ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ * ΚΑΙ Η ΑΘΗΝΑΪΣ **

Παναγιώτης Δημάκης

Στήν Κωνσταντινούπολη, τήν Νέα Ρώμη, παγκόσμια πρωτεύουσα του πολιτισμού, για χίλια χρόνια, δεν ηχούσαν μόνον τα σήμαντρα και οι καμπάνες, αλλά ανθούσαν και εκαλλιεργούντο, οι τέχνες και τα γράμματα, .....

με λαμπρές επιδόσεις, όχι μόνον σε αιματηρούς πολέμους, αλλά και τής μελέτης και διάσωσης, τών πολυτίμων γνώσεων τής αρχαίας σοφίας, από τα συγγράμματα και τα τεχνικά έργων, τής Ελληνικής, Ρωμαϊκής και παγκόσμιας κοινότητας, η ανάπτυξη τής Νομικής επιστήμης και Νομολογίας. Η δόξα τού Βυζαντίου, προσέλκυσε πλήθη βαρβαρικών φύλων καταδρομέων και επιδρομέων, πρώτα τών Λατίνων το 1204, και, κατόπιν τών τουρκογενών οθωμανικών στιφών, τής ασιατικής στέπας.

Οι μεν Λατίνοι ευτυχώς, κατέλαβαν προσωρινά τήν Πόλη, και, αφού λεηλάτησαν και κατέστρεψαν Θησαυρούς και Μνημεία, αποχώρησαν και εκόμισαν στήν σκοτεινή Δύση τής εποχής, τα λάφυρα, πού ήσαν τα θεμέλια και χρησίμευσαν, στήν πνευματική της Αναγέννηση, βάσει τών αρχών και μέτρων, τού Ελληνικού πνεύματος, σε Ανατολή και Δύση. Όμως καθόλου το ίδιο, δεν συνέβη με τα φοβερά θηρία τών αιμοδιψών οθωμανών, πού αφού κατέλυσαν, λόγω τών συγκυριών και τής διάλυσης, τού συνδετικού ιστού, την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, βύθισαν στο σκότος, τούς υποταχθέντες λαούς, αφού λεηλάτησαν και ιδιοποιήθηκαν κάθε πνευματικό και καλλιτεχνικό τους πρόταγμα, και, χρειάστηκαν τετρακόσια χρόνια, για να αποκλειστούν από τήν Ευρωπαϊκή Ήπειρο και τον πολιτισμό, πού απεχθάνονται, όπως και κάθε πνευματική διανοητική άσκηση, χρησιμοποιώντας τήν Αραβική γραφή και θρησκεία, τήν Περσική τεχνογνωσία, όπως και τών άλλων αρχαίων λαών τής Ανατολής και τής Μικράς Ασίας. Όλα τα διαφημιζόμενα έργα, τής λεγόμενης άκριτα ,οθωμανικής περιόδου, έχουν σχεδιαστεί και εκτελεστεί, από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, ζωγράφους, διακοσμητές, χώροτάκτες, τής παλαιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πού είχαν τήν τεχνογνωσία και τήν ικανότητα, γνώριζαν να το κάμουν, οι Οθωμανοί, όχι ικανότητα δεν είχαν, αλλά ούτε εγνωριζαν, ούτε ήθελαν να γνωρίζουν και να ασχολούνται, με πνευματικές δραστηριότητες και δημιουργίες, σε κανένα τομέα, αρκούμενοι στις ηδονές και στους τεχνητούς παραδείσους, τών χαρεμιών, τών αμανέδων, στερουμενοι ακόμη και της γλωσσικής διακρατικής επικοινωνίας, χρησιμοποιώντας γλωσσομαθείς Έλληνες, ώς διερμηνείς και αξιωματούχους επιπέδου.

Σημείωσις. Το παρόν δεν είναι ιστορικό, αλλά πληροφοριακό κείμενο, πού προέκυψε από τις απίστευτες παλινωδίες, σχετικά με τήν Αγιά Σοφιά, ώς μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, πού έχουν υπογράψει και αποδεχθεί και οι ίδιοι, ενώ τώρα, μή αρκούμενοι, στα ισλαμικά μετάλλια πού έχουν αναρτήσει, τα αποτυπώματα στους κίονες από τις ματωμένες παλάμες, με τις κουφικές αραβικές επιγραφές, βάζουν και ένα χότζα να φωνάζει, μάταια βέβαια, γιατί ο μεγαλοπρεπής ναός τού Ιουστινιανού, καταπίνει τήν φωνή του. Συγκρίνετε με τον πίνακα τού Laurens τήν διαφορά ....

* Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο εκ τών τριών Ιεραρχών, εξ Αντιοχείας, γυιός τού Σεκούνδου και τής Ανθούσας, μαθητής τού Λιβάνιου τής σχολής Σοφιστών Αντιοχείας. Σπούδασε επίσης στήν Φιλοσοφική Σχολή τών Αθηνών, όπου ήλθε σε ήλθε σε επαφή, με την αρχαία Ελληνική Γραμματεία και τα κείμενα τών αρχαίων συγγραφέων. Απαράμιλλος στοχαστής, ρήτορας και αναλυτής τών Ιερών κειμένων, Αρχιεπίσκοπος και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης ( 344-407 μ.Χ. ). Λόγω τού αυστηρού ελέγχου, πού ασκούσε στο κατεστημένο τής εποχής του, ιδιαίτερα στην Αυτοκρατορική Αυλή, επαύθη και εκδιώχθηκε στα Κόμανα τής Ποντικής, όπου εκοιμήθη.
** Η Αθηναϊς ( 401-460 μ.Χ. ) μορφωμένη, φιλομαθής, ωραία κόρη τών Αθηνών και τού Λεόντιου, καθηγητού τής διάσημης Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, όπου εδιδάχθη τον Όμηρο και τούς τραγικούς, φιλοσοφία, γεωμετρία και Αριστοτέλη. Σύζυγος τού Θεοδοσίου Β, ανεκηρύχθη Αυγούστα, ώς Αιλία Ευδοκία και από τήν θέση αυτή προώθησε, τήν καθιέρωση, τής Ελληνικής γλώσσας, με την ίδρυση τού Πανδιδακτηρίου και η έναρξη, έκδοσης τών νομικών εγγράφων και αποφάσεων στα Ελληνικά. Ώς Αυγούστα, έλαβε το όνομα Αιλία Ευδοκία.