ΠΑΛΙΕΣ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Στα προπολεμικά χρόνια η φτώχεια που επικρατούσε υποχρέωνε την πλειοψηφία των ανθρώπων, να προβαίνουν σε ενέργειες μη νόμιμες, προκειμένου να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Η κλεψιά ήταν στο επίκεντρο την εποχή εκείνη.....

Ήταν τιμητικό σε όποιον  κατάφερνε να κλέψει χωρίς να τον πιάνουν .

Την εποχή εκείνη οι προύχοντες είχαν καταφέρει να πείσουν ότι ο όρκος στο ευαγγέλιο ήταν πράγματι ιερός και έτσι είχαν πεισθεί όλοι ότι δεν μπορούσαν να ορκίζονται ψεύτικα.

Οι ανάγκες όμως κατάφερναν αυτούς που έκλεβαν να σκέφτονται τρόπους που να ξεγελούν τους αστυνομικούς.

Στην Σουβάλα εξπέρ του είδους ήταν ο ο Θύμιος ο  και ο Γιώργος

Το μυαλό τους ήταν αρκετά σκαλοπάτια παραπάνω από των χωροφυλάκων.

Μία από τις ιστορίες που έγιναν γνωστές είναι και η παρακάτω:

Η χρονιά για τα σιτάρια ήταν από τις καλύτερες και η αποθήκη του Καρούζου ήταν γεμάτη.

Έπρεπε όμως οι δύο φίλοι να πάρουν το μερίδιό τους.

Παίρνει λοιπόν ο Θύμιος στους ώμους τον Γιώργο

Μπαίνουν στην αποθήκη και ο Γιώργος έπαιρνε τα τσουβάλια και καβάλα στον Θύμιο τα κουβαλούσε έξω στο μουλάρι.

Το μεσημέρι οι δύο τους περίμεναν την επίσκεψη των οργάνων της τάξεως.

Δεν άργησαν αυτή με το ευαγγέλιο στο χέρι.

-          Γιατί ρε σεις πήρατε το σιτάρι του ανθρώπου?

-          Δεν μας αφήνεις στην Φτώχεια μας κυρ- αστυνόμε?

-          Να ορκιστείτε να δούμε τι θα πείτε.

-          Όπως διατάξετε.

Βάζοντας το χέρι στο ευαγγέλιο ο Θύμιος λέει:

΄΄Αν άπλωσα τα χέρια μου να πάρω από την αποθήκη σακί με σιτάρι, να μου κοπούν τα χέρια.΄΄

Και ο Γιώργος.

΄΄Αν πάτησε το πόδι μου στην αποθήκη με το σιτάρι να μου κοπούν τα πόδια΄΄.

Οπότε αθώοι για μια φορά ακόμα οι κατηγορούμενοι.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς παρόμοιες ιστορίες, αποκαλύπτονταν και σε άλλα χωριά .

Ίσως οι πρώτοι διδάξαντες να ήταν οι Σουβαλιώτες που είχαν και μεγαλύτερη φτώχεια.

Χ.Μ.