Το ντέρμπι που κανείς δεν είδε, το φαντάστηκε ο σπίκερ, το απόλαυσαν χιλιάδες ακροατές και μπήκαν 11 γκολ!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ: Ο ΒΙΚΤΩΡ ΣΑΜΠΩ
Εδιμβούργο. Πρωτοχρονιά του 1940. Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος είχε ξεκινήσει λίγους μήνες νωρίτερα και βρισκόταν σε εξέλιξη. Ήταν η ημέρα του παραδοσιακού «New Year Derby» μεταξύ της Χαρτς και της Χιμπέρνιαν…

Το πρωτοχρονιάτικο ραντεβού των δύο ομάδων ήταν στην έδρα της Χιμπέρνιαν, στο Ιστερ Ρόουντ. Η πόλη ζούσε για το παιχνίδι. Όπως και οι φίλαθλοι των δύο ομάδων. Η κόντρα τους κρατούσε πολλά χρόνια πίσω.
Στο γήπεδο βρέθηκαν 14.000 θεατές. Ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις, μετρημένες στα δάχτυλα ίσως, που οι φίλαθλοι δεν είδαν καθόλου μπάλα αλλά οι ακροατές του ραδιοφώνου έζησαν μια μοναδική εμπειρία. Είναι ο αγώνας με τα 11 γκολ και με τον σπίκερ που επινόησε σχεδόν όλες τις φάσεις. Είναι ο αγώνας που -ραδιοφωνικά- κράτησε 15 λεπτά περισσότερα απ’ ό,τι το κανονικό παιχνίδι.

Η ιστορία που ακολουθεί μοιάζει φανταστική, αλλά είναι υπαρκτή…

Όταν οι ομάδες και ο διαιτητής έφτασαν στο γήπεδο για να αρχίζει η προετοιμασία του ντέρμπι, διαπίστωσαν πως η ομίχλη που υπήρχε στο Ιστερ Ρόουντ δεν επέτρεπε να βλέπει κάποιος πιο μακριά από τα δέκα μέτρα.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που το Νησί αντιμετώπιζε τέτοιες συνθήκες. Το ματς έπρεπε να αναβληθεί και να μετατεθεί για άλλη ημερομηνία. Υπήρχε όμως ένας σημαντικός λόγος που έπρεπε να γίνει…

Η αναμέτρηση είχε προγραμματιστεί να έχει ραδιοφωνική κάλυψη από το BBC και το Γραφείο Πολέμου της Μ. Βρετανίας έδωσε εντολή να γίνουν όλα όπως είχαν σχεδιαστεί. Ο εχθρός, οι Γερμανοί, παρακολουθούσε τις ραδιοφωνικές συχνότητες και σε περίπτωση αναβολής, θα μάθαιναν από πρώτο χέρι πως υπάρχει ομίχλη στην περιοχή.

Κάτι τέτοιο θα ευνοούσε τα βομβαρδιστικά του Γ’ Ράιχ ώστε να κάνουν πιο ασφαλείς πτήσεις και να αδειάσουν το πολεμικό υλικό πάνω από την πόλη. Ήταν θέμα ζωής και θανάτου.

Έπρεπε να γίνει η σέντρα. Έπρεπε να ξεκινήσει η μετάδοση. Κυρίως η μετάδοση…

Ο διαιτητής έδωσε το πρόσταγμα για έναρξη. Οι θεατές μπορούσαν να δουν μόνο ό,τι γινόταν από τη δική τους πλευρά. Οι ποδοσφαιριστές και ο ρέφερι το ίδιο καθώς είχαν ορατότητα μόνο για περίπου δέκα μέτρα. Από τους 14.000 θεατές, τις ομάδες και όλους όσους βρίσκονταν στο γήπεδο, ένας είχε τον πιο δύσκολο ρόλο. Ο σπίκερ του αγώνα!

Ο Μπομπ Κίνγκσλεϊ που εργαζόταν στο BBC είχε πάρει μια ξεκάθαρη εντολή: να περιγράψει το ματς. Έναν αγώνα που δεν μπορούσε να δει σχεδόν τίποτα, παρά μόνο ό,τι διαδραματιζόταν στην γραμμή του αγωνιστικού χώρου που ήταν μπροστά από το δημοσιογραφικό χώρο του. Όφειλε να περιγράψει με φυσικότητα και την αντίστοιχη ένταση φάσεις που δεν είδε ποτέ!

Ο -δαιμόνιος όπως αποδείχτηκε- Κίνγκσλεϊ, οργάνωσε το σχέδιό του. Οι βοηθοί του κατέβαιναν κάθε τόσο στον αγωνιστικό χώρο και συνέλεγαν πληροφορίες για το ματς. Παράλληλα, αφουγκραζόταν τον παλμό της κερκίδας από τις φωνές (του μέρους που έβλεπε κάθε φορά τον αγώνα) και έφτιαχνε στο μυαλό του τις εικόνες. Εικόνες που μετέφερε μέσω της συχνότητας του BBC.
Το εγχείρημα μόνο εύκολο δεν ήταν. Και από πλευράς ποδοσφαιριστών και από πλευράς σπίκερ. Χαρακτηριστικό είναι πως, όπως έγραψε εφημερίδα της πόλης την επόμενη μέρα, ένας παίκτης των φιλοξενουμένων είχε μείνει μόνος του στο γήπεδο για κάνα δεκάλεπτο περισσότερο περιμένοντας να πάρει πάσα. Δεν είχε καταλάβει ότι οι υπόλοιποι είχαν κατευθυνθεί ήδη στα αποδυτήρια.

Όσο για τον Κίνγκσλεϊ, «κατάφερε» να σπικάρει 15 λεπτά περισσότερα τον αγώνα. Μέχρι να τον ενημερώσει κάποιος από τους βοηθούς του πως το ματς ολοκληρώθηκε, εκείνος συνέχιζε να μεταφέρει στους ακροατές φάσεις που δεν έγιναν ποτέ!
Για την ιστορία, το παιχνίδι έληξε με «διπλό». Η Χαρτς επικράτησε με 6-5. Ήταν ένα παιχνίδι με 11 γκολ, ένα ματς που λίγοι είδαν τα γκολ και που έγινε στη φαντασία ενός σπίκερ και απόλαυσαν οι ακροατές του ραδιοφώνου.
Ήταν το ματς που κανείς δεν παρακολούθησε ολόκληρο αλλά το άκουσαν χιλιάδες…

forzajuve.gr