. Το κλίμα εκείνων των ημερών ήταν “ενθουσιώδες” στην πλειοψηφία των πολιτών που έβλεπαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ περίπου ως σωτηρία. Οικονομική και εθνική.
Τριανταέξι χρόνια μετά είναι βέβαιο ότι ο “ευρωσκεπτικισμός” μπορεί να μην κυριαρχεί αλλά πάντως δυναμώνει μέρα με την μέρα στην Ελλάδα. Τα χρόνια της κρίσης από το 2010 ως σήμερα έχουν οδηγήσει πολλούς Έλληνες σε δεύτερες σκέψεις για το πόσα τελικά κερδίσαμε από εκείνη τη υπογραφή.
Ακόμη και στο στρατόπεδο της πλειοψηφίας που είναι υπέρ της ΕΕ που “διαδέχτηκε” την ΕΟΚείναι δεδομένο ότι ο “σπόρος της αμφιβολίας” υπάρχει.
Ένα είναι βέβαιο και θα πρέπει να το αποδεχτούμε,πρώτα απ΄ όλα . Θα μπορούσαμε να έχουμε μεγαλουργήσει εντός της ΕΟΚ και της ΕΕ αν είχαμε εκμεταλλευθεί όσες ευκαιρίες μας δόθηκαν . Δεν εκμεταλλευθήκαμε σχεδόν καμία. Τις “πετάξαμε” όλες στα σκουπίδια.Οι ευθύνες ανήκουν πρωτιστως στις πολιτικές ηγεσίες που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και χρησιμοποίησαν την ΕΕ και το χρήμα που ερχόταν στην Ελλάδα όχι ως “καύσιμο” για την πραγματική ανάπτυξη της χώρας, αλλά ως “κομματικό κουμπαρά” από τον οποίο χρηματοδοτούσαν τις προεκλογικές τους φανφαρολογίες.
Κάπως έτσι δημιουργησαν γενιές αγροτών που ζούσαν από τις επιδοτήσεις κι έκαναν όνειρο…ζωής για τους νέους την πρόσληψη στο δημόσιο. Δεν αντιστάθηκαν σε καμία από τις συστηματικές προσπάθειες που έκαναν τα άλλα μέλη ευρωπαϊκής …οικογένειας για να δημιουργήσουν μια Ευρώπη στα μέτρα των ισχυρών του βορρά. Δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα το ξερίζωμα της όποιας αγροτικής καλλιέργειας υπήρχε στη χώρα. Ανέχτηκαν αν δεν βοήθησαν κιόλας στην απόλυτη συντριβή της όποιας -έστω αδύναμης- βιομηχανικής παραγωγής υπήρχε στη χώρα . Έσυραν τη χώρα στην ΟΝΕ απροετοίμαστη και γυμνή μόνο και μόνο για να κερδίσουν μια εκλογική αναμέτρηση. Η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ είχε μετατραπεί σε νέα … Μεγάλη Ιδέα! Κι όπως και η παλιά έτσι κι αυτή εξελίχθηκε σε συμφορά.
Μετά απ΄ όλα αυτά είχαν το θράσος να κατηγορήσουν για συνενοχή τους πολίτες με το γνωστό “μαζί τα φάγαμε”. Η μόνη κατηγορία στην οποία όλοι μας πρέπει να δηλώσουμε …ένοχοι είναι ότι αυτούς ψηφίζαμε.
36 χρόνια μετά από εκείνη την υπογραφή του Καραμανλή στο Ζάππειο ,δυστυχώς υπάρχουν πλέον πολλοί συμπολίτες μας που έχουν αρχίσει να σκέφτονται φωναχτά ότι ίσως να ήταν μια υπογραφή καταδίκης για τη χώρα. Είναι προφανώς υπερβολική αυτή η άποψη ,αλλά ποιος μπορεί να κατηγορήσει όσους σήμερα στην Ελλάδα την έχουν ασπαστεί;
Στην πρώτη πραγματική θύελλα που προέκυψε στην κατά τ΄ άλλα Ενωμένη Ευρώπη , η Ελλάδα το μόνο που δεν ένοιωσε ήταν η ευρωπαϊκή …οικογενειακή θαλπωρή. Της επιβλήθηκε ένα τιμωριτικό “πρόγραμμα συμμόρφωσης” το οποίο απέτυχε παταγωδώς! Κι όμως επιμένουν ότι πρέπει να το συνεχίσει μέχρι την απόλυτη διάλυση.
Δεν διαφεύγει από τους Έλληνες πολίτες και μια άλλη “ευρωπαϊκή πλάνη”. Η διαβεβαίωση που δινόταν από τους υποστηρικτές της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ ,36 χρόνια πριν, ότι η ένταξή μας στην “ευρωπαϊκή οικογένεια” θα εξασφάλιζε τα σύνορά μας από την μόνιμη τουρκική απειλή. Την πραγματικότητα της ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Την ζούμε και σήμερα όπου η Ελλάδα έχει κληθεί μόνη της να αντιμετωπίσει όχι μόνο της τουρκική απειλή, αλλά και τους θανάσιμους κινδύνους που προκύπτουν από το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης.
Θα ήταν καλύτερα να είχαμε μείνει εκτός ΕΟΚ και ΕΕ; Πολύ δύσκολα μπορεί να υποστηρίξει κάποιος αυτή την άποψη . Αλλά από την άλλη είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτό που σήμερα ονομάζουμε ΕΕ δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σχέση με όσα είχαν οραματιστεί οι ιδρυτές της. Και είναι βέβαιο ότι αν συνεχίσει να λειτουργεί ως “μαφιόζικη οικογένεια” κι όχι ως πραγματική οικογένεια είναι θέμα χρόνου η διάλυσή της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι κι αλλιώς ήταν και είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα . Τα κράτη μέλη της έπρεπε και πρέπει να ξεπεράσουν ταμπού και ιδεοληψίες . Που έχουν προκληθεί από την πλούσια αλλά και καθόλου ευχάριστη σε πολλές περιόδους ιστορία της Γηραιάς ηπείρου . Όταν σ΄ αυτά προστέθηκε η γερμανική εμμονή και η ανελαστικότητα των αριθμών το τρένο της “μεγάλης Ενωμένης Ευρώπης” άλλαξε πορεία και “τρέχει” πλέον σε ράγες που οδηγούν σε αδιέξοδο.
onalert
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου