Ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΑΣΚΑΣ ΣΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑ" ΤΟ 1994 ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ.

ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΦΟΥΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΙΑ ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ  ΜΕ ΤΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΒΡΕΤΑΚΟ ΣΤΙΣ 13 /8  ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ. 

« Ο Γιάννης  Μαρρές γεννήθηκε στην Πολύδροσο (Σουβάλα) Παρνασσίδας το 1925. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του το 1937 και το 1943 το Γυμνάσιο στην Αμφίκλεια.
Λίγο μετά την κατάληψη της πατρίδας μας από τους Γερμανούς ο.....

Γιάννης Μαρρές βρέθηκε στον Ευαγγελισμό. Από δω αρχίζει το δράμα του δεκαεννιάχρονου Μαρρέ. Η ζωή του άρχισε να δυσκολεύεται, και για πολλούς λόγους διάβαινε σκληρά και δύσκολα. Από τα μαύρα χρόνια της Κατοχής, ίσαμε την πρόσφατη δικτατορία, πέρασε πολλές και οδυνηρές περιπέτειες. Όμως τα ψυχικά και τα σωματικά τραύματα δεν τον λύγισαν.

                                                

Στέκει αγέρωχα κάτω απ τη σκιά του Παρνασσού περήφανος. Κι αυτή η περηφάνια του, ξεπηδάει από μέσα του ζωντανή κι απτόητη, ανήμερη κι ασίγαστη, για ν’ απλωθεί και να φωλιάσει μέσα στα εικοσιπέντε μέχρι τώρα βιβλία του, που είναι και το ραβδί του, το στήριγμα του και το αποκούμπι του.
Υπάρχει μια άποψη, ότι η λογοτεχνία δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τη ζωή, αλλά ούτε να ασχολείται με τα προβλήματά της. Αποτελεί μια εκλεκτική ενασχόληση του λογοτέχνη κι ακόμη, ότι αυτός δεν είναι όπως οι άλλοι άνθρωποι, αλλά ένα χαρισματικό ξεχωριστό άτομο.
Ο Σοπενχάουερ έλεγε, ότι οι λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι πρέπει ν’ αποτελούν ξεχωριστή κάστα.

                               

Νομίζω, ότι αυτή η άποψη δεν έχει άλλο σκοπό, παρά να βγάλει τη Λογοτεχνία από τον πραγματικό της ρόλο και προορισμό, που «στοχεύει στο να εκφράζει τη ζωή, όπως είναι πραγματικά και να βοηθάει στην καλυτέρευσή της.»
Πιστεύω , ότι αυτό το πέτυχε απόλυτα ο Γιάννης Μαρρές. Δεν κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα. Κι είναι πολύ φυσικό, όπως λέει ο ίδιος, γιατί οι λογοτέχνες είναι άνθρωποι, όπως και οι άλλοι, αγαπούν ορισμένα  πράγματα και αντιπαθούν κάποια άλλα. Έχουν κι αυτοί τις ίδιες αδυναμίες, επιθυμίες, οράματα και σκοπούς, συμμετέχουν στα κοινά έργα περισσότερο από τους άλλους και προσφέρουν πολλά. Η προσφορά τους είναι πνευματική τροφή, βασική ανάγκη για κάθε σκεπτόμενο και εξελισσόμενο άτομο. 

                          

Ο όγκος της δουλειάς του Γιάννη Μαρρέ δίνει στην πραγματική διάσταση του δημιουργού Συγγραφέα. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου, πάντα απλός, γλαφυρός κα πολύ ανθρώπινος, περιγράφοντας πρόσωπα και καταστάσεις, όπως εκείνος έζησε, ή τα πέρασε από την κρησάρα της φαντασίας του. Διεισδυτικός, ερευνητής, αναλυτής, ψάχνει να βρει εκείνα τα στοιχεία που θα τεκμηριώσουν το θέμα που πραγματεύεται. Είναι ειλικρινής και σοβαρός δεξιοτέχνης της πένας. Ο Μαρρές αν και πέρασε μπόρες κα καταιγίδες, στέκει αγέρωχος κα δυνατός έτοιμος για νέους αγώνες. Ψηλά από το ερημητήριό του, παρακολουθεί κι αφουγκράζεται τα δρώμενα σε κάθε φάση της ζωής, μέσα στο χρόνο, για να καταγράψει, όσα από τα στοιχεία θεωρεί πως είναι χρήσιμα και κείνους που θάρθουν.
Ο Γιάννης Μαρρές μακριά από τους πειρασμούς της πολύβουης πόλης κα το άγχος, που είναι και ο λόγος διάστασης των ανθρωπίνων σχέσεων, ζει και εργάζεται στην Πολύδροσο στα ριζά του Παρνασσού, έτσι απλά κι αθόρυβα, όπως ήρθε στη ζωή. Θ’ αφήσει όμως στους άλλους που θάρθουν, πλούτο πνευματικής κληροδοσίας, παραίνεση και νουθεσία….

Κώστας Λιάσκας

Εφημ. «Καθημερινή Φθιώτιδα» 15 Δεκεμβρίου 1994 Λαμία.

"Γ"