Νέοι καιροί, νέες τακτικές...

Κάθε φορά που στην Αθήνα γίνεται μεγάλη διαδήλωση, η Αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με κουκουλοφόρους και μπαχαλάκηδες -τους γνωστούς «αγνώστους»- δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες

που και τη διαδήλωση θα διαλύσουν...

και θα αποτρέψουν τον κόσμο να κατέβει στην επόμενη.

Το ίδιο έγινε με τη δολοφονία των εργαζομένων στη Μαρφίν, το ίδιο έγινε και χθες, όπου ένας ακόμα διαδηλωτής άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στα δακρυγόνα.

Το έργο αυτό, δηλαδή την Αστυνομία να παίζει «κλέφτες κι αστυνόμους» με τους «πελάτες της» διαλύοντας τις διαδηλώσεις, το παρακολουθούμε καθ’ όλην τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.

Ενας «χορός των καταραμένων» στο κέντρο της πόλης, όπου οι αστυνομικοί «συγκρούονται» εν πρώτοις με «χρήσιμους» αντιπάλους, ώστε να βρεθεί το πρόσχημα και να γίνει μετά το γαία πυρί μειχθήτω - όπου

ανεγκέφαλοι μπαχαλάκηδες, βαλτοί, ματατζήδες, σμπίροι, προβοκάτορες και πράκτορες βάζουν τους διαδηλωτές στη μέση

κι όλα γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι που πάντα διαλύει τις διαδηλώσεις, πάντα στέλνει τον κόσμο σπίτι του - τριάντα χρόνια τώρα η ίδια παράσταση.

  

Τα πράγματα όμως τώρα έχουν σοβαρέψει.

Αν οι διαδηλώσεις πλαγιοκοπηθούν πάλι με αυτόν τον τρόπο, ένα βασικό όπλο απ’ τα χέρια του λαού θα έχει χαθεί - θα μείνει ακόμα πιο ανυπεράσπιστος. Αυτοί που νομίζουν

ότι η σύγκρουση με την Αστυνομία είναι αυτοσκοπός θα μείνουν να αλωνίζουν (μαζί με την Αστυνομία αλλά και τους λοιπούς βαλτούς) στο πεδίο μιας μάχης που θα έχει χαθεί για τους εργαζόμενους.

Η ευθύνη της Αριστεράς για την περιφρούρηση των διαδηλώσεων (πλην του ΚΚΕ, που ξέρει να περιφρουρεί τις δικές του) λαμβάνει πλέον στρατηγική σημασία.

Δουλειά της Αστυνομίας είναι να προβοκάρει πάντα τις διαδηλώσεις. Να χτυπά απρόκλητα ή να επινοεί κάθε στρατήγημα που θα «νομιμοποιεί» τη σύγκρουση.

Δουλειά της Αριστεράς είναι να αποφύγει πλέον και να αποφεύγει στο μέλλον αυτήν την παγίδα. Ας βρει τον τρόπο.

Να διαμαρτυρόμαστε εκ των υστέρων για την αστυνομική βία ή τη δράση των προβοκατόρων (ή, ακόμα χειρότερα, να βρίσκουμε δικαιολογίες για τάχα δικούς μας μπαχαλάκηδες κατ’ αντίθεσιν προς τους όποιους άλλους) δεν έχει πλέον καμία αξία.

Το δίκιο σου πρέπει κάποτε και να το κερδίζεις κι όχι μόνον μονίμως να το διεκδικείς.

Δύσκολο να περιφρουρήσεις τις διαδηλώσεις; -  δύσκολο, αλλά για τα δύσκολα δεν καλούν πλέον οι καιροί την Αριστερά;

Αν χρειάζεται να βρούμε νέους τρόπους για να εξουδετερώσουμε τους παλιούς και δοκιμασμένους της αστικής εξουσίας για να διαλύει τις διαδηλώσεις - να τους βρούμε!

Πάντως το σενάριο διαδηλώνω - με βαράνε - πάω σπίτι μου - (και το σκέφτομαι να ξανακατέβω) έχει φθάσει στο όριο του.

Μετά από πολλά χρόνια ή δύναμη της Αριστεράς στο Κοινοβούλιο είναι βαρύνουσα. Να υψώσει λοιπόν τη γροθιά της. Να πιάσει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης «απ’ τον λαιμό». Να θέσει τον ίδιο τον πρωθυπουργό (που, a propo, δεν πατάει στο Κοινοβούλιο) προ των ευθυνών του! Η εποχή που η μπατσοφυλακή μπορεί να βαράει κατ’ εντολήν της εκάστοτε κυβέρνησης όποτε θέλει κι όποιον θέλει χωρίς κόστος, χωρίς λογοδοσία, πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα - αν θέλει η Αριστερά

να τους «τρελάνει στη νομιμότητα» μέσα στο Κοινοβούλιο, πρέπει να βρει νέους τρόπους και στρατηγικές για να το πετύχει.

Δεν μπορεί πλέον η Αριστερά απλώς να διαμαρτύρεται για τις παρανομίες του κράτους και του παρακράτους -  πρέπει να επιβάλλει τη νομιμότητα. Την υπάρχουσα νομιμότητα, ώσπου να φτιάξει η ίδια καλύτερους νόμους (στοίχημα ανοιχτό κι αυτό).

Σε ποιους όμως να επιβάλλει την ισχύουσα νομιμότητα η Αριστερά; σε αυτούς που έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα; σε αυτούς που νομίζουν ότι οι νόμοι μπορούν «να κοιμούνται για μια μέρα;» σε αυτούς που πιστεύουν ότι νόμος είναι το δίκιο της οφσόρ;

Ναι! σε αυτούς!

Με ανειρήνευτον και ανένδοτον αγώνα! Ο λαός έχει ήδη δώσει στην Αριστερά την ισχύ που χρειάζεται για να «τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες»! Και θα της δώσει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη όταν διαπιστώσει ότι η δύναμη που έχει ήδη παραχωρήσει χρησιμοποιείται και δεν υπνώττει.

Μπορεί η Αριστερά διαμαρτύρεται για αυτό που συνέβη χθες με την κρατική βία, μπορεί να υπόσχεται ότι αύριο, εν τη βασιλεία της, η κρατική βία θα πάει καλιά της - δεν αρκεί!

Πρέπει να αποδείξει σήμερα ότι δεν μπορούν να βαράνε (κι εν τέλει να σκοτώνουν) οι αστυνομικοί, και ύστερα ο κ. Δένδιας να τρώει ήσυχος το βραδυνό του φαγητό.

Η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση καθώς και το ΚΚΕ ελάσσων. Ακριβώς

  

για αυτό η συγκυβέρνηση των τριών υποχειρίων της Τρόικας, Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, προσπαθεί να στρέψει την κοινωνία προς τα δεξιά. Τη εξαιρέσει των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με την πολύτιμη βοήθεια της Χρυσής Αυγής και του προπαγανδιστικού μηχανισμού των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, ο δημόσιος λόγος μετατίθεται

όλο και πιο δεξιά.

Η (επίσημη) κινδυνολογία Σαμαρά, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η απολογητική υπέρ του ανταγωνισμού, οι απειλές, οι εκβιασμοί, τα μέτρα που αφανίζουν την εργασία, η υποτέλεια στους ξένους, όλα αυτά σπρώχνουν την κοινωνία προς τα δεξιά. Τα μετέρχονται ποιοι; οι διαπλεκόμενοι, οι διεφθαρμένοι, οι υπηρέτες των φοροφυγάδων, οι κομιστές των λιστών, αυτοί που μας έφεραν έως εδώ

και θέλουν να μας πάνε ακόμα παραπέρα, στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών.

Αυτών του νόμους, αυτών τα μέτρα, τις πράξεις, τους λόγους, τις πρακτικές, την ασυλία, την ασυδοσία, το ακαταδίωκτο, πρέπει να αντιμετωπίσει εδώ και τώρα η Αριστερά.

Με αυτούς που έχουν προγράψει τον λαό, καμιά παραγραφή, κανένας συναγελασμός. Η δύναμη του λαού δεν είναι να θρηνεί κι άλλους νεκρούς στις διαδηλώσεις του, αλλά να μπορεί να κόψει το χέρι όποιου παλιάνθρωπου μπει στον πειρασμό να το ξανακάνει.

Εχουμε συνηθίσει να μας δέρνουν στις διαδηλώσεις, να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με τις ειδήσεις, να μας κλέβουν με τους φόρους, να μας ληστεύουν κόβοντας τα μεροκάματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, να μας βρίζουν «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους», να γελάνε μαζί μας με την ανημποριά μας, να μας κατηγορούν για τα εγκλήματα που οι ίδιοι κάνουν - ώς εδώ!

Η Αριστερά καλείται να βρει τους τρόπους, τις νέες τακτικές που θα τα σταματήσουν όλα αυτά εδώ και τώρα, που θα ξανακάνουν τον λαό σεβαστόν (και γιατί όχι επίφοβον για όσους τον έχουν κατά κόρον βλάψει) -  αυτή

είναι η υποχρέωση της Αριστεράς σήμερα - να εξασφαλίσει τη δύναμη του λαού, μάλιστα πριν καν πάρει την εξουσία ο λαός,

ώστε να μπορέσει εν τέλει να την αποκτήσει...

email:  stathis@enikos.gr