Προσδοκίες μεν, προβλήματα δε στο Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού

 Αναζητούνται αποφάσεις άμεσα!

Ante portas είναι η φετινή χειμερινή τουριστική σεζόν.

Μια χρονιά που συνοδεύεται από υψηλές προσδοκίες για όλη την παραπαρνάσσια περιοχή,.....

απότοκο των εξαιρετικά αρνητικών οικονομικών παρενεργειών που επέφερε η πανδημία και που επέδρασαν έντονα στον κύκλο εργασιών του τόπου, αλλά και των νέων συνθηκών που διαμορφώνει βαθμιαία η συγκυρία του covid, ψήγμα των οποίων διαφάνηκε και τον περσινό χειμώνα, με την αύξηση της κινητικότητας στον τομέα των κατοικιών και του real estate.

Κυρίως όμως οι προσδοκίες ακολουθούν την επαναλειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου του Παρνασσού, μετά την πλήρη περσινή αναστολή της λειτουργίας του.

Ένα Κέντρο που διέπεται από σημαντικά διαρθρωτικά ζητήματα στον τομέα των υποδομών συνολικά στην περιοχή, όπως ενδεικτικά το οδικό δίκτυο και οι συνθήκες πρόσβασης σε αυτό αλλά και της κυκλοφορίας συνολικότερα στο παραπαρνάσσιο πεδίο. Αλλά και με ζητήματα ανοιχτά που έχουν εκκινήσει το δημόσιο διάλογο για τις προοπτικές του Κέντου και την αναβάθμιση της λειτουργίας του, με στόχο κατ αρχάς την επαναφορά στις συνθήκες που το χαρακτήριζαν στο παρελθόν, ιδίως πριν από την ιδιωτικοποίησή του.
Με κύριο χαρακτηριστικό την ανάγκη επανασχεδιασμού και λήψης των αναγκαίων αποφάσεων σε σύντομο χρόνο!

Η Εν Δελφοίς παρακολουθώντας το δημόσιο αυτό διάλογο, και με πρόθεση προσεχώς να τον εμβαθύνει, προχωράει σήμερα σε ένα πρώτο ρεπορτάζ, στο οποίο καταγράφει το ιστορικό λειτουργίας του μέχρι σήμερα!

Ένα σύντομο ιστορικό

Ο Παρνασσός είναι γνωστό πως αποτελεί το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας και συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο αριθμό σκιέρ......

Για πρώτη φορά λειτούργησε το 1976 και από τότε άλλαξε κυριολεκτικά την οικονομική και κοινωνική μορφή της γύρω περιοχής. Ως συνέπεια αυτής της εξέλιξης, η Αράχωβα, οι Δελφοί, η Αγόριανη, η Πολύδροσος, η Αμφίκλεια, και γενικά οι περιοχές που εφάπτονται του ορεινού όγκου του Παρνασσού, απέκτησαν μεγάλη οικονομική αξία. Το βουνό δέχεται καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα δεκάδες χιλιάδες επισκεπτών κάθε χρόνο.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, που απλώνεται σε δύο διαφορετικές περιοχές, τα Κελλάρια και τη Φτερόλακκα, ξεκίνησε τη λειτουργία του ως μονάδα αυτεπιστασίας του ΕΟΤ.

Ο ΕΟΤ δούλευε με μεγάλη αυτονομία ως Οργανισμός, εκτός γραναζιών Δημοσίου, με μεγάλο προϋπολογισμό, με καταρτισμένο προσωπικό, με Τεχνική Υπηρεσία υπόδειγμα στη Δημόσια Διοίκηση και επαγγελματίες στην οργάνωση και διοίκηση των μονάδων εκμετάλλευσης. Έτσι στήθηκε σε χρόνο ρεκόρ η πρώτη φάση ανάπτυξης του Κέντρου, στην Φτερόλακα. Μετά από λίγα χρόνια, έχοντας την τεχνογνωσία, κατασκευάσθηκαν οι εγκαταστάσεις στα Κελλάρια και ολοκληρώθηκε το έργο το 1981.

Το 1992 εγκαταστάθηκε ο αποσυμπλεκόμενος αναβατήρας Ηρακλής. Το 2014 πραγματοποιήθηκε η πρώτη φάση του εκσυγχρονισμού του με πέντε νέους αποσυμπλεκόμενους αναβατήρες τύπου Combi, για να εξυπηρετούνται ταυτόχρονα οι χιονοδρόμοι και οι επισκέπτες με ταχύτητα και κυρίως με ασφάλεια.
Επίσης, το 2014 το Χ.Κ. Παρνασσού απέκτησε του ειδικό σήμα λειτουργίας Τουριστικών Υποδομών από τον ΕΟΤ, με την πιστοποίηση «ELOT EN ISO 14001:2004» από την QMSCERT.
Τελευταία έγινε αντικατάσταση των αρχικών αναβατήρων με νέους σύγχρονους, δαπάνης 30 εκ ευρώ.

Το τεχνικό προσωπικό, τέλος, των αναβατήρων είχε εκπαιδευτεί από Γάλλους τεχνικούς στη συντήρηση τους και στη σχολαστική τήρηση των αυστηρών προδιαγραφών λειτουργίας τους, που συνδέονται άμεσα με την ασφάλεια των χιονοδρόμων.

Πώς λειτουργούσε πριν την ιδιωτικοποίηση…

Διαβάζουμε κάθε χρόνο για προβλήματα με το πάγο, για δρόμους κλειστούς, όμως ένα οργανωμένο Κέντρο, όπως θέλει να είναι το πρώτο Χιονοδρομικό Κέντρο της χώρας, οφείλει να έχει πάντα τις λύσεις.

Τι γινόταν μέχρι το 2002, σε παρόμοιες συνθήκες, όμως;

Εργαζόντουσαν περίπου 50 άτομα μόνιμο προσωπικό και, τουλάχιστον, 150 εποχιακά απασχολούμενοι. Παράλληλα, γινόταν εκχιονισμός σε δρόμους των παραπαρνάσσιων χωριών, το σκι ήταν σχεδόν δωρεάν για τους κατοίκους των γύρω περιοχών, καθώς και σε αθλητές χιονοδρόμους.
Παρόλα αυτά, τα οικονομικά του χιονοδρομικού είχαν λογιστικό ισοζύγιο!

Μάλιστα, χαρακτηριστικό είναι ότι το 2000, όταν και με πρόταση των εργαζομένων άρχισαν να μπαίνουν διαφημίσεις, το κέντρο παρουσίασε ικανοποιητικά κέρδη!

Επιπλέον, διανυκτέρευε μεγάλη βάρδια στο Κέντρο, που κατά τη διάρκεια της νύχτας λειτουργούσε τους αναβατήρες περιοδικά για να μην δημιουργούνται παγοποιήσεις.
Νωρίς το πρωί τεχνικοί επιθεωρούσαν τους αναβατήρες και σπάγανε τους πάγους στις πυλώνες και στις τροχαλίες, τα εκχιονιστικά λειτουργούσαν συνεχώς όλη τη νύχτα εκχιονίζοντας για να μην κλείσουν οι δρόμοι και ρίχνοντας αλάτι, ενώ τα διαστρωτικά μηχανήματα ξεκίναγαν νωρίς το πρωί το πάτημα των πιστών.
Γινόταν, ταυτόχρονα, μονοδρόμηση στην άνοδο το πρωι και την κάθοδο το απόγευμα, υπήρχε Γραφείο Ενημέρωσης του Κέντρου στην Αράχωβα, όπου έδινε πληροφορίες για την κατάσταση των δρόμων και για τις πίστες, υπήρχε επίσης συνεχής ενημέρωση για τον καιρό και τις θερμοκρασίες και για την λειτουργία του κέντρου από νωρίς το πρωί.

Τέλος, νυχτερινή βάρδια ενημέρωνε για τις καιρικές συνθήκες από το τηλεφωνικό κέντρο σχεδόν όλο το 24ωρο, η αστυνομία, το πρωί, στην έξοδο από Αράχωβα έκανε έλεγχο στα αυτοκίνητα για αλυσίδες και αυτοκίνητο του Κέντρου με ασύρματο ήταν σταθμευμένο σσε σημείο μετά το Λιβάδι παρέχοντας οδηγίες στους οδηγούς. Ο στόχος όλης αυτής της κινητοποίησης ήταν οι δρόμοι και τα πάρκινγκ να είναι καθαρά στις 09: 30 το πρωί και οι αναβατήρες να βρίσκονται σε λειτουργία ήδη με την πρόσβαση των πρώτων χιονοδρόμων.

Και πώς λειτουργεί μετά!

Το 2000, ωστόσο, αρχίζει η ιδιωτικοποίηση τμημάτων του Χιονοδρομικού Κέντρου. Και, κατά κοινή ομολογία και παραδοχή, με αρνητικά αποτελέσματα. Το 2002 στο σύνολό τους σχεδόν όλοι οι έμπειροι εργαζόμενοι μετατίθενται σε υπηρεσίες των τριών νομών -Φωκίδας, Βοιωτίας και Φθιώτιδας- με σοβαρή συνέπεια ο κέντρο να στερηθεί την εμπειρία τους.

Σε βαθύτερο επίπεδο, η εικόνα της λειτουργίας του Χιονοδρομικού πριν την καραντίνα παρήγαγε στους επαγγελματίες του χώρου, την αυτοδιοίκηση και σε ολόκληρη, βέβαια, την τοπική κοινωνία του παραπαρνάσσιου πεδίου μεγάλα ερωτηματικά για τις προοπτικές του Κέντρου, και κατ επέκταση της σύνολης περιοχής. Ερωτηματικά που γεννούν ανησυχία για το μέλλον του Κέντρου.

“Το Χιονοδρομικό, με τα πανάκριβα εισιτήριά του, με πολύ περιορισμένο αριθμό εργαζομένων -και με αμοιβές ίσως όχι ανάλογες των συνθηκών εργασίας-, με περιορισμένους εκχιονισμούς και με άλλα μεγάλα ανοιχτά ζητήματα, έχει μεγάλα οργανωτικά και λειτουργικά προβλήματα.

Κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας γεμίζει με αγωνία”, σημειώνει χαρακτηριστικά κάτοικος της περιοχής με μεγάλη εμπειρία δεκαετιών στο Κέντρο.

Τοποθέτηση που η αλήθεια είναι ότι συμπυκνώνει τις ανησυχίες όλης της περιοχής και που αναζητούν λύσεις και αποφάσεις χωρίς άλλη χρονοτριβή και κωλυσιεργία!