ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΦΑΛΟΣ. Ο ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ , Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, Ο ΠΑΛΑΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2000 ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ , Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΤΖΙΜ ΛΟΝΤΟΥ , Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!!{ΦΩΤΟ+ΒΙΝΤΕΟ}

"Γ"

{Στις 15 Νοεμβρίου 1966 ο Δημήτρης Τόφαλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών . Η Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό της πόλης αλλά και στο κλειστό γυμναστήριο στη συνοικία προάστιο της Πάτρας}.

Ποιος δεν είχε ακούσει, από νεώτερους  και  παλιότερους, “μην τρως πολύ παιδάκι μου, θα γίνεις σαν τον Τόφαλο…” ή “έγινες Τόφαλος…”  Πόσοι, όμως, γνωρίζουν σήμερα ποιος .........

ήταν αυτός ο Τόφαλος, ο Δημήτρης Τόφαλος.

//// O Δημήτριος Τόφαλος (Πάτρα 1884- Πάτρα 15 Νοεμβρίου 1966) ήταν αθλητής της άρσης βαρών. Το 1899 γράφεται στην Γ.Ε. Πατρών, τη σημερινή Παναχαϊκή Γ.Ε.. Παρόλο το ελάττωμα που είχε (σε ηλικία 12 ετών είχε ένα ατύχημα που είχε σαν συνέπεια το ένα του χέρι να είναι πιο μικρό) πέτυχε αμέτρητες νίκες στην άρση βαρών και έγινε διάσημος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πάμπολλες φορές πρωταθλητής Ελλάδος και πρώτος με παγκόσμιο ρεκόρ στην μεσολυμπιάδα του 1906 στην Αθήνα. Το ρεκόρ που κατέρριψε ήταν δικό του από το 1904. Δεν ευτύχησε να λάβει μέρος στην Ολυμπιάδα του 1904 στο Σαιντ Λούις καθώς αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα. Μέγιστη ατυχία, αν αναλογιστεί κανείς πως για να πραγματοποιήσει το ταξίδι έγινε έρανος ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό που χρειαζόταν, το οποίο ήταν υπέρογκο για την εποχή. Το 1908 το πρόγραμμα των αγώνων δυστυχώς δεν συμπεριλάμβανε πια την άρση βαρών.

Το 1906 μετά το τέλος της μεσολυμπιάδας, κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, οι Πατρινοί του επιφύλαξαν πρωτοφανή υποδοχή με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ότι στον σταθμό τον περίμεναν 6.000 περίπου φίλαθλοι. Το παγκόσμιο ρεκόρ του διατηρήθηκε μέχρι το 1914. Αργότερα έφυγε για την Αμερική όπου έκανε μεγάλη καριέρα σαν αθλητής της ελευθέρας πάλης (κατς), ενώ έκανε και καριέρα τενόρου. Το 1952, διάσημος πλέον, επέστρεψε στην Πάτρα όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Είχε κατακτήσει 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κατς). Στην Αμερική διετέλεσε μάνατζερ και προπονητής του Τζιμ Λόντου και πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου Ερμής Νέας Υόρκης. Η Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό της πόλης αλλά και στο κλειστό γυμναστήριο στη συνοικία προάστιο της Πάτρας.

Σε νεότερους χρόνους το όνομά του έγινε συνώνυμο του πολύ δυνατού και μεγαλόσωμου άντρα.(Π.χ. αυτός είναι τόφαλος=θηριώδης.) 

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΑΠΟ  ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ////

Είχε  κατακτήσει 140 έπαθλα  στην  άρση  βαρών  και  251  στήν  ελεύθερη  πάλη  (κάτς).Πάμπολες  φορές  πρωταθλητής  Ελλάδος  και  πρώτος  με  παγόσμιο  ρεκόρ  στην  μεσολυμπιάδα  του  1906  στην  Αθήνα.Το  ρεκόρ  που  κατέριψε  ήταν  δικό του  απο  το  1904.

                           ΑΡΙΣΤΕΡΑ  Ο  ΤΟΦΑΛΟΣ  ΣΤΟ  ΚΕΝΤΡΟ  Ο  ΛΟΝΤΟΣ

Όταν ήταν μικρός, ο Τόφαλος, που γεννήθηκε στην Πάτρα, έπαιζε με τα βαγόνια του τρένου, όπου δοκίμαζε τη δύναμη του σηκώνοντας τις ράγες. Δεν άργησε να έρθει το ατύχημα.

Ένα από τα βαγόνια, σχεδόν του έκοψε το χέρι και οι γιατροί θέλησαν να προβούν άμεσα σε ακρωτηριασμό, ώστε να σώσουν τη ζωή του νεαρού Δημητράκη.

Ο πατέρας του αντέδρασε, δεν το επέτρεψε και τελικά δικαιώθηκε. Το τραύμα του επουλώθηκε, μετά την αποθεραπεία αλλά άφησε κατά τι κοντύτερο το λαβωμένο χέρι του σε σχέση με το άλλο.

                     ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ  ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΜΕ  ΛΟΝΤΟ  ΚΑΙ  ΤΟΦΑΛΟ

Το γεγονός δεν επηρέασε τον γιγαντόσωμο Τόφαλο που αργότερα ξεκίνησε προπονήσεις στην άρση βαρών.

Έλεγε  στην  εφημερίδα  "ΕΜΠΡΟΣ" το  1953*

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΗ ΤΟ 1953 ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΤΟΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ»

" Γύρισα όλον τον κόσμο. Κολακεύομαι να πιστεύω πως λίγοι πατριώτες μας ταξίδεψαν τόσο πολύ όσον εγώ. Στην αρχή στα Βαλκάνια, ύστερα στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, την Ασία, την Κίνα, τις Ινδίες, τα νησιά της Άπω Ανατολής, την Ιαπωνία και τέλος εκεί που καταλήγουν οι περισσότεροι μετανάστες: Στις Ηνωμένες Πολιτείες."

Και  σε  άλλο  μέρος  της  συνέντευξης....

"Δεν θα ξεχάσω τις αλεπάλληλες εκκλήσεις των υπόδουλων αδελφών μας της Σμύρνης, της Κύπρου και της Κωνσταντινουπόλεως. «Στείλτε αθλητάς να τονώσουμε τα σκλαβωμένα αδέρφια μας» έγραφαν καθημερινώς. «Στείλτε τον Τόφαλον καλύτερα παρά δέκα πρεσβευτάς…".

Και για το τέλος, το ποίημα που έγραψε ο σατιρικός ποιητής μας Γιώργος Σουρής για τον καλό του φίλο Δημήτρη Τόφαλο:

Και πρόβαλεν ο Τόφαλος / στων αθλητών τ' ασκέρια / κ' είχεν βραχίονας και μυς / που τους εβλέπαμε και μεις / και το σταυρό μας κάναμε / και με τα δυό μας χέρια

Και δίχως να λυγίζεται / και δίχως να κυρτώνει / μεγάλα βάρη και πολλά / τα χέρια του φορτώνει / κι αμέσως εκατάλαβαν / κι εφώναξαν πολλοί / πως τον κυρίαρχο λαόν / ο Τόφαλος δηλοί

Κι εσήκωσε μ' απάθειαν / δυσβάστακτα καντάρια / και φόρους σταις μεταλλικαίς / και φόρους στα σιτάρια / κι εφαίνετο σαν Ηρακλής / κι είπαν γι αυτόν καμπόσοι / πως και τον Άτλαντα μπορεί / στους ώμους να σηκώσει

Τον φορτώνουν πιό πολύ / πλην εκείνος δεν μιλεί / Τόχει δόξα και τιμή του / να του τρώνε το ψωμί του / φθάνει μόνον την σπανίαν / αντoχήν του να κυττούν / και να την χειροκροτούν

Τον εβράβευσαν οι πρώτοι / κι ο καθείς εχειροκρότει / μα κι εγώ χειροκροτούσα / τον κυρίαρχον μετ' άλλων / συμπατριωτών εξάλλων / και με στέφαν' από μούντζαις / πλησιάζω στεφανώνων / της υπομονής τον όνον!

΄΄Γ΄΄