ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ: Θέλει τέχνη, το να έχεις πάντα δίκιο.....

"Αν ο αντίπαλός σου είναι συνεσταλμένος ή ηλίθιος και εσύ έχεις  πολύ θράσος και δυνατή φωνή, μπορεί να τα καταφέρεις....".

  Αν η ανθρώπινη φύση δεν ήταν ποταπή, αλλά απόλυτα έντιμη, θα έπρεπε σε κάθε αντιπαράθεση να αποβλέπουμε μόνο στην αποκάλυψη της αλήθειας. Δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο .......

αν η αλήθεια θα αποδειχτεί υπέρ της άποψης που εκφράσαμε αρχικά ή υπέρ της άποψης του αντιπάλου μας.

Αυτό δεν θα έπρεπε να θεωρείται σημαντικό ζήτημα ή, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας. Όμως, όπως έχουν τα πράγματα, αποτελεί πρωταρχικό μέλημα. Η έμφυτη ματαιοδοξία μας, που είναι ιδιαίτερα εύθικτη όταν πρόκειται για τη νοητική μας ικανότητα, δεν επιτρέπει να δεχτούμε πως η αρχική μας τοποθέτηση ήταν εσφαλμένη και ότι η θέση του αντιπάλου μας ήταν η σωστή.

Όπως γίνεται πάντα, ο καθένας γεννιέται με το ταλέντο του. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί κανείς να κατακτήσει την τέχνη της αντιπαράθεσης με την εξάσκηση και τη μελέτη των τακτικών της που είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει για να επικρατήσει του αντιπάλου του ή για κάποιον αντίστοιχο σκοπό.

Ο εκνευρισμένος αντίπαλος είναι ανίκανος, να κρίνει σωστά και να αντιληφθεί τα ισχυρά του σημεία. Μπορείτε να εκνευρίσετε τον αντίπαλό σας με επανειλημμένες αδικίες σε βάρος του, στρεψοδικώντας και, γενικότερα, προσβάλλοντάς τον.

Εάν παρατηρήσετε πως ο αντίπαλος σας απαντά επίτηδες αρνητικά στις ερωτήσεις στις οποίες θέλετε, προς όφελος του ισχυρισμού σας, να απαντήσει θετικά, τότε πρέπει να υποβάλετε ερωτήματα αντίθετα προς αυτό που θέλετε να αποδείξετε, σαν να αγωνιούσατε να πάρετε γι’ αυτά τη συγκατάθεσή του.

 Ή, όπως και να ’χει, μπορείτε να τον αφήσετε να επιλέξει ανάμεσα σε δύο αντίθετα ερωτήματα, έτσι ώστε να μην είναι σε θέση να ξεχωρίσει ποια από τις δύο θέσεις θέλετε να αποδεχτεί.

Αν ο αντίπαλος σας στριμώξει με ένα αντεπιχείρημα, μπορείτε συχνά να καταφέρετε να σωθείτε αναδεικνύοντας μια ανεπαίσθητη νοηματική απόχρωση -την οποία βέβαια δεν είχατε σκεφτεί προηγουμένως-, εφόσον βέβαια το ζήτημα αφήνει περιθώρια για διαφορετικές ερμηνείες η αμφισημίες.

Μια έξοχη κίνηση είναι να αντιστρέψετε τους όρους του παιχνιδιού χρησιμοποιώντας το επιχείρημα του αντιπάλου σας εναντίον του. Για παράδειγμα, εκείνος δηλώνει: “Είναι ακόμη παιδί, πρέπει να μην είσαι αυστηρός μαζί του”. Σε αυτό απαντάτε: “Ακριβώς επειδή είναι παιδί, οφείλω να τον διορθώσω, αλλιώς θα διατηρήσει τις κακές του συνήθειες”.     

Αυτό το θρασύ κόλπο έχει ως εξής : Όταν ο αντίπαλος έχει απαντήσει πολλές από τις ερωτήσεις σας, χωρίς οι απαντήσεις να ευνοούν το συμπέρασμα στο οποίο επιθυμείτε να καταλήξετε, συνεχίστε να υποστηρίζετε τη θέση σας -παρότι δεν έχει αποδειχτεί- σαν να έχει αποδειχτεί και θριαμβολογήστε. Αν ο αντίπαλός σας είναι συνεσταλμένος ή ηλίθιος και εσείς έχετε πολύ θράσος και δυνατή φωνή, μπορεί να τα καταφέρετε.

Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, εκδόσεις Πατάκη.

    Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ (Arthur Schopenhauer, Γκντανσκ (Ντάντσιχ), Πρωσία , 22 Φεβρουαρίου 1788 − Φρανκφούρτη, Γερμανία, 21 Σεπτεμβρίου 1860) ήταν...

....Γερμανός φιλόσοφος, γνωστός κυρίως από το βιβλίο του «Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση», στο οποίο ισχυρίστηκε ότι ο κόσμος μας οδηγείται από μία συνεχώς ανικανοποίητη βούληση καθώς αναζητά συνεχώς την ικανοποίηση.
Ο Σοπενχάουερ ήταν γνωστός για τον αθεϊστικό πεσιμισμό του και την φιλοσοφική του διαύγεια. Στην ηλικία των 25 δημοσίευσε τη διδακτορική διατριβή του με τίτλο «Επί της τετραπλής ρίζας του επαρκούς λόγου», η οποία εξέταζε αν η αιτιότητα καθαυτή μπορεί να προσκομίσει απαντήσεις για τον κόσμο μας. 

Το σημαντικότερο έργο του Σοπενάουερ, Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση, τόνιζε τον ρόλο του κύριου κινήτρου δράσης των ανθρώπων, το οποίο ο Σοπενάουερ ονόμαζε Βούληση. Η ανάλυση της Βούλησης οδήγησε τον Σοπενάουερ στο συμπέρασμα ότι οι συναισθηματικές, σωματικές και σεξουαλικές επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να εκπληρωθούν ολοκληρωτικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Σοπενάουερ να κατατείνει προς ένα τρόπο ζωής που απέρριπτε τις ανθρώπινες επιθυμίες, παρόμοιο με αυτόν που διδάσκουν ο Βουδισμός και οι Βέδες.

             ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.

Η μεταφυσική ανάλυση της Βούλησης από μέρους του Σοπενάουερ, η άποψή του πάνω στο κίνητρο και την επιθυμία, και ο αφοριστικός τρόπος γραφής του επηρέασαν πολλούς γνωστούς ανθρώπους του πνεύματος όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και άλλοι.

Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος τραπεζίτης και η μητέρα του συγγραφέας. Μορφώθηκε στο Ντάντσιχ (σημερινό Γκντανσκ, Πολωνία) και στο Αμβούργο. Με την πρόθεση να τον εισαγάγει στον κόσμο του εμπορίου, ο πατέρας του τον ώθησε στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Για τον σκοπό αυτό ταξίδεψε στην Ολλανδία, στην Ελβετία, στην Αυστρία και στην Αγγλία, ενώ έμεινε για δύο χρόνια στη Γαλλία. Τα παιδικά του χρόνια ήταν μια περίοδος δυσάρεστη για αυτόν εξαιτίας της πιεστικής συμπεριφοράς του πατέρα του και προβλημάτων στην υγεία του.

                 ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ, Συνοπτικά το Έργο του μεγάλου φιλοσόφου.

Όταν το 1805 πεθαίνει ο πατέρας του, του αφήνει μια κληρονομιά που του επιτρέπει να ζει χωρίς να εργάζεται. Φοίτησε στο γυμνάσιο στην Γκότα και στη Βαϊμάρη και το 1809 γράφεται στην ιατρική σχολή, όπου έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Schulze. Επηρεασμένος από αυτά αρχίζει να ασχολείται με τη φιλοσοφία και να διαβάζει Πλάτωνα και Καντ. Το 1811 μετακομίζει στο Βερολίνο, όπου παρακολουθεί τα μαθήματα του Σλάιερμαϊερ και του Φίχτε. Παίρνει πτυχίο μετά από 2 χρόνια γράφοντας μια πτυχιακή εργασία την οποία εκτίμησε ιδιαίτερα ο Γκαίτε. 

Στη συνέχεια απομονώνεται στη Δρέσδη, όπου και ολοκληρώνει τη μελέτη των κλασσικών φιλοσόφων. Το διάστημα 1818-1819 επισκέπτεται τη Ρώμη, τη Νάπολη και τη Βενετία όπου και παραλίγο να νυμφευθεί. Το 1820 γίνεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου μετά από μια λεκτική σύγκρουση με τον Χέγκελ. Οι ώρες των μαθημάτων του συμπίπτουν με αυτών του Χέγκελ, με αποτέλεσμα μετά από ένα εξάμηνο να διακοπούν.

Έτσι αρχίζει τα ταξίδια στην Ελβετία, στην Ιταλία και στη Γερμανία. Το 1825 επιστρέφει στη Γερμανία με την πρόθεση να ξεκινήσει την πανεπιστημιακή του καριέρα, αλλά φεύγει λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος από την πλευρά του πανεπιστημίου και της επιδημίας της Χολέρας που οδήγησε στον θάνατο και τον Χέγκελ. Το 1833 μετακομίζει στη Φρανκφούρτη, όπου και ζει για το υπόλοιπο της ζωής του. Πεθαίνει το 1860 σε ηλικία 72 χρονών από πνευμονία.

ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ . ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ. . Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΔΙΚΗ ΜΑΣ.