ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ : ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ

Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1921 σε ξενοδοχείο της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας. Πατέρας του ήταν ο γνωστός στρατιωτικός και θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Νονά του η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940. Είχε πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες θεατρικά έργα.....

{Αλίμονο στους Νέους. Η γνωστή (και γιατί όχι;) προφητική κινηματογραφική ταινία του Αλέκου Σακελλάριου που γνώρισε τότε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία!}

.... Έκανε το ντεμπούτο του το 1940 στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα». Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ανάμεσα σ΄ αυτά «Δωδεκάτη νύκτα», «Ριχάρδος Β'», «Ριχάρδος Γ'», «Άμλετ», «Τίμων ο Αθηναίος» (Σαίξπηρ), «Ημερολόγιο ενός τρελού» (Γκόγκολ), «Ιβάνωφ» (Τσέχωφ), «Ερρίκος Δ'» (Πιραντέλο).

Το 1943 - 1944 συμμετείχε στο θίασο Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θεάτρο. Το 1951 μετέβει στην Αμερική και Αγγλία όπου και παρέμεινε επί διετία παρακολουθώντας την εξέλιξη του θεάτρου.  

Από το 1953 που επέστρεψε μέχρι το 1959 συγκρότησε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά δικό τους θίασο και -ανεβάζουν- έργα όπως το «Νυφικό κρεβάτι», «Ο βροχοποιός» κα. επιχειρώντας -τουρνέ- στην Κωνσταντινούπολη και Αίγυπτο.

Συμμετείχε μόλις σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες με αξιόλογες επιτυχίες όπως «Μια ζωή την έχουμε» (1958), «Αλλοίμονο στους νέους» (1961), Η κάλπικη λίρα (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956) κ.ά.

Ξεχωριστό κομμάτι στη καριέρα του ήταν η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος έφτασε». Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Ο Δημήτρης Χορν «άφησε» και δεκάδες μαγνητοφωνήσεις θεατρικών έργων.  

Περιπετειώδες ήταν το επτάχρονο ειδύλλιο με την μεγάλη ελληνίδα ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, με την οποία παραλίγο να αποκτήσει παιδί αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Πολλά χρόνια αργότερα παραδέχτηκε πως «...η Έλλη δεν ήταν η γυναίκα της ζωή μου». Πριν όμως υπήρξε παντρεμένος με την Ρίτα Φιλίππου.

Το 1967, χρόνια μετά το τέλος της σχέσης του με την Λαμπέτη παντρεύτηκε την Άννα Γουλανδρή (χήρα Παπάγου), η οποία είχε ήδη δύο παιδιά. Έζησαν μαζί μέχρι το θάνατο της το 1988. Παρά τις ιδιοτροπίες του ο συνδυασμός του ταλέντου με τη γοητεία και τη φινέτσα των τρόπων του, τον ανέδειξε ως έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς.

Λέγεται πως κάποτε μετά από το τέλος μίας παράστασης στην οποία πρωταγωνιστούσε, ζήτησε συγγνώμη για την -άθλια- ερμηνεία του από τους θεατές οι οποίοι παρ' όλα αυτά τον καταχειροκρότησαν.

Μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά. Διατέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 - 1975. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Το 1980, μαζί με τη σύζυγο του Άννα Γουλανδρή ίδρυσαν το Ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού. Τιμήθηκε από την πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Ά.

Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998. Μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του βραβείο (Βραβείο Χορν), το οποίο απονέμεται σε νέους ηθοποιούς του θεάτρου.

"Γ"