ΣΤΙΒΕΝ ΧΟΚΙΝΓΚ

Ο διαπρεπής Βρετανός θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 76 ετών, στο σπίτι του στο Κέιμπριτζ.....

«Μια φορά είχε πει ‘δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς’. Θα μας λείπει για πάντα», σύμφωνα με την ανακοίνωση των παιδιών του, την οποία αναμετέδωσε επίσης το BBC.

O Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, υπήρξε ένας σταρ της επιστήμης.

Από επιστημονική άποψη, ο Χόκινγκ θα μείνει στα χρονικά της επιστήμης, επειδή έθεσε ένα ασυνήθιστο ερώτημα: Πότε μια μαύρη τρύπα δεν είναι μαύρη; Όταν εκρήγνυται, ήταν η απάντησή του.

Το πρώτο του επιστημονικό επίτευγμα, σύμφωνα με τον Guardian, ήλθε το 1970, όταν μαζί με τον Ρότζερ Πενρόουζ εφάρμοσαν τα μαθηματικά των μαύρων οπών σε όλο το σύμπαν και έδειξαν ότι υπήρχε μια μοναδική περιοχή άπειρης καμπυλότητας στο χωροχρόνο, από όπου προέκυψε η αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ).

Το 1974 χρησιμοποίησε την κβαντική θεωρία για να δηλώσει ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν θερμότητα, άρα χάνουν ενέργεια και τελικά «πεθαίνουν», με μια πολύ αργή διαδικασία που μπορεί να χρειασθεί περισσότερα χρόνια από όλη την ηλικία του σύμπαντος. Η πρότασή του ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία με μορφή θερμότητας, πυροδότησε μια μακρά διαμάχη στην κοσμολογία. Σύμφωνα με τον Χόκινγκ, αυτό σήμαινε ότι όλες οι πληροφορίες που πέφτουν μέσα στη μαύρη τρύπα, θα χάνονται για πάντα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με έναν από τους νόμους της κβαντικής θεωρίας, με αποτέλεσμα να έλθει σε σύγκρουση με τους περισσότερους συναδέλφους του.

Ο Χόκινγκ στη συνέχεια άλλαξε άποψη και υποστήριξε ότι οι πληροφορίες αποθηκεύονται στον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας και μετατρέπονται σε ακτινοβολία ξανά, η οποία εκπέμπεται από τη μαύρη τρύπα. «Παραδέχομαι ότι ίσως η απώλεια της πληροφορίας δεν συμβαίνει», φώναξε μια μέρα δυνατά με την ηλεκτρική φωνή του στους φοιτητές του μέσα σε ένα παμπ μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Βρετανίας και πέντε χρόνια αργότερα καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, στην πιο διάσημη πανεπιστημιακή έδρα της Βρετανίας - αν όχι όλου του κόσμου- που κάποτε κατείχαν ο Ισαάκ Νεύτων και ο Πολ Ντιράκ. Έμεινε σε αυτή τη θέση για 30 χρόνια και μετά έγινε διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας του ιστορικού πανεπιστημίου.

Το 1982 ήταν από τους πρώτους που έδειξαν ότι οι κβαντικές διακυμάνσεις οδήγησαν -μέσω της διαδικασίας του κοσμικού πληθωρισμού- στη δημιουργία και εξάπλωση των γαλαξιών στο σύμπαν.

Αν και δεν κατάφερε - ή δεν πρόλαβε- να πάρει το Νόμπελ, είχε τιμηθεί με πολλά άλλα σημαντικά βραβεία ('Αλμπερτ Αϊνστάιν, Βολφ, Κόπλεϊ κ.α.). Επίσης, αρεσκόταν να βάζει επιστημονικά στοιχήματα με άλλους φυσικούς, αν και είχε μια τάση να τα χάνει, όπως, για παράδειγμα, όταν το 2012 έχασε 100 δολάρια, επειδή είχε στοιχηματίσει ότι ποτέ δεν θα ανακαλυπτόταν το μποζόνιο του Χιγκς - το οποίο βρέθηκε στο CERN λίγο μετά!

«Το Χρονικό του Χρόνου»

Το πιο λαμπερό αστέρι της σύγχρονης κοσμολογίας, σύμφωνα με τον Guardian, έζησε στη σκιά ενός πρόωρου θανάτου επί δεκαετίες και επιχείρησε να απαντήσει στα πιο περίπλοκα ζητήματα, αυτά της ζωής, της αρχής του σύμπαντος, και του χρόνου. Η ευφυία του, σε πλήρη αντίθεση με τη σωματική του αδυναμία, ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες.

Το βιβλίο του «Το Χρονικό του Χρόνου», αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο, από τα πιο περίπλοκα βιβλία για το σύμπαν που όμως διαβάστηκε και από απλούς, μέσους αναγνώστες χωρίς εξειδίκευση στη φυσική.

«Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που θα το πουλούν ακόμη και στα αεροδρόμια» είχε πει και αποκάλυψε ότι το διάβαζε στις νοσοκόμες του για να δει αν το καταλαβαίνει ο κόσμος.

Ήταν περήφανος γιατί περιείχε μόνο μια εξίσωση αυτή της σχετικότητας, Ε=mc2 (η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο).

Από το 1974 και μετά εργάστηκε με στόχο να παντρέψει την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αινστάιν με την Κβαντική Θεωρία. Κρίσιμη σε αυτό ήταν το έργο του και οι θεωρίες του για τις μαύρες τρύπες.

Εκτός από την ευφυία του, χαρακτηριστικό ήταν το χιούμορ του, αλλά και η επιμονή του, το πείσμα του.

«Προσέδωσε ένα ανθρώπινο πρόσωπο στην επιστήμη» είπε ο αστροφυσικός Μάικλ Τέρνερ, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο.

Όταν τον ρώτησαν αν ο Θεός έχει θέση στο σύμπαν και στο έργο του ο Χόκινγκ απάντησε: «Με κάποιον τρόπο, αν κατανοήσουμε το σύμπαν, είμαστε στη θέση του Θεού» αναφερόμενος στη δυναμική του ανθρώπου και στις δυνατότητές του.

Είπε ακόμα. «Δεν υπάρχει παράδεισος ή μετά θάνατον ζωή»
•  Έχουμε το πολύ 1.000 χρόνια πριν εξαφανιστούμε από τη Γη
• Ο Χόκινγκ έπασχε από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), κατάσταση που είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των ετών. Εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα σε ηλικία μόλις 21 ετών και οι γιατροί τότε, δεν του είχαν δώσει παραπάνω από δύο χρόνια ζωής. Όμως, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, κανένα εμπόδιο δεν κατάφερε να τον σταματήσει. Κατέληξε σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνούσε μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας. 

Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει τρία παιδιά.

πηγή.tvxs

N.Σ.