Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ: Ο ΒΙΚΤΩΡ ΣΑΜΠΩ

«Έβαλα δύο τάγματα και αλληλοσυγκρούστηκαν και γέμισαν την χαράδρα πτώματα»....

11 Δεκεμβρίου 1955. Στα λημέρια της ΕΟΚΑ, στα Σπήλια, 250 Βρετανοί περικύκλωσαν το σημείο προκειμένου να συλλάβουν τον στρατηγό της οργάνωσης, Γεώργιο Γρίβα. Ωστόσο, ο Γρίβας μαζί με τον Αυξεντίου και ακόμη 18 αντάρτες έστησαν μία παγίδα θανάτου στους Βρετανούς με αποτέλεσμα να αλληλοεξοντωθούν ενώ οι αγωνιστές γλιστρούσαν μέσα από τα χέρια τους ελεύθεροι. Ήταν η μέρα που σφραγίστηκε με την επική Μάχη στα Σπήλια.

Οι 18 αντάρτες μαζί με τον Γρίβα και τον Αυξεντίου βρίσκονταν στο σύμπλεγμα στα Σπήλια που αποτελούσε τα λημέρια της ΕΟΚΑ. Επρόκειτο για ένα σύμπλεγμα από κρησφύγετα, αποθήκες, μαγειρεία και άλλες μυστικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούσαν οι αγωνιστές στο ξεκίνημα του αντάρτικου. Ωστόσο, οι Βρετανοί εντοπίζοντας το σημείο πίστεψαν πως θα αποτελούσε το κατάλληλο μέρος για να συλλάβουν τον Γρίβα και να θέσουν τέρμα στον αγώνα. Όμως από ότι φάνηκε δεν τα λογάριασαν πολύ καλά.

Εκείνη τη μέρα, ο Γρίβας συνειδητοποίησε πως την περιοχή είχαν περικυκλώσει βρετανικά τζιπ, τότε διέταξε τον Αυξεντίου να κάνει αναγνώριση. Γύρω στους 250 Βρετανούς περίμεναν με παρατεταμένα τα όπλα να συλλάβουν τον αρχηγό της ΕΟΚΑ.

Οι αντάρτες με τον Αυξεντίου βγήκαν από τα κρησφύγετα οι οποίοι αποφάσισαν να επιτεθούν στους Βρετανούς χωρίς να γνωρίζουν πως ήταν περικυκλωμένοι. Η πυκνή ομίχλη που είχε σκεπάσει την περιοχή αποδείχθηκε καταλυτικός παράγοντας στη διεξαγωγή της μάχης υπέρ των αγωνιστών, αφού οι ίδιοι κατάφεραν να διαφύγουν από τον κλοιό των Βρετανών, οι οποίοι μη συνειδητοποιώντας πως οι αγωνιστές είχαν διαφύγει άνοιξαν πυρ. Το αποτέλεσμα ήταν να αλληλοεξοντωθούν.

Όταν κατάλαβαν το λάθος τους, ήταν πλέον αργά. Δεκαπέντε συμπατριώτες τους κείτονταν νεκροί και άλλοι 37 είχαν τραυματιστεί. Σε ένα απόρρητο βρετανικό έγγραφο αναφέρεται πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι στρατιώτες τους έρχονταν αντιμέτωποι με τους «τρομοκράτες».

Η μαρτυρία του Γρηγόρη Αυξεντίου

«Το δικό μου το βιολί (το όπλο μου) δεν πρόκειται ποτέ να πέσει στα χέρια των Κότσιηδων (Άγγλων), εφ’ όσον είμαι ζωντανός. Τώρα που σου γράφω, το έχω στα γόνατά μου και είμαι περήφανος γι’ αυτό, γιατί έπαιξα κάτι όμορφους σκοπούς. Τους έστησα ένα σπουδαίο παιχνίδι, που θα το θυμούνται όσο υπάρχει βρετανικός στρατός. Έβαλα δύο τάγματα και αλληλοσυγκρούστηκαν και γέμισαν την χαράδρα πτώματα και εγώ έφυγα μέσα από τα μάτια τους, κατρακυλιστός, με τον τρόπο που ξέρεις. Δεν πρόφτασα όμως να καλοκάτσω, όπου πάω με κυνηγάει η προδοσία. Και τώρα τρέχω, διαρκώς κυνηγημένος από την προδοσία».

Παρόλα αυτά οι Βρετανοί συνέχισαν την καταδίωξη χωρίς όμως κανέναν αποτέλεσμα. Οι αγωνιστές είχαν κρυφτεί με φυλλώματα στα δάση και το πυκνό σκοτάδι δεν επέτρεπε στους στρατιώτες της αποικιοκρατίας να τους εντοπίσουν.
Απογοητευμένοι επέστρεψαν πίσω και ανατίναξαν τα Λημέρια της ΕΟΚΑ, όμως ο πραγματικός τους στόχος να συλλάβουν τον Γρίβα δεν επετεύχθη.
Ήταν μόνο η αρχή του αγώνα της ΕΟΚΑ, που θα «βασάνιζε» τους Βρετανούς για ακόμη μία τετραετία.