''ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ .ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ''

Του  "Γ" {Επιλογή  και  σύνδεση  κειμένων, εικόνων, και  βίντεο}

Σαν  σήμερα  το  1987  πέθανε  ο  Κάρολος Κουν  (Προύσα, 13 Σεπτεμβρίου 1908-14 Φεβρουαρίου 1987) Ήταν κορυφαίος σκηνοθέτης του θεάτρου. Φοίτησε στη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης και σπούδασε αισθητική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης......

Το 1929 διορίστηκε καθηγητής αγγλικών στο Αμερικανικό Κολέγιο της Αθήνας. Η πρώτη του εμφάνιση ως σκηνοθέτη ήταν στο Τέλος του ταξιδιού του Σέριφ και με μαθητές του, από το κολέγιο, παρουσίασε έργα του Αριστοφάνη (Όρνιθες, Βάτραχοι, Κύκλωπας, Πλούτος) και του Σαίξπηρ (Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας). Ίδρυσε τη Λαϊκή Σκηνή (1934-36) και συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους (Κατερίνας, Κοτοπούλη, κ.ά.).

ΟΡΝΙΘΕΣ  ΤΟΥ  ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ.ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 1975.ΣΠΑΝΙΟ  ΒΙΝΤΕΟ.

Το 1942 ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης όπου και ανέβασε Ίψεν, Σω, Πιραντέλλο και μετά την απελευθέρωση για πρώτη φορά στην Ελλάδα Λόρκα, Τέννεση Ουίλιαμς, Μίλερ κ.ά. Επίσης το ίδιο έτος (1942) ίδρυσε τη Δραματική Σχολή του θεάτρου του, στην οποία μαθήτευσαν οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες και ηθοποιοί της μεταπολεμικής γενιάς.

Οικονομικές όμως δυσχέρειες ανάγκασαν το Θέατρο Τέχνης να διαλυθεί (1949) το οποίο άνοιξε πάλι το 1954 σε μορφή κυκλικού θεάτρου. Τη περίοδο εκείνη (1950-53) ο Κουν συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, σκηνοθετώντας Τσέχοφ (Ο θείος Βάνιας, Οι τρεις αδερφές), Πιραντέλο (Ερρίκος Δ΄), κ.λπ.

ΑΠΟ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ .... ΚΟΥΝ  - ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ - ΜΙΝΩΤΗΣ

Με μαθητές της Δραματικής Σχολής του όταν συγκρότησε και πάλι το 1954 το Θέατρο Τέχνης, με τη μορφή κυκλικού θεάτρου, εκτός τους παλαιούς συγγραφείς ο Κουν παρουσίασε τα καινούργια ρεύματα του ξένου μεταπολεμικού θεάτρου Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Πίντερ, Ντάριο Φο, Αραμπάλ κ.ά.

Ο τρόμος  και  η  αθλιότητα  του  Γ Ράιχ του  Μπέρτολτ  Μπρέχτ.1975  .Πρόβα.

Παράλληλα παρουσίασε έργα πολλών νέων Ελλήνων προικισμένων συγγραφέων - Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη, Κεχαΐδη, Σκούρτη, Αναγνωστάκη και Ευθυμιάδη επιστρέφοντας σε έργα των αρχαίων τραγικών και του Αριστοφάνη.

Από το 1957 ανεβάζει αρχαίο δράμα, αρχικά στο θέατρό του παρουσίασε τον Πλούτο και το 1959 τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, που θεωρήθηκε παράσταση-σκάνδαλο λόγω της πρωτοποριακής της μορφής, και στη συνέχεια στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, για να συνεχίσει στο "Θέατρο των Εθνών" του Παρισιού, Λονδίνο, Ζυρίχη, Μόναχο, Μόσχα, Λένινγκραντ, Βαρσοβία, Βενετία, Φεστιβάλ Βιέννης, Διεθνές θεατρικό Φεστιβάλ Βελιγραδίου, Ελληνική Εβδομάδα του Ντόρμουντ, Φεστιβάλ Φλάνδρας και σκανδιναβικές πρωτεύουσες με τα έργα "Όρνιθες", "Πέρσες", "Επτά επί Θήβαις", "Αχαρνής", "Οιδίπους τύραννος", "Λυσιστράτη", "Βάκχες" και "Ειρήνη".

Επίσης, παρουσίασε έργα ξένων συγγραφέων, όπως των Ουάιλντερ (Μικρή μας πόλη), Σαρτρ (Κεκλεισμένων των θυρών), Πάτρικ (Αυγουστιάτικο φεγγάρι), Ουίλιαμς (Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι, Τριαντάφυλλο στο στήθος, Καλοκαίρι και καταχνιά), Μπρεχτ (Ο κύκλος με την κιμωλία, Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν), Ιονέσκο (Ρινόκερος), Μίλερ (Ο θάνατος του εμποράκου), Ο' Νιλ (Ο παγοπώλης έρχεται), Μπέκετ (Περιμένοντας τον Γκοντό), Πίντερ, Άλμπι, Αραμπάλ, Ζενέ, Βάις, κ.ά.

Οι περισσότεροι μάλιστα απ' αυτούς τους συγγραφείς πρωτοπαρουσιάστηκαν στην Ελλάδα από το Θέατρο Τέχνης. Παράλληλα, σκηνοθέτησε έργα νέων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, όπως των Καμπανέλλη, Κεχαΐδη, Σκούρτη, Σεβαστίκογλου, Αρμένη, Λ. Αναγνωστάκη (Η αυλή των θαυμάτων, Αγγέλα, Η πόλη, Βαβυλωνία, κ.λπ.).

 Το Θέατρο Τέχνης συμμετείχε σε πολλά ελληνικά (Αθηνών, Επιδαύρου, Φιλίππων κ.ά.) και ξένα (Λονδίνου, Παρισιού, Μονάχου, Βιέννης κ.ά.) φεστιβάλ.

Το 1984 το ελληνικό κράτος παραχώρησε έναν χώρο στην Πλάκα, για την ανέγερση του θεάτρου Κ. Κουν.                          

 ΤΟ  ΣΗΜΑ  ΤΗΣ  GOGLE  ΓΙΑ  ΤΟ  ΑΦΙΕΡΩΜΑ  ΣΤΟΝ  ΚΟΥΝ

Τιμήθηκε με το παράσημο Φοίνικα, το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών και το βραβείο Θεάτρου των Εθνών.

                                          Γ ΛΑΖΑΝΗΣ -   Μ .ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ

Γ.  ΑΡΜΕΝΗΣ

Με τη διαθήκη του, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες μετά το θάνατό του τον Φεβρουάριο του 1987, κληροδότησε τον τίτλο Θέατρο Τέχνης στους Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή και Γ. Αρμένη με την προτροπή να συνεχίσουν τη συνεργασία τους στο Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν.

Και  θα  κλείσουμε  με μελοποιημένους  στίχους  του  Διονύση  Σαββόπουλου  για  τον  Κάρολο  Κούν.

Αυτός που πέθανε προχθές

στην έσκασε και μη τον κλαις,

όποιος με το θαύμα ζήσει

δεν πεθαίνει, θα γυρίσει.

Το δράμα μας φανέρωσε

τη σάτιρα ελευθέρωσε

γιατί ήταν δικασμένη

μια ζωή λογοκριμένη.

Κάρολο οι φίλοι του ας τον πουν

μα εγώ τον λέω κύριε Κουν,

το ποτήρι τσούγκρισέ μου

στην υγειά σου κύριέ μου.

Ήταν ένα παιδί,

παιδί και στο μυαλό και στην ψυχή

μα είχε τέχνη ενός μεγάλου

και το αίσθημα του άλλου.

Και τώρα που είναι Αποκριά

και πανηγύρι και χαρά

βρήκε σώμα να αποθάνει

το παιχνίδι του να κάνει.

Αυτός που πέθανε προχθές

στην έσκασε και μη τον κλαις,

όποιος με το θαύμα ζήσει

δεν πεθαίνει, θα γυρίσει.

"Γ"