Ήρθες τότε, Απόκριες του 1990, στην παλιά ισόγεια ταβέρνα στην οδό Σκληβανιώτου στη Λαμία, για να γιορτάσουμε την πρώτη συνάντηση για την ίδρυση του Ομίλου μας και η παρουσία σου ήταν καταλυτική. Ήταν η πρώτη φορά που σε είδα. Ήρθες και σηκώθηκαν όλοι όρθιοι να σε υποδεχτούν. Κατάλαβα πως ήσουν ο σπουδαιότερος της παρέας. Έσφιξες το χέρι σε όλες και όλους από τραπέζι σε τραπέζι χαιρετώντας πρώτα τον Γιάννη Μαρρέ και ύστερα τον Θανάση Βενέτη.....
Τελευταία χαιρέτησες κι εμένα λίγο απορημένος και ξαφνιασμένος. Ήμουν τότε δέκα πέντε ετών και είχα στο σακίδιο πενήντα βιβλία για να σας μοιράσω με αφιέρωση.
Με ρώτησες "τι γράφεις" και όταν σου απάντησα δειλά και σιγά "γράφω ποιήματα", με κοίταξες κατάματα λέγοντας "καλό δρόμο να 'χεις μικρή μου με πολύ διάβασμα, σβήσιμο και γράψιμο". Αυτή την ευχή μου έδωσες και αυτή κρατώ ακόμα στην καρδιά μου. Κάθησα στο τραπέζι σου δίπλα στην Πολυτίμη και τη Γιάννα και λίγο πριν τελειώσει η βραδιά, με πρωτοβουλία του Γιάννη Μαρρέ και με τη σύμφωνη γνώμη όλων σας, ως "μικρότερη και ομορφότερη" (λόγια της Πολυτίμης Τζωρτζοπούλου), σάς απήγγειλα τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου. Ήταν η πρώτη μου δημόσια απαγγελία ανάμεσα σε λογοτέχνες, συγγραφείς και εικαστικούς.
Αυτό ήσουν... Ένας εραστής του λόγου που έσπασε τα όρια της εκπαίδευσης, της φιλολογίας και της κριτικής και στάθηκε ακρογωνιαίος λίθος στο οικοδόμημα του πολιτιστικού γίγνεσθαι του τόπου μας.
Από τότε σε ξανάδα από μακρυά, άλλες τέσσερις φορές, τρεις στην Αθήνα και μία ακόμη στη Λαμία.
Όταν επικοινώνησα μαζί σου το 2014, και σου συστήθηκα ξανά, ως Πρόεδρος πλέον του Ομίλου μας, χάρηκες πολύ και μου είπες πως αγαπάς αυτή την πόλη που γεννήθηκες και χαίρεσαι για την πορεία του Ομίλου.
Και η Λαμία σε αγαπά να ξέρεις και πάντα θα σε θυμόμαστε με τιμή και περηφάνια.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα:
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας, και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δασκάλους του τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη.
Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση, ενώ το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου "Δραματική ποίηση", που αποτέλεσε επί 25 χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια. Από το 2003 ήταν πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικού Μουσείου. Το 2008 τού απενεμήθη το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του και το 2006 το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, τον αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορά του. Το 1986, για το έργο του «Τα μετά το θέατρο», απέσπασε το 1ο Κρατικό Βραβείο δοκιμίου, ενώ για το έργο «Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ» το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών (2000).
Καλό ταξίδι στο φως αγαπημένε μας!
(φωτογραφία Νίκος Δαβανέλλος )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.