Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 12 Ιουνίου 1913. Ο Πελοποννήσιος στην καταγωγή πατέρας του ήταν μεγαλέμπορας και μετά το οικονομικό κραχ του 1929 η…
πολυάριθμη οικογένειά του έφυγε για τη Mασσαλία, όπου ο Nτίνος τελείωσε το γυμνάσιο. Στην Αθήνα έφτασε έξι χρόνια αργότερα και ακολούθησε εμπορικές σπουδές. Υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό, όμως η απόλυσή του απ’ αυτόν συνέπεσε με την έναρξη του πολέμου του 1940 κι έτσι ξαναντύθηκε στο χακί.
πολυάριθμη οικογένειά του έφυγε για τη Mασσαλία, όπου ο Nτίνος τελείωσε το γυμνάσιο. Στην Αθήνα έφτασε έξι χρόνια αργότερα και ακολούθησε εμπορικές σπουδές. Υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό, όμως η απόλυσή του απ’ αυτόν συνέπεσε με την έναρξη του πολέμου του 1940 κι έτσι ξαναντύθηκε στο χακί.
Αργότερα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου, απ’ όπου απορρίφθηκε, για να περάσει τελικά στη Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με το θίασο της Κατερίνας στο έργο του Λέο Λεντς «Κυρία, σας αγαπώ» και έκτοτε συμμετείχε στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν και πολλών άλλων. Tο 1954 συγκρότησε θίασο με το Μίμη Φωτόπουλο, με τον οποίο αποτέλεσαν ανεπανάληπτο κωμικό δίδυμο. Τρία χρόνια αργότερα και μέχρι το 1969 δημιούργησε δικό του θίασο, ανεβάζοντας έργα όπως: «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Η κυρία του κυρίου», «Το έξυπνο πουλί», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως» κ.ά.
Τα επόμενα χρόνια στράφηκε στην επιθεώρηση, πρωταγωνίστησε σε μιούζικαλ («Καμπαρέ», «Γλυκιά Ίρμα»), περιόδευσε στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Tο 1977 ερμήνευσε τον «Αμφιτρύωνα» του Πλαύτου στο Εθνικό Θέατρο, ενώ το 1978 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο με τις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Αλ. Σολωμού. Για την προσφορά του στο θέατρο τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος είχε λατρεία και για την έβδομη τέχνη. Ο κινηματογράφος είχε μπει στη ζωή του από το 1948, όταν έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Εκατό χιλιάδες λίρες». Ακολούθησαν περισσότερα από 90 φιλμς, πολλά από τα οποία έμειναν ως κλασσικά, όπως: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Κακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Το Δόλωμα» (1964), «Η Κοροϊδάρα» (1967), «Ο Στρατής παραστράτησε» (1969). Το 1986 συμμετέχει στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μελισσοκόμος».
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται, ακόμα, τρεις δίσκοι -ο ένας με σατιρικά του Γεώργιου Σουρή, δύο βιβλία με ευθυμογραφήματα, μια ποιητική συλλογή και φυσικά την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Hλιόπουλος ονόματι Nτίνος».
Πέθανε στις 4 Ιουνίου του 2001.
ΠΗΓΗ: TROMAKTIKO
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος (Αλεξάνδρεια 12 Ιουνίου 1915 – Αθήνα, 4 Ιουνίου 2001) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1915, από Έλληνες
γονείς. Ο πατέρας του καταγόταν από την Πελοπόννησο-–Κυπαρισσία και η μητέρα
του είχε γεννηθεί στην Υεμένη. Ο έμπορος πατέρας του καταστρέφεται οικονομικά
από το κραχ του 1929 και υποχρεώνεται να μετακομίσει μαζί με την γυναίκα και τα
παιδιά του (δύο αγόρια και τρία κορίτσια) στη Μασσαλία, όπου o μικρός Ντίνος
γράφτηκε στο Δημοτικό και τελείωσε το σχολείο πετυχαίνοντας με άριστα στις
εξετάσεις για το απολυτήριο Λυκείου.[1] Για αυτόν τον λόγο άλλωστε είχε
μεγαλύτερη ευχέρεια στη Γαλλική που είχε γίνει η πρώτη του γλώσσα. Το 1935
επέστρεψε με την οικογένειά του στην Ελλάδα και γράφτηκε στο «Berkshire High
Commercial School», που υπήρχε τότε στην Αθήνα, για να σπουδάσει εμπορικές
επιστήμες και ν’ ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του. Αφού πήρε το πτυχίο
του και εκπλήρωσε την, παρατεταμένη λόγω πολέμου, στρατιωτική του θητεία,
εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα σε μια αντιπροσωπεία. Αναζητώντας
συνεχώς κάτι διαφορετικό, συνέχισε να αλλάζει δουλειές «σαν τα ξυραφάκια του»
όπως έλεγε και ο ίδιος, μέχρι που ανακάλυψε την αγάπη και την κλίση του προς το
θέατρο.
Τα πρώτα χρόνια
Πορεία στο χώρο του θεάματος
Η προσπάθειά του να φοιτήσει στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με ένα ποίημα του Καβάφη, στέφθηκε με αποτυχία διότι θεωρήθηκε ότι δεν διέθετε τον απαραίτητο, για την εποχή, στόμφο και το ανάλογο παράστημα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος δεν απογοητεύτηκε, διέθετε πείσμα και υπομονή, έτσι, γράφτηκε στην ιδιωτική σχολή του διεθνούς φήμης διευθυντή του Θεάτρου «Σάρα Μπερνάρ», Γιαννούλη Σαραντίδη, που είχε έρθει στην Αθήνα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να σκηνοθετήσει μερικά έργα της Μαρίκας Κοτοπούλη και να επιστρέψει πάλι στο Παρίσι. Δυστυχώς, το ξέσπασμα του πολέμου δεν του επέτρεψε να φύγει κι έτσι ίδρυσε τη Δραματική σχολή «Γιαννούλη Σαραντίδη» όπου ο Ηλιόπουλος είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει δίπλα στους Γιώργο Βακαλό,Θράσο Καστανάκη, Μ. Καραγάτση, Γιώργο Θεοτοκά, Γιάννη Σιδέρη, Αντώνη Γιαννίδη.
Θα κάνει το ξεκίνημά του στο θεατρικό σανίδι το 1944, με το θίασο της κυρίας Κατερίνας, στο έργο του Λέο Λεντς, «Κυρία, σας αγαπώ». Αργότερα θα παίξει στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν κ.ά. αποκομίζοντας πάντα θετικά σχόλια για τις ερμηνείες του. Χαρακτηριστικά, ο σπουδαίος ηθοποιός της εποχής Βασίλης Λογοθετίδης είχε πει για το νεαρό, τότε, Ηλιόπουλο: “Τι σπουδαίος! Τι φανταστικός κλόουν! Αυτό θα πει θέατρο!”.
Η πρώτη από τις πολλές κινηματογραφικές συμμετοχές του Ηλιόπουλου θα γίνει το 1948 με την ταινία «Εκατό χιλιάδες λίρες». Το κινηματογραφικό κοινό πολύ γρήγορα τον αγκάλιασε και η αναγνωρισιμότητά του του επέτρεψε να ηγηθεί από το 1953 και θεατρικού θιάσου (με επιχειρηματία τον Χέλμη) στο Θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ, όπου παρουσίασε την κωμωδία: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», με πρωταγωνίστρια την Άννα Συνοδινού.
Οι περιοδείες του σε όλη την Ελλάδα και οι ταινίες του, που γυρίζονται η μία μετά την άλλη, γνωρίζουν τεράστια επιτυχία και έτσι, το 1963, δημιουργεί τη δική του θεατρική στέγη, στο Θέατρο Γκλόρια, σαν επιχειρηματίας και θιασάρχης. Ανεβάζει κωμωδίες ελλήνων και ξένων συγγραφέων, που γίνονται μεγάλες θεατρικές επιτυχίες και μεταφέρονται και στον κινηματογράφο, όπως τα «Ξύπνα Βασίλη», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Εξοχικό κέντρο ο Έρως», «Ζητείται ψεύτης», «Έκτο πάτωμα» κ.ά. Μέσα από το θίασό του, αναδεικνύονται καινούριες πρωταγωνίστριες που διέπρεψαν και καθιερώθηκαν στη συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού σαν σπουδαίες ερμηνεύτριες όπως η Άννα Φόνσου, κι η Μάρω Κοντού. Κάποιο διάστημα, γίνεται συν-θιασάρχης με τον Μίμη Φωτόπουλο. Είναι ένα θεατρικό «πάντρεμα» δυο μεγάλων και αναντικατάστατων καλλιτεχνών , που ανεβάζουν, προς τέρψη του κοινού τους, έργα υψηλού επιπέδου.
Παράλληλα με τις θιασαρχικές του δραστηριότητες, ο Ντίνος Ηλιόπουλος έπαιξε με το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, έργα του κλασσικού ρεπερτορίου. Επίσης συνεργάστηκε με τον Αλέξη Σολομό στο «Προσκήνιο». Το 1972, συμπρωταγωνίστησε με την Έλλη Λαμπέτη, στο μιούζικαλ «Γλυκιά Ίρμα»(Είχε προ υπάρξει κι’ άλλη συνεργασία με το θίασο Λαμπέτη – Χόρν, με το έργο: «Ένα ζευγάρι παπούτσια»).
Το 1974 έκανε μια περιοδεία σε 60 πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά, με τα έργα: «Ζητείται ψεύτης», του Δημήτρη Ψαθά και τις «Θεσμοφοριάζουσες», τουΑριστοφάνη. Η περιοδεία κρατάει ενάμιση χρόνο, πρωτοφανές διάστημα για ελληνικό θίασο.
Ανάμεσα στα πολλά του ταλέντα έχει και γόνιμη θεατρική φαντασία. Γράφει το μουσικό έργο «Κοντσέρτο για τρομπόνι» (διασκευή από τους «Μέναιχμους» τουΠλαύτου)[1] και «Γιάννης Τζόνι και Ιβάν» (διασκευή από το έργο του Γκολντόνι «Υπηρέτης δυο αφεντάδων»), καθώς και τα σατυρικά δοκίμια: «Προσδεθείτε» και «Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων». Επίσης, τη βιογραφία του, με τίτλο: «Ένας Ηλιόπουλος ονόματι Ντίνος».
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του θεάτρου και γενικότερα της Τέχνης. Υπήρξε δε, ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από τον καλλιτεχνικό χώρο. Έλαμπε και ξεχώριζε από τη φινέτσα και την αυθόρμητη απλότητα της ερμηνείας του. Συνεργάστηκε με όλους τους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, μεγάλους και μικρούς, τους αγάπησε και τον αγάπησαν, τους σεβάστηκε και τον σεβάστηκαν, αλλά, ο φίλος της καρδιάς του (που “πιο αδελφός δεν γίνεται”, όπως έλεγε ο ίδιος) ήταν ο Βαγγέλης Πλοιός.
Προσωπική ζωή
Ο Ηλιόπουλος λατρεύει τις γυναίκες, ερωτεύεται και τον ερωτεύονται, αλλά ο μεγάλος έρωτας της ζωής του είναι η γυναίκα του, η πανέμορφη Χίλντεγκαρντ, αυστριακής καταγωγής, την οποία παντρεύεται το 1964. Αποκτούν δυο κόρες, την Εβίτα και τη Χίλντα και τρία εγγόνια, τη Νικήτα της Εβίτας, την Έλλη και τον Ντίνο, της Χίλντας.
Ασθένεια και θάνατος
Απεβίωσε στις 4 Ιουνίου 2001, στην Αθήνα, μετά από μακρά νοσηλεία σε διάφορα νοσοκομεία. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 6 Ιουνίου 2001 στο Α΄ Νεκροταφείο[2] και στο μνήμα του υπάρχει μια πλάκα, που γράφει κατ’ απαίτησή του: «Με συγχωρείτε κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ».
Τιμητικές διακρίσεις
Για την μεγάλη του προσφορά στο θέατρο τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.[1] Επίσης του απενεμήθη το 1999 το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών από τον Δήμο Αθηναίων[3], αλλά και τιμητική πλακέτα το 2000, από τον Δήμο Πειραιά.[4]
Λόγια διάσημων για τον Ντίνο Ηλιόπουλο
Κώστας Γεωργουσόπουλος: “Ο κλόουν που δραπέτευσε από το φεγγάρι.”[5]
Κωνσταντίνος Σημίτης: “Αλήθεια, πόσες γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν, γέλασαν, πόνεσαν, έκλαψαν, προβληματίστηκαν, μελαγχόλησαν με αυτό τον άξιο καλλιτέχνη, ο οποίος συνδύαζε την καλλιεργημένη θεατρική παιδεία με το απαράμιλλο υποκριτικό ταλέντο που διέθετε. Εμείς και οι νεότερες γενιές θα θυμόμαστε αυτή την αξιοθαύμαστη καλλιτεχνική φιγούρα που έγραψε τη δική της μοναδική ιστορία στο κινηματογραφικό και το θεατρικό στερέωμα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος κατέκτησε επάξια μία θέση στο πάνθεον των μεγάλων δημιουργών και μας έδειξε ότι η Τέχνη είναι ένα μέσο χειραφέτησης και απελευθέρωσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Για αυτό τού οφείλουμε πολλά.”
Κώστας Καραμανλής: “. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Ντίνος όλων των Ελλήνων, με το αστείρευτο, πολυδιάστατο ταλέντο του υπηρέτησε την τέχνη του, κυριάρχησε στη θεατρική σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, δωρίζοντας απλόχερα το γέλιο σε γενιές Ελλήνων θεατών. Το ήθος του και η σεμνότητά του είναι η παρακαταθήκη του για τους νεότερους συναδέλφους του.”
Θεατρογραφία
1944-1949
| Από | Έως[6] | Έργο | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1944 | «Κυρία, σας αγαπώ» του Στάθη Σπηλιωτόπουλου “Εραστής από χαρτόνι” του Ζακ Ντε Βαλ “Η κυρία δεν με μέλλει” του Β. Σαρντού “Μάγδα” του Έρμαν Σούντερμαν “Περιπέτεια στη Ριβιέρα” του Ζαν Ραμό | Κατερίνας Ανδρεάδη | Κατερίνα Ανδρεάδη | |
| 1944 | 1945 | «Η πινακοθήκη των ηλιθίων» του Νίκου Τσιφόρου ” Η θυσία” του Π. Κλοντέ | Μαίρης Αρώνη – Δημήτρη Χορν | Πάνθεον |
| 1945 | “Η μικρή μας Πόλη” του Θόρντον Γουάιλντερ | Κατερίνας Ανδρεάδη – Νίκου Δενδραμή | Κεντρικόν | |
| 1945 | “ο Άνθρωπος του Διαβόλου” του Μπέρναρ Σο | Αυλαίας Τάκη Μουζενίδη | Κοτοπούλη | |
| 1945 | “Μις Μπα” του Ρούντολφ Μπεζιέ “Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα” του Ευγένιου Ο΄Νιλ “Θα σε παντρευτώ” του Σόμερσετ Μομ ” Βαριετέ” των Ρόμπερτ Σέργουντ- Ζακ Ντεβάλ «Πωλείται κέφι» του Σεν Τζον Έρβιν «Η μπόρα πέρασε» της Μάργκαρετ Κένεντι “Δαλιδά” του Ε. Μπεζού | Κατερίνας Ανδρεάδη – Νίκου Δενδραμή | Κεντρικόν | |
| 1945 | «Ο άνθρωπος και τα όπλα» του Μπερναρ Σο | Κατερίνας Ανδρεάδη | Κεντρικόν | |
| 1945 | “Τρικυμία” του Σέξπιρ | Αυλαίας του Τάκη Μουζενίδη | Κοτοπούλη | |
| 1945 | 1946 | “Δον Κάρλος” του Φρειδερίκου Σίλλερ | Αυλαίας του Τάκη Μουζενίδη | Κοτοπούλη |
| 1946 | “Οι Γερμανοί ξανάρχονται” των Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου | Μαρίκας Κοτοπούλη | Κοτοπούλη | |
| 1946 | «Του φτωχού τ΄ αρνί» Στ. Τσβάϊχ | Αυλαίας Μουζενίδη | Κοτοπούλη | |
| 1946 | “Ποπολάρος” του Γρηγορίου Ξενόπουλου | Μαρίκας Κοτοπούλη | Περιοδεία στην Αλεξάνδρεια | |
| 1946 | “Μαφις Φάϊντα” των Γιάννη Χαλκέα- Μικέ Ανατολέα | Κατερίνας Ανδρεάδη | ||
| 1946 | 1947 | “Η Νύχτα της 16ης Ιανουαρίου” της Έιν Ράντ “Οι τελευταίοι Έλληνες” των Ασημακόπουλου – Σπυρόπουλου – Παπαδούκα “Η πιο χαρούμενη ώρα σου” του Γουίλιαμ Σαρογιάν | Μαρίκας Κοτοπούλη | Κοτοπούλη |
| 1947 | “Η Ιωάννα της Λωραίνης” του Μ. Άντερσον | Γιώργου Παπά- Βάσως Μανωλίδου | Κοτοπούλη | |
| 1947 | 1948 | “Η ροζ αμαρτία“ | Μαρίκας Κοτοπούλη | Κοτοπούλη |
| 1948 | “Σατανάς (θεατρικό)” του Θ. Συνοδινού “Πυγμαλίων” του Μπέρναρ Σω. “Ρεβέκα” της Δάφνης Ντι Μοριέ | Βάσως Μανωλίδου- Γιώργου Παπά | Κοτοπούλη | |
| 1948 | «Άνθρωποι , άνθρωποι» των: Αλ. Σακελλάριου- Χρ. Γιαννακόπουλου | ΕπιθεώρησηςΜετροπόλιταν | ||
| 1948 | 1949 | “Κάρμεν η Χιτάνα” του Προσπέρ Μεριμέ “Βρώμικα χέρια” του Σαρτρ “Κουαρτέτο” των Χαιρόπουλου – Γιαννουκάκη – Ριτσιάρδη “Καραγκιόζης” του Θ.Ν. Συνοδινού “Κατεβείτε σας ζητούν“του Ζαν Ντε Λετράζ | Μαρίκας Κοτοπούλη | Κοτοπούλη-ΡΕΞ |
| 1948 | 1949 | “Μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά” του Δημήτρη Γιαννουκάκη | Άννα και Μαρία Καλουτά | Κοτοπούλη |
| 1949 | 1950 | Κολασμένος Παράδεισος του Θεόφραστου Σακελλαρίδη | Μαρίκα Κοτοπούλη | Κοτοπούλη |
1950-1959
| Από | Έως[6] | Έργο | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1950 | “Η Μασκώτ” του Ε. Οντράν | Μαρίκα Κοτοπούλη | Ντορέ | |
| 1950 | “Το παιχνίδι της Ντάμας” του Ραούλ Πραξί | Γληνού – Καλογερίκου – Κωνσταντάρα – Ηλιόπουλου | Ντορέ | |
| 1950 | 1951 | «Λίλιομ» του Φ. Μόλναρ «Ένας αξιοθαύμαστος υπηρέτης» του Τζέιμς Μπάρι | Κώστα Μουσούρη | Αλίκη |
| 1950 | «Η κωμωδία του ανθρώπου που παντρεύτηκε μια μουγκή» του Ανατόλ Φράνς | Προσκήνιο του Αλ. Σολωμού | Αλίκη | |
| 1951 | «Τα παιδιά του Ενδουάρδου» του Μάρι Ζιλμπέρ Σαβαζόν | Κυβέλη | Ντορέ | |
| 1951 | “Η μεγάλη παρένθεση” και “Απόδημος ελληνισμός“των Αλ. Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου | Μαρίκα Κοτοπούλη | ||
| 1951 | 1952 | «Η Άννα των χιλίων ημερών» του Μάξγουελ Άντερσον « Η δασκαλίτσα» του Ντάριο Νικοντέμι “Το έκτο πάτωμα” του Άλφρεντ Γκέχρι «Ο έρως αγρυπνά» των Γ. Ντε Γκαγιαβέ και Ρομπέρ ντε Φλερ «Υπηρέτης των δύο αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι «Μονομαχία γυναικών» του Ευγένιου Σκριμπ και Λεγκουβέ «Τον αγαπούσα πολύ» του Ζαν Γκιττόν | Μαρίκας Κοτοπούλη | Κήπου Έσβεκίας και Κοτοπούλη |
| 1952 | 1953 | «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» των Αλ. Σακελλάριου – Χρ. Γιαννακόπουλου “Ένταλμα Συλλήψεως” Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου “Η μαρκησία της φτωχογειτονιάς” των Σακελλάριου – Γιανακόπουλου “Τράβα το κορδόνι” του Ραούλ Πράξι | Μαρίκα Κοτοπούλη | Σαμαρτζή |
| 1954 | « Ζητείται Ψεύτης» του Δημήτρη Ψαθά «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» των Σακελλάριου- Χρ.Γιαννακόπουλου | Μαρίκα Κοτοπούλη | Κοτοπούλη | |
| 1954 | 1956 | “Μικροί Φαρισαίοι” του Δημ. Ψαθά “Το σπίτι των τεσσάρων κοριτσιών” του Δημ. Γιαννουκάκη “Γάντι και Σαρδέλα” του Νίκου Τσιφόρου | Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου | Παλλάς(Θεσσαλονίκη) |
| 1954 | 1956 | “Ερωτική Τρικυμία” Του Μάριο Ντέβελις | Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου | Κεντρικόν |
| 1954 | 1956 | “Ανεργία Μηδέν” των Ασημακόπουλου – Σπυρόπουλου – Παπαδούκα “Στραβοτιμονιές” του Στέφανου Φωτιάδη “Παλληκαράκια της παντρειάς” των Ηλία Μπακόπουλου και Πολύβιου Βασιλειάδη | Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου | Σαμαρτζή |
| 1954 | 1956 | « Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» του Αλ. Σακελλάριου « Τα άγρια και τα ήρεμα» του Γιώργου Ρούσσου «Μια τσουκνίδα στις βιολέτες» του Χρ. Γιαννακόπουλου | Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου | Παπαϊωάννου |
| 1956 | 1957 | «Ντούο Σεμπαστιάν» των Χ. Λίντσεϊ και Ρ. Κρούζ «Παλάτια στην άμμο» του Στέφανου Φωτιάδη «Πρώτο ραντεβού» των Ηλ. Μπακόπουλου – Πολ. Βασιλειάδη «Κόσμος και κοσμάκης» του Εντουάρτο Σκαρπέτα | Μαρίκα Κοτοπούλη | Κοτοπούλη- Πάρκ- Ρεξ |
| 1958 | “Ένα ζευγάρι παπούτσια“ | Λαμπέτη – Χορν | Κεντρικόν | |
| 1958 | «Φωνάζει ο κλέφτης» του Δημ. Ψαθά | Μαίρης Αρώνη – Ντίνου Ηλιόπουλου | Ρεξ (Κοτοπούλη) | |
| 1958 | “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” του Δημ. Γιαννουκάκη και μουσική: Μάν. Χατζιδάκις | Εθνικού Κήπου | ||
| 1958 | 1959 | ” Ζητείται Ψεύτης” του Δημ. Ψαθά | Ντ. Ηλιόπουλου – Ελ. Χατζηαργύρη | Ρεξ (Κοτοπούλη) |
| 1959 | “Χρυσή Αράχνη” του Στ. Φωτιάδη ” Η κυρία του κυρίου” των Τσιφόρου – Βασιλειάδη | Μαίρη Αρώνη – Ντίνος Ηλιόπουλος | Ρεξ (Κοτοπούλη) | |
| 1959 | ” Ζητείται Ψεύτης“, ” Η κυρία του κυρίου“, ” Φωνάζει ο κλέφτης” , “Μικροί Φαρισαίοι“, “Ο φίλος μου ο Λευτεράκης” , “Στραβοτιμονιές” , “Παλάτια στην Άμμο“ | Περιοδεία Ελλάδα – Κύπρο | ||
| 1959 | 1960 | «Η κυρία του κυρίου» « Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» «Το έξυπνο πουλί» των Ν. Τσιφόρου – Π. Βασιλειάδη | Ντίνου Ηλιόπουλου – Τζένης Καρέζη | Ρεξ (Κοτοπούλη) |
1960-1969
| Από | Έως[6] | Έργο | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1960 | 1962 | “Εξοχικόν Κέντρον ο Έρως” του Δημ. Ψαθά “Ένας έμπιστος κύριος” του Κλοντ Μονιέ «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» του Αλ. Σακελλάριου “Μις Βαγόνι” των Αλ. Σακελλάριου – Χρ. Γιαννακόπουλου “Ο Κύριος 5%” Των Θ. Ευαγγελίδη – Γ. Μαρή “Τι σου λείπει;” του Χρ. Γιαννακόπουλου “Τα κοκκόρια των δώδεκα” των Τσιφόρου – Βασιλειάδη | Ντίνου Ηλιόπουλου | Ρεξ (Κοτοπούλη) |
| 1962 | 1964 | “Οι γλάροι και οι κότες” των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου “Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης” των Ασημάκη Γιαλαμά – Κώστα Πρετεντέρη “Οι ναυαγοσώστες” του Στεφ. Φωτιάδη “Οι Λεγεωνάριοι” του Σωτήρη Πατατζή “Ζήτω ο Γάμος” του Νιλ Σάιμον “Μικροί Φαρισαίοι” του Δ. Ψαθά | Ντ. Ηλιόπουλος- Μ. Φωτόπουλος | Βεάκη και περιοδεία (Κωνσταντινούπολη- Β. Ελλάδα- Βόλος) |
| 1964 | 1968 | “Παράθυρο στον Ουρανό” του Χρ. Γιαννακόπουλου “Άντρας Νο 1″ του Σαμονέλ Τέιλορ “Το έκτο πάτωμα” του Άλφρεντ Γκέχρι “Ξύπνα Βασίλη” του Δημ. Ψαθά ” Κοντσέρτο για τρομπόνι” του Ντίνου Ηλιόπουλου “Η πιο μεγάλη απάτη” των Τζ. Σκαρνίτσι – Ρ. Ταραμπούσι “Γιάννης Τζώννυ και Ιβάν” του Ντίνου Ηλιόπουλου “Η τελευταία φουρτούνα” του Στέφανου Φωτιάδη “Ψύλλοι στ’ αυτιά” του Ζωρζ Φεϊντό | Ντίνος Ηλιόπουλος | Γκλόρια |
| 1968 | “Ο Βαγγέλης ο τεμπέλης” του Βασίλη Χριστοδούλου | Ντίνου Ηλιόπουλου | Αυλαία (Θεσσαλονίκη) | |
| 1968 | “Άμα η γυναίκα θέλει” των Ετιέν Ρέϊ- Άλφρεντ Σαβουάρ “Ο Βαγγέλης ο τεμπέλης” “Συνέβη στο Σκορπιό” του Αλ. Σακελλάριου “Ένα άσπρο, ένα μαύρο” του Μαρσέλ Ασσάρ | Ντίνος Ηλιόπουλος | Διονύσια | |
| 1969 | “Ζητείται Ψεύτης“ | Ντίνου Ηλιόπουλου | Άλφα | |
| 1969 | 1970 | “Η Λέσχη των τρελών” του Βαλεντίν Κατάγιεφ “Ένας κύριος με κολάρο” του Ντίνου Ηλιόπουλου | Ντίνου Ηλιόπουλου | Αυλαία (Θεσσαλονίκη) |
1970-1979
| Από | Έως[6] | Έργο | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1970 | “Ένας σάτυρος χωρίς λυκόσκυλο” των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου | Ντίνου Ηλιόπουλου | Άλφα | |
| 1970 | “Ο κόσμος είναι πονηρός” των Λάκη Μιχαηλίδη – Ναπ. Ελευθερίου | Επιθεώρησης | Κηποθέατρο Αλεξάνδρας | |
| 1970 | 1971 | “12 Φεγγάρια με το αποψινό” του Δημ. Βλάχου | Επιθεώρησης | Άλφα |
| 1971 | “Τα παιδιά των αγκαθιών” του Ντίνου Ηλιόπουλου | Ντίνου Ηλιόπουλου | Δημοτικό Πειραιώς | |
| 1971 | 1972 | «Γλυκιά Ίρμα» του Μπρεφό | Έλλης Λαμπέτη | Μπρόντγουεϊ (Αθήνα), Ράδιο Σίτυ (Θεσσαλονίκη) |
| 1972 | “Από την Αθήνα με αγάπη” των Ασημ. Γιαλαμά – Κώστα Πρετεντέρη | Ντίνου Ηλιόπουλου – Γιάννη Γκιωνάκη – Νίκου Ρίζου – Γιάννη Μιχαλόπουλου | Ρουαγιάλ | |
| 1972 | 1973 | «Καμπαρέ» του Ζόε Μάστεροφ | Ντίνος Ηλιόπουλος- Μάρθα Καραγιάννη | Καλουτά |
| 1973 | 1974 | «Καίσαρ και Ναπολέων» του Μαρσέλ Πανιόλ «Χαρίλαος ο Β΄ και τελευταίος» του Αλ. Σακελλάριου | Κώστας Χατζηχρήστος – Ντίνος Ηλιόπουλος | Χατζηχρήστου, Αυλαία (Θεσσαλονίκη) |
| 1974 | “Έλαια, Σπορέλαια, Πετρέλαια” του Μίμη Τραϊφόρου “Τον λένε Κώστα” του Τραϊφόρου | Ντίνου Ηλιόπουλου- Νίκου Σταυρίδη | Θησεύς (Θεσσαλονίκη) | |
| 1974 | 1975 | «Θεσμοφοριάζουσες» ,«Ζητείται ψεύτης» , «Το δικαστήριο των γυναικών», “Ο Αριστοφάνης συναντά τον Ζορμπά” και “Ο κόσμος ανάποδα“ | Περιοδεία σε 60 πόλεις των ΗΠΑ και Καναδά | |
| 1975 | 1976 | “Παράνομος κυκλοφορία” των Αλ. Σακελλάριου – Χρ. Γιανακόπουλου | Ντίνου Ηλιόπουλου | Χατζώκου (Θεσσαλονίκη) |
| 1976 | “Τι θ’ ακούσουμε ακόμα” των Γ. Λαζαρίδη- Ν. Αθερινού | Ντίνου Ηλιόπουλου – Ζωζώς Σαπουτζάκη- Διονύση Παπαγιαννόπουλου – Σταύρος Παράβας – Μπέτυ Αρβανίτη | Σούπερ Σταρ | |
| 1976 | “Πολύ ωραίο στιλ Βεβαίως βεβαίως!!“ | Ντ. Ηλιόπουλου – Σταύρου Παράβα – Νινής Τζάνετ – Νόρας Βαλσάμη – Κούλη Στολίγκα – Μπεάτας Ασημακοπούλου – Άννας Ματζουράνη | Σούπερ | |
| 1977 | «Φροντιστήριο γυναικών» του Γκόρντον Τόμας | Ντίνου Ηλιόπουλου | Αττικόν | |
| 1977 | “Ο Φίλος μου το φάντασμα” του Αλ. Σακελλάριου | Ντίνου Ηλιόπουλου | (περιοδεία) | |
| 1977 | «Αμφιτρύων» του Πλαύτου | Ντίνο Ηλιόπουλο- Μαίρη Αρώνη- Βασίλη Κανάκη- Παντελή Ζερβό Ελένη Ζαφειρίου- Θάνο Αρώνη- Δημήτρη Ντουνάκη | Εθνικό Θέατρο | |
| 1977 | 1978 | “Ένας Ρωμαίος χωρίς Ιουλιέτα” του Ντίνου Δημόπουλου “Ξύπνα Βασίλη” του Δημ. Ψαθά | Ντίνου Ηλιόπουλου- Νόρας Βαλσάμη | Χατζώκου (Θεσσαλονίκη) |
| 1978 | “Θεσμοφοριάζουσες” του Αριστοφάνη | Ντίνο Ηλιόπουλο- Λυκούργο Καλέργη- Σταύρος Ρωμανός- Ελένη Ζαφειρίου-Έλένη Χαλκούση- Κάκια Παναγιώτου- Δημήτρης Τούτσης- Τζόλη Γαρμπή | Εθνικό Θέατρο | |
| 1978 | 1979 | “Μερικοί το προτιμούν καυτό” του Πίτερ Στόουν | Αλέκου Αλεξανδράκη -Νόνικας Γαληνέα-Ντίνου Ηλιόπουλου- Μίμη Φωτόπουλου | Ακροπόλ |
| 1979 | “Γλυκιά Ίρμα” του Μπρεφόρ Μονό | Μαριάννας Τόλη- Ντίνου Ηλιόπουλου- Μίμη Φωτόπουλου- Κώστα Καρρά | Μινώα | |
| 1979 | 1980 | “Μια νύχτα άνω κάτω”” του Άλαν Αινκμπορν | Κάκιας Αναλυτή- Κώστα Ρηγόπουλου- Ντίνου Ηλιόπουλου | Μουσούρη |
1980-1989
| Από | Έως[6] | Έργο | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1980 | “Η εύθυμη χήρα“ | Αλίκης Βουγιουκλάκη | Αλίκη (θερινό) | |
| 1980 | 1981 | “Η γυναίκα μου η ΕΟΚ“του Ναπολέοντα Ελευθερίου | Ντίνου Ηλιόπουλου | |
| 1981 | “Εκκλησιάζουσες” του Αριστοφάνη | Μαίρη Αρώνη- Ντίνος Ηλιόπουλος- Παντελής Ζερβός- Ελένη Χαλκούση- Κώστας Καστανάς- Τζόλη Γαρμπή- Θεανώ Ιωαννίδου | Εθνικό Θεατρο – Επίδαυρος | |
| 1981 | 1982 | “Μάκβεθ” του Σέξπιρ | Δημήτρη Παπαμηχαήλ- Ελένη Χατζηαργύρη – Ντίνος Ηλιόπουλος- Λυκούργος Καλέργης- Χρήστος Πάρλας- Μηνάς Χατζησάββας- Νόρα Κατσέλη- Κάρμεν Ρουγγέρη- Νεφέλη Ορφανού | Εθνικό Θέατρο |
| 1982 | “Συζυγικές σκηνές“του Ζωρζ Φεϊντό (Η μακαρίτισσα μητέρα της κυρίας και ” το Καθάρσιο του μπέμπη) | Ντίνου Ηλιόπουλου- Αντιγόνης Βαλάκου | ||
| 1982 | «Ο πρασινοφρουρός» του Αλ. Σακελλάριου | Ντίνου Ηλιόπουλου – Άννας Φόνσου- Νίκου Τσούκα- Γιώργου Κιμούλη | Σατυρικόν | |
| 1982 | 1983 | “Μπρος ΠΑΣΟΚ και πίσω ρέμα” των Ναπ. Ελευθερίου- Γιώργου Οικονομίδη | Ντίνου Ηλιόπουλου-Γιώργου Οικονομίδη- Ζωζώς Σαπουτζάκη Νινής Τζάνετ | Βρετάνια |
| 1983 | “Έλληνες είμαστε ρέ!!!” του Γιώργου Κωνσταντίνου | Γιώργου Κωνσταντίνου- Ντίνου Ηλιόπουλου- Ανδρέα Ντούζου | Μπροντγουέϊ | |
| 1983 | “Η γυναίκα μου η ΕΟΚ” του Ν. Ελευθερίου | Ντίνου Ηλιόπουλου | Πειραϊκό Λυρικό (Πειραιά) | |
| 1983 | “Βασικά την πατήσαμε” του Γιώργου Λαζαρίδη | Ντίνου Ηλιόπουλου- Νινής Τζάνετ- Γιώργου Κάππη | Σπλέντιτ (Πειραιά) | |
| 1983 | 1984 | “Το σώσε” του Μάικλ Φρεν | Ελεύθερης σκηνής | |
| 1984 | “Εισαγόμενος είσαι;” του Νίκου Αθερινού | Ντ. Ηλιόπουλου- Νίκου Σταυρίδη- Δέσποινας Στυλιανοπούλου | Λουζιτάνια | |
| 1985 | “Ουρανοκατέβατη” του Νίκου Αθερινού | Ρουαγιάλ | ||
| 1985 | 1986 | “Θα μου ρίξετε παρακαλώ;” των Ν. Αθερινού- Διον. Τζεφρώνη | Ντίνου Ηλιόπουλου- Μαίρης Χρονοπούλου- Νίκου Σταυρίδη | Μινώα |
| 1986 | ” Ο επιμένων Πασοκολητά” του Νίκου Καμπάνη – Βύρωνα Μακρίδη | Ντίνο Ηλιόπουλο- Σωτήρη Μουστάκα- Μαρία Μπονέλλου- Έρρικα Μπρόγιερ | (περιοδεία) | |
| 1986 | «Τούτσι» και «Η γλυκιά του Ούτσι» της Μαρίας και Ελένης Παξινού | Κώστας Βουτσάς – Ντίνος Ηλιόπουλος- Ιλιάς Λαμπρίδου- Γιώργος Μούτσιος | Γκλόρια | |
| 1987 | ” Μας τελείωσε” Καμπάνη- Δημ. Ρίζου | Ντίνος Ηλιόπουλος- Ισμήνη Καλέση- Γιάννης Βούρος- Ερρίκος Μπριόλας | Μινώα | |
| 1987 | 1988 | “Αντρέα μας τελείωσες” των Καμπάνη- Ρέππα | Ρένα Βλαχοπούλου- Ντίνος Ηλιόπουλος- Μάρω Κοντού | (περιοδεία) |
| 1988 | ” Πως την λεν την βαζελίνη τουρκικά” Της Σοφίας Φιλιππίδου και Χάρη Ρώμα | Κώστας Βουτσάς- Ντίνος Ηλιόπουλος- Γιάννης Μηχαλόπουλος- Δημ. Πιατάς – Τάσος Περζικιανίδης | Μινώα | |
| 1988 | 1989 | « Οι τελευταίοι Πασοκράτορες» του Γιώργου Κωνσταντίνου | Ρένα Βλαχοπούλου- Ντίνος Ηλιόπουλος- Γιώργος Κωσταντίνου- Άννα Βαγενά Τάσος Περζικιανίδης | Καλουτά |
| 1989 | «Κλέψαν τα δις….την κάλπη να δεις» | Ντίνος Ηλιόπουλος- Γ.Παπαζήσης-Κ. Αθανασίου-Περζικιανίδης-Ν.Τσούκας-Β. Πλοιός-Μ. Χαλκιά | Μετροπόλιταν | |
| 1989 | 1990 | «Μια Κυριακή στη Νέα Υόρκη» του Νόρμαν Κράσνα | Ντίνος Ηλιόπουλος- Β. Τσιβιλίκας-Μαρία Αλιφέρη- Πάνος Μιχαλόπουλος | Άννα-Μαρία Καλουτά |
1990-1999
| Από | Έως[6] | Έργο | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1990 | «Τούβλα- Λόττο και μπουρλότο» | Ντίνος Ηλιόπουλος- Νίκος Ρίζος- Δέσποινα Στυλιανοπούλου | Μετροπόλιταν | |
| 1990 | 1991 | άγνωστη επιθεώρηση | Ντίνος Ηλιόπουλος- Νίκος Ρίζος – Μαίρη Χρονοπούλου | (περιοδεία) |
| 1991 | 1992 | «Ταπί και ψύχραιμοι» | Ντ. Ηλιόπουλος-Χ.Ρώμας- Π. Μιχαλόπουλος- Δ. Πιατάς-Π.Πιτσούλη | Καλουτά |
| 1992 | «Ελλάς να κλαίς και να γελάς» | Ντ. Ηλιόπουλος- Σπ. Καλογήρου –Ρία Δελούτση – Βαγγέλης Πλοιός- Κάτια Αθανασίου – Ε. Σαμιωτάκη | (περιοδεία) | |
| 1992 | 1993 | άγνωστη επιθεώρηση | Ντ. Ηλιόπουλος-Ν. Παπαναστασίου- Γ. Παπαζήσης- Ρία Δελούτση- Ν. Τσούκας- Βαγγέλης Πλοιός- Κ. Αθανασίου | περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο |
| 1993 | 1994 | «Δώσε τούρτα στο λαό» | Ντ. Ηλιόπουλος- Ν. Ρίζος- Ζωζώ Σαπουτζάκη- Ν. Τσούκας- Ανδ. Ντούζος- Βαγγέλης Πλοιός- Κ. Αθανασίου | Σούπερ Σταρ |
| 1994 | 1995 | «Λα μάμα» του Αντρέ Ρουσσέν | Ντ. Ηλιόπουλος- Καίτη Παπανίκα- Βαγγέλης Πλοιός | Λήδρα (Πλάκα) |
| 1995 | 1996 | «Δεν θα τα πάρεις μαζί σου» των: Μος Χαρτ και Τζωρτζ Κάουφμαν | Ντ. Ηλιόπουλος- Βάσια Παναγοπούλου- Ελένη Ανουσάκη- Δ. Καλλιβωκάς-Β. Πλοιός- Χρ. Βαλαβανίδης | Ηλίσια |
| 1996 | «Καραγκιόζης Ντρίμ» σατυρική κωμωδία του Γ. Κακουλίδη | Νέα Ελληνική Σκηνή του Θύμιου Καρακατσάνη | Μενάνδρειο (Δελφινάριο) | |
| 1997 | «Πλούτος» του Αριστοφάνη | Ντ. Ηλιόπουλος- Ασπ. Παπαθανασίου- Π. Κοντογιαννίδης- Τ. Περζικιανίδης – Β. Πλοιός | Θεατρική Έξοδος Αιγαίου (Ν. Παροίκος) | |
| 1998 | 1999 | «Νταϊάνα, η πριγκίπισσα του λαού» του Μάκη Αντωνόπουλου | Καλουτά |
Φιλμογραφία
- Μαντάμ Σουσού (1948)
- Εκατό χιλιάδες λίρες (1948) …. Χρόνης
- Διαγωγή μηδέν (1948) …. Πλάτων Παπαδάκης
- Οι απάχηδες των Αθηνών (1950)… Κλέων
- Τ’ αρραβωνιάσματα (1950)
- Τα 4 σκαλοπάτια (1951)… Χρήστος Γκαρόπουλος
- Προ παντός….ψυχραιμία (1952)
- Ο πύργος των ιπποτών (1952)… Αγησίλαος
- Ο γρουσούζης (1953)
- Εύα (1953) …. Νάσος
- Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954) …. Μελέτης
- Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
- Τζο ο τρομερός (1955) …. Τζο
- Γλέντι, λεφτά κι αγάπη (1955) …. Δαμιανός
- Ο δράκος (1956) …. Θωμάς. Θεωρείται ταινία – σταθμός στην κινηματογραφική του καριέρα.
- Της τύχης τα γραμμένα (1957) …. Ιορδάνης
- Μια λατέρνα, μια ζωή (1958)… Θανάσης
- Κάθε εμπόδιο για καλό (1958) …. Κώστας
- 4 νύφες 1 γαμπρος (1958)… Άλκης Μακρίδης
- Μέλπω (1958)
- Στουρνάρα 288 (1959) …. Πλάτων
- Να πεθερός, να μάλαμα (1959) …. Αριστείδης
- Γαμήλιες περιπέτειες (1959) …. Ντίνος Αγαπητός
- Αμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης (1959) …. Ανέστης
- Τρεις κούκλες κι εγώ (1960) …. Μανώλης
- Οικογένεια Παπαδοπούλου (1960) …. Μηνάς Καρασπαρίδης
- Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960) …. Γρηγόρης
- Καλημέρα Αθήνα (1960) …. Τοτός
- Χριστίνα (ταινία) (1960)… Λάζαρος
- Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960) …. Στέλιος Κοντογιώργης
- Ζητείται ψεύτης (1961) …. Θεόδωρος Πάρλας
- Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962) …. Λάκης Αγγέλου
- Η κυρία του κυρίου (1962) …. Μηνάς Καλούδης
- Ο ατσίδας (1962) …. Αλέκος Κουρούζος
- Κάτι να καίει (1964) …. Ντίνος Εξαρχόπουλος
- Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963) …. Θοδωράκης Βλάσσης
- Οι κληρονόμοι (1964) …. Ερρίκος
- Το δόλωμα (1964) …. Μάνθος
- Φωνάζει ο κλέφτης (1965) …. Τιμολέων Λάμπρου
- Ό,τι λάμπει είναι χρυσός (1966)
- Να ζει κανείς ή να μη ζει; (1966) …. Μηνάς
- Οι κυρίες της αυλής (1966) …. Πίπης Καθιστός
- Ο κόσμος τρελάθηκε (1967) …. Λυκούργος Καρανικολαρέας
- Η κοροϊδάρα (1967) …. Ντίνος
- Ο γεροντοκόρος (1967) …. φωνή στο τηλέφωνο
- Ο ανακατωσούρας (1967) …. Θωμάς Καρατουλπάνης
- Ο σατράπης (1968)
- Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
- Ο θαυματοποιός (1969) …. Φίλιππος
- Ο Στρατής παραστράτησε (1969) …. Στρατής Δαμαλάκης
- Να ‘τανε το 13 να ‘πεφτε σε μας (1970) …. Λάμπης Λαμπερός
- Οι 4 άσσοι (1970)
- Συμμορία εραστών (1972) …. Ρένος Καμπανάς
- Τζακ ο καβαλάρης (1979) …. δον Κορνίλιο
- Οι φανταρίνες (1979) …. Ντίμης Αδάμαστος
- Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980) …. Νίκος
- Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα (1980) …. Πέτρος
- Ο Κώτσος έξω από το ΝΑΤΟ (1981) …. Τομ Αμέρικο
- Κατάσκοπος Νέλλη (1981)
- Γκαρσονιέρα για 10 (1981)
- Ένας κοντός θα μας σώσει! (1981) …. Σπύρος Αποστόλου
- Ρόδα, τσάντα και κοπάνα (1982)
- Απίθανοι, αλλιώτικοι κι ωραίοι (1982) …. Μάρκος
- Άλλος για τον παράδεισο (1983) …. Ιεζεκιήλ
- Άγριες πλάκες στα θρανία (1983) …. Χαραμάδας
- Ρόδα, τσάντα και κοπάνα 3 (1984)
- Και κλάααμα… στα σχολεία (1984) …. λυκειάρχης
- Ο αδέξιος εραστής (1984) …. Άγης
- Ο ιππότης της λακούβας (1985) …. Ηρακλής Κέλερ
- Ο μελισσοκόμος (1986) …. φίλος Σπύρου
- Υπέρ επείγον (1989)… Σφυρίου
- Ράδιο Μόσχα (1995) …. ρεσεψιονίστας
- Το παλτό (1997)
Τηλεόραση
- “Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων” Πισσάνος TV για την ΥΕΝΕΔ
- “Αξιότιμοι κύριοι” ΟΣΚΑΡ ΤV για την ΕΡΤ
- “Ο Ανθρωπάκος” Πισσάνος TV για την ΤΕΝΕΔ
- “Τα ξύλινα σπαθιά”
- “Θεατρικά έργα με τον Ντίνο Ηλιόπουλο” Παραγωγός: Ελένη Μαβίλη, για την ΕΡΤ
- “Η ζωή που δεν έζησα”, MEGA 1998
- Και σε τηλεοπτικές σειρές σαν γκεστ σταρ
ΠΗΓΗ: ELWIKIPEDIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου