Πολύδροσος Παρνασσού: ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ: ΔΕΚΑ συν ΔΥΟ φωτογραφικά ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ για την σημερινή κατάσταση ενός ακόμα ακινήτου τού κληροδοτήματος ΠΑΛΑΣΑΝΤΖΑ.

Κυριακή 14 Ιουλίου 2024

ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ: ΔΕΚΑ συν ΔΥΟ φωτογραφικά ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ για την σημερινή κατάσταση ενός ακόμα ακινήτου τού κληροδοτήματος ΠΑΛΑΣΑΝΤΖΑ.

Ποιός είπε ότι είναι παραισθήσεις θερινής νυκτός??

Να ανοίξουμε τα μάτια μας πρέπει για να δούμε την αλήθεια κατάματα και να ‘‘σκύψουμε’’ το κεφάλι μας από ντροπή....

Σας μιλήσαμε πριν 5-6 μέρες για την «απαίτηση» του Κληροδοτήματος ΠΑΛΑΣΑΝΤΖΑ να μάθει γιατί το παρατήσαμε και το εγκαταλείψαμε έτσι στην τύχη του. Του χρωστάμε μιά εξήγηση νομίζω. Κι αν δεν έχει πρόσωπο το ίδιο, έχουμε όλοι εμείς οι Δαδιώτες που για `μάς και τον τόπο μας την έκανε την ευεργεσία του ο αείμνηστος. Την απάντηση λοιπόν εμείς την γυρεύουμε κι εμείς την περιμένουμε!!

Σας δείξαμε εικόνες προχθές που μας προβλημάτισαν όλους. Σήμερα σάς μεταφέρουμε την έντονη αίσθησή μας, για ένα ακόμα μεγάλο παράπονο τού «κληροδοτήματος», που έρχεται αυτή τη φορά απ` το Δαδί. Μέχρι τ` αυτιά μας φτάνει εδώ στην Αθήνα χιλιόμετρα μακριά. Κι όμως, ακούγεται καθαρά η παραπονιάρικη φωνή του και μάς επιβάλλεται σ` όσους ακόμα απόμεινε στάλα ευθύνης και συνείδησης να αυτοελεγχθούμε. Κραυγή αγωνιώδης σε υψηλή συχνότητα , ωστόσο αντιληπτή ανθρωπίνως , έτσι όπως όλες οι απελπισμένες φωνούλες όταν απογοητευμένες δεν βρίσκουν ανταπόκριση και κατανόηση. Και εξηγούμαι:

Στο ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΠΑΛΑΣΑΝΤΖΑ πλην άλλων, ανήκει και ένα ακόμα ακίνητο που βρίσκεται στην Αμφίκλεια, στον παραδοσιακό της οικισμό. Πρόκειται για την πατρογονική εστία του αείμνηστου ευεργέτη μας. Το σπίτι τού χωριού που γεννήθηκε και μεγάλωσε, που στέγασε τα παιδικά του όνειρα. Εκεί που στην ψυχή του κατάβαθα στα πρώτα εκείνα χρόνια της νέας ζωής που απλωνόταν τότε μπροστά του όμορφη, ατέλειωτη, ελπιδοφόρα και βιωνόταν με χαρούμενη ανεμελιά , γραφτήκαν αξεθώριαστα οι ωραιότερες σελίδες με τις πιό νοσταλγικές στιγμές της κοινής ζωής με τους γονιούς και τους παππούδες. Τ` αδέλφια, τα ξαδέλφια και τους άλλους συγγενείς. Με τριγύρω τούς φίλους όλους των παιδικών και των εφηβικών του χρόνων , τους συμμαθητές. Χρόνια αλησμόνητα για κείνον, όπως και μ` όλους εμάς συμβαίνει σαν γυρνάμε πίσω στο χρόνο και στις πατρογονικές μας φωλιές.

Δεν θα σας μιλήσω περισσότερο για τους συναισθηματικούς δεσμούς του ’’διαθέτη’’ μ` αυτό το σπίτι της κληρονομιάς του. Είναι αυτονόητοι και γίνονται αντιληπτοί νομίζω απ τον καθένα μας. Άλλωστε αυτοί οι ακατάλυτοι δεσμοί οδήγησαν και στην γενναιόδωρη πράξη του. Αλλά απλά θα επισημάνω, ότι η προσοχή μας και η μέριμνά μας θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη της πολύ σοβαρά την συναισθηματική αυτή παράμετρο και να οξύνει ακόμα παραπάνω την δική μας ευαισθησία για τούτο το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο και την τύχη του. Αλλά σε ποιον από μας περίσσεψε συναίσθημα για να το δει έτσι?? Ποιος νοιάζεται τώρα για ξένα πράγματα??? Αφού έτσι καταντήσαμε να βλέπουμε, ακόμα κι αυτά τα πολύτιμα που άλλοι με αγάπη μάς δώρισαν !!!

Θα σας παρουσιάσουμε σήμερα μερικές πραγματικά απογοητευτικές εικόνες της κατάστασης που βρίσκεται αυτό το σπίτι στο Δαδί. Για χρόνια παρατημένο κι αυτό, καταρρέει μέρα τη μέρα. Το σφιχταγκάλιασαν κισσοί κι άλλα αναρριχόμενα λες και προσπαθούν να το κρατήσουνε ορθό και να το σώσουν, αφού εμείς αδιαφορούμε κι απέχουμε!! Και ένα σωρό δέντρα τριγύρω απεριποίητα αφημένα, ίσα που ζουν. Κι αγριόχορτα πολλά παντού. Και πικροδάφνες, κοτσίκια και συκιές. Αγριοκληματαριές και καναπίτσες κι άλλα ένα σωρό. Κουβάρι όλα μεταξύ τους μπλεγμένα. Σχεδόν ξεψυχισμένα , καμπουριασμένα σκυμμένα ως κάτω στη γή κι άλλα κιτρινισμένα στρωμένα καταγής σχεδόν ξερά απ την κάψα του καλοκαιριού…. Εικόνες λυπηρές , στενάχωρες. Θα τις δείτε κι εσείς πιο κάτω. Μάταια για χρόνια περιμένουν το λυτρωτικό χέρι τού «ευεργετούμενου ευγνώμονος», για να τους «ματαδώσει» ζωή κι ομορφιά και χάρη, μπάς και ξαναγυρίζε ο χρόνος πίσω και ξαναζήσουν τα παλιά καλά. Μα λείπει αυτό το ζωοποιώ χέρι ευγνωμοσύνης χρόνια τώρα. Ένας καλοθρεμμένος Έλατος ψηλός ως πάνω, ριζωμένος εκεί στο πλάι του παντέρμου σπιτικού, μονάχος κι απορημένος κοιτάζει ότι απόμεινε απ αυτό!! Βλέπει την ασχήμια τριγύρω και την φθορά παντού κι αναρωτιέται κι αυτός: Γιατί?? Γιατί τόση εγκατάλειψη, ασέβεια κι αγνωμοσύνη??

Το σπίτι αυτό, για να σας δώσουμε κατά το δυνατόν μια περιγραφή γιατί θεωρούμε πως ελάχιστοι ίσως γνωρίζετε κάτι, είναι πλέον σε πολύ κακή κατάσταση. Είναι δίπατο 140 τμ και επιπλέον με υπόγειο 70 τμ υπερυψωμένο απ τις δυό πλευρές. Βρίσκεται σε οικόπεδο 510 τμ με πρόσωπο σε δρόμο , εκεί πάνω στα πολύ «ορεινά» του χωριού μας με απεριόριστη θέα προς όλες τις διευθύνσεις και ανατολικό προσανατολισμό. Μπορεί κανείς εύκολα νομίζω να το κάνει εικόνα και να το φανταστεί στα χρόνια εκείνα που η ζωή χαρούμενη μπαινόβγαινε ακόμη τότε μέσα εκεί κι ολόγυρα βρισκόταν στην μεγάλη αυλή και το περβόλι. Τώρα ο χρόνος το κατέβαλε, το πλήγωσε βαθιά. Κι η δικιά μας αμέλεια κι αχαρακτήριστη στάση και συμπεριφορά μας, το αποτέλειωσε!!

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ και πάρτε το εσείς όπως θέλετε : ΗΜΑΣΤΑΝ και ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΑΜΕ ΑΝΑΞΙΟΙ τέτοιας ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ. Κι αυτό ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΜΕ κάθε μέρα και περσσότερο με την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΜΑΣ, τις ΑΜΕΛΕΙΕΣ ΜΑΣ, την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΜΑΣ και την ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ για το ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΩΡΟ τού ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΜΑΣ. Να σκύψουμε το κεφάλι πρέπει , να συναισθανθούμε την ευθύνη μας, πρώτοι οι αιρετοί μας κι όλοι εμείς οι συγχωριανοί μαζί. Ντόπιοι, αλλά κι οι Δαδιώτες της διασποράς. Και να ανασκουμπωθούμε για να διορθώσουμε ότι διορθώνεται ακόμα. Και να σώσουμε ότι υπάρχει ελπίδα να σωθεί. Γιατί πρέπει δίχως άλλο ο σκοπός τού κληροδοτήματος να υπηρετηθεί!! Είναι χρέος μας.

Αγαπητοί φίλοι και συγχωριανοί. Παραπροχθές το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ καθηγητή ΣΚΛΑΝΟΥΒΟΥ και το σπίτι ΣΚΕΠΕΤΑΡΑ-ΚΟΝΤΩΣΗ. Προχθές η ΔΩΡΕΑ ΜΙΧΟΥ που δήθεν αγνοείται ακόμα. Χθες το ακίνητο ΠΑΛΑΣΑΝΤΖΑ στους Θρακομακεδόνες στο μαύρο χάλι του. Σήμερα το οικόπεδο και το σπίτι στο Δαδί στην τραγικότητά του. Δεν ήταν στις προθέσεις μου μ` αυτές τις απογοητευτικές εικόνες και τις θλιβερές αναφορές να σας εκνευρίσω , να σας προβληματίσω , να σας φυτέψω ενοχές εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης και πολύ περισσότερο να σάς λυπήσω στα καλά καθούμενα μεσούντος Ιουλίου. Σέβομαι την ηρεμία σας. Αλλά συνέπεσαν χρονικά άθελά μου τα ζητήματα αυτά. Οι συγκυρίες είναι μη ελεγχόμενες βλέπετε! Έπρεπε όμως να αναδειχτούν τα θέματα αυτά γιατί ο χρόνος είναι αμείλικτος και για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις καταστροφικός.

Τελειώνοντας. Και επειδή συνηθίζω να λέω πάντα την καλή κουβέντα για όσους κατά την γνώμη μου την αξίζουν. Σας επισημαίνω , γιατί αλλιώς θα ήταν παράλειψή μου. Ότι όλοι μεν έχουμε ευθύνη για την σημερινή κατάσταση που διαπιστώνουμε και οι αιρετοί μας βεβαίως την μεγαλύτερη. Αλλά ειλικρινά , δύο από μάς την λιγότερη!! Αυτοί είναι: ο Ανδρέας Ζιάκος και ο Κώστας Καλλιακούδας. Τους γνωρίζετε, δεν σας τους συστήνω. Την περίοδο της Αντιδημαρχίας τους επί Δημάρχου Θ. Ντούρου, έδειξαν πως είχαν ανοιχτά αυτιά και μάτια κι ευαίσθητα αντανακλαστικά. Το 2012 και τελευταία φορά νομίζω αρχές του 2014, καθαρίστηκε και φροντίστηκε η περιουσία τού κληροδοτήματος ΠΑΛΑΣΑΝΤΖΑ τόσο στο Δαδί όσο και στην Αθήνα. Και το διαμέρισμα στην Κυψέλη νοικιασμένο κι αυτό ήταν ως το 2013. Από τότε ποτέ άλλοτε! Δυό συμπολίτες μας που δεν είναι Δαδιώτες στην καταγωγή, τίμησαν με τον τρόπο τους , αυτοί αντί για μας , την μνήμη και την γενναιοδωρία τού «αείμνηστου» Παλασάντζα. Στα πλαίσια ναι μεν των καθηκόντων τους , αλλά και της αντίληψής τους ως προς την έννοια της υποχρέωσης τού ευεργετούμενου έναντι του ευεργέτη. Υπήρξαν πριν και μετά απ αυτούς , πολλοί άλλοι. Που δεν σκέφτηκαν όμως έτσι, ούτε έτσι έπραξαν. Επομένως θα συμφωνήσετε νομίζω, πως σωστά τους ξεχωρίζω αυτούς τούς δυό, ως προς το ζήτημα αυτό. Και τους το αναγνωρίζω. Μακάρι κι όλοι μας έτσι.