ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ. Η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΡΕΜΠΕΤΙΣΣΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΜΟΛΙΣ 39 ΧΡΟΝΩΝ.

Του "Γ" {Επιλογή  και  σύνδεση  κειμένων ,εικόνων  και  βίντεο}

Στις 23 Φεβρουαρίου του 1957 έφυγε από τη ζωή η Μαρίκα Νίνου, σε ηλικία μόλις 39 ετών. Είχε γεννηθεί στον Καύκασο το 1918.....
Τραγουδίστρια που με 8 μόνο χρόνια στη δισκογραφία (1948-1956), κατάφερε να δημιουργήσει έναν αξιοζήλευτο μύθο, που άλλοι με πολλά περισσότερα χρόνια στο χώρο, δεν κατάφεραν καν να πλησιάσουν…

20 χρόνια μετά, το 1977, κυκλοφόρησε, από τη μικρή δισκογραφική εταιρεία VENUS, ένας μεγάλος δίσκος με τη ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματος της Μαρίκας Νίνου με τον Βασίλη Τσιτσάνη, από το θρυλικό κέντρο του «Τζίμη του Χοντρού», που πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 1955 και, μάλλον, αποτελεί την πρώτη ζωντανή ηχογράφηση στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Η καλλιτεχνική διεύθυνση και παραγωγή ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου.

Αμερική, από αριστερά: Μαρίκα Νίνου - Σταύρος Τζουανάκος - Άννα Γκαλ - Κώστας Καπλάνης

Τα 11 τραγούδια του δίσκου που  όλοι  έχουμε  χιλιοτραγουδήσει και  με  τα  οποία όλοι  έχουμε  διασκεδάσει ήταν:

1)Γκιουλμπαχάρ (Β.Τσιτσάνης)

2)Βαλεντίνα (Γ.Μητσάκης)

3)Τα λερωμένα τ’άπλυτα (Β.Τσιτσάνης)

4)Λάρισα-Καρδίτσα (Βόλτα στην Ελλάδα) (Β.Τσιτσάνης-Χ.Κολοκοτρώνης)

5)Σεράχ (Β.Τσιτσάνης)

6)Το μονοπάτι (Γ.Μουζάκης-Γ.Γιαννακόπουλος-Χρ.Γιαννακόπουλος-Αλ.Σακελλάριος)

7)Αμανές (Παραδοσιακό)

                                           ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ  ΚΑΙ  ΜΑΡΙΚΑ  ΝΙΝΟΥ

8)Παλαμάκια (Γ.Μητσάκης)

9)Τα καβουράκια (Β.Τσιτσάνης)

10)Τα μάνταλα (Β.Τσιτσάνης)

11)Ο μπουφετζής (Γ.Μπάτης)

Το κέντρο «ΤΖΙΜΗΣ Ο ΧΟΝΤΡΟΣ» καταστράφηκε από πυρκαγιά. Στη θέση του, στο τέλος της οδού Αχαρνών, βρίσκεται σήμερα το «Πανόραμα». Στου Τζίμη του Χοντρού το μαγαζί τραγουδούσε με διαλείμματα, από το 1948 μέχρι το τέλος της ζωής της (1956), η ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ.

Σπάνιο  βίντεο όπου η  Μαρίκα Νίνου τραγουδάει τον "Μπουφετζή" ζωντανά, στην Ταβέρνα του Τζίμη του Χοντρού, γύρω στα 1954-55. Παίζει η ορχήστρα Τσιτσάνη. Το τραγούδι αυτό θεωρήθηκε ότι είναι του Γιώργου Μπάτη, ή του Γιάννη Παπαιωάννου, αλλά το μοτίβο ανήκει στο Irwing Berlin, και το τραγούδι του "How Dry am I" που το έλεγαν Αγγλοι φαντάροι στις βόλτες τους σε Πειραιά, Σμύρνη κλπ, κατά το 1919-1920.

  Ένας παρκαδόρος, η Μαρίκα Νίνου, ο Τζίμης ο χοντρός, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Στέλιος Κερομύτης.

Η Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε στο ρωσικό Καύκασο το 1924 και στην Ελλάδα ήρθε δέκα χρόνια αργότερα. Παντρεύτηκε- λεγόταν Μαρίκα Νικολαΐδη- κι απόκτησε ένα γιο. Με τον άντρα της και το γιο της έφτιαξε ένα ακροβατικό τρίο, γνωστό και σα «ΝΙΝΟ ΚΑΙ ΜΙΣΟ», που έκαμε εμφανίσεις στην επαρχία και στην πρωτεύουσα.

                                    Όταν  τραγούδησε  τα  θρυλικά  καβουράκια.

Άρχισε να ερμηνεύει ρεμπέτικα τραγούδια το 1948 στο κέντρο «ΦΛΩΡΙΝΤΑ», που την εποχή εκείνη υπήρχε στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί όπου σήμερα υψώνονται πολυκατοικίες. Μαζί της ήταν ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Στέλιος Χρυσίνης κι ο Χάρης Λεμονόπουλος.

Ένα κομμάτι από την ταινία "ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ", γυρισμένο στην θρυλική ταβέρνα "Τζίμης ο Χονδρός". Παίζει το συγκρότημα Βασίλη Τσιτσάνη και τραγουδά η Μαρίκα Νίνου τα τραγούδια «Για να σε κάνω άνθρωπο», «Ζαΐρα» και «Τα καβουράκια». Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1954-55 και ήρθε 10η ανάμεσα στις 14 ταινίες της σεζόν. Σκηνοθεσία: Γιάννης Τριανταφύλλης και πρωταγωνιστούν η Γεωργία Βασιλειάδου και ο Κώστας Χατζηχρήστος.

Το χειμώνα όμως του ίδιου χρόνου, τη βρίσκουμε μαζί με το ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ στου Τζίμη του Χοντρού. Έτσι αρχίζει μια καριέρα χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του ρεμπέτικου που είναι συνυφασμένη με τη μεταπολεμική ρεμπέτικη περίοδο.

Το 1951, η Μαρίκα Νίνου ταξίδεψε στην Αμερική κι επιστρέφοντας, συνεργάσθηκε πάλι με το Βασίλη Τσιτσάνη,  στο κέντρο «ΤΡΙΑΝΑ ΤΟΥ ΧΕΙΛΑ» στη Λεωφόρο Συγγρού, που κι αυτό δεν υπάρχει σήμερα, έχοντας μάλλον παραχωρήσει τη θέση του σε μάντρα ή πολυκατοικία.

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι το Φεβρουάριο του 1956, οπότε η Μαρίκα Νίνου πέθανε από καρκίνο, το ρεμπέτικο επιβλήθηκε, έγινε η αποκλειστική λαϊκή έκφραση, που στις μέρες μας μελετούμε συστηματικά.

Τα βάσανα μεσ στη ζωή θα τα περάσουμε μαζί

μαζί τις πίκρες, τις χαρές, μαζί και τις αναποδιές

θα τη βγά-, θα τη βγάλουμε αντάμα

πότε γέλιο, πότε γέλιο, πότε κλάμα......

Θα ξημερώσει και για μας, μην είσαι άπιστος Θωμάς

τα μονοπάτια τα παλιά θα τα περάσουμ αγκαλιά

πίκρες και, πίκρες και χαρές χαρμάνι

θα τη βγά-, θα τη βγάλουμε κοτσάνι.....

 Η κυριαρχία της Μαρίκας Νίνου σε αυτό το σύνολο είναι απόλυτη. Η φωνή της, μεταλλική, περήφανη, η προσωπικότητά της έντονη, η ερμηνεία της χωρίς κενά κι υποχωρήσεις. Το κέφι της πηγαίο και χωρίς φτιασίδια, η επαφή της με το πάλκο πραγματική.

                               ΣΤΗΝ  ΤΑΒΕΡΝΑ"Η  ΤΡΙΑΝΑ  ΤΟΥ  ΧΕΙΛΑ"

Χωρίς τους περιορισμούς που δημιουργεί το στούντιο, το ρεμπέτικο στο περιβάλλον του κέντρου αποκτάει άλλη διάσταση: παράδειγμα πώς η Μαρίκα Νίνου τραγουδάει εδώ τα «Καβουράκια». Τέτοιες ερμηνείες επιβεβαιώνουν την άποψη του Βασίλη Τσιτσάνη (που ακούγεται στο δίσκο να σιγοντάρει) ότι η Μαρίκα Νίνου είχε κάτι "ιδιαίτερο".

Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό

κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει

μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό

που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη (δις)

Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά

τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις

κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά

κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις (δις)

Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει

περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι

ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή

μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι (δις)

"Γ"