Αθλητικά γεγονότα στην ΕΛΑΤΕΙΑ τού 1946

Παναγιώτης Δημάκης

Ακόμη τα βήματα της περιπολίας των Γερμανών της κατοχής, αντηχούσαν στα πλακόστρωτα της Ελάτειας, οι καπνοί από τα πυρπολημένα σπίτια, .....

δεν είχαν σβήσει, τα πέτρινα χρόνια φαίνονται να διεμβολίζουν το μέλλον, με τις αδελφοκτόνες αντιπαραθέσεις του εμφυλίου πολέμου, η χρυσή νεολαία σκορπισμένη, στα βουνά και στις πόλεις...Όμως μέσα από τα ερείπια, όσοι απέμειναν, αρχίζουν να καλύπτουν τα κενά, αφού η ίδια η Ζωή και η Φύση, τα απεχθάνεται και τα αναπληρώνει, όπως το νέο χορτάρι, καλύπτει τα καμμένα. Ο Ελατειακός Γυμναστικός σύλλογος, από τους παλαιότερους της Φθιώτιδος, ιδρυμένος το 1928,έχει βαθειές ρίζες, που διαπερνούν τα εμπόδια και τις εποχές και βλέπουμε εδώ, μια δύσκολη χρονιά,το1946,να οργανώνει ποδοσφαιρικό αγώνα, με την ΑΕ Ορχομενού. Οι αγωνες αυτοί, ήσαν φιλικοί, πράγματι ερασιτεχνικοί, χωρίς επιχορηγήσεις, συνομοσπονδίες, σώμα διαιτητών. Είχαν μιαν αρχέγονη ομορφιά, στηριγμένη στην συμπαράσταση τής τοπικής
κοινωνίας, στο φίλαθλο πνεύμα και στην θέληση των αθλητών. Οι παίκτες, έφεραν, προσφορά, φανέλες της πλέκτριας Αγορως Σακκά και παντελονάκια του ράφτη Γιώργου Αργυρίου, που είχε διατελέσει και διοικητικό στέλεχος, στην ομάδα, ενώ πρόεδρος ήταν ο Δημήτριος Παπαλαιος .Όσο για τα αθλητικά παπούτσια, ανύπαρκτα τότε, άρβυλα με πρόκες, ενώ υπήρχαν και παίκτες ανυπόδητοι, εξαίρετοι όπως ο Γιάννης Τραγγαλος (μπακαλουμης) και αργότερα ο Γ Δημητρακόπουλος (κουτσοφλης). Την θέση στην ομάδα κέρδιζε κανείς, με την αποδοχή των συμπαικτών του και την έχανε ομοίως, αφού προπονητής και συστήματα αγωνιστικά δεν υπήρχαν, τους δε διαιτητές όριζαν με φιλική συμφωνία οι ομάδες, συνήθως της γηπεδούχου ομάδας.

Χαριτωμένη ήταν και η μεταφορά στην τοπική ιδιόλεκτο των αγγλικών όρων, Χαφ σε Χάφτ , σέντερ-φορ σε σέντρα, πέναλτι σε μπεναλτ και το ευρηματικό μπακοτερμα, όταν δεν συμπλήρωνε ο αριθμός των αμυντικών τον αριθμό, οτε ο τερματοφύλακας γινόταν και αμυντικός παίκτης. Οι φιλοξενούμενοι κατέλυαν σε συγγενικά σπίτια η γνωστών και φιλάθλων, άλλωστε ο Ορχομενός είχε και έχει αρχαίους δεσμούς, αίματος με την Ελατεια, που δεν εμπόδιζε καθόλου τις υπερβολές στον αγώνα που έφθαναν πολλές φορές εκτός ορίων. Στον αγώνα αυτόν της 29/9/1946 που δημοσιεύθηκε στην Αθλητική Ηχώ, γίνεται αναφορά στο γήπεδο της Ελάτειας, που ήταν μικρό, πράγμα που ήταν αληθές, αφού ήταν η αυλή του παλαιού Δημοτικού σχολείου, μάλιστα μ ένα πλινθοκτιστο κτίσμα στο κάτω μέρος (κατοικία Γρ.Γιαννακοπουλου) .Οι αθλητές του Ελατειακου, με προσωπική εργασία είχαν ισοπεδώσει κατά το δυνατόν το γήπεδο, μεταφέροντας χώματα με το καρρο του Γ.Καμάρα, γεμίζοντας τις λακκούβες. ..Ο εξοπλισμός του γηπέδου ήταν φτωχός, την εστία όριζαν υψηλοί πάσσαλοι, με τριχιες οριζόντια, διαγραμμίσεις δεν υπήρχαν οι δε θεατές έπαιρναν θέσεις κατά μήκος του χαμηλού μαντρότοιχου από αργούς λίθους στο άνω μέρος. Ο αγώνας τελείωσε ισόπαλος, χωρίς να γνωρίζουμε τους παίκτες του Ελατειακού,*αφού το Αρχείο έχει χαθεί, υπάρχουν όμως πολύτιμες πληροφορίες, που συμπληρώνουν τα κενά εν μέρει, όπως αυτές του θαλερού συμπατριώτη μας στρατηγού κ. Σωκράτη Κ. Κορδαλη, που στηρίζει την προσπάθεια του Ιστ. Αρχείου του Δήμου Ελατείας, στην καταγραφή των γεγονότων της μικρής μας πατρίδας, την εποχή που ήδη φαίνεται να απομακρύνεται γρήγορα, από την αθωότητα των χρόνων εκείνων.

* Πιθανή σύνθεση της ομάδας του Ελατειακού τερματοφύλακας Λ.Κ. Κορδαλής, Αμυντικοί Π Κεχρας, Γ, Ι, Σταμοπουλος (Γιαγκουλας), Κ. Σταυρου, Κλ. Χασιώτης (Λαντης) Μέσοι,1 Π. Α. Καλαμποκης, Γ. Λουκαδακος (Κ'ναβς) Επιθετικοί Λ. Κ. Κορδαλης, Γ. Κ. Σταμοπουλος (Γιωργαλης), Ευστ. Παλουκης, Σερ Κατσαντώνης (Κακουργος), Αθ. Δημητρακόπουλος (Κοντυλης).