Παναγιώτης Δημάκης
ΜΑΡΤΗΣ... ΓΔΑΡΤΗΣ ...
Στα υελογραφημένα μενταγιον, Vitraux mediavales, τής Notre-Dame De Lausanne, (τα οποία θα αναρτώνται ανελλιπώς), όπου και εμφανίζεται η ακολουθία τών Μηνών, σε μία μνημειακή απεικόνιση, ο Μάρτιος, εμφανίζεται ώς στιβαρός και ακμαίος χωρικός, ντυμένος με χειμερινά ενδύματα και σκούφο, υψηλά υποδήματα, να επιδίδεται στις εποχικές εργασίες, συγκεκριμένα στο κλάδεμα, τών πρέμνων τής αμπέλου, αλλά και τής αναδενδράδας, στην ύπαιθρο, πού υποδηλώνεται με υπέροχο πράσινο χρώμα.
Οι Ρωμαίοι τού έδωσαν, το όνομα τού Θεού τού πολέμου, αλλά τον θεωρούσαν και δυσοίωνο, Idus Martiae, για τις Ειδούς τού Μαρτίου, για τις οποίες ο μέγας Καβάφης, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα ποιήματα του,....τα μεγαλεία να φοβάσαι ώ ψυχή. ... (χρήσιμη ή και αναγκαία, είναι μία ακόμη ανάγνωση).
Παλαιότερα, σ όλα τα παιδιά και τα νεαρά άτομα, έδεναν, στο δάκτυλο ή στον καρπό, μια ασπροκόκκινη κλωστή, τον Μάρτη, υποτίθεται για την προστασία από τον Μαρτιάτικο ήλιο, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται, για μία μυστηριώδη επιβίωση, τής "κρόκης" τών Ελευσινίων Μυστηρίων, πού παραμένουν "μυστήρια" και σήμερα, ίσως σχετιζόμενα με την αναγεννητική δύναμη τής Φύσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου