Το σατυρικό πρωταπριλιάτικο ποίημα του Γεωργίου Σουρή ΄΄Φορολογήστε και αυτή τη σάρκα μας ακόμα΄΄!

Ο Ρωμηός (με υπότιτλο «Εφημερίς που την γράφει ο Σουρής») ήταν έμμετρη εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα......

Δημιουργός και μοναδικός συντάκτης της ήταν ο Γεώργιος Σουρής. Εκδιδόταν σχεδόν ανελλιπώς από το 1883 ως το 1918.

Στις 2 Απριλίου 1883 εκδόθηκε το πρώτο φύλλο,  όπου γράφτηκε και  το  ποίημα  για  την πρωταπριλία. Ο Γεώργιος Σουρής, ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους σατιρικούς ποιητές, ο οποίος μάλιστα είχε χαρακτηριστεί και ως "σύγχρονος Αριστοφάνης".

Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη,

ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα

σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι

κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα

Βαριά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει

βάλετε φόρους, βάλετε, η πλάτη μας αντέχει.

Ο,τι καλό κι αν έχουμε επάνω σας ας μείνει

στα πρόσωπά μας ας χυθεί του μαρασμού το χρώμα

μ’ εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνει

φορολογήστε και αυτή τη σάρκα μας ακόμα

του σώματός μας κόβετε καμιά παχιά λωρίδα

και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.

Ο,τι κι αν τρώγουν οι πτωχοί το έθνος ας τα τρώγει

ό,τι κι αν πίνουν οι πτωχοί το έθνος ας τα πίνει

χορταίνετε σαν Λούκουλοι μ’ εμάς το σκυλολόγι

κι εμείς θα σας γνωρίζουμε γι’ αυτό ευγνωμοσύνη.

Τέτοιοι χωριάτες που ‘μαστε αντέχουμε εις όλα

και ούτε τόσον εύκολα τινάζουμε τα κώλα.

Πρέπει να είναι οι πολλοί πτωχοί και πεινασμένοι

και οι ολίγοι πάντοτε να βρίσκονται χορτάτοι

Πρέπει να στέκουν οι πολλοί στα σπίτια των κλεισμένοι

και οι ολίγοι να πηδούν επάνω στο παλάτι

Πρέπει ο κόσμος ο πολύς να δέχεται τα βάρη

κι ο λιγοστός επάνω του κανένα να μην πάρει.

Μ’ αυτόν τον νόμον έζησε ο κόσμος και θα ζήσει

τη δύναμή του προσκυνά η κάθε κοινωνία

Δεν ημπορεί καθένας μας βεβαίως να πλουτίσει

γιατί του κόσμου έπειτα χαλά η αρμονία

Φτώχεια και πλούτος – ζήτημα του καθενός αιώνος:

Ιδού το τέλος κι η αρχή του φοβερού αγώνος

Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώσει

για τόσα νομοσχέδια μη βγάλει τσιμουδιά

Εις της πατρίδας τον βωμόν το αίμα του ας δώσει

χωρίς ν’ αφήσει στεναγμόν η μαύρη του καρδιά

Κι αν τώρα πάλι έπεσεν επάνω του ο κλήρος

Πρέπει και πάλι να φανεί γενναίος – μάρτυς – ήρως

Tην εποχή εκείνη περίοπτη ήταν η θέση του σατιρικού Τύπου, που δεν άφηνε τίποτε όρθιο αλλά έβαζε τους πάντες και τα πάντα στο στόχαστρο.

Ο Γιώργος Σουρής πέθανε το 1919 στο Νέο Φάληρο και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού.

Στη βιβλιονέτ υπάρχουν τα βιβλία του «Ο Φασουλής φιλόσοφος και άλλα ποιήματα», «Άπαντα τα καλύτερα ποιήματα», «Αριστοφάνους Νεφέλαι», «Φασουλής φιλόσοφος», «Δον Ζουάν», «Γιώργος Σουρής» από εκδόσεις ΑΛΔΕ.

Η κριτική, σύγχρονή του και μεταγενέστερη διχάστηκε σε αμφισβητίες (όπως οι Παλαμάς και Ψυχάρης) και υποστηρικτές του (όπως ο Ξενόπουλος και ο Μάρκος Αυγέρης).

Αντί επιλόγου, το φινάλε από το αυτοσαρκαστικό ποίημά του «στον ίσκιο μου:

 ««Βρε ίσκιε μου γιατί μ΄ ακολουθείς; Βρε ίσκιε μου δεν πας να μου χαθείς… Σε απαντώ στο σπίτι και στον δρόμο και μου γεννάς πολλές φορές τον τρόμο» [εξάλλου ο ίσκιος μας δεν είναι αυτό που φοβόμαστε;] καθώς και το «Επίγραμμά» του: «Ο Έλλην δύο δίκαια ασκεί φιλελευθέρως: Ουρείν τε και συνέρχεσθαι, εις όποιο θέλει μέρος»…