Κυκλοφόρησε το ¨Τραγούδια και ποιήματα¨ του Παναγιώτη Ιατρόπουλου

Ήταν τέλος καλοκαιριού του 1985 που βρέθηκα στο Διακοφτό, λίγα μέτρα από τη θάλασσα και ακόμα λιγότερα από τις πλαγιές του Μαραθιά και του Κεράνη, που στέκονται απέναντι η μια στην άλλη, για να δώσουν χώρο να περάσει ο οδοντωτός και να σκαρφαλώσει τα Καλάβρυτα.. ...

Εκεί με περίμενε ο Β. Φερεουτόπουλος συνάδελφος και φίλος όπου, ύστερα από τις αναγκαίες περιπολίες, καταλήξαμε σε ταβερνείο της περιοχής με το τερψιλαρύγγιο να ρέει άφθονο, μας έφτασαν μεσάνυκτα.

Πηγαίνοντας προς το κατάλυμα και καθώς ανέβαινα την εξωτερική σκάλα η ματιά μου συναντήθηκε με το μεγαλύτερο, το πιο πορφυρό, και το πιο κοντινό φεγγάρι που είδα ποτέ.

Ίσα με τότε δεν ήξερα ότι υπάρχει τόση πορφύρα στον ουρανό συναγμένη απ’ το ακούραστο όχημά του, που μια – δυο φορές το χρόνο φτάνει τόσο κοντά στους ανθρώπους, σαν να τους λέει πως οι νύχτες σας είναι οι δικές μου μέρες.

Δε φωτίζω μόνο τους δρόμους σας αλλά τις καρδιές σας, τα όνειρά σας τις σκέψεις σας και τις αγάπες σας.

Είμαι το λυχνάρι τ’ ουρανού που κάθε βράδυ αναπότρεπτα δίνω συνάντηση με όλους και όταν έρχομαι κοντά είναι γιατί δεν θέλω να χάσουν το δρόμο τους οι ονειροπόλοι στις μυστικές διαδρομές των ερώτων.

Απόμεινα να το κοιτώ ώρα πολύ και η εικόνα εντυπώθηκε βαθιά, για να μείνει εκεί μέχρι να πάρει τη μορφή του ανάπαιστου και λίγα χρόνια μετά να κερδίσει το α΄ βραβείο λογοτεχνικού διαγωνισμού της λέσχης Σιδηροδρομικών τον Οκτώβρη του 1989.

...............................

Θα χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου  ¨Τραγούδια και Ποιήματα¨. του Παναγιώτη Ιατρόπουλου 

….¨Η Ποίηση και οι δημιουργοί της συμμετέχουν στις κοινωνικές διεργασίες, πριμοδοτούν κάθε κοινωνική έξαρση, προσφέρουν τη πρώτη ύλη για τη κατεδάφιση κάθε ενοχλητικού στερεότυπου, ενισχύουν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης χωρίς επιφυλάξεις και αναστολές ή σκοπιμότητες.¨…..

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο Παναγιώτη.

Ο π. Δήμαρχος π. Δήμου Παρνασσού κ. Δημήτρης Τζιβάρας 

................................

Ο Παναγιώτης Ιατρόπουλος γεννήθηκε στην Κατερίνη Πιερίας και είναι γιος και εγγονός Σιδηροδρομικών.

Ακολουθώντας στις μετακινήσεις τον πατέρα του έζησε ή επισκέφθηκε τους περισσότερους σταθμούς από το νομό Πιερίας, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα στις αρχές της 10ετίας του 1970.

Από την σχολή Σιδηροδρόμων, τον ιστορικό Αρχιμήδη του Πειραιά, μέχρι το Ε.Α. Πανεπιστήμιο Πάτρας, συμπλήρωσε τη μορφωτική του συγκρότηση πάντα στο σιδηρόδρομο και τις συνδικαλιστικές του ενώσεις, τις οποίες υπηρέτησε αδιάλειπτα μέχρι την αποχώρηση του το 2010.

Συνεχίζει σήμερα τη συνεργασία του με έντυπα ηλεκτρονικά και μη του Πειραιά, αρθρογραφώντας για πολιτικά, εργατικά και ιστορικά θέματα.