Αχ! αυτή η Αλεγούσα! Μέσα στο καλοκαίρι τίποτα δεν ήτανε πιο όμορφο, πιο πράσινο και πιο δροσερό απ’ αυτή...
Στο νερό της έτρεχε λιωμένο το χιόνι του Παρνασσού ποτίζοντας στην Αη-Καθαρά τις καταπράσινες ρακίτες, με τις πονηρές αγριόκοττες. Φτερουγίζανε έξαλλα στον κρωγμό τους κι εξαφανίζονταν στη ζούγκλα τους.....
