Μιχελής Θανάσης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Φθιώτιδας: Αποτίμηση εκλογών 2019

Συνέντευξη, του Θανάση Μιχελή στην εφημερίδα ("Στερεα Νέα")....

Ερ 1: Ποια η άποψή σας για τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών του 2019

Οι ευρωεκλογές, αν και διαφορετικού χαρακτήρα από τις εθνικές εκλογές, δεν μπορεί να αποσυνδεθούν από συμπεράσματα και εκτιμήσεις για τις εθνικές. Πόσο μάλλον όταν οι εθνικές εκλογές ακολουθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως φέτος (με τον αρχικό σχεδιασμό της κυβέρνησης σε 4 μήνες). Αυτό ισχύει, σε μικρότερο βαθμό και για τις αυτοδιοικητικές όσον αφορά τις Περιφέρειες και κυρίως τις μεγάλες πόλεις. Αυτό καταγράφεται από την πολιτική εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών.

Στις παρούσες Ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές καταγράφηκε η έντονη δυσαρέσκεια, έως και θυμός, του εκλογικού σώματος προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως στο παρελθόν, το 2012 και 2015 προς τις αντίστοιχες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ας επισημάνουμε πως η εφαρμογή των μνημονίων από το 2010, ως αποτελέσματα πρώτερης πολιτικής των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οδήγησε στην κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ (που φαίνεται μόνιμη), σε σημαντική υποχώρηση της ΝΔ και αναδιάταξη άλλων μικρότερων κομματικών σχηματισμών. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ μια πρώτη υποχώρηση (αλλά όχι στρατηγική ήττα) ύστερα από την γρήγορη άνοδό του.    

Το ποιοτικά διαφορετικό είναι πως η αντίθεση προς τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ήταν για αυτά που οι κυβερνήσεις τους έκαναν. Δηλαδή τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, τη διαφθορά και διαπλοκή, τα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος, τελικά την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. 

Ενώ προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γι΄ αυτά που οι πολίτες προσδοκούσαν και δεν έγιναν. 

Συνάμα βέβαια και για λάθη, παραλήψεις και καθυστερήσεις που δεν βελτίωσαν ουσιαστικά την καθημερινότητα όλων ανεξαιρέτως των πολιτών.

Ερ.2: Και για τα αντίστοιχα αποτελέσματα στην Περιφέρεια Στερεάς;

Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών στη Στερεά κατέγραψαν ένα δεδομένο ανάλογο αυτών του 2014. Δηλαδή την υποχώρηση των αυτοδιοικητικών ψηφοδελτίων που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι των αντίστοιχων ποσοστών του στις Ευρωεκλογές του ίδιου έτους. Το ποιοτικό αυτό χαρακτηριστικό είναι αντίστροφο των δεκαετιών της αρχικής περιόδου μετά την μεταπολίτευση. Τότε η αριστερά στην αυτοδιοίκηση είχε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά απ΄ ότι στις εθνικές εκλογές (αυτά βέβαια ήταν σχετικά περιορισμένα). Σε κάθε περίπτωση, αν και αναφερόμαστε σε διαφορετικές εποχές και η σύγκριση μπορεί να είναι άστοχη, δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητο το γεγονός ότι η αριστερά, ιστορικά, οικοδομεί τις δυνάμεις της από τα κάτω (συνδικάτα, αυτοδιοίκηση) προς τα πάνω (βουλή, κυβέρνηση).

Αξιοσημείωτο το γεγονός της εποχής μας η μεγάλη ρευστότητα των επιλογών των ψηφοφόρων (εύκολη μετακίνηση από το ένα κόμμα στο άλλο), η αποχή και το «απολιτίκ» σημαντικής μερίδας των νέων. Όπως βέβαια και οι νέες μέθοδοι πολιτικής επιρροής: Media, Face Book, επικοινωνιολόγοι, διαφήμιση, έναντι των άμεσων έντονων πολιτικών συζητήσεων σε συνελεύσεις, συγκεντρώσεις κλπ.

Ερ.3: Πως βλέπετε την εφαρμογή της απλής αναλογικής στην Αυτοδιοίκηση ;

Με το σύστημα της απλής αναλογικής στην αυτοδιοίκηση, σύστημα που ισχύει επί δεκαετίες σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, επιχειρείται η δημιουργία μιας νέας αλλά αναγκαίας πολιτικής κουλτούρας: αυτής της συναίνεσης. Δυνάμεις που προσεγγίζουν σε στόχους και κατευθύνσεις να αναλάβουν από κοινού τη διοίκηση του δήμου ή της Περιφέρειας. Μια τέτοια κουλτούρα θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για λειτουργία της απλής αναλογικής και στο κοινοβούλιο και τη χάραξη μιας πολιτικής πρακτικής ευρύτερων συναινέσεων, άρα και συμμετοχής, στη διακυβέρνηση της χώρας. Η χώρα μας είναι μικρή, σε μια πολύ σημαντική γεωπολιτική θέση. Τα εσωτερικά της προβλήματά, αλλά και τα γενικότερα γεωπολιτικά, πολύ μεγάλα ώστε κόμματα του 35% και 40%, όσο συμπαγή και οργανωμένα να είναι, να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της επίλυσής τους. Συνάμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη ένας στοιχειώδης αστικός εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης και της πολιτικής ζωής. Και αυτό είναι δύσκολο, όσο κι εάν έχει επιχειρηθεί να ολοκληρωθεί από ένα κόμμα. Τα παραδείγματα πολλά. Χαρακτηριστικότερο η λειτουργία και οι πολιτικές συμπεριφορές της λεγόμενης “4-ης εξουσίας”, των μεγάλων ΜΜΕ. Όλα αυτά αντιμετωπίζονται με ευρύτερες συναινέσεις.