Ένα κείμενο για τις γυναικοκτονίες το 2019 στην Ελλάδα .

28χρονη δολοφονείται απ’ τον πατέρα της με σιδερόβεργα επειδή δεν ενέκρινε τη σχέση της (Κέρκυρα, Ιανουάριος του ’19).....

 51χρονη δολοφονείται από τον πρώην σύζυγό της επειδή δέχτηκε «ερωτικό» τηλεφώνημα (Καρδίτσα, τον ίδιο μήνα). 32χρονη στραγγαλίζεται μπροστά στα παιδιά της από τον σύζυγό της. Είχε μετακομίσει στους δικούς της για να γλιτώσει (Μάρτιος, στην Κρήτη).

 50χρονη τουφεκίζεται από τον σύζυγό της. Είχε βγει αιμόφυρτη να πάρει ταξί, αλλά ο οδηγός αρνήθηκε για να μη «λερωθεί» το αμάξι του (Αττική). 55χρονη πέφτει μαχαιρωμένη μετά από καβγά με το σύζυγό της (Απρίλιος, στην Ίο).

 24χρονη τουφακίζεται επειδή ήθελε να χωρίσει από τον σύζυγό της (Μάιος, στη Λέσβο).

 31χρονη δέρνεται και στραγγαλίζεται από τον σύντροφό της (Νοέμβριος, στην Κρήτη). Και φτάνουμε Δεκέμβρη, (πάλι) στην Κρήτη, με την 33χρονη Αδαμαντία να πέφτει νεκρή με δυο σφαίρες από τον σύζυγό της (ενώ είχε φάει αμέτρητες φορές ξύλο μες στο σπίτι τους, αλλά και δημόσια), για να μας πουν τα μίντια ότι πρόκειται για (άλλο ένα) «έγκλημα πάθους», και ότι «Τη σκότωσε γιατί τον απατούσε – (αλλά) το μετάνοιωσε», στο ύφος παλαιότερων τίτλων, τύπου «Η ζήλια όπλισε το χέρι του», και «Τη σκότωσε από παθολογική αγάπη». «Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε» (παθολογικά), δηλαδή..

 Σα να λέμε, τη σκότωσε από αγάπη (απλώς ήταν παθολογική).. Έχω δει αυτή την «αγάπη», ως κακοποιημένο παιδί, και παιδί κακοποιημένης μάνας. «Η βία στις σχέσεις», σημειώνει η ψυχολόγος κα. Κουλοσούσα στην εφημερίδα Documento, «είναι κύκλος και περιλαμβάνει τρεις φάσεις. Η πρώτη φάση είναι όταν δημιουργείται ένταση και η γυναίκα προσπαθεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του συντρόφου/συζύγου, πρώην ή νυν.

 Μετά έχουμε την έκρηξη, στην οποία μπορεί να έχουμε σωματική βία καθώς εκτονώνεται η ένταση της προηγούμενης περιόδου, και ακολουθεί ο μήνας του μέλιτος, όπου υπάρχει συνήθως μεταμέλεια η οποία συνοδεύεται από τη στάση “με ανάγκασες να το κάνω”. Δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης από το άτομο που άσκησε τη βία. Εκεί το άτομο που έχει δεχτεί τη βία βλέπει ένα καλό πρόσωπο, το πρόσωπο με το οποίο ουσιαστικά επιθυμεί να σχετιστεί, και γι’ αυτό εγκλωβίζεται σ’ αυτό θεωρώντας ότι κάπου έχει κάνει λάθος, και μένει στην καλή εικόνα που παρουσιάζεται.

 Έτσι ο κύκλος επαναλαμβάνεται». Αυτή είναι εν μέρει και η απάντηση στην ερώτηση των «έξω απ’ το χορό», ότι «αφού δεν περνάει καλά γιατί δεν φεύγει;». Αν και υπάρχουν ένα σωρό άλλοι παράγοντες (όπως η οικονομική εξάρτηση, ο φόβος για το πού θα βρεθούν τα παιδιά, η πίεση των συγγενών κ.α.) που συνεργούν εδώ. Το θέμα είναι ότι μετατρεπόμαστε σε μια κοινωνία που ρουφιανεύει για το τσιγάρο, ενώ αδιαφορεί για την έμφυλη βία. Δεν εξισώνω το ξύλο με το φόνο. Όμως το ξύλο είναι προθάλαμος ακόμη μεγαλύτερης βίας. Το να δέρνει κάποιος τη γυναίκα (ή τα παιδιά του ή οποιονδήποτε) δεν είναι «προσωπική του υπόθεση». Είναι καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και (θα πρέπει να) αφορά τον καθένα. Προχθές ήταν η Αδαμαντία, αύριο θα είναι οι αδερφές και οι μανάδες μας, οι κόρες μας και οι φίλες των φίλων μας.

 Επειδή γυναικοκτονία, είναι να σκοτώνεις κάποιον «από πρόθεση, επειδή είναι γυναίκα». Επειδή την θεωρούσες κτήμα σου, και θέλει να πάψει να είναι. Επειδή είσαι ο αρχηγός και σου αντιμίλησε. Επειδή στράφηκε αλλού το ερωτικό της ενδιαφέρον. Ποτέ δεν είναι έγκλημα αγάπης. Η αγάπη δεν εγκληματεί. Και πάψτε να ξεπλένετε βασανιστές και δολοφόνους.. (137 γυναίκες δολοφονούνται κάθε μέρα από τον σύντροφο ή κάποιον συγγενή τους. 1 στις 5 έχει δεχτεί κάποιας μορφής κακοποίηση – λένε οι έρευνες, εγώ νομίζω ότι είναι παραπάνω. 

Το 42% των γυναικών-θυμάτων εγκλημάτων «τιμής», δολοφονούνται γιατί θεωρήθηκε ότι διέπραξαν κάποιο σεξουαλικό «ατόπημα». Και «Το σπίτι είναι το πιθανότερο μέρος διάπραξης εγκλήματος σε βάρος μιας γυναίκας».)

 Πηγή: fb Γιωργής Καρατάσιος 366 TWITTER FACEBOOK GOO