Αισχροκέρδεια και νεοπλουτισμός πηγαίνουν πάντα χέρι-χέρι.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του νεόπλουτου είναι και η άκρατη επίδειξη που, τις πιο πολλές φορές, αγγίζει τη γελοιότητα.
Απολαύστε τι έγινε στη Θήβα το έτος 1928!......
"Στη Θήβα έχει δημιουργηθεί το έτος 1928 μια νέα και πολύ πρωτότυπος αριστοκρατία, η οποία δεν μπορεί να ονομαστή αλλιώς: Είναι η αριστοκρατία του… φλιτζανιού. Μου είναι απολύτως αδύνατον να εξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό, χωρίς να εξιστορήσω πως έμαθα την ύπαρξή της.
Κάθε πρωί που έβγαινα σε κάποιο από τα καφενεία της δροσερής οδού Επαμεινώνδα να πάρω κάτι, άκουα τα γκαρσόνια δεξιά και αριστερά μου να φωνάζουν από καιρού εις καιρόν:
-Έναν βαρύυυνν γλυκόοον του κυρ-Μιχάλη! Στο δικόοο του!
Ή ως εξής:
-Έναν μέτριον βραστόοοον του κυρ-Θανάση! Στο δικόοο του!
Εσκανδαλίστικα. Τι είναι πάλι αυτό "το δικό" τους; Διότι δεν είναι ένας ούτε δύο ούτε τρεις. Είναι κάμποσοι όλοι αυτοί των οποίων η παραγγελία του καφέ συνοδεύεται στερεοτύπως κάθε φορά με την αινιγματικήν αυτήν δια τους αμύητους ουράν. Επί τέλους απηυθύνθην σ’ ένα γκαρσόνι.
-Διαφώτισέ με, παιδί μου, ποιο είναι αυτό "το δικό" τους;
-Το φλιτζάνι τους, μου απήντησε.
-Τους τώχετε σημαδέψει;
-Όχι δεν είναι από το κατάστημα. Άπαξ το φέρνουν από το σπίτι τους, επί τούτου, το οποίον τους σερβέρνουμε μ’ αυτό!
-Το κάνουν από φόβο καμιάς αρρώστιας;
-Δεν τους παρατάς! Είναι μέγκλα (σ.σ. λαϊκή παράφραση της ετικέτας "made in England". Σήμαινε κάτι σαν "κυριλέ".).
-Μέγκλα;
Βεβαίως μέγκλα, καθ’ ότι δεν θέλουν το φλιτζάνι το οποίον πίνει όλος ο κόσμος!
Άπαξ πληροφορηθείς τοιουτοτρόπως περί της μέγκλας απεφάσισα να την παρακολουθήσω. Αυτοί που έχουν "το δικό" τους δεν έχουν διάβολε μόνον αυτό! Έχουν και τον τρόπο τους.
Δεν είναι διόλου κοινοί τύποι. Είναι άνθρωποι καθώς πρέπει, νοικοκυραίοι, σοβαροί, εργατικοί, μεγάλοι άρχοντες των πεπονιών και των καρπουζιών των αγρών και των μπεζαχτάδων, αγαθότατοι κατά τ’ άλλα, που έχουν όμως αυτή την αρχέγονη και κοινή αδυναμία να μην είναι "όπως όλος ο κόσμος".
Εκέρδισαν με τον ιδρώτα του προσώπου των μερικά χρήματα. Εννοούν γι’ αυτό να ξεχωρίσουν από τον πλησίον. Αλλά με ποιον τρόπο: … Εδώ οι νέοι πλούσιοι των Θηβών βρέθηκαν σε δυσκολία. Πώς να διακριθούν, πώς να ξεχωρίσουν σε μία πόλη που είναι αδύνατον να κάμετε κάτι ανέφικτον από υλικής απόψεως για το διπλανό σας;
Στις μικρές πόλεις οι άνθρωποι τηγανίζονται στο ίδιο τηγάνι σαν μαρίδες καλά κολλημένες ουρά με ουρά.Κάποιος είχεν ένα πρωί την έμπνευσιν του ιδιαιτέρου φλιτζανιού! Εκουβάλησεν από το σπίτι του κι ενεπιστεύθη στον καφετζή ένα κομψό, φαρφουρένιο φλιτζάνι.
-Τα φλιτζάνια σου, μάστορη δεν είναι για μένα. Είναι για τα πανηγύρια. Πάρε αυτό για να μου φέρνεις τον καφέ μου!
Ο άνθρωπος αυτός έλυσε μ’ έναν απλό τρόπο το πρόβλημα των κοινωνικών διακρίσεων! Εδημιούργησε τα οικόσημα της εγχωρίου αριστοκρατίας.
Δεν έχετε παρά να κοιτάζετε σε τι φλιτζάνι πίνει ο πλαγινός σας για να τον κατατάξετε ασφαλώς.
Θα ιδήτε φλιτζάνια διαφόρων ειδών, σεβνταλίδικα, μερακλήδικα, χαμηλά, ψηλότερα, με χρυσές ή χρωματιστές γιρλάντες και πλάι τον αγαθό Θηβαίο να ποζάρει με καμάρι τρικούβερτο…
Θρηνώ από τώρα τα γκαρσόνια που θα είναι υποχρεωμένα να έχουν την μνήμην του Ναπολέοντος για να μην μπερδεύουν τα φλιτζάνια της πελατείας. Αν δεν φροντίσουν να καταρτίσουν φλιντζανοθήκες με ειδικά ευρετήρια θα τρελαθούν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου