Φόλες της ανθρώπινης ύπαρξης

 Ανέκαθεν τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης πραγματικότητας τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα,....
όσο και στις επαρχίες της χώρας. Σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη θέση στην κοινωνική μέριμνα της Πολιτείας υπό την αιγίδα της Ε.Ε. ενώ  πλέον αποτελούν πάγια πρόβλεψη του ετήσιου προϋπολογισμού και τυγχάνουν αυξημένης νομοτυπικής προστασίας (ν. 4039/2012). Η φροντίδα λοιπόν των τελευταίων, έπαψε να εξαρτάται αμιγώς από την ασπίδα του εθελοντισμού και εντάχθηκε σε ένα πιο οργανωμένο πλαίσιο οικονομικοκοινωνικης ευθύνης και αρωγής, συνιστώντας στοιχείο παιδείας και πολιτισμού. Είναι όμως στην πραγματικότητα έτσι;
   Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, στο χωριό της Λιλαίας (νομός Φωκίδας), στο δικό μας χωριό, παρατηρούνται όλο και συχνότερα ντροπιαστικές ανθρώπινες τακτικές έναντι των αδέσποτων ζώων, άμεσα συνδεδεμένες με φαινόμενα δηλητηρίασης. Συγκεκριμένα, μεγάλος αριθμός νεκρών τυμπανισμένων ζώων εμφανίζεται στους δρόμους, πράγμα που δεν μπορεί να καταλογιστεί σε επιδημική ασθένεια παρά μόνο σε προφανή και κατάφωρη δηλητηρίαση, λαμβανομένης υπόψιν και της περιοδικής επανεμφάνισης του φαινομένου. Τα αδέσποτα λοιπόν ζώα εκτός από την πρόκληση της επιβίωσης καλούνται να αντιμετωπίσουν και έναν άνισο και απρόβλεπτο εχθρό· αυτόν της εκ προθέσεως δηλητηρίασης. Επί τη ευκαιρία υπενθυμίζουμε ότι αδέσποτα χαρακτηρίζονται όλα εκείνα τα ζώα συντροφιάς, σκύλοι και γάτες, που δεν επέλεξαν να βρίσκονται στους δρόμους αντί του φυσικού περιβάλλοντος και που ενδεχομένως κατέληξαν εκεί εξαρχής λόγω ανθρώπινης ανευθυνότητας. Ο νόμος 4039/2012 βέβαια τόσο ισχυρός και συνάμα τόσο ανήμπορος για εκείνους που επιλέγουν να κινηθούν τις νυχτερινές ώρες,  τοποθετώντας στοχευμένα τις λεγόμενες ‘’φόλες’’, δηλαδή δηλητηριασμένα δολώματα για… ενοχλητικούς σκύλους και γάτες. Η μορφή μπορεί να ποικίλλει, από διάφορες χημικές ουσίες που εμπεριέχονται σε δημοφιλή γεωργικά φάρμακα, μέχρι κομμάτια γυαλιών ή μετάλλων επενδυμένων με τροφή. Οι εικόνες των νεκρών ζώων απερίγραπτες, ενώ θλίψη μας γεμίζει το γεγονός ότι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί θα παραμένουν ατιμώρητοι κάτω από τη σκέπη της ανωνυμίας τους. Η πρόσφατη πραγματικότητα αποδεικνύει ατράνταχτα την ύπαρξη δηλητηριασμένων δολωμάτων ακόμα και στο κέντρο του χωριού, στην ευρύτερη περιοχή γύρω από την παιδική χαρά, γεγονός που δημιουργεί εγγενείς κινδύνους για παιδιά διάφορων ηλικιών που συνηθίζουν να παίζουν εκεί. Δεδομένων δε των τελευταίων περιστατικών δηλητηρίασης που αφορούν δεσποζόμενα ζώα και λαμβάνοντας υπόψιν το συντρέχον πταίσμα των ιδιοκτητών, αυτό που θα έπρεπε να προβληματίζει είναι το ίδιο το γεγονός της δηλητηρίασης το οποίο μαρτυρά κακόβουλες ενέργειες αυτοδικίας καθώς και την παντελή έλλειψη παιδείας και ευαισθησίας στην κατά τα άλλα πολιτισμένη μικρή κοινωνία του χωριού μας.
   Με αφορμή λοιπόν όλα αυτά τα αποτρόπαια περιστατικά που επιδεικνύουν αύξουσα πορεία και έχοντας ως κίνητρο το σύνθημα: ‘’Μίλα! Δεν ξέρεις ποιος ακούει’’ , θα θέλαμε να αναδείξουμε ως εκπρόσωποι της αποκαλούμενης ‘’νέας γενιάς’’ , τα φαινόμενα αυτά δηλητηρίασης και κατ’ επέκταση κακοποίησης, που για εμάς αποτελούν άλυτο πρόβλημα, για άλλους μια περιττή θεματική στα κατά τα άλλα ‘’σοβαρά’’ προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού εκτός από τις θετικές ενέργειες, στη διαιώνιση του προβλήματος συντρέχουν και οι παραλείψεις όπως και η ανοχή των ιθύνοντων.
   Επικαλούμαστε λοιπόν το ελάχιστο της ανθρωπιάς σας· μιας λέξης που η τοπική κοινότητα όπως και ο δήμος μας επιβάλλεται να μεταφράσει σε έμπρακτη βοήθεια και όχι αδιαφορία ή κοινότυπες ψηφοθηρικές υποσχέσεις. Δεν αιτούμαστε παρά την ευαισθητοποίηση όλων, έναντι των αναχρονιστικών τακτικών κακοποίησης αδέσποτων, που υποσκελίζουν την προσπάθεια μας για το ‘’καλύτερο αύριο’’ , το οποίο όλοι ονειρεύονται και για το οποίο όλοι μιλούν.
Clean Hearts Always Win !
   
Βασιλείου Γεωργία,
 Βασιλείου Τατιάνα, 
Κοπανάκη Τάνια