Παρέες, Κοινωνικά, απόλυτα αναγκαίες. Του Χρήστου Κεφαλούδη

Παρέα             = Pareja  Από την Καταλανοσεφαραδίτικη διάλεκτο .

Παρέα              =   Oμάδα φίλων . Συντροφιά

Έχω παρέα    =   Έχω κάποιους να με συντροφεύουν

Κάνω παρέα  =   Συγχρωτίζομαι με ιδικούς ανθρώπους, συνομιλώ, ανταλλάσσω απόψεις, διασκεδάζω

Παρακινούμενος από τον  στίχο του Σαββόπουλου, λίγο παραποιημένου.....

Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή 
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί

Mέχρι τα ουράνια σώματα
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες

Kάνει ο Γιώργος την αρχή
είμαστε δεν είμαστε
τίποτα δεν είμαστε βρε
κι ο Νικόλας τραγουδεί
άμα είναι όλα άγραφα κάτι θα βγει……..

Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Χρήστος ο δικός μας
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας

σκέφτηκα να γράψω αυτό το κείμενο, να κάνω την αναφορά στην σημασία, στην ετυμολογία, αλλά και στην έννοια της λέξης ΠΑΡΕΑ, καθώς στην εποχή μας τα υποκοριστικά

ΠΑΡΕΪΤΣΑ

ΠΑΡΕΟΥΛΑ

Έχουν πάρει μια θέση, με προσβλητική και υποτιμητική σημασία.

Ας ξεκινήσω, κατά πως τα σκέφτομαι, από την αρχή.

Ασφαλώς η οικογένεια είναι το σπέρμα της κοινωνίας. Είναι ο πυρήνας της,  και όσο πιο δεμένη είναι, τόσο περισσότερα πρόσωπα δημιουργεί,  χρήσιμα κοινωνικά, δημιουργικά με σταθερό βήμα και ανεξίτηλο χνάρι.

Το κύτταρο της κοινωνίας όμως, είναι η συντροφιά, είναι η ΠΑΡΕΑ, κι αυτό όχι τόσο για το ότι «συν τρέφονται», αλλά γιατί μέσα από την συνάφεια και συναναστροφή αυτή, δένονται σχέσεις, δημιουργούνται χαρακτήρες και σμιλεύονται δυναμικές.

Διαδίδονται ιδέες, θεωρίες, θέσεις. Με τρόπο ευχάριστο αλλά και λυσιτελή,  τροφοδοτείται το πνεύμα, με σκέψεις ιδωμένες μέσα από ένα διαφορετικό «οπτικό»  πρίσμα, που δίνουν τροφή για ανάπτυξη κοσμοθεωριών, καινοτομιών, τάσεων καλλιτεχνικών, επιστημονικών, ανακαλύψεων, ή και πολιτικών σχημάτων.

Τα μέλη μιας παρέας είναι «κομμάτια»  μιας ενότητας, συχνά με αντιθέσεις, αλλά με αγάπη, σύμπνοια, και βέβαια αλληλοσεβασμό.

Ακούνε τις σκέψεις των φίλων, νοιώθουν τον παλμό των άλλων σκέψεων.

Μαθαίνουν  από τα λόγια των άλλων, από τις γνώσεις τους, από τις διαφορετικές, έστω και αντίθετες γνώμες, και έτσι συμπορεύονται στην ζωή, και ομορφαίνουν την καθημερινότητα τους.

Έχοντας έτσι, αυτά κατά νου, πιστεύω ότι δεν νοείται άνθρωπος κοινωνικοποιημένος, χωρίς την συμμετοχή του σε παρέα , σε συντροφιά, η σε σύναξη έλλογων όντων με ποικιλία απόψεων και θέσεων.

Η απομάκρυνση από την αντιμετώπιση μιας άλλης θέσης, όποια είναι αυτή, από το άκουσμα μιας διαφορετικής ιδέας, η μιας ενοχλητικής γνώμης, οδηγεί με σιγουριά σε στρεβλωτική εικόνα της ζωής και σε μια απολιθωμένη αντίληψη αυτής.

Οδηγεί σε πνευματική αποστείρωση, απομόνωση και περιθωριοποίηση.

Για τους λόγους αυτούς θαυμάζω, χαιρετώ και εξυμνώ όλες τις Παρέες, Παρεΐτσες, Παρεούλες, είτε είναι μικρές, είτε είναι μεγάλες, αλλά είναι αυτές που πρέπει

Κοινωνικά, απόλυτα αναγκαίες.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΕΦΑΛΟΥΔΗΣ

ΧΙΚ