Καπνίζοντα και αχνίζοντα, τα ερείπια τής Ελλάδος πού ακόμη προσπαθεί να συγκροτηθεί σε κρατική οντότητα, μετά από πολλών ετών σφαγές, συγκρούσεις, αιχμαλωσίες,.....
Όταν η σιδηρά Ιερά Συμμαχία καθήλωνε τους Λαούς τής Ευρώπης, καθώς και τα αναδυόμενα λαϊκά κινήματα, η μικρή Ελλάς, ίδρυε το Πανελλήνιον, Τράπεζα, Ορφανοτροφεία, Αρχαιολογικό Μουσείο κλπ. ( Βλ. Βιογραφικό ). Ο Κυβερνήτης ολιγαρκής, άμισθος, διέθεσε όλη του τήν περιουσία, στο Νέο Ελληνικό Κράτος και ζούσε ώς απλός, σεμνός, καθημερινός πολίτης, ευσεβής και θρησκευόμενος, παγκοσμίου και πανευρωπαικής αξίας πολιτικός, ομοτράπεζος και συναποφασίζων τις τύχες όχι μόνο περί τού Νέου Ελληνικού Κράτους, ένας διακεκριμένος συνειδητός Έλληνας, πού η Θεία Πρόνοια, χάρισε στήν ματοβαμένη πατρίδα, για να τήν οδηγήσει με ασφαλή βήματα στο μέλλον. Ένα όμως προδοτικό, εγχειρίδιο, διέκοψε τήν πορεία αυτή, διότι εμόλυνε καθημερινά, τα λαμπρά επιτεύγματα, μέχρι πού, δύο Έλληνες, κινούμενοι από ξένα συμφέροντα, βύθισαν τήν μικρή Ελληνική Κοινωνία, στήν εσχάτη απόγνωση με τήν δολοφονία του, μάλιστα έξω από τον Ναό τού Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, αναγκάζοντας γηραιούς δοξασμένους, Έλληνες αγωνιστές, να περιφέρονται, στις εν παρακμή ευρωπαϊκές αυλές, προσφέροντας, ώς επαίται, ένα αιματοβαμμένο ακόμη στέμμα. Ένα σκοτεινό νέφος, κάθησε επάνω, στο νεοσύστατο, μικρό κράτος τών Ελλήνων, με τα ασαφή ακόμα όρια και σύνορά του, ενώ οι Διοικητικές Περιφέρειες πού ο Κυβερνήτης, με τήν Κεντρική Γραμματεία χώρισε τήν χώρα, άρχισαν να αποστέλλουν στήν Κεντρική Διοίκηση, αναφορές συμπαράστασης και συμπαρατάξεως, κατά τών υποκινουμένων ταραχοποιών.
Οι αναφορές αυτές, τής επαρχιακής κοινωνίας, εκτός τών πολιτικών μηνυμάτων, περιέχουν πλήθος πληροφοριών και αποτελούν ασφαλή τράπεζα ιστορικών δεδομένων, λόγω και τής σχετικής ελλείψεως εγκύρων στοιχείων από τούς Δήμους. Ένας ποταμός, λοιπόν αναφορών και κατευθύνσεων, προς τήν Αρχή, τού εξοχότατου Κυβερνήτη Ελλάδος, πού όμως τώρα, είναι ο αδελφός του Αυγουστίνος, ομολογημένα ολίγος ώς διαχειριστής τέτοιας κρίσης, μεταξύ τών οποίων η Επαρχία Μενδενίτζης Τουρκοχωρίου, πού εθεωρείτο δικαίως καιρίας σημασίας, λόγω τών αγώνων, μαχών, πολεμικών ανδρών, προσφοράς αίματος, αλλά και ώς παραμεθόριος, μέχρι τού Σπερχειού.
Η Επαρχία αυτή, ευρίσκετο, είς τα όρια περίπου τής Τουρκοκρατίας, ώς Έσσεδ Αμπάς, από τήν ανατολική όχθη τού Κηφισού μέχρι τήν Σουβάλα και τον Σπερχειό, ακαθόριστα και με μεταβλητές, λόγω τών μετακινήσεων τών αγροτοποιμένων από ποιμενικές εγκαταστάσεις, σε κώμες και κωμοπόλεις. (σε παλαιότερη δημοσίευσή μου, έχω αναφερθεί εκτενέστερα στα ονόματα, τών συνέδρων, τής Συνεδρίασης τής Σουβάλας, ).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όθεν παρουσιάζει, ο μικρός κατάλογος ονομάτων, τών Προκρίτων Δημογερόντων, όπως τού Δραχμανίου Αυγέρη Αργυρίου, Σκουτέρης, Κολάρας, (αργότερα Γρίβας ) Μοδίου - Σουλέμπεης Γιαμάκος, Μόσκοβος, Τουρκοχωρίου, Τιρνιτζιότης, Σουβάλας, Γλούνιστας, Ντερνίτζης, και πολλοί άλλοι υπό έρευνα, να ανήκουν, στούς λεγόμενους από τότε
Πίσω Δήμους, όπως Μενδενίτζα, Μώλος, Νταλαρής, Καντζέλας, Μπαμπαλιούτας, Καλαμάρας κ.λ.π.
Ενδιαφέρον επίσης έχει, η παρουσία και τού αγωνιζόμενου κλήρου, πού προσέρχονταν, προμαχούντες και συναγωνίζονταν τότε, βάζοντας ...στο θυμιατό μπαρούτι για λιβάνι..., Παπαγεώργιος, Παπαστάθης, ΠαπαΠολύμερος, Παπαδόπουλος, Παπακώστας.....
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΜΕΝΔΕΝΙΤΖΗΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΟΧΩΤΑΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΟΧΩΤΑΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Εξοχότατε,
Συνελθόντες ώς είς εν οι κάτοικοι τής Επαρχίας ταύτης ανέγνωσαν μετ΄ ακριβούς επιστασίας το εγκύκλιον έγγραφον το οποίον ο Διοικητής τής Επαρχίας μας, μάς εκοινοποίησε. Δεν αγνοείτε οποία εστάθει η διαγωγή τών κατοίκων τής επαρχίας ταύτης, αφ ης ώρας είδον τα εσωτερικά και εξωτερικά των πράγματα διευθυνόμενα από τοιούτον Κυβερνήτη. Δεν σάς λανθάνουν ότι οι ραδιουργίαι και οι σκευωρίαι δεν εμφώλευσαν ποτέ είς τήν επαρχίαν μας.
Φίλος τής ησυχίας και ευταξίας ο λαός τής Επαρχίας ταύτης δεν δύναται ειμή αποδοκιμάζων τάς τών ταραχοποιών κινήσεις, να εκφράση επισήμως τήν κατ'αυτών βαρείαν του αγανάκτησιν, καί τήν είς τήν ενεστώσαν Κυβέρνησιν αφοσίωσιν.
Μένομεν δε με όλον το σέβας.
Φίλος τής ησυχίας και ευταξίας ο λαός τής Επαρχίας ταύτης δεν δύναται ειμή αποδοκιμάζων τάς τών ταραχοποιών κινήσεις, να εκφράση επισήμως τήν κατ'αυτών βαρείαν του αγανάκτησιν, καί τήν είς τήν ενεστώσαν Κυβέρνησιν αφοσίωσιν.
Μένομεν δε με όλον το σέβας.
Εν Μενδενίτζη, τή 9 Αυγούστου 1831.
Οι ευπειθείς Δημογέροντες και Πρόκριτοι όλων τών Κωμοπόλεων και χωρίων τής Επαρχίας Μενδενίτζης.
Α. Ιω Κλοτόπουλος, Η. Εγκολφόπουλος, Δ. Νταλάρης, Παπά- Ιωάννης, Α. Νταλαρόπουλος, Στ. Ακρίδας, Γ. Τηρνιτζιότης, Ν. Κατζελόπουλο, Δ. Παπακώστας, Ν. Ανδριτσόπουλος, Γ. Τράγκας, Φ. Καρατζιόλης, Παπαγεώργιος Οικονόμου, Δ. Σουβλής, Κ. Νικολόπουλος, Γ. Παπαστάθης, Δ. Τζιπούρης, Δ. Γεωργίου, Δ. Ζαχαρόπουλος, Γ. Μπιλέσης, Θ. Παναγιωτάκης, Γ. Κολάρας, Κεραμιδάς, Π. Παπαδόπουλος, Γ. Μπουρμπλάκης, Γ. Μπαμπαλιούτας, Γ. Πορπουλέκας, Στ. Μπερτάνος, Γ. Ζαχαρόπουλος, Στ. Καλαμάρας, Δ. Δαδιότης, Γν. Τιρνιτζιότης, Σ. Παπαπολύμερος, Ζ. Αναστασίου, Γ Μαδέρας, Ν. Νικόπλου, Γ. Αβγέρης, Γερογιαννάκης, Μ. Ιωάννου, Γ. Σκουτέρης, Δ. Μέξας, Δ. Γιαμάκος, Κ. Κολάρας, Π. Μόσκοβος, Ν. Κεραμιδάς, Λ. Πούλης, Τ. Γιάννη, Ευ. Κορδονούρης, Γ. Καλατζής. (φωτό 2)
Ιωάννης Καποδίστριας
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, έκτο παιδί τού Αντ. Καποδίστρια και της Διαμαντίνας Γονέμη γεννήθηκε το Φεβρουάριο τού 1776 στήν Κέρκυρα. Οι Καποδίστρια εγκαταστάθηκαν εκεί το 1375 και εγγράφηκαν στην Χρυσή Βίβλο της το 1477 ενώ η μητέρα του ήταν κόρη του κόμη Χριστόδουλου Γονέμη με καταγωγή από την Κύπρο. Στο τέλος τού 18ου αιώνα, σπουδάζει Ιατρική στο Πανεπιστήμιο, τής Πάντοβα όπου και συγκαταλέγεται, ανάμεσα στους σαράντα, επιφανέστερους απόφοιτους, τού Πανεπιστημίου της, μαζί με προσωπικότητες, όπως οι Γαλιλαίος και Κοπέρνικος. Ακολουθώντας την οικογενειακή πολιτική παράδοση με αφετηρία τήν συμμετοχή του, στήν Διοίκηση τής Επτανήσου Πολιτείας διορίζεται το 1803 Γραμματέας τής Επικρατείας επί τών Εξωτερικών, τών Ναυτικών και τού Εμπορίου της Επτανήσου Πολιτείας, από το 1804 έως το 1806 Επιθεωρητής της Εκπαιδεύσεως και το 1807 έκτακτος επίτροπος στήν Λευκάδα.
Το 1804 τού απονέμεται από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α' ο βαθμός τού κολλεγιακού συμβούλου και το παράσημο τού Ιππότη τού τάγματος τής Αγίας Άννας. Το 1808, μετά την μετάβασή του στήν Αγία Πετρούπολη, θα ακολουθήσουν διάφορες τοποθετήσεις στο διπλωματικό σώμα τής Ρωσίας με αποκορύφωμα την τοποθέτησή του από το 1816 έως το 1822 στο αξίωμα τού υπουργού Εξωτερικών τής Ρωσίας, μαζί με τον Κόμη Karl Nesselrode. Το 1814 ίδρυσε τη Φιλόμουσο Εταιρεία της Βιέννης «δια την αύξησιν και επίδοσιν των μαθήσεων εις την Ευρώπη Ελλάδα, δια την έκδοσιν των κλασσικών συγγραφέων και βοήθειαν πτωχών μαθητών, όσοι σπουδάζωσι τας επιστήμας, και τέλος δια την ανακάλυψιν παντός είδους αρχαιοτήτων», καθώς και για βοήθεια ίδρυσης στο Πήλιο «ενός σχολείου τακτικού κατά μίμησιν των Ακαδημιών της Ευρώπης». Συμμετείχε ως διπλωμάτης στο Συνέδριο τής Βιέννης πού αναδιάταξε τα όρια τών Ευρωπαϊκών Κρατών ενώ το 1815 υπογράφει, εξ ονόματος τής Ρωσίας, τήν Συνθήκη Ειρήνης τών Παρισίων, με τήν οποία τα Ιόνια Νησιά, γίνονται αυτόνομο Κρατίδιο, υπό τήν προστασία τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το 1822, λόγω διαφωνίας με τον Τσάρο Αλέξανδρο, για το Ελληνικό ζήτημα, αποσύρεται από το διπλωματικό σώμα και εγκαθίσταται, στήν Ελβετία, όπου και θα παραμείνει έως το 1827, συμβάλλοντας καθοριστικά στην διαμόρφωση και στην ουδετερότητα της Ελβετικής Συνομοσπονδίας και στήν διαμόρφωση, τού Συντάγματος ενισχύοντας παράλληλα τον φιλελληνισμό στην Ευρώπη και την οικονομική στήριξη του Αγώνα. Για τήν συνολική συνεισφορά του οι Ελβετοί τού απένειμαν το δίπλωμα του Επίτιμου Πολίτη, ένα καντόνι (Βω) και δύο πόλεις ( Λωζάννη, Γενεύη ).
Την άνοιξη του 1827, στην Τροιζήνα, ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλέγεται ομόφωνα, Α' Κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, με επταετή θητεία ενώ φτάνει στην Ελλάδα στις 18 Ιανουαρίου 1828. Δημιούργησε το «Πανελλήνιον», γνωμοδοτικό όργανο αποτελούμενο από 27 μέλη, ενώ τη διακυβέρνηση ανέλαβε η Κεντρική Γραμματεία, χώρισε τη χώρα σε διοικητικές περιφέρειες, δημιούργησε δικαστήρια θεσπίζοντας και κώδικα πολιτικής δικονομίας, κατέστειλε την πειρατεία, αναδιοργάνωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις και ίδρυσε την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, το Εθνικό Νομισματοκοπείο καθιερώνοντας ως εθνικό νόμισμα τον φοίνικα, τη Στατιστική Υπηρεσία, τη Γεωργική Σχολή της Τίρυνθας, κατασκεύασε νέα αλληλοδιδακτικά σχολεία και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας, ναυπηγεία, ίδρυσε το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην Αίγινα, εφάρμοσε την πρακτική της Καραντίνας κοινότητες που πλήττονταν μολυσματικές αρρώστιες (τύφος, ελονοσία κ.α.) Κατά την θητεία του υπογράφηκε το 1830 το Πρωτόκολλο του Λονδίνου η πρώτη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το με σύνορα την γραμμή νότια των ποταμών Αχελώου και Σπερχειού. Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν δέχθηκε μισθό, αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο και διέθεσε όλη του την περιουσία στο ελληνικό κράτος. Δολοφονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1831 (27 Σεπτεμβρίου 1831 με το Ιουλιανό ημερολόγιο) από τους Μανιάτες Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη και ενταφιάσθηκε στη Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα (φωτό 5-6).
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, έκτο παιδί τού Αντ. Καποδίστρια και της Διαμαντίνας Γονέμη γεννήθηκε το Φεβρουάριο τού 1776 στήν Κέρκυρα. Οι Καποδίστρια εγκαταστάθηκαν εκεί το 1375 και εγγράφηκαν στην Χρυσή Βίβλο της το 1477 ενώ η μητέρα του ήταν κόρη του κόμη Χριστόδουλου Γονέμη με καταγωγή από την Κύπρο. Στο τέλος τού 18ου αιώνα, σπουδάζει Ιατρική στο Πανεπιστήμιο, τής Πάντοβα όπου και συγκαταλέγεται, ανάμεσα στους σαράντα, επιφανέστερους απόφοιτους, τού Πανεπιστημίου της, μαζί με προσωπικότητες, όπως οι Γαλιλαίος και Κοπέρνικος. Ακολουθώντας την οικογενειακή πολιτική παράδοση με αφετηρία τήν συμμετοχή του, στήν Διοίκηση τής Επτανήσου Πολιτείας διορίζεται το 1803 Γραμματέας τής Επικρατείας επί τών Εξωτερικών, τών Ναυτικών και τού Εμπορίου της Επτανήσου Πολιτείας, από το 1804 έως το 1806 Επιθεωρητής της Εκπαιδεύσεως και το 1807 έκτακτος επίτροπος στήν Λευκάδα.
Το 1804 τού απονέμεται από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α' ο βαθμός τού κολλεγιακού συμβούλου και το παράσημο τού Ιππότη τού τάγματος τής Αγίας Άννας. Το 1808, μετά την μετάβασή του στήν Αγία Πετρούπολη, θα ακολουθήσουν διάφορες τοποθετήσεις στο διπλωματικό σώμα τής Ρωσίας με αποκορύφωμα την τοποθέτησή του από το 1816 έως το 1822 στο αξίωμα τού υπουργού Εξωτερικών τής Ρωσίας, μαζί με τον Κόμη Karl Nesselrode. Το 1814 ίδρυσε τη Φιλόμουσο Εταιρεία της Βιέννης «δια την αύξησιν και επίδοσιν των μαθήσεων εις την Ευρώπη Ελλάδα, δια την έκδοσιν των κλασσικών συγγραφέων και βοήθειαν πτωχών μαθητών, όσοι σπουδάζωσι τας επιστήμας, και τέλος δια την ανακάλυψιν παντός είδους αρχαιοτήτων», καθώς και για βοήθεια ίδρυσης στο Πήλιο «ενός σχολείου τακτικού κατά μίμησιν των Ακαδημιών της Ευρώπης». Συμμετείχε ως διπλωμάτης στο Συνέδριο τής Βιέννης πού αναδιάταξε τα όρια τών Ευρωπαϊκών Κρατών ενώ το 1815 υπογράφει, εξ ονόματος τής Ρωσίας, τήν Συνθήκη Ειρήνης τών Παρισίων, με τήν οποία τα Ιόνια Νησιά, γίνονται αυτόνομο Κρατίδιο, υπό τήν προστασία τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το 1822, λόγω διαφωνίας με τον Τσάρο Αλέξανδρο, για το Ελληνικό ζήτημα, αποσύρεται από το διπλωματικό σώμα και εγκαθίσταται, στήν Ελβετία, όπου και θα παραμείνει έως το 1827, συμβάλλοντας καθοριστικά στην διαμόρφωση και στην ουδετερότητα της Ελβετικής Συνομοσπονδίας και στήν διαμόρφωση, τού Συντάγματος ενισχύοντας παράλληλα τον φιλελληνισμό στην Ευρώπη και την οικονομική στήριξη του Αγώνα. Για τήν συνολική συνεισφορά του οι Ελβετοί τού απένειμαν το δίπλωμα του Επίτιμου Πολίτη, ένα καντόνι (Βω) και δύο πόλεις ( Λωζάννη, Γενεύη ).
Την άνοιξη του 1827, στην Τροιζήνα, ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλέγεται ομόφωνα, Α' Κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, με επταετή θητεία ενώ φτάνει στην Ελλάδα στις 18 Ιανουαρίου 1828. Δημιούργησε το «Πανελλήνιον», γνωμοδοτικό όργανο αποτελούμενο από 27 μέλη, ενώ τη διακυβέρνηση ανέλαβε η Κεντρική Γραμματεία, χώρισε τη χώρα σε διοικητικές περιφέρειες, δημιούργησε δικαστήρια θεσπίζοντας και κώδικα πολιτικής δικονομίας, κατέστειλε την πειρατεία, αναδιοργάνωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις και ίδρυσε την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, το Εθνικό Νομισματοκοπείο καθιερώνοντας ως εθνικό νόμισμα τον φοίνικα, τη Στατιστική Υπηρεσία, τη Γεωργική Σχολή της Τίρυνθας, κατασκεύασε νέα αλληλοδιδακτικά σχολεία και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας, ναυπηγεία, ίδρυσε το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην Αίγινα, εφάρμοσε την πρακτική της Καραντίνας κοινότητες που πλήττονταν μολυσματικές αρρώστιες (τύφος, ελονοσία κ.α.) Κατά την θητεία του υπογράφηκε το 1830 το Πρωτόκολλο του Λονδίνου η πρώτη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το με σύνορα την γραμμή νότια των ποταμών Αχελώου και Σπερχειού. Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν δέχθηκε μισθό, αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο και διέθεσε όλη του την περιουσία στο ελληνικό κράτος. Δολοφονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1831 (27 Σεπτεμβρίου 1831 με το Ιουλιανό ημερολόγιο) από τους Μανιάτες Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη και ενταφιάσθηκε στη Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα (φωτό 5-6).
εκ παραδρομής αναφέρεται στο άρθρο ότι ο Γαλιλαίος ήταν μεταξύ των 40 επιφανών φοιτητών του πανεπιστημίου της Πάντοβα,όπως ο Καποδίστριας και ο Κοπέρνικος.
ΑπάντησηΔιαγραφήο Γαλιλαίος δίδασκε στο πανεπιστήμιο αυτό και στην <> φυλάσσεται η έδρα του.