ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ ΤΗΣ 18ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015

                   Φωτ. Αρχείου                                                                                                                     Α. Ι. Βαλάσκας

Του Αλέκου Ι. Βαλάσκα                                                                                

 τ. Προέδρου του Λαογραφικού – Ιστορικού Συλλόγου Πολυδρόσου .

Αφορμή για την παρούσα παρέμβασή μου έλαβα από την προγραμματισθείσα από την Τοπική μας Κοινότητα και αναγγελθείσα με ανοιχτή Πρόσκληση του Προέδρου της προς τους κατοίκους του χωριού μας, μέσω αυτού εδώ του blog  αλλά και του http://lispolydrosou.blogspot.gr/ ,  της αυριανής  ( 18 Οκτ. ) Συνέλευσης κατοίκων της Πολυδρόσου .  .....

                                                                            

        Θέλω βέβαια εκ των προτέρων να διευκρινίσω ότι στόχος αυτής μου της παρέμβασης δεν είναι να υποδείξω , εκ του μακρόθεν μάλιστα αφού δεν κατοικώ μόνιμα εκεί , στους θεσμικούς παράγοντες του χωριού μας πολλώ δε μάλλον στους απλούς  συγχωριανούς μου πώς και με ποιό τρόπο θα εντοπίσουν ,θα καταγράψουν, θα προβάλουν αρμοδίως ή θα αντιμετωπίσουν και θα επιλύσουν χρόνια ή καθημερινότητας προβλήματα που υπάρχουν ή που ανακύπτουν στο χωριό μας ,γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός  μας :           “όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο μουσαφίρης” .                                                                                                                              Και από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω , στο χωριό μας σήμερα τόσο οι  τοπικοί θεσμικοί παράγοντες ( άρχοντες ) , οι Συλλογικοί φορείς όσο και οι απλοί συγχωριανοί μας  “ως νοικοκύρηδες στον τόπο τους”  είναι γνώστες των κοινών προβλημάτων που τους απασχολούν , ενδιαφέρονται όλοι γι’ αυτά , είναι δεόντως επαρκείς  και ικανοί να τα επιλύουν από μόνοι τους είναι μαχητικοί και διεκδικητικοί για τα συμφέροντά του χωριού και υπ’ αυτή την έννοια η καθ’ οιονδήποτε τρόπο  συμβουλή ή συμβολή κάποιων                                     “ μουσαφίρηδων” , όπως η ταπεινότητά μου , μάλλον περιττεύουν .                               

           Είμαι σίγουρος δε ότι τόσο από πλευράς Θεσμικών και Συλλογικών φορέων του χωριού όσο και από πλευράς πολλών , εκ του πλήθους πιστεύω , των συγχωριανών μας που θα προσέλθουν και θα συμμετάσχουν στην αυριανή Συνέλευση με σύνεση και σε πνεύμα συναίνεσης  θα συζητήσουν, θα αναδείξουν και θα προσπαθήσουν να βρούν τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης των θεμάτων και προβλημάτων που απασχολούν το χωριό .                                                                               

          Έτσι λοιπόν και μη θέλοντας ο ίδιος ως “κομίζων γλαύκας” να καταθέσω απόψεις , θέσεις ή προτάσεις σε θέματα και προβλήματα που απασχολούν σήμερα το χωριό μας και που εκ των πραγμάτων μάλιστα , λόγω της μακράς απουσίας μου , μου είναι άγνωστα , θα περιορισθώ να καταθέσω  παραθέτοντάς τες περιληπτικά παρακάτω , κάποιες αντίστοιχες απόψεις – προτάσεις και θέσεις μου όπως τις είχα καταθέσει ως Πρόεδρος τότε του Λαογραφικού- Ιστορικού Συλλόγου στην 1^η  , από την εφαρμογή του Νόμου Καλλικράτη , Δημόσια Ανοιχτή Συνέλευση των κατοίκων του χωριού μας στις 18 Σεπτεμβρίου 2011 που έλαβε χώρα στην πλατεία και είχε μάλιστα συγκληθεί για πρώτη φορά από τον τότε Πρόεδρο της Κοινότητος μας   κ. Μολιώτη .                                                                                                                   

            Παραθέτω  λοιπόν  σήμερα εκείνες τις προτάσεις – θέσεις μου με την ευκαιρία της αυριανής αντίστοιχης Συνέλευσης καθότι πιστεύω ότι αν και έχουν περάσει από τότε πέντε σχεδόν χρόνια, αυτές παραμένουν επίκαιρες , προφητικές και εν πολλοίς έχουσες ανάγκη εφαρμογής και σήμερα εάν θέλουμε να  “ κάνουμε χωριό” και να επιβιώσουμε ως τοπική κοινωνία στις δυσκολότερες μάλιστα ημέρες και συνθήκες που τώρα βιώνουμε .    

             

             ΠΕΡΙΛΗΨΗ     ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ – ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ                             

                                                 ΠΡΟΕΔΡΟΥ                                                                                                                

                   ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ –  ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ

                                           ΤΗΣ 18^ης ΣΕΠΤ. 2011

                                                                                                                           

              Φωτ. Αρχείου                                                                                                                     Α. Ι. Βαλάσκας

                                                                                  

Αγαπητοί συγχωριανοί ,

            Στό νέο αυτοδιοικητικό περιβάλλον που κληθήκαμε, και μάλιστα βίαια, να ζήσουμε είτε ως άτομα είτε ως τοπική κοινωνία από τις αρχές του χρόνου με την εφαρμογή του λεγόμενου νόμου Καλλικράτη σε συνδυασμό μάλιστα και με την γενικότερη οικονομική κατάσταση και κρίση που πλήττει τη χώρα μας και περιορίζει την διάθεση των αναγκαίων πόρων, εκ μέρους της πολιτείας, όχι μόνο για την κατασκευή μεγάλων και αναγκαίων έργων αλλά ακόμη και για την αντιμετώπιση των απλών προβλημάτων καθημερινότητας του χωριού μας καταλαβαίνετε πόσο σοβαρή γίνεται η νέα αυτή κατάσταση στην οποία καλούμαστε να λειτουργήσουμε ώστε να επιβιώσουμε αξιοπρεπώς και εμείς και οι οικογένειές μας.

            Και επειδή πιστεύω ότι η πολιτεία είτε ως Κεντρική Διοίκηση είτε ως αποκεντρωμένη αυτοδιοίκηση θα είναι για πολύ καιρό όλο και περισσότερο απούσα στην επίλυση ακόμη και απλών προβλημάτων της καθημερινότητάς μας, θέλω να καταθέσω την άποψη μου, την απάντησή μου στο ερώτημα που εύλογα σε όλους μας δημιουργείται και δεν είναι άλλο από το:                      «Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;»

      Φωτ. Αρχείου                                                                                                                     Α. Ι. Βαλάσκας

              

              Λοιπόν η δική μου απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα αγαπητοί μου συγχωριανοί είναι:

            Για να  αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα κοινά τοπικά μας προβλήματα ή για να μετριάσουμε τις επιπτώσεις που αυτά θα έχουν στην καθημερινή μας επιβίωση θα πρέπει να νοιαστούμε και να τα δούμε εμείς οι ίδιοι ως τα του οίκου μας προβλήματα.

            Θα πρέπει δηλαδή να δράσουμε ως μέλη μιας οικογένειας  που καλούνται να αντιμετωπίσουν το όποιο πρόβλημα παρουσιάζεται στους κόλπους της είτε αυτό είναι μια απλή ζημιά σ’ αυτή καθ’ εαυτή την κατοικία τους, το σπίτι που στεγάζονται είτε είναι ένα σοβαρότερο πρόβλημα όπως ένα πρόβλημα υγείας ενός μέλους της οικογένειας αυτής.

                 Φωτ. Αρχείου                                                                                                                     Α. Ι. Βαλάσκας

                                                                                  

                   Με λίγα λόγια αυτό που πιστεύω και απαντώ στο τί να κάνουμε εμείς είναι:

            Να λειτουργήσουμε ως τοπική κοινωνία σαν μια γροθιά, να πάρουμε πολλά ζητήματα που αφορούν το χωριό μας στα χέρια μας και με ενεργό συμμετοχή όλων μας να προσπαθούμε να τα επιλύουμε, αφού παράλληλα θα τα έχουμε προβάλλει προς επίλυση στους αρμόδιους φορείς της πολιτείας και αφού θα απαιτούμε, θα πιέζουμε και θα διεκδικούμε για την επίλυσή τους.

            Η πρότασή μου λοιπόν προκειμένου  να ζήσουμε αρμονικά και με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα είτε ως άτομα είτε ως οικογένειες, είτε ως τοπική κοινωνία είναι να φροντίσουμε να ξαναχτίσουμε μια υγιή κοινωνία, τη δική μας κοινωνία^. και από κοινού χέρι-χέρι να συμμετάσχουμε ενεργά στην επίλυση των κοινών μας προβλημάτων.                                                                                                     Αυτό όμως θα το επιτύχουμε μόνο αν λειτουργήσουμε μεταξύ μας με αγάπη, αλληλεγγύη, αλτρουισμό, συναίνεση, συνεργασία και αφού αναπτύξουμε στον τόπο μας τον εθελοντισμό και το ενδιαφέρον μας για τα κοινά.

            Είναι πολλά και μεγάλα αυτά που μας ενώνουν και πολύ λίγα και μικρά αυτά που μας χωρίζουν. Ας αφήσουμε στην πάντα τα μικρά και ας ομονοήσουμε, ας συνεννοηθούμε και ας μας απασχολήσουν τα μεγάλα κοινά μας θέματα γιατί: «οι καιροί ού μενετοί».

            Δεν είναι εποχές να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε μικρόψυχα, με ατομισμό και συμφεροντολογικά. Η ευημερία και η επιβίωση της κοινωνίας μας θα είναι όφελος και συμφέρον και για μας τους ίδιους και τις οικογένειές μας.

            Επιτρέψτε μου λοιπόν αγαπητοί μου συγχωριανοί να τελειώσω με την ρήση του μεγάλου συμπατριώτη μας Μακρυγιάννη που τα λέει όλα.

                               Να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε

με το «εμείς» κι όχι με το «εγώ»

και αν έτσι κάνουμε να ξέρετε ότι όλοι μας θα αισθανόμαστε αλλά και θα είμαστε ευτυχέστεροι.

Σας ευχαριστώ

                                                                               Α.Ι.Βαλάσκας

Πολύδροσος 18 Σεπτεμβρίου 2011