ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΑ ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΡΟΜΟΣ

Η ετήσια επίσκεψη στο καταφύγιο Βαρδουσίων επαναλαμβάνεται πάνω από 20 χρόνια. Μαζί με τον παλιό συνεργάτη από τον ΟΤΕ Χρήστο Π. έχουμε αναλάβει εθελοντικά την συντήρηση κάποιων εγκαταστάσεων στο κτίριο.......

Φυσικά με όλη την καλή διάθεση μας, που προκύπτει όχι μόνο από την εργασία μας – καθώς θυμόμαστε και ξαναζούμε «τα παλιά», αλλά από την διαδικασία που περιλαμβάνει την πανέμορφη διαδρομή, συνήθως μέσα από αγροτικούς δρόμους, αλλά και την ιεροτελεστία του τσίπουρου, του ψητού, του φαγητού, που τόσο απλόχερα ο Κώστας, άρχων του Καταφυγίου και βασιλεύς των ΩΡΑΙΩΝ ΟΡΕΩΝ μας προσφέρει. (Ο Λάμπρος και η Σοφία αποδείχνονται σεφ με τα όλα τους).

Κάθε φορά που το τιμόνι του αμαξιού στρίβει προς τα βουνά θυμάμαι τα λόγια ενός παλιού ορειβάτη πολύ μεγαλύτερου μου που μου έλεγε. «Παιδί μου το βουνό σαν ιδέα είναι πάνω από την θρησκεία. Διότι ναι μεν η τελευταία μας ενώνει ενώπιον του Θεού, αλλά η ορειβασία, το βουνό μας ενώνει ενώπιον της φύσης….» Νάσαι καλά κ Λ. όσο ψηλά κι αν είσαι.

Ο ήλιος του Νοέμβρη αγωνιζόταν να μας ζεστάνει κόντρα στον δυνατό αέρα αλλά το θερμόμετρο αρνιόταν να ξεπεράσει τους 7^o C. Ελάχιστο χιονάκι ψηλά στις κορφές προμηνύει την εποχή που έρχεται.

…Από τα γκρι κλαριά

Στάζαν τα δάκρυα,

 Που μονάχα τα δέντρα χύνουν

 την παραμονή του χειμώνα

 που καταργεί το χρώμα… σύμφωνα με τον μεγάλο Ρώσο ποιητή.

 Η ευωχία από το τζάκι, αταβισμός της πρώτης φωτιάς, η καλή παρέα και η Ελλάδα του Διόνυσου πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα….

 Γιόρταζε, και τις λύπες σου αν θες να διώξεις, πίνε.

Στην αδικία παράδειγμα δικαιοσύνης δίνε.

Μια κι εδώ πέρα στο Μηδέν κατασταλάζουν όλα

Πάρε το κρασοκάνατο και στα ποτήρια χύνε…    κατά τον  Ομαρ Καγιάμ.

Οι στάνες άδειες πλέον καθώς τα τελευταία κοπάδια πήραν το δρόμο της επιστροφής στα χειμαδιά. Ο αέναος κύκλος της φύσης συμπλέκεται με την παραδοσιακή κτηνοτροφία που αγωνίζεται να επιβιώσει σε πείσμα της αυτοματοποίησης και της βιομηχανοποίησης. Για πόσο ακόμη; Κατά την γνώμη μου όσο υπάρχει «η καθ ημάς Ανατολή των μεταναστών».

Πολλές φορές έχω εκπλαγεί με την άγνοια πολιτών για τις ορεινές περιοχές .  Πολίτες που δεν έχουν ταξιδέψει στα χωριά του νομού. Γιατί; Φωκίδα είναι μόνο οι Δελφοί;

Εκδρομές για τα σχολεία είναι η Ρόδος, η Κέρκυρα και τελευταία η Ιταλία; Η ιστορική διαχρονικότητα του νομού είναι τεράστια.

 Χιλιάδες χρόνια αυτά τα βουνά γίνονται μάρτυρες παρουσίας φυλών, μαχών ηρώων, ημίθεων, προδοτών, ότι «παράγει» η κοινωνία στο διάβα της.

Όχι τίποτε άλλο. Αλλά όσοι διατείνονται πως επιθυμούν –δήθεν- να δώσουν βάθος στον τουρισμό, με επιμήκυνση του χρόνου διαμονής των επισκεπτών, ας μας πουν τον σχεδιασμό τους για όσα εύκολα λένε και ευκολότερα δεν κάνουν. Ας μας πουν τα 30-40.000 ευρώ εδώ και τόσα χρόνια για την τουριστική προβολή από τον ΕΟΤ τι ανταποδοτικότητα αποδίδουν μόνο  μέσα από την συμμετοχή σε μια έκθεση στο εξωτερικό όπου «πουλάνε» Δελφούς; ΄

 Άραγε δεν υπάρχουν και άλλοι τρόποι ανάδειξης;

 Τους 100δες φοιτητές του ΤΕΙ (που  γνωρίζουν μόνο την πλατεία της Άμφισσας) κάθε χρόνο να πήγαιναν εκδρομή στα βόρεια του νομού μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα θα εισέπρατταν.

Αξίζει πέρα πάσης αμφιβολίας η επίσκεψη στο βουνό. Η εποχή του φθινοπώρου, εποχή των χρωμάτων μιας μυσταγωγίας της παλέτας της φύσης συνεχώς θα μας περικυκλώνει. Λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μας για καφέ, φαγητό, περπάτημα, παρατήρηση. Ας το τολμούμε συχνότερα.

 Είπαμε Φωκίδα είναι και από την παραλία στα Βαρδούσια μερικές φωτό δρόμος.  (περισσότερες φωτό στο xvandoros.blogspot.gr).