ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ. "Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους ..Ταΐζουν τους πεινασμένους και ντύνουν τους ζητιάνους. Αλλά οι ίδιες τους οι ψυχές πεινούν και είναι γυμνές".

Σας  παρουσιάζουμε κατάλληλα "φροντισμένο" ένα  απόσπασμα  από  το βιβλίο  "Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι", του  ποιητή , δραματουργού ,  μυθιστοριογράφου και κριτικού Όσκαρ Ουάιλντ (λίγα λόγια  για εκείνον θα διαβάσετε στο τέλος)......

Στο βιβλίο του περιγράφει την ανάγκη του ανθρώπου για νεότητα, την παγίδα της φιλοδοξίας μέσα από τη μοναδική γραφή και το φιλοσοφικό πρίσμα του μεγάλου συγγραφέα.....

«Δεν υπάρχει καλή επιρροή, κύριε Gray. Κάθε επιρροή είναι ανήθικη, ανήθικη από επιστημονική άποψη».

-«Γιατί»;

-«Διότι να ασκείς επιρροή πάνω σε έναν άνθρωπο σημαίνει ότι του δίνεις την ίδια σου την ψυχή. Εκείνος τότε δεν έχει τον δικό του φυσικό τρόπο σκέψης, δεν τον φλογίζουν τα δικά του πάθη. Οι αρετές του δεν είναι αληθινές.

Οι αμαρτίες του, αν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε αμαρτία, είναι δανεικές. Γίνεται η ηχώ της μουσικής κάποιου άλλου, ο ηθοποιός ενός έργου που δε γράφτηκε για αυτόν. Ο σκοπός της ζωής είναι η εξέλιξη του εαυτού μας. Να πραγματοποιήσουμε τις επιταγές της φύσης μας – γι’ αυτό το σκοπό ήρθαμε στη γη. Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους στις μέρες μας. Έχουν ξεχάσει το ύψιστο καθήκον, το χρέος που έχουμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Φυσικά είναι γεμάτοι ευσπλαχνία.

Ταΐζουν τους πεινασμένους και ντύνουν τους ζητιάνους. Αλλά οι ίδιες τους οι ψυχές πεινούν και είναι γυμνές. Το θάρρος έχει εκλείψει απ’ την φυλή μας. Ίσως και ποτέ να μην το είχαμε. Ο φόβος μπροστά στην κοινωνία, που είναι η βάση της ηθικής, ο φόβος μπροστά στο Θεό, που είναι το μυστικό της θρησκείας- αυτά μας κυβερνούν. Αλλά….

Πιστεύω ότι αν ένας άνθρωπος ζούσε τη ζωή του με πληρότητα, αν την εξαντλούσε ως την τελευταία της σταγόνα, αν έδινε μορφή σε κάθε του συναίσθημα κι έκφραση σε κάθε του σκέψη, αν υλοποιούσε κάθε του όνειρο- πιστεύω ότι ο κόσμος θα κέρδιζε μια τόσο καινούρια και ορμητική χαρά, που θα ξεχνούσε όλες τις αρρώστιες του μεσαιωνισμού και θα επιστρέφαμε στο ελληνικό ιδεώδες- ίσως και σε κάτι λεπτότερο, πλουσιότερο κι από το ελληνικό ιδεώδες.

Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας. Τιμωρούμαστε για τις αρνήσεις μας. Κάθε παρόρμηση που πολεμάμε να καταπνίξουμε, μένει κρυμμένη και δουλεύει μέσα στο μυαλό και μας δηλητηριάζει.

Το σώμα αμαρτάνει μια φορά και ξεμπερδεύει, γιατί η πράξη είναι ένας τρόπος εξαγνισμού. Δε μένει τιποτ’ άλλο παρά η ανάμνηση μιας απόλαυσης ή η πολυτέλεια της μεταμέλειας. Ο μόνος τρόπος να ξεφορτωθείς έναν πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν. Αν του αντισταθείς , η ψυχή σου θ’ αρρωστήσει απ΄τη λαχτάρα για τα πράγματα που η ίδια απαγόρευσε στον εαυτό της, απ’ την επιθυμία για όσα οι τερατώδεις νόμοι της έχουν κηρύξει τερατώδη και παράνομα.

Κάποιος είπε ότι τα πιο σημαντικά γεγονότα του κόσμου συντελούνται μέσα στο μυαλό. Στο μυαλό, λοιπόν, και μόνο σ’ αυτό γίνονται και οι μεγαλύτερες αμαρτίες του κόσμου».

                                                 ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ  ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Σε μια έξαρση αλαζονείας και ναρκισσισμού, ο νεαρός αριστοκράτης Ντόριαν Γκρέι εύχεται να μη γεράσει ποτέ, να μη χάσει ποτέ την εξαίσια ομορφιά του και το βάρος του χρόνου να το σηκώσει το πορτρέτο του, ζωγραφισμένο από ένα φίλο. Και να που η ευχή του εισακούεται. Τα χρόνια περνούν και ο Ντόριαν Γκρέι δε γερνά. Το πορτραίτο του όμως αλλοιώνεται, αποκτά ρυτίδες και παραμορφώνεται από το διεστραμμένο χαρακτήρα του και την έκλυτη ζωή του. Ο Ντόριαν Γκρέι διατηρεί όλο το σφρίγος και τα νιάτα του. Ώσπου να φτάσουν στην κορύφωση η αλαζονεία και ο ηδονισμός του. Γιατί τότε θα φανούν οι συνέπειες της αλόγιστης ευχής και της ολικής ανυπαρξίας συνείδησης σ' έναν άνθρωπο που ξεπούλησε την ψυχή του, όπως ο Φάουστ, για την καλλονή και την απόλαυση. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

                                     

Ο  Όσκαρ Ουάιλντ.....

... (Φίνγκαλ Ο' Φλάιερτι Γουίλς) ποιητής, δραματουργός, μυθιστοριογράφος και κριτικός γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1854 στο Δουβλίνο.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1878 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο. Εστέτ  (το άτομο που πιστεύει ότι η τέχνη πρέπει να επιδιώκει και να υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο το ωραίο και αποκλείει από αυτήν κάθε ηθική ή κοινωνική επιδίωξη. 

Την τάση αυτή (εστετισμός) εισηγήθηκε ο Αγγλος συγγραφέας ) με διαλέξεις και μανιφέστα και εφάρμοσε στην προσωπική ωραιοπαθή ζωή του, δημιουργώντας ισχυρό καλλιτεχνικό και αισθητικό ρεύμα στα τέλη τού 19ου αιώνα με κυρίαρχο δόγμα «η τέχνη για την τέχνη». εκ χαρακτήρος, αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση του ωραίου και του παράδοξου. 

                 Ο Όσκαρ Ουάιλντ ντυμένος τσολιάς, από την επίσκεψή του στην Ελλάδα

 Γρήγορα γνώρισε τον θαυμασμό της λονδρέζικης αριστοκρατίας, που τον παρακολουθούσε και τον μιμούταν ως πρότυπο. Όλοι επαναλάμβαναν τις πνευματώδης φράσεις του, αγόραζαν πολύτιμες πέτρες και κοιτούσαν με υπεροψία τη ζωή, όμοια μ' αυτόν. Η λογοτεχνική του δόξα έφτασε στο αποκορύφωμα το 1891 με το μοναδικό του μυθιστόρημα «Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι».

 Αν και ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, η προσωπική ζωή του Όσκαρ Ουάιλντ ήταν ανοιχτή σε κουτσομπολιά. Το 1895 κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλία, για τις στενές σχέσεις του με τον νεαρό ομότεχνό του Άλφρεντ Ντάγκλας και οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου καταδικάσθηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικών έργων (στη Βικτωριανή Αγγλία η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα).

 Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του έγραψε τον δραματικό αυτοβιογραφικό μονόλογο «De Profundis» (Εκ Βαθέων), με παραλήπτη την «πέτρα του σκανδάλου», τον Άλφρεντ Ντάγκλας.Η αυλαία της τραγικής ζωής του έπεσε στις 30 Νοεμβρίου του 1900, σ' ένα φθηνό ξενοδοχείο του Παρισιού.