ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ.... Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΙΧΩΣ ΟΝΕΙΡΑ

Του  "Γ" (Επιλογή  και  σύνδεση  κειμένων,εικόνων  και  βίντεο)

Το  δεύτερο  παιδικό  βιβλίο  της  Πηνελόπης  Δέλτα(1874-1941 , συγγραφέας, γνωστή κυρίως από τα ιστορικά της μυθιστορήματα  για παιδιά, η σημαντικότερη ίσως γυναικεία φυσιογνωμία στις κρίσιμες για τον Ελληνισμό πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα)  είναι  το  "παραμύθι  χωρίς  όνομα"...

..Σε  αυτό  βασίζεται  και  το  διαχρονικό   και  πάντα  επίκαιρο και ομώνυμο θεατρικό  έργο  του  Ιάκωβου  Καμπανέλη(1921-2011, θεατρικός  συγγραφέας, δημοσιογράφος  και  ακαδημαϊκός)...

Το  1910   η  Ελλάδα  μάζευε  τα  κομμάτια  της  και  μάθαινε  από  τα  παθήματά  της  από  τον  πόλεμο  του 1897. Το  1897 αφύπνισε    την  κοινή  γνώμη  που  ζητούσε εδώ  και  τώρα  αλλαγές. Σαν  αποτέλεσμα  ήρθε  το  το  κίνημα  του  1909  στο  Γουδί .

....Με  την  απαίτηση  του   λαικοστρατιωτικού  κινήματος  για γενική  αναδιοργάνωση  της  χώρας συντάχθηκε  η  Πηνελόπη  Δέλτα,  παρά  το ότι  τότε  ζούσε  στην  Αλεξάνδρεια και  έγραψε  το  "παραμύθι  χωρίς  όνομα".Πρόκειται για ένα παραμύθι με φιλοσοφικά στοιχεία, αλληγορικό και ηθικό περιεχόμενο, και διδακτικό τόνο.....

Από την εκπομπή του Γ. Παπαστεφάνου στη ΕΡΤ "Μουσική βραδυά". Στο επεισόδιο που ήταν αφιερωμένο στις μπουάτ της Πλάκας, ο Λάκης Παππάς τραγουδάει σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη "Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι", τραγούδι που αρχικά είχε γραφτεί για το θεατρικό έργο του Καμπανέλλη "Παραμύθι χωρίς όνομα" (1959).

...Τα γεγονότα της ιστορίας συμβαίνουν σε μια φανταστική χώρα, που ονομάζεται «Χώρα των Μοιρολάτρων» (ο τόνος σκόπιμα στο «-λά-»). Βασιλιάς της χώρας αυτής είναι ο Αστόχαστος (ή «Ασυλλόγιστος» στις πρώτες εκδόσεις του έργου) και βασίλισσα η Παλάβω. Ο γιος τους ονομάζεται Συνετός και οι κόρες τους Ζήλιω, Πικρόχολη και Ειρηνούλα...

.... Η ιστορία αρχίζει όταν ο Αστόχαστος έχει οδηγήσει τη χώρα του στην απόλυτη κατάρρευση, στην οικονομική χρεοκοπία και στην αδυναμία επιβιώσεως, ενώ οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Σε τέτοιο σημείο έχει φθάσει η κατάπτωση του κράτους, ώστε το εγκαταλείπει και ο ίδιος  ο πρωθυπουργός παίρνοντας μαζί του ότι είχε απομείνει στο δημόσιο ταμείο...

...Το κράτος επιβιώνει μόνο χάρη στην οικονομική βοήθεια από τα γειτονικά βασίλεια, όπου βασιλεύουν ο «Εξάδελφος Βασιλιάς» και ο «Θείος Βασιλιάς». Μέχρι που μία ημέρα, αντί για την επόμενη «δόση» της οικονομικής βοήθειας φθάνει ένα καλάθι που περιέχει μία γαϊδουροκεφαλή...

...Αυτά όλα προκαλούν τη θλίψη αλλά και την αγανάκτηση του Βασιλόπουλου, του Συνετού, που αποφασίζει να πάρει τη μικρότερη αδελφή του και να ξενιτευτεί. Το αποτρέπει όμως η κυρα-Φρόνηση, την οποία συναντά τυχαία, και η οποία τον πείθει να μείνει, να γνωρίσει από κοντά τον λαό του και να αγωνισθεί για την αναδιοργάνωση του κράτους. ..

...Αυτό και γίνεται, η προσπάθεια όμως για αναδιοργάνωση φέρνει τον Συνετό σε σύγκρουση με τους αξιωματούχους και όσους άλλους εκμεταλλεύονταν το «μπάχαλο» που είχε προκαλέσει η διοίκηση του πατέρα του για το προσωπικό τους συμφέρον...

..Ο Δικαστής, που ανήκει σε αυτή την κατηγορία, φεύγει από τη χώρα και πείθει τον Θείο Βασιλιά να εκστρατεύσει εναντίον της χώρας του Αστόχαστου με τη βεβαιότητα ότι θα την κατακτήσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ  ΑΠΟ  ΤΟ  ΕΡΓΟ  ΜΕ  ΤΟ  ΘΙΑΣΟ  ΝΟΝΙΚΑΣ  ΓΑΛΗΝΕΑ

...Ο Συνετός ωστόσο κατορθώνει να εμπνεύσει πίστη και εμπιστοσύνη στον λαό του, ο οποίος εξεγείρεται σαν ένας άνθρωπος και, πολεμώντας με θάρρος και ενθουσιασμό, κατατροπώνει τον εισβολέα. Αμέσως μετά αρχίζει η αναδιοργάνωση του κράτους με την επιμέλεια της κυρα-Φρόνησης.

Αναγνωρίζοντας ο Αστόχαστος τα όσα πέτυχε ο γιος του, υποχρεώνεται να τον ανακηρύξει βασιλιά της Χώρας των Μοιρολάτρων....

....Το 'Παραμύθι χωρίς όνομα', ένα από τα πιο αγαπητά έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, είναι βασισμένο στο ομώνυμο αφήγημα της Πηνελόπης Δέλτα. Ο μύθος του αποτελεί αλληγορία για την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται καθημαγμένη από τα διάφορα πολιτικά και κοινωνικά δεινά και δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να προσεγγίσει την νεοελληνική πραγματικότητα και τα προβλήματά της...

... Έτσι, μέσα από την επιστράτευση για πόλεμο που ετοιμάζει η χώρα, σατυρίζει το πώς διοικείται ο τόπος και τον τρόπο που αντιδρά ο λαός. Στόχος του είναι να μιλήσει για το ψεύδος της εποχής, που κάτω από μεγάλες λέξεις, τις οποίες ονομάζει ιδανικά, κρύβεται η παρακμή της κάθε εποχής.

Το βιβλίο της Δέλτα δραματοποιήθηκε στο ομότιτλο θεατρικό έργο  από τον θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο  Καμπανέλη το έτος 1959. Το έργο αυτό πρωτοπαίχτηκε, μετά από επιλογή του Καμπανέλλη, από τον θίασο «Νέο Θέατρο» των Βασίλη Διαμαντόπουλου - Μαρίας Αλκαίου τον χειμώνα 1959-1960 Με  μουσική  το  θεατρικό  έργο  έντυσε  ο  Μάνος  Χατζιδάκις.

# Γιατί; ρώτησε το Βασιλόπουλο.

- Γιατί πρέπει να μείνεις ανάμεσα στο λαό σου.

Είμαστε οι κύριοι του εαυτού μας

- Δεν μπορώ! αναφώνησε το Βασιλόπουλο. Δεν ξέρεις τι είναι ο λαός μου, το παλάτι, όλος ο τόπος...

Πατέρας μας ο βασιλιάς Αστόχαστος και τα κελάρια άδεια από κρασί και φαγητό

- Διόρθωσέ τον, αποκρίθηκε η κόρη.

- Εγώ; Πώς; Μα είμαι ακόμα παιδί, δεν ξέρω τίποτα, δεν έμαθα τίποτα, δεν είμαι τίποτα.

Είμαστε τα παιδιά και οι γονείς μας είμαστε οι υπολογιστές και οι εγκυκλοπαίδειες και οι παιδικές χαρές

Η κόρη τον κοίταξε συλλογισμένη.

- Γιατί θέλησες να φύγεις; ρώτησε.

- Γιατί πονούσα πολύ μέσα στην κακοήθεια και στην αταξία του παλατιού.

Είμαστε τα παιδιά και οι γονείς μας στο βασίλειο που καταρρέει στις άνυδρες μέρες στις χορταριασμένες πέτρες. Τα παραμύθια , ο δρόμος ,τα ταξίδια ,τα σύννεφα ,τα κτήρια τη νύχτα.

- Λοιπόν θα πει πώς έχεις μέσα σου κάτι, που αξίζει πιότερο από κείνα που δεν έμαθες

- Τι έχω;

- Έχεις φιλοτιμία και αξιοπρέπεια.

Το Βασιλόπουλο συλλογίστηκε λίγο. Ύστερα ρώτησε:

- Και τι μου χρησιμεύουν αυτά;

- Χρησιμεύουν να βρεις μέσα σου τη δύναμη και τη θέληση να ξαναφτιάσεις το έθνος σου

Γιατί είμαστε το Βασιλόπουλο κι ο λαός. Από εμάς ξεκινάει και σε εμάς καταλήγει. Εμείς ψηφίζουμε κι εμείς εκλεγόμαστε εμείς αγοράζουμε κι εμείς καταναλωνόμαστε. Γεμίσαμε τις ντουλάπες μας με ρούχα που δε χρειαζόμασταν και πήραμε δάνεια για διακοπές κάπου πιο μακρυά από το μικρό χωριό μας. Στηρίξαμε τα καθεστώτα ψεύδους και ντροπής μιας δίχρωμης οικογενειοκρατίας. Κλείσαμε τα μάτια και υποθέσαμε οτι κάποιος άλλος θα αγωνιστεί για εμάς όσο εμείς θα ονομάζουμε ζωή μια ντουζίνα εικονογραφημένα διαφημιστικά. Και τώρα που το βασίλειό μας καταρρέει, είμαστε έτοιμοι να τα εγκαταλείψουμε όλα πίσω και να φύγουμε μακρυά, για εκεί έξω που είναι αλλιώς, για εκεί που έχει ακόμα ευκαιρίες, για οπουδήποτε αλλού από εδώ.

Όχι δεν πρέπει τώρα να φύγουμε !

Γιατί τώρα ξέρουμε που κάναμε λάθος κι αυτό μας κάνει πιο δυνατούς από ποτέ!

Ξέρουμε μαζικά και έντονα και σίγουρα και ολοκληρωτικά.

Ξέρουμε γιατί το βιώνουμε στο πετσί μας και δεν έχουμε άλλα περιθώρια αναβολής.

Ξέρουμε γιατί μαυρίσαμε και σκοτεινιάσαμε και αδειάσαμε τόσο, που μας λείπουν με πόνο τα πρωταρχικά στοιχεία.

Ξέρουμε και τώρα που ξέρουμε πρέπει να μείνουμε και να το προσπαθήσουμε με όλο μας το είναι χωρίς να εξαιρέσουμε τον εαυτό μας επειδή είμαστε η γενιά που έρχεται ή επειδή είμαστε η γενιά που φεύγει - όσο θα νιώθουμε οτι δεν φταίξαμε θα μεταθέτουμε. #

"Γ"