Οι 7 Λόγοι του Χριστού πάνω στο ξύλο του Σταυρού

Ο Χριστός κουρασμένος, μαστιγωμένος, με το Ρωμαϊκό μαστίγιο, ματωμένος, με τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια, κρέμεται μεταξύ γης και ουρανού πάνω στο ξύλο του Σταυρού. Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου Του μέσα από τους πόνους και κάτω από τους χλευασμούς των ανθρώπων εκφράζει τους παρακάτω επτά Λόγους..........

1.«Πατέρα, συγχώρεσέ τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν.» Λουκάς 23:34

 

Ο Χριστός ο Υιός του Θεού καρφωμένος πάνω στο ξύλο του Σταυρού ανάμεσα σε δυο ληστές δέχεται τον εμπαιγμό, τις βλασφημίες, τις ειρωνείες των αρχιερέων, των πρεσβυτέρων, των γραμματέων, των στρατιωτών και όλου του όχλου που παραβρίσκεται εκεί. Επιπλέον τον ονειδίζουν, οι δύο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί Του (Ματθαίος 27:44). Παρ' όλα αυτά όμως ο Ιησούς κράζει στον Πατέρα Θεό και ζητάει να τους συγχωρήσει. Ναι, η αγάπη του Χριστού συνεχίζει ν' ακτινοβολεί από το Σταυρό προς όλον τον κόσμο.

2.«Σε διαβεβαιώνω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο.» Λουκάς 23:43

 

Ενώ οι αρχιερείς και όλοι οι άλλοι συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον Χριστό κάποιος έχει μετανοήσει. Είναι ο ένας από τους δύο ληστές που πριν λίγο συμμετείχε και αυτός στις βλασφημίες κατά του Χριστού. Τα λόγια και η αγάπη του Ιησού όμως βρήκαν απήχηση στην καρδιά του. Ο Ιησούς, συγχωράει τον ληστή που αναγνώρισε την αμαρτία του και είπε στον άλλο ληστή. «Κι εμείς μεν δίκαια· επειδή, απολαμβάνουμε άξια των όσων πράξαμε· αυτός, όμως, δεν έπραξε τίποτε το άτοπο.» Λουκάς 23:41. Τον αποδέχεται στη Βασιλεία Του γιατί μετανοεί για τη ζωή Του και αναγνωρίζει τον Χριστό σαν Κύριό Του. Τον επικαλείται: «Κύριε, θυμήσου με, όταν έρθεις στη βασιλεία σου.» Λουκάς 23:42. Οι δύο ληστές αντιπροσωπεύουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Η μία κατηγορία που συνεχίζει την αμαρτωλή ζωή και κοροϊδεύει τον Θεό και η άλλη που παλαιότερα ζούσε στην αμαρτία μετανιώνει... ζητάει συγχώρεση και μπαίνει στη Βασιλεία του Θεού.

3.«Γυναίκα, να! ο γιος σου... Να! η μητέρα σου.» Ιωάννης 19:26-27

 

Ο Χριστός αν και είναι πάνω στον Σταυρό, πληγωμένος, χτυπημένος, δεν παύει να ενδιαφέρεται για τους δικούς του, την οικογένεια του. Τον βλέπουμε πάνω από το Σταυρό να μην αφήνει τίποτε που να εκκρεμεί στην οικογένειά του. Ενδιαφέρεται για τη μητέρα του και φροντίζει για την επίγεια ζωή της με τη συμπαράσταση του μαθητή του Ιωάννη.

4.«Θεέ μου, Θεέ μου, ως προς τι με εγκατέλειψες;» Μάρκος 15:34

 

Γιατί άραγε ο Ουράνιος Θεός εγκαταλείπει τον Χριστό στον Σταυρό; Γιατί αποστρέφει το πρόσωπό του από τον Ιησού; Γιατί είδε πάνω του την αμαρτία όλου του κόσμου «ο οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο...» Πέτρου Α΄ 2:24. Ενώ ο Ουράνιος Πατέρας λέει για σένα και για μένα και για οποιονδήποτε άνθρωπο δεν θα μας εγκαταλείψει ακόμη κι όταν οι γονείς μας μας εγκαταλείψουν «Μπορεί η γυναίκα να λησμονήσει το βρέφος της που θηλάζει, ώστε να μην ελεήσει το παιδί τής κοιλιάς της; Αλλά, κι αν αυτές λησμονήσουν, εγώ όμως δεν θα σε λησμονήσω.» Ησαΐας 49:15. Τον Χριστό, που αγαπούσε «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός·» Μάρκος 9:7, Λουκάς 3:22, τον εγκατέλειψε. Ακόμα και για τον Αβραάμ μερίμνησε ώστε με ένα κριάρι να αντικατασταθεί η θυσία του γιου του. Για τον Χριστό όμως δε μερίμνησε να αντικατασταθεί με άγγελο ή με άνθρωπο η θυσία του (Πέτρου Α΄ 2:24). Αυτά και πολλά άλλα δείχνουν πόσο... ο Θεός μας αγαπάει.

5.«Διψώ.» Ιωάννης 19:28.

 

Αυτός που δημιούργησε τις πηγές, τα ποτάμια και τις θάλασσες ήρθε η στιγμή πάνω στο ξύλο του Σταυρού να πει «Διψώ». Αυτός που είπε «Ω, ΟΛΟΙ εσείς που διψάτε, ελάτε στα νερά·...» Ησαΐας 55:1. Ναι ο Χριστός δίψασε στο Σταυρό γιατί: 1) έχυσε το αίμα Του -αιμορραγία από το κεφάλι του με το αγκάθινο στεφάνι και από τα καρφωμένα χέρια και πόδια, 2) Για να πληρωθεί η Γραφή «...στη δίψα μου με πότισαν ξίδι.» Ψαλμός 69:21.

6.«Τετέλεσται» Ιωάννης 19:30

 

Ο Χριστός με τη θυσία Του στον Σταυρό τελείωσε το έργο του Θεού, το έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Άνοιξε τον δρόμο για τον ουρανό, τον δρόμο της «σωτηρίας». Δεν χρειάζονται πλέον θυσίες όπως στην Παλαιά Διαθήκη γιατί θυσία έγινε ο ίδιος για όλον τον κόσμο. Ο Θεός έδωσε τον νόμο στην Παλαιά Διαθήκη κι έπρεπε ο άνθρωπος να τον εκπληρώσει. Όμως σύμφωνα με το νόμο όλοι είναι αμαρτωλοί, όλοι είναι παραβάτες. Ο Χριστός με τη ζωή και τη θυσία του εκπλήρωσε τον νόμο «Μη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω.» (Ματθαίος 5:17) και πλήρωσε την ποινή των αμαρτιών μας και παραβάσεών μας με το τίμιό του Αίμα (Πέτρου Α΄ 2:24). Έτσι με αιματηρή θυσία τελέστηκε, ολοκληρώθηκε και πληρώθηκε η λύτρωση του ανθρώπινου γένους.

7.«Πατέρα, στα χέρια σου παραδίνω το πνεύμα μου.» Λουκάς 23:46

 

 

Ο Χριστός σαν άνθρωπος πέθανε επάνω στον σταυρό. Το πνεύμα του πήγε στον Πατέρα Θεό. Το σώμα του μετά από λίγες ώρες τοποθετήθηκε στον τάφο και η ψυχή του πήγε στον Άδη, στα κατώτερα μέρη της γης, και «αιχμαλώτισε αιχμαλωσία» δηλ. απελευθέρωσε τις ψυχές των λυτρωμένων της Παλαιάς Διαθήκης, που πήγαιναν στον Κόλπο του Αβραάμ. «Επειδή, δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη ούτε θα αφήσεις τον όσιό σου να δει φθορά.» (Πράξεις 2:27, Λουκάς 16:22, Εφεσίους 4:8). Έτσι τώρα οι ψυχές των λυτρωμένων της Καινής Διαθήκης δεν πηγαίνουν στον Κόλπο του Αβραάμ (πνευματικός χώρος στον Άδη) αλλά στην παρουσία του Κυρίου (Κορινθίους Β΄ 5:8, Φιλιππησίους 1:21-24).