βαστούσε η μέρα μέσα στο χωριό μακέλεψαν οι Ούννοι, νέους, γέρους νήπια, ζώα κι ό,τι ζωντανό –ανάμεσό τους τον Θεμιστοκλή και τον πατέρα του. Κίνησε η Φλωρού κι η Όλγα, η κόρη της, με δυο μουλάρια –σαν μάθανε τα μαύρα νέα- να φέρουνε τη σκοτωμένη Παναγιώτα τους. Φορτώσανε το πτώμα της και επιστρέφοντας απάντησαν το θάνατο να φεύγει για τη Λειβαδιά συντεταγμένος. Ήταν από τα τελευταία θύματα. Απόμειναν στις γράνες της δημοσιάς, μαζί με τα μουλάρια τους και τη νεκρή τους, θερισμένες από τα πολυβόλα.
Γι’ αυτό σου λέω φίλε,
σταμάτα μια φορά σ’ αυτό το κενοτάφιο της μνήμης.
Άφησε ένα αγριολούλουδο για τους 218 μακελεμένους του Διστόμου και συνέχισε, δρέψε την ευτυχία της ειρηνικής ζωής μας στην Αράχωβα τη νύχτα.
Περνώντας απ΄ του Καραϊσκάκη το άγαλμα δείξε του πως θ υ μ ά σ α ι, κλείνοντας πονηρά το μάτι σου.
Το βρήκαμε στο poihtikakailogotexnikaanalogia
Ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης (1951) είναι Έλληνας ποιητής, λογοτέχνης και εκδότης.
Γεννήθηκε στη Δεσφίνα Φωκίδος το 1951. Από το 1965 διαμένει στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Εργάσθηκε για πολλά χρόνια ως Τεχνικός μηχανολογικής συντήρησης στη χημική βιομηχανία) στην εταιρεία Αλουμίνιον της Ελλάδος.
Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και Διευθυντής έκδοσης του λογοτεχνικού περιοδικού Εμβόλιμον, το οποίο εκδίδεται από το 1988 στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Μετέχει στη σύνταξη της εφημερίδας Book Press.
Είναι γνώστης της Γαλλικής Γλώσσας.
Ποιήματά του, δοκιμιακά κείμενα και λογοτεχνικές κριτικές δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και λατινοαμερικάνικα.- Πτωχόν Μετάλλευμα, εκδ. Εμβόλιμον, 1990,
- Αμειψισπορά, εκδ. Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς, 1996,
- Ενθύμιον, εκδ. Καστανιώτη, 2004
- Από Μνήμης, εκδ. Μελάνι, Αθήνα 2010.
- Δίστομο - 10 Ιουνίου 1944 το ολοκαύτωμα, εκδ. Βιβλιοπωλείο "Σύγχρονη Έκφραση", 2010. Το έργο αυτό τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο 2011 στην κατηγορία Χρονικό–Μαρτυρία.
ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ TOY ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ "ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου