Η σφαγή τού Διστόμου, οι αδικαίωτοι νεκροί, η απέχθεια πού προκαλεί, η αδιαφορία τού σημερινού Γερμανικού κράτους, να εκπληρώσει στοιχειώδεις ηθικές και υλικές υποχρεώσεις, είναι λίγο πολύ γνωστά θέματα, πού αρμοδίως χειρίζονται το Ελληνικό κράτος, αλλά και σημαντικοί πολίτες, πού αγωνίζονται για το αυτονόητο.
Υπάρχει όμως και ένα μικρό δείγμα χριστιανικής και ηθικής συμπεριφοράς, από μία κωμόπολη στο εσωτερικό της Ελλάδος, την Ελάτεια, πού το 1945, εν μέσω ερειπίων, κατεστραμμένης τοπικής οικονομίας, από τα ίδια κατοχικά στρατεύματα, εδέχθη δυο ορφανά, τής σφαγής τού Διστόμου και τα ενέταξε στον κοινωνικό ιστό.
Τα ορφανά ανέλαβε, η παλαιά τής Ελατείας, οικογένεια τού ιατρού Νικοπούλου και είναι άγνωστον πόσο παρέμειναν.
Το ένα ορφανό, έχει εγγραφεί στο Δημοτικό σχολείο Ελατείας, φωτο 1-2 , το άλλο δεν ανιχνεύεται, λόγω εγγενών δυσχερειών. Το τεκμήριο αυτό κατατίθεται, ώς εγκώμιον τής συγκροτημένης τότε τοπικής κοινωνίας, αλλά και τής οικογένειας Νικοπούλου, πού σε δύσκολες ώρες, έδωσαν βοήθεια στα ορφανά αυτά, αθώα θύματα μίας εγκληματικής ενέργειας, ενός Ευρωπαϊκού κράτους, τού Γερμανικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων του Πολύδροσος Παρνασσού.
Διατηρήστε τα σχόλιά σας ευγενικά, πολιτισμένα και ουσιώδη. Σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο ή προσβολές θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε, διαβάστε την Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων πριν σχολιάσετε. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.