ΕΠΙΣΚΕΨΗ Του Δημήτρη Φαφούτη

Επέστρεψε χτες η μάνα μου στο σπίτι
Ανάμεσα απ’ τα τρύπια σύννεφα
Κατέβηκε τη μεγάλη σκάλα ....

Πλεγμένη από σχοινιά
Που είχε στην άκρη τον καημό
Και την αλάθητη ερμηνεία του κόσμου

Άνοιξε αθόρυβα την πόρτα
Κι έπιασε την άδεια γωνιά
Που απ’ τη μέρα που έφυγε
Μοσχοβολούσε σιωπή κι αμάραντη αξιοπρέπεια
Έμεινε εκεί αμίλητη να μας κοιτάζει τρυφερα
Όπως την πρώτη στιγμή
Που μας προλόγισε στον κόσμο

Φύλαξε τα ανεξάντλητα δάκρυα
Για ώρα ανάγκης
Όπως φύλαγε στο τσεπάκι του λιωμένου της παλτού
Τις μυρωδάτες καραμέλες
Και γλύκαινε τις φοβισμένες μας ώρες
Ή το μειλίχιο λόγο
Για τις στιγμές του τρυφερού λυγμού.

Είχε ένα λειψό φεγγάρι στην άδεια της ποδιά
Το ΄φερνε από μακριά να το μοιράσει
Με καρτερία και δικαιοσύνη

Τόσο καιρό που έλειπε

Δεν εύρισκε κάποιον να μας το στείλει
Είχε σταματήσει κι ο ταχυδρόμος του ουρανού
Μονάχα αυτή θα γύριζε

Και μια φέτα ξερό ψωμί στο ταγάρι της
Που είχε ξεχάσει φεύγοντας μες τη βιασύνη
Για να ταΐσει τα πουλιά
Που ραμφίζανε με θυμό τον αναπότρεπτο θάνατο

«Έλα μητέρα» της είπα
Πες μας ιστορίες απ’ τη νέα σου ζωή
Έτσι κι αλλιώς
Εμείς κρατήσαμε την παλιά σου μορφή
Δεν θα πειράξουμε την τωρινή σου αγιοσύνη

Σε φωτογράφισε η ψυχή μας
Φυλάξαμε το αρνητικό σου φιλμ
Μην κάποτε σωθούν του κόσμου οι μανάδες
Και ξανατυπωθεί η αγαπημένη σου μορφή

Δημήτρης Φαφούτης
«ΤΑ ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ»