Ο ΚΡΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (EMPERIZA MELAN.) - Του Παναγιώτη Δημάκη

Παλαιότερα, πού την εποχή αυτή, υπήρχαν ακμαίοι αμπελώνες, στήν Ελάτεια, τα χαριτωμένα αυτά πουλάκια, οι Κρασοπούλοι, φώλιαζαν στούς θάμνους και στις ρεματιές,....

γύρω από τα αμπέλια, ενώ με το χαρακτηριστικό τους λάλημα, ήταν η συντροφιά τού δραγάτη.

Παρά τήν απομείωση τών πληθυσμών τους, ακόμη υπάρχουν, αλλά σπάνια ακούγεται σήμερα, το χαρακτηριστικό τους κελάιδημα, στα αμπέλια, πού είναι πλέον διάσπαρτα και δεν υπακούουν, στις παλιές χωροθετήσεις, πού τα ήθελε συγκεντρωμένα, για να ελέγχονται από τούς δραγάτες. 

Όμως ο μύθος των, παραμένει, για λίγο ίσως ακόμη, χάρη στις διηγήσεις των γηραιοτέρων, ώς κατωτέρω η Διήγησις Βασιλείου Σακκά * για το πουλί Κρασοπούλος, πού χαρακτήριζε και περιέγραφε, τα δεινά τών αμπελουργών, εμμέσως, με τήν υπερπαραγωγή ή χειρότερα με τήν αφορία τών αμπελώνων. "...Ού κρασουπουλους ήταν ν'κουκυρ'ς, ιχι αμπέλια πουλλά, κι έκαμε θάλασσα κρασιά, αλλά το'μεναν αξόδευτα. Τότι περικάλεσι, τού Θιό, να τούν καμ' π'λι, ( πουλί ) να γυριζ' τούν κόσμου να π'λεί ( πωλεί )' τού κρασι' τ', κι τοκαν' τού χατήρ'. Απού τότι γυρίζ' τουν κόσμου κι λαλεί. .. Τρι, Τρι, τρείς παράδις τού κρασί. ..γι'αυτό τουν λέμι κι Κακατιρ', καν'ι φουλιά μι πέντ' αυγά..."
Η λαϊκή παράδοση αυτή, είναι αυθεντική, καταγεγραμμένη, από τόν γηραιό συνομιλητή μου, προσπάθησα δε να καταγραφεί, στήν εκφορική, τοπική λαλιά Δραχμανίου, κατά δύναμιν, όπως τα άκουγα, πιστεύοντας, ότι έτσι, διασώζονται οι ιδιαιτερότητες, τών τόπων και τών μικροκοινωνιών, γιατί και όλα αυτά είναι προς εξαφάνιση. Βεβαίως αναγνωρίζω ότι τα ηχοχρώματα, οι παύσεις, στήν ομιλία, η μαγεία και η δροσιά τής προφορικής διήγησης, δεν καταγράφεται και λυπάμαι γι' αυτό, χαίρομαι όμως κάθε στιγμή πού μπορώ να αφουγκραστώ, το ακριβό αυτό δώρο. 

Η ανάρτηση αυτή γίνεται προς τιμήν και μνήμη τού μακαρίου Βασιλείου Σακκά, ενάρετου και αγαπητού συμπολίτη μας, πρόθυμου πάντα, να ακούει και να διηγείται, τα τού μακρού του βίου, πολλά τα οποία έχω καταγράψει και θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Υ.Γ. Η πολύκλαδη ποιμενική οικογένεια Σακκά, καταγράφεται πρώτη φορά, στόν Δήμο Ελάτειας, ώς το έγγραφο ΓΑΚ Λαμίας Αρχείο συμβολαιογράφου Α. Χατζισκου 1103/1860 ..... οι αδελφοί Ευθύμιος και Γεώργιος Σακκάς, γεωργοί κάτοικοι Μπεκή Λαμίας, συμφώνησαν μαζί με τούς Ν. Κολοφωτιά, Α. Τσαούση, Αθ. Μπρουχούτα και Ε. Παναγιώτου, κατοίκου Φραντζίου και Ν. Καραγκούνη...ίνα μεταβωσει οικογενειακώς και κατοικήσει, είς το Εθνικόν χωρίον Δόριζα, τού Δήμου Ελατειας, τής επαρχίας Λοκρίδος, μέχρι τέλους Οκτωβρίου. …με τήν προϋπόθεση παραχωρήσεως γής, για καλλιέργεια και βοσκή.

Σημ. Όλα τα ονόματα αυτά είναι υπαρκτά και σήμερα στη χώρα τής Ελάτειας.