ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Του Παναγιώτη Δημάκη

 H τελευταία έξαρση τών καιρικών φαινομένων, με τις σφοδρές χιονοπτώσεις, απόλυτα φυσική και αναμενόμενη, στα πλαίσια τής εναλλαγής τών εποχών τού έτους, δημιούργησε βεβαίως προβλήματα, .....

αποκλεισμών, αλλά και ενθουσιασμό τών χιονοφίλων, πού αναζητούσαν γωνίες λήψεως φώτο, ενώ τα τζάκια κάπνιζαν ασταμάτητα και οι μετανάστες τού Χιονιά, τσίχλες, κοτσύφια, υδρόβια, παρυδάτια και μικροπούλια, πλησίασαν τούς οικισμούς, αναζητώντας τροφή. Αυτό το σκηνικό, πού φάνηκε τώρα αξιοπερίεργο, λόγω τής δραματικής αλλαγής των κλιματικών συνθηκών, αλλά και τής απομάκρυνσης από το φυσικό περιβάλλον, δίνει και το μέτρο, τών κοινωνικών αλλαγών, πού συντελούν στη μεταβολή των σχέσεων μας, με τον φυσικό περίγυρο, πού ετάχθη να συμβιώνουμε, λαμβάνοντας απ αυτό το περίσσευμα και όχι το κεφάλαιο. Άς είναι, μήν παρασυρθούμε από τα κινούμενα λεκτικά ρεύματα, και, άς μεταφερθούμε, στις 2 Φεβρουαρίου 1929, να ενημερωθούμε τι συνέβαινε τότε, στον ίδιο χώρο, τήν ίδια εποχή, όπως τα περιγράφει, ο συμπατριώτης μας, ανταποκριτής τής εφημερίδος " Ρουμελιώτης ", Νικόλαος Ιωάννου Σταμόπουλος,* από την Ελάτεια .

ΕΛΑΤΕΙΑ Λοκρίδος (του ανταποκριτού μας) 2 Φεβρουαρίου 1929.
Εξαιρετικώς δριμεία η εφετινή βαρυχειμωνιά εις όλην την περιφέρειαν με καταστρεπτικάς συνεπείας δια την γεωργίαν και την κτηνοτροφίαν. Το χιόνι εντός της πόλεώς μας, υπερβαίνει το μισό μέτρον και η συγκοινωνία μας, ώς και όλων των πέριξ χωρίων μετά της Αταλάντης, διεκόπη επί πολλάς ημέρας.
Πολλοί επιβάται παραμένουν εν Ελατεία μη δυναμένων των αυτοκινήτων να προχωρήσουν εις Αταλάντην. Τραγική κατέστη η θέσις των ποιμνίων. Η φοβερά χιονοθύελλα, εύρε τους κτηνοτρόφους απαρασκεύους και απέκλεισεν αυτούς, εντός των ποιμνιοστασίων άνευ τροφών. Είς τα γειτονικά ιδίως χωρία Μπέλεσι, Μεραλή, Κραβασσαράς, Μάνεσι και Μπεσχένι, αι ζημίαι είνε μεγαλύτεραι, διότι οι ατυχείς γεωργοί, μη δυνηθέντες, εκ της τελευταίας πλημμύρας του Κηφισσού, να σπείρωσι τα κτήματά των**, είναι αναγκασμένοι να τ ’ αφίσωσι σχεδόν άσπαρτα, καθ ’ όσον δια της τελευταίας βροχής και της αποτόμου τήξεως της χιόνος, επλημμύρισεν και πάλιν ο Κηφισσός, και, είναι απολύτως αδύνατον, δια το παρόν έτος, να σπαρώσι τούτα, δια δημητριακούς καρπούς. 
Αλλά και η τύχη των ομόρων Βοιωτών, δεν είναι καλλιτέρα, χάρις εις τον Κηφισσόν. Επιβάται ελθόντες εξ Αθηνών, μας εβεβαίωσαν ότι από του Σιδηροδρομικού Σταθμού Λεβαδείας μέχρι τής στάσεως Κραβασσαρά, ο σιδηροδρομικός συρμός είχεν μεταβληθεί είς.,.πλοίον!

Ολόκληροι αι γύρω εκτάσεις ήσαν σκεπασμένοι από νερά. Πότε τέλος πάντων θα ενδιαφερθή η κυβέρνησις και δι ημάς; Δια τούς άλλους μόνον έχει πλούσια τράπεζα και δια τήν Ρούμελην μόνον ψυχία ; Ν. Σ.
Σημείωσις. Διαχρονικά τα παράπονα τού ανταποκριτού τότε, ισχύουν εν μέτρω και σημερα, ώς προς τα ψιχία, τα νερά και τις πλημμύρες, από τις "κατεβασιές" τών χειμάρρων και τού Κηφισού, πού πλημμύριζαν τήν χώρα τής Ελατείας τότε, επί τού παρόντος, τώρα τα έχουν διευθετήσει οι υπερβολικές υδροληψίες και η πολυετής ανομβρία. Ο αποκλεισμός, από τήν πρωτεύουσα τής επαρχίας, τήν Αταλάντη, λόγω τής αλλαγής διοικητικών δομών, είναι σήμερα άνευ σημασίας, οι δρόμοι και οι πάροδοι ασφαλτοστρωμένοι, χωρίς το φοβερό " λασπαρίκι" , μέσα στο οποίο τσαλαβουτούσαμε τότε, μέχρι το γόνατο στήν λάσπη ***, με τα στενά και τούς δρόμους αδιάβατους. 
* Ο Νικ Ιωάν.Σταμόπουλος ( λεγόμενος Γερονικολάκης ), ανήκε στήν χρυσή νεολαία τής Ελάτειας, και, τήν εποχή αυτή, μετείχε στα κοινά δρώμενα ώς νεωτεριστής, φοίτησε στην Νομική, ασχολήθηκε με το Θέατρο και είχε το Πρακτορείο Μεταφορών, με τον Γ. Μαγγανά ( λοχαγό ), στήν οδό Γερανίου 34, σημείο συνάντησης, για τούς συντοπίτες τών Αθηνών. 
** Βεβαίως και τώρα τα γόνιμα χωράφια τού κάμπου μένουν άσπαρτα, γιά εντελώς όμως διαφορετικές αιτίες! 
*** Για τήν διευκόλυνση τότε τής κυκλοφορίας λόγω τής λάσπης, υπήρχαν οι λεγόμενες " γαλότσες " ελαστικά πρόσθετα παρεμβάσματα, τα οποία αφαιρούσαν οι ένοικοι, πρίν περάσουν την πόρτα τού σπιτιού.