ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ .....Σωκράτη Μάλαμα - Θανάση Παπακωνσταντίνου - ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Γιώργος Βιδάκης

Η ημέρα του Μετανάστη  !

Την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη,
τα τέσσερα τα ζύγισαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα......

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα... Καμιά φορά όμως μπορεί να είναι και τραγωδία.. Η μετανάστευση ήταν στα χρόνια της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας μια πληγή διαρκείας. Αρχές του προηγούμενου αιώνα το όνειρο είχε όνομα : Αμερική. Μετά τον εμφύλιο το έλεγαν Γερμανία , Αυστραλία. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των περιόδων, η φυγή από μια χώρα και πολιτικά συστήματα που δεν μπορούσαν να "θρέψουν" το λαό της, σε χώρες ανεπτυγμένες, όπου κάνοντας οικονομίες, οι μετανάστες έστελναν λεφτά στην πατρίδα. Η ποιοτική διαφορά της σύγχρονης φυγής είναι τεράστια.. Όσοι φεύγουν το μόνο που ελπίζουν είναι να μπορέσουν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή... Μια δουλειά , ένα μισθό για τα προς το ζειν, αυτά που η ρημαγμένη και λεηλατημένη πατρίδα τους από ένα σύστημα πολιτικοοικονομικής διαπλοκής, δεν μπορεί πια να προσφέρει ούτε στο ελάχιστο. Έχοντας καταντήσει ένας απέραντος ερειπιώνας, μια έρημος στην Ευρώπη, ξαναδιώχνει τα παιδιά της.. Όπως τότε.. Στίχοι - Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Ερμηνεία : Σωκράτης Μάλαμας Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει, που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει. Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα. Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή. Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι. Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν, παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν. Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα. Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του, καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του. Του φέρνει ο άνεμος στ΄αυτιά τραγούδια αγαπημένα, τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα. Α! απ' την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή. Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι, θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι. Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δεν θα σβήσουν. Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει. Τους βλέπω μες τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι. σημείωση: Οι φωνές που ακούγονται στο τέλος είναι από την ταινία "America, America" του Ηλία Καζάν. Γεώργιος - Μπαντούκ - Αποστολάκης: ηλεκτρική κιθάρα Αντώνης Μαράτος: κρουστά Δημήτρης Μπασλάμ: ακουστικό μπάσο Δημήτρης Μυστακίδης: ακουστική κιθάρα Florian Micuta: μελόντικα Φώτης Σιώτας: πλήκτρα, Θανάσης Παπακωνσταντίνου: ήχοι, samples Αποποίηση: Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα και δεν έχω κέρδος από αυτό το βίντεο. Δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων του περιεχομένου. Είναι από την προσωπική μου συλλογή και είναι καθαρά για Διασκέδαση.