ΠΑΥΛΙΑΝΗ . ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ" ΜΕ ΟΝΟΜΑ "ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΤΗΣ ΜΕ ΗΡΩΕΣ ΤΟΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟ ΓΟΥΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ {ΦΩΤΟ}.

Του  "Γ΄"

Την  Κυριακή  επισκεφθήκαμε  με  φίλους  τη  γραφική  Παύλιανη. Φιλοξενούνταν  εκεί  οι Πανελλήνιοι ποδηλατικοί  αγώνες......
στους  οποίους  συμμετείχαν  1000  και  πλέον  ποδηλάτες  απ  όλη  την  Ελλάδα και  γινόταν   όπως  καταλαβαίνετε το  αδιαχώρητο,  κάτω  όμως  από καλά  οργανωμένες   υποδομές  και  χωρίς καμιά  ταλαιπωρία  για τους  χιλιάδες  επισκέπτες .

                 

          

Ξεκινώντας  λοιπόν  το  οδοιπορικό  μας  από  την  Κάτω  Παύλιανη  και  ανηφορίζοντας προς  την  Πάνω  Παύλιανη, κατά  μήκος  του  πεντακάθαρου  ποταμιού  με  τους  μικρούς  και  μεγάλους  καταρράκτες, ζήσαμε  πραγματικά  ένα  παραμύθι  στην  καρδιά  του  ελατοδάσους  της  Οίτης, όπου είχαν  στήσει " χορό"  ο  εθελοντισμός,  η  συμμετοχή, η  πρωτοτυπία, το  γούστο, το  μεράκι  και  ο  πολιτισμός.

                           

                     

                                

                                        

                              

                                                                        

                              

                              

                               

                                 

Συναντήσαμε  τον  παραδοσιακό  νερόμυλο, την  νεροτριβή, το  τροχείο, όλα  καλοσυντηρημένα  και  επισκέψιμα. Ανεβήκαμε  στην  κρεμαστή  γέφυρα  που  ενώνει  τις  δύο  όχθες  του  ποταμιού  με  την  ευρηματική  πινακίδα  "Η μουσική  γεφυρώνει", περπατώντας   μέσα  στο  δάσος   στο δρομάκι  με  τις  ξύλινες  κουπαστές συναντήσαμε  το  μονοπάτι  για  το "Θρόνο  του  Δία", είδαμε  και  ακούσαμε "Το  αηδόνι  της  Οίτης", είδαμε τον  γέρικο  πλάτανο  που  οι  ρίζες  του  έμοιαζαν  εκπληκτικά  με  χταπόδι, "το  ορεινό  χταπόδι"  όπως  μας το είπαν , το  βράχο  με  τα  λουλούδια, διάφορα  καλόγουστα  και  φτιαγμένα  με  μεράκι  παγκάκια  με  πιο  γνωστό  και  ξακουστό   εκείνο  "του  κοψομεσιασμένου"  και περπατώντας  πάνω  στα  ξύλινα  γεφυράκια  που  ενώνουν  εδώ  και  εκεί  το  ποτάμι, καταλήξαμε  στο  "λιμένα  της  Παύλιανης "  με  τη  λιμνούλα, όπου  συναντήσαμε  σχολεία, φυσιολατρικούς  Συλλόγους και  άλλους   επισκέπτες  να  κατασκηνώνουν, να  κινούνται  με  καθισματάκια  δεμένα  σε  συρματόσχοινα  πάνω  από  το  νερό, να  κάνουν  πικ-νικ  σε  μπάρμπεκιου  ψήνοντας σε   ψησταριές  σε  σχήμα  "γουρουνιού"  και  σκεπαστές  για  τον  κίνδυνο  πυρκαγιάς, να  τρώνε  σε  ξύλινους  καλαίσθητους  πάγκους.  Οι  φωτογραφίες  που  ακολουθούν  τα  λένε  όλα. 

                           

                     

Πάντως  εμείς  σας  συστήνουμε  να  πάτε  και  να  το  ζήσετε το  "παραμύθι". Αξίζει! Και  βέβαια  από  πλευράς  απόστασης  ούτε  λόγος. Είναι κυριολεκτικά    δίπλα  μας.....Και  είμαστε  σίγουροι  ότι  θα ενθουσιαστείτε τόσο  πολύ  που θα  θελήσετε, όπως  και  εμείς,  να  ξαναπάτε  και  να  ξαναπάτε .....

                    

                         

               

                     

                                                         

                  

΄΄Γ΄΄