Παρνασσός: Η απάτητη πλευρά του Παρνασσού

Πίσω από την πολύχρωµη βιτρίνα του δηµοφιλέστερου χιονοδροµικού κέντρου της χώρας και τον συνωστισµό της διάσηµης Αράχοβας, ανακαλύπτουµε τον Παρνασσό της ιστορίας και της παράδοσης, αλλά και της άγριας φύσης, του χιονιού, των ανεµοδαρµένων κορφών και του ανοιχτού ορίζοντα...

Αφήνοντας πίσω το µποτιλιάρισµα της Αράχοβας, η γνωστή ανάβαση για τα χιονοδροµικά κέντρα και τα υψίπεδα του Παρνασσού ξεκινά µε γερές ανηφοριές και απανωτά στριφογυρίσµατα που χαράζουν τον δελφικό βράχο και γρήγορα µας ανεβάζουν σε µεγάλα υψόµετρα.

Αξίζει να σταθούμε σε κάποιο από τα «μπαλκόνια» του Παρνασσού για να ατενίσουμε τον Κορινθιακό Κόλπο.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Σε όλη αυτή τη διαδροµή το βλέµµα περιπλανιέται στην κλειστή θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου και στον ελαιώνα του Κρισσαίου Πεδίου που απλώνεται σαν λαδοπράσινο χαλί κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια µας.

Αξίζει να σταθούµε σε κάποιο από τα «µπαλκόνια» που ατενίζουν το πανόραµα της Ρούµελης και ν’ ανιχνεύσουµε για λίγο το πεδίο.

Αφήνοντας πίσω το μποτιλιάρισμα της Αράχοβας, η γνωστή ανάβαση για τα χιονοδρομικά κέντρα και τα υψίπεδα του Παρνασσού ξεκινά με γερές ανηφοριές και απανωτά στριφογυρίσματα που χαράζουν τον δελφικό βράχο και γρήγορα μας ανεβάζουν σε μεγάλα υψόμετρα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή το βλέμμα περιπλανιέται στην κλειστή θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου και στον ελαιώνα του Κρισσαίου Πεδίου που απλώνεται σαν λαδοπράσινο χαλί κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας. Αξίζει να σταθούμε σε κάποιο από τα «μπαλκόνια» που ατενίζουν το πανόραμα της Ρούμελης και ν’ ανιχνεύσουμε για λίγο το πεδίο. Η πόλη της Ιτέας, το αρχαίο λιμάνι της Κίρρας, το Γαλαξίδι και τα υπόλοιπα παραλιακά χωριά μοιάζουν να χαλαρώνουν μπροστά στο γαλάζιο άγγιγμα της θάλασσας του Κορινθιακού κόλπου.

Στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής οι αντάρτες έδωσαν στον Παρνασσό σημαντικές ?άχες.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Σύντομα ο ανοιχτός ορίζοντας θα γεμίσει κορφές, ανεμοδαρμένα βράχια, πάλλευκα τοπία και έλατα καθώς σιγά σιγά ο Παρνασσός θα μας τραβά στη χιονισμένη του αγκαλιά. Αν ανηφορίσουμε για τα υψίπεδα του Παρνασσού από την Αράχοβα θα μας υποδεχτεί το Λιβάδι. Κάποτε, στο εύφορο αυτό οροπέδιο, οι Αραχοβίτες καλλιεργούσαν πατάτες, φασόλια και κηπευτικά, ενώ τα πλούσια βοσκοτόπια του πλημμύριζαν από αμέτρητα κοπάδια. Σήμερα είναι σπαρμένο απ’ άκρη σ’ άκρη με παραθεριστικές κατοικίες και τουριστικές εγκαταστάσεις, ωστόσο παραμένει, ακόμα κι έτσι, ένας όμορφος τόπος. Εξίσου συναρπαστική είναι και η ανάβαση στη ράχη του Παρνασσού από τα χωριά Αγόριανη, Πολύδροσο, αλλά και από την Αμφίκλεια.

Ερευνώντας την ερμηνεία της ονομασίας του βουνού, μαθαίνουμε πως προέρχεται από τη γλωσσική ρίζα «παρν», η οποία ενσωματώθηκε στην ελληνική γλώσσα από το λεξιλόγιο του πανάρχαιου, προελληνικού φύλου των Πελασγών και σήμαινε «τόπος ψηλός και πυκνοδασωμένος». Η ίδια ρίζα χρησιμοποιείται και για τα βουνά Πάρνωνας και Πάρνηθα. Κατ’ άλλους, το μεγάλο βουνό της Στερεάς Ελλάδας οφείλει το όνομά του στον ήρωα Παρνασσό που ήταν καρπός της ερωτικής ένωσης του θεού Ποσειδώνα και της νύμφης Kλεοδώρας. Ωστόσο, ο Παρνασσός ξεχώρισε και έλαβε περίοπτη θέση στο πάνθεον των βουνών από τότε που έγινε ο αγαπημένος τόπος του θεού Απόλλωνα. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν κοντά στην Κασταλία πηγή όπου ο θεός του φωτός σκότωσε τον Πύθωνα. Σε τούτα τα δάση του ιερού βουνού ζούσαν οι Νύμφες Παρνασσίδες που ήταν συνοδοί του θεού Διονύσου, αλλά και οι Δρυάδες που συμβόλιζαν τα ιερά φυτά.

Στις κλεισούρες του Παρνασσού συναντάμε σήμερα το αναστυλωμένο Χάνι της Γραβιάς.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Ο Παρνασσός ήταν περιώνυμος στον κόσμο των αρχαίων Ελλήνων και για έναν ακόμα λόγο: εδώ, στην ψηλότερη κορφή του, τη Λυκώρεια (σήμερα γνωστή με το όνομα Λιάκουρα) που φτάνει σε ύψος τα 2.457 μ., σκάλωσε η κιβωτός του Δευκαλίωνα -γιου του Προμηθέα- και της γυναίκας του Πύρρας, στον μεγάλο κατακλυσμό που, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, κράτησε εννιά μέρες! Το μυθικό ζευγάρι δεν άντεξε τη μοναξιά (ήταν οι μόνοι ζωντανοί πάνω στη γη) και ζήτησε από τον Δια να του χαρίσει συντροφιά. Αμέσως ο κραταιός βασιλιάς του δωδεκάθεου πρόσταξε τους διασωθέντες να ρίξουν πίσω τους πέτρες. Ο μύθος θέλει από τις πέτρες του Δευκαλίωνα να γεννήθηκαν οι άντρες, με πρώτο από αυτούς τον Ελληνα, ενώ από τις πέτρες της Πύρρας οι γυναίκες. Από τότε οι δυο τους θεωρούνται γενάρχες της ανθρωπότητας.

Λόγω του δύσβατου εδάφους ο Παρνασσός ήταν ανέκαθεν προπύργιο κλεφτών και ανυπότακτων σε κάθε λογής εξουσία. Εδώ, στα ανατολικά πρανή, σε μια απάτητη σπηλιά γνωστή με την ονομασία «Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας», έβρισκε καταφύγιο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και η οικογένειά του κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ έδωσαν στον Παρνασσό σημαντικές μάχες. Στο χωριό Λιλαία (Κάτω Αγόριανη) γεννήθηκε ένας από τους πρωτοπόρους της Εθνικής Αντίστασης, ο Γιάννης Αλεξάνδρου ή, επί το λαϊκότερο, καπετάν Διαμαντής. Το πατρικό του σπίτι έχει γίνει σήμερα μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Η πλατεία της Αγόριανης με τα πλατάνια και τις πέτρινες κρήνες είναι ιδανική για περίπατο.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Ανυπολόγιστος είναι, επίσης, ο οικολογικός πλούτος του Παρνασσού. Μεγάλο μέρος του ορεινού όγκου -που γενικά οριοθετείται ανάμεσα σε Αγόριανη, Αράχοβα, Δελφούς, Ελαιώνα και Τιθορέα- έχει χαρακτηρισθεί Εθνικός Δρυμός ήδη από το 1938 και είναι ο πιο παλιός Εθνικός Δρυμός της χώρας, μαζί με αυτόν του Ολύμπου. Σκοπός της οριοθέτησης ήταν και παραμένει η προστασία των σπάνιων χλωρικών ειδών που φύονται και ξεπερνούν σε αριθμό τα 800, ανάμεσά τους και το πασίγνωστο ενδημικό φυτό Παιώνια η παρνασσική (Paeonia parnassica), που καταγράφηκε το 1985 και σήμερα δυστυχώς θεωρείται απειλούμενο είδος. Εξίσου σημαντική είναι και η ορνιθοπανίδα. Το όρνιο, ο φιδαετός, ο χρυσαετός και αρκετά ακόμη είδη πτηνών γυροπετούν στις κορφές και φωλιάζουν στα γκρεμοτόπια. Δυστυχώς το μοναδικό αυτό οικοσύστημα, παρόλο που θεσμικά προστατεύεται εδώ και 80 σχεδόν χρόνια, σήμερα έχει καταλήξει να απειλείται δραματικά από τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, τη συστηματική διάνοιξη καινούργιων δρόμων, την έντονη οικοδομική δραστηριότητα, τη λαθροθηρία, αλλά και την απαγορευμένη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων. Οι συνέπειες της επιβλαβούς ανθρωπογενούς δράσης είναι ορατές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον γυπαετό (Gypaetus barbatus) που έχει πια χαθεί από τον Παρνασσό, στον οποίο φώλιαζε μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Πρόκειται για το σπανιότερο είδος γύπα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, το οποίο μάλιστα συμπεριλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο Απειλούμενων Σπονδυλόζωων.

Επίσκεψη στο Χάνι και βόλτες στην Αγόριανη

Η Βάργιανη είναι ένα μικρό παλιό χωριό του Παρνασσού που το συναντάμε σκαρφαλωμένο σε ύψος 950 μ.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Η ιστορία της περιοχής έχει βαθιές ρίζες. Διαβάζουμε στα απομνημονεύματα του Σταρτηγού Μακρυγιάννη: «-και με την ίδια ορμή αυτείνοι οι Τούρκοι και πασσάδες, όπου σκότωσαν τους ολίγους και τον Διάκον, κινήθηκαν, όλη αυτείνη η δύναμη, να μπούνε εις τα Σάλωνα και στ’ άλλα μέρη να εφοδιάσουνε τους ντόπιους Τούρκους και να λύσουνε και τους πολιορκημένους, όπου ‘ταν εις το κάστρο Σαλώνων, Λιβαδειάς, Αθήνας και τ’ άλλα μέρη αυτά και να προχωρέσουν δια την Πελοπόννησο. Ηταν ο Ομέρ Βεργιόνης κι άλλοι πασσάδες, όλο διαλεμένο και πολύ ασκέρι. Και εις το χάνι της Γραβιάς εκλείστει ο Δυσσέας, ο «κακός πατριώτης», κι ο Γκούρας κι άλλοι και πολέμησαν μ’ αυτείνη τη μεγάλη δύναμιν εκατό άνθρωποι. Και φαίνονται ως τη σήμερον οι τάφοι των Τούρκων εκεί εις το χάνι. Και γλύτωσε ο κόσμος, οπού θα σκλάβωναν αυτείνοι τους περισσότερους και μπορούσε να κιντυνέψει κι όλη η πατρίς, Ρούμελη και Πελοπόννησο-».

Σήμερα τίποτα δεν θυμίζει εκείνες τις μέρες του Μάη του 1821, όταν ο επαναστάτης Οδυσσέας Ανδρούτσος πέρασε στην ιστορία κι ας βρήκε αργότερα τραγικό τέλος από ελληνικά χέρια (γι’ αυτό ο Μακρυγιάννης τον αναφέρει, ειρωνικά βέβαια, ως «κακό πατριώτη»). Εδώ, στις βόρειες υπώρειες του Παρνασσού, πάνω στον σημερινό δρόμο που συνδέει τη Λαμία με την Αμφισσα, βρίσκεται το αναστυλωμένο Χάνι - κτισμένο το 1999. Η νεόκοπη κατασκευή δέχεται καθημερινά δεκάδες επισκέπτες σαν σύμβολο της ιστορικής μάχης, χωρίς όμως να βρίσκεται στην ακριβή θέση όπου παλιότερα υπήρχε το ταπεινό κτίσμα, το οποίο η αυταπάρνηση των 117 ανυπόταχτων Ελλήνων έκανε να φαντάζει με απόρθητο κάστρο. Πριν πάρετε τους δρόμους των βουνών αξίζει να σταματήσετε για λίγο εδώ, για να επισκεφθείτε το «Μουσείο της Επανάστασης του 1821» και να παρακολουθήσετε την αναπαράσταση της μάχης με χρήση σύγχρονων οπτικοακουστικών μέσων.

Οι κυριότερες πηγές που σχηματίζουν τον Βοιωτικό Κηφισό βρίσκονται κοντά στην Κάτω Πολύδροσο.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Δεκαοκτώ χιλιόμετρα νότια της Γραβιάς, σκαρφαλωμένη σε ύψος 900 μ., βρίσκεται η Αγόριανη, ένα από τα πιο ορεινά και όμορφα χωριά του Παρνασσού. Το άλλο όνομα της Αγόριανης είναι Επτάλοφος και με αυτό αναφέρεται σε αρκετούς χάρτες, αφού, σύμφωνα με την παράδοση, είναι χτισμένη ανάμεσα σε επτά λόφους. Η Αγόριανη φημίζεται για τα πυκνόφυτα ελατοδάση της και τα πλούσια τρεχούμενα νερά της που αναβλύζουν από άφθονες πηγές σχηματίζοντας μικρούς σκαλωτούς καταρράκτες. Μεγαλύτερη πηγή είναι αυτή «της Μάνας», με παροχή νερού πάνω από 500 λίτρα το λεπτό. Περπατώντας στους στενούς ανηφορικούς δρόμους θα βρεθείτε σε μια όμορφη τοποθεσία όπου ξεχωρίζει η πηγή της Βασιλικής, ενώ η πηγή των Αγίων Αναργύρων είναι γνωστή στους ντόπιους για το εξαιρετικό χωνευτικό νερό της.

Σήμερα η Αγόριανη, ακολουθώντας το πρότυπο της Αράχοβας, έχει μετατραπεί σε ένα αρκετά πολυσύχναστο χειμερινό θέρετρο με πολλά καταλύματα και επιλογές φαγητού. Η όμορφη πλατεία με τα πλατάνια, τις πέτρινες κρήνες, τα πλακόστρωτα καλντερίμια και τις ταβέρνες ολόγυρα, είναι ιδανική για χαλαρούς περιπάτους. Δυστυχώς το πανέμορφο ορεινό τοπίο που περιβάλλει ολόγυρα το χωριό σιγά σιγά αλλοιώνεται, καθώς οι νέες υπερμεγέθεις κατασκευές, ασύμβατες με τη μικρή κλίμακα του χωριού, ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μέσα στο δάσος, αλλάζοντας σταδιακά τη φυσιογνωμία του φυσικού χώρου.

Η Ανω Σουβάλα «πνιγμένη» στο χιόνι.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Η πρόσβαση από την Αγόριανη προς το Λιβάδι γίνεται μέσω ενός καλού ασφάλτινου δρόμου, που όμως τον χειμώνα πιάνει πολύ χιόνι και πάγο. Παρ’ όλα αυτά, αν ο δρόμος είναι ανοιχτός, η διαδρομή αξίζει, καθώς διασχίζει το πιο όμορφο και πυκνό δάσος ελάτης του Παρνασσού. Συνολικά υπολογίστε ότι δεν θα χρειαστεί να διανύσετε περισσότερα από 11 χλμ. ως το Λιβάδι και 25 χλμ. ως την Αράχοβα. Αν πάλι θέλετε να αποφύγετε τα πολυσύχναστα μέρη και να περπατήσετε σε απάτητο χιόνι και σιωπηλά καλντερίμια, μπορείτε από τη Γραβιά να ακολουθήσετε τον εθνικό δρόμο Λαμίας-Αμφισσας και στη συνέχεια, με σύντομη παράκαμψη, να ανηφορίσετε προς τη Βάργιανη (Γραβιά-Βάργιανη 9 χλμ.). Η Βάργιανη είναι ένα μικρό παλιό χωριό του Παρνασσού που το συναντάμε σκαρφαλωμένο σε ύψος 950 μ. Στη μικρή πλατεία με την υπέροχη θέα δεσπόζει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, ενώ λίγο ψηλότερα στη θέση Μπουρμπούλα αναβλύζει γάργαρο νερό.

Η Πολύδροσος και οι εξοχές της

Ψηλότερα από τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού ξεχωρίζουν τα σημαντικά ερείπια της Παναγίας της Μαυρομαντήλας ή Αγίας Ελεούσας.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Στις βόρειες παρυφές του βουνού, μόλις 15 χλμ. από την Αγόριανη και 48 χλμ. από τη Λαμία, βρίσκεται το κεφαλοχώρι Πολύδροσος, γνωστό και με την ονομασία Κάτω Σουβάλα. Πρόκειται για ένα τυπικό γεωργοκτηνοτροφικό κέντρο που τελευταία, λόγω της εύκολης πρόσβασης που προσφέρει προς τα χιονοδρομικά κέντρα, έχει γίνει δημοφιλής χειμερινός προορισμός. Ενδιαφέρουσα είναι η κεντρική πλατεία του όπου δεσπόζει ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Με τα πόδια, αλλά και με αυτοκίνητο, μπορείτε να κατηφορίσετε προς τη θέση Αγία Ελεούσα ή Αλεούσα όπου βρίσκονται οι κυριότερες πηγές που σχηματίζουν τον ποταμό Βοιωτικό Κηφισό (ή Μαυρονέρι), τον μεγαλύτερο ποταμό της Aνατολικής Στερεάς που διατρέχει τους νομούς Φθιώτιδας και Βοιωτίας. Παλιότερα τα νερά του τροφοδοτούσαν τη λίμνη της Κωπαΐδας. Μετά την αποξήρανσή της, η ροή του ποταμού εξετράπη μέσω σήραγγας προς τη λίμνη Υλίκη, ενισχύοντας έτσι τους ταμιευτήρες απ’ όπου υδρεύεται η πρωτεύουσα.

Ψηλότερα από τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού ξεχωρίζουν τα σημαντικά ερείπια της Παναγίας της Μαυρομαντήλας ή Αγίας Ελεούσας. Κοντά διακρίνονται και μερικοί κίονες από την παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου. Στην ευρύτερη περιοχή έχουν ανασκαφεί υπολείμματα από ναούς της αρχαίας Λιλαίας με σημαντικότερο τον ναό της Αρτέμιδας που χρονολογείται από τον 7ο αι. π.Χ. Από τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού ξεκινά ένα σημαντικό πεζοπορικό μονοπάτι (Εθνικό Μονοπάτι 22) που ανηφορίζει στις πλαγιές του Παρνασσού και μέσα από μοναδικό δάσος μαύρης πεύκης και πυκνό ελατόδασος συνεχίζει είτε προς Αγόριανη (δυτικά), είτε προς Ανω Σουβάλα (ανατολικά). Η πορεία είναι εύκολη αν είστε συνηθισμένοι σε διασχίσεις βουνού, όμως τώρα τον χειμώνα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς τα χιόνια μπορεί να έχουν καλύψει τη σήμανση του μονοπατιού.

Στα βορειοδυτικά πρανή του Παρνασσού, μακριά από το τουριστικό ρεύμα της Αράχοβας, απλώνει τα σπίτια του το χωριό Ελαιώνας.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

Στην Ανω Πολύδροσο ή Ανω Σουβάλα μπορείτε να έρθετε και οδικώς από την Κάτω Πολύδροσο (6,5 χλμ.) και στη συνέχεια να ανηφορίσετε μέσα από μια θαυμάσια και όχι πολυσύχναστη διαδρομή για το χιονοδρομικό κέντρο της Φτερόλακκας. Η Ανω Σουβάλα μέχρι το 1870 ήταν ένα ζωντανό ορεινό χωριό κτηνοτρόφων. Μετά τον καταστροφικό σεισμό οι κάτοικοί του δημιούργησαν την Κάτω Σουβάλα. Σήμερα το χωριό αποτελεί το θερινό θέρετρο των κατοίκων της Κάτω Σουβάλας.

Fast Info

Σπηλαιοβάραθρο Πολυδρόσου 
Βρίσκεται στο ύψωμα που δεσπόζει πάνω από τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού (υπάρχει μονοπάτι αλλά θα πρέπει να σας το δείξουν για να το βρείτε). Το στόμιο του σπηλαίου έχει διαστάσεις 1 x 0,5 μ., ενώ στη συνέχεια ανοίγεται βάραθρο βάθους 55,5 μ. Η περιοχή κρύβει κινδύνους και η εξερεύνηση του βαράθρου γίνεται μονό από έμπειρους σπηλαιολόγους.

Η Αγόριανη των Κομνηνών
Η βυζαντινή οικογένεια των Κομνηνών, που μάλιστα έδωσε αρκετούς αυτοκράτορες, αγάπησε ιδιαίτερα την περιοχή της Αγόριανης. Αρκετοί Κομνηνοί έμειναν εδώ και ενσωματωθήκαν στον ντόπιο πληθυσμό. Το επώνυμο Κομνάς είναι αρκετά συνηθισμένο στον τόπο και θεωρείται ότι προέρχεται από εκείνους τους παλιούς άρχοντες των Κομνηνών, των οποίων απόγονος είναι και ο αγωνιστής του 1821, Κομνάς Τράκας ή Κομνηνός.

Κόρη του Κηφισού 
Το όνομα Λιλαία προέρχεται από τη νεράιδα Λιλαία, κόρη του Κηφισού. Το σημερινό χωριό Λιλαία ή Κάτω Αγόριανη βρίσκεται ανάμεσα στην Πολύδροσο και την Ανω Αγόριανη, στη θέση της αρχαίας Λιλαίας, που άκμασε κυρίως μεταξύ 9ου και 8ου αι. π.Χ. Μάλιστα την πόλη μνημονεύει ο Ομηρος σαν μία από τις σημαντικές φωκικές πόλεις («οι τε Λίλαιαν έχον πηγής επί Κηφισοίο»), ενώ έχουν εντοπισθεί και τμήματα της αρχαίας οχύρωσης.

Αγνωστα ταξιδιωτικά μονοπάτια
Στα δυτικά πρανή του Παρνασσού, κοντά στους Δελφούς, την Αμφισσα, μακριά από το τουριστικό ρεύμα τα Αράχοβας, απλώνει τα αρχοντόσπιτά του το χωριό Ελαιώνας ή Τοπόλια, ένα μέρος με άφθονα πηγαία νερά που σχηματίζουν μικρούς εποχιακούς καταρράκτες. Το σημερινό του όνομα οφείλεται στον περίφημο ελαιώνα της Αμφισσας, ενώ το παλιότερο έχει μάλλον σλαβική προέλευση. Από εδώ αξίζει να ανηφορίσετε τον ασφάλιτινο δρόμο ως το ξεχασμένο Δροσοχώρι που κρύβεται πίσω από τις βράχινες επάλξεις του Παρνασσού, σε ύψος 900 μ.

Κείμενο-Φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης / www.viewsofgreece.gr

ethnos.gr/