Νότα Κυμοθόη "Δόξασοι τω δείξαντι το Φως"

Έργο ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη* "Δόξασοι τω δείξαντι το Φως"

Με αφορμή τη ρήση του Χριστού "Εγώ ειμί το Φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου περιπατήσει εν τη σκοτεία, αλλ΄ έξει το φως της ζωής", αναπτύσσω την έννοια "ήρως" και "άγιος"......
Ο λόγος για τη σημερινή κατάσταση της "νεκρολατρείας"  όπως την αποκαλούν οι περισσότεροι, δηλαδή των ιερών λειψάνων δημοσίως, που έχει προβληματίσει κι απασχολήσει πολύ κόσμο, έτσι όπως συμβαίνει στα καθημερινά δρώμενα της λατρείας των ορθοξόδων στον τόπο μας αλλά και σε άλλους τόπους των καθολικών χριστιανών. Η αφορμή ύστερα από συζητήσεις μεταξύ φίλων για το θέμα της σημερινής κατάστασης των νεοελλήνων και που οδεύει ο κόσμος στη χώρα μας...

Η μεγάλη και καλή φήμη, που αποκτιέται εξαιτίας ηρωικών πράξεων, κάνει κάποιο πρόσωπο, που εκτελεί αυτές τις πράξεις θαυμαστό σε άλλους. Ο θαυμασμός τρέφεται από το συναίσθημα.

Διαδίδεται δια λόγου και μέσα από το συναίσθημα της στιγμής, ανάλογα με το τι συμβαίνει γύρω του, εξαπλώνεται καθώς αναπτύσσονται πολλά συναισθήματα. Αν δηλαδή υπάρχει φόβος, ας πούμε, υπερέχει η λυτρωτική πράξη του ήρωα.

Στέκομαι στη λογική και ο "ήρωας" είναι αυτός που εκτελεί ασυνήθιστες και παράτολμες πράξεις, οι οποίες είναι αγαθές και ωφέλιμες. Μέσα από αυτές γίνεται γνωστός. Κατορθώνει δηλαδή ο "ήρωας" να ενεργοποιεί δυνάμεις σε σώμα και πνεύμα με όλη του την ψυχή και όλο του το νου, που τον ωθούν να εκτελέσει τις ασυνήθιστες πράξεις στο περιβάλλον του, λυτρώνοντάς το, από κάποια δεινά, τα οποία σε βάθος χρόνων αποδυναμώνονται και το μόνο που έχει δύναμη, είναι μόνον το όνομα του ήρωα ως πράξη λύτρωσης. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί οι πράξεις του και ο χαρακτήρας του, αποζητούν το καλό των ανθρώπων και οι άνθρωποι γι΄αυτόν το χαρακτήρα του, του αποδίδουν δόξα.

Η λέξη "ήρως ή ήρωας" προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα και σηματοδοτεί το χαρακτήρα κυρίως κάποιου ανδρός. 

Μιλάω για πρόσωπα των οποίων οι πράξεις διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα κι αποτέλεσαν λόγο θαυμασμού κι αναφορά διάδοσης της πράξης τους ώστε το πρόσωπό τους και η πράξη τους με τον καιρό μυθοποιήθηκε. Ο μύθος σήμερα έχει άλλη έννοια και συνήθως ταυτίζεται με το παραμύθι, του οποίου η έννοια αγγίζει και τη φαντασία ως κάτι ψεύτικο, μη πραγματικό γεγονός. Αλλά μέσα από τις ηρωικές πράξεις των ανθρώπων δημιουργήθηκε το ηρωικό έπος και μια ηρωική εποχή, που καταγράφηκε από μεταγενέστερους, όχι μόνον ως αναφορά του γεγονότος στην πέτρα ή στον πηλό, αλλά και σε παπύρους και δέρματα ζώων και αργότερα διασώθηκαν σε χαρτιά και βιβλία και στο διαδίκτυο στις ημέρες μας...

Αλλά η εποχή αυτή των ηρώων σχετίζεται με τον αρχαίο ελληνικό χώρο και δυστυχώς τελειώνει με το τέλος του Τρωικού πολέμου, λένε κάποιοι μελετητές. Στη χώρα μου Ελλάδα, υπάρχουν "ηρώα" τα οποία αναφέρονται σε πράξεις ηρωικές σε μια νεότερη εποχή, όπως υπάρχουν και σε άλλες χώρες άλλων λαών άλλοι ήρωες.

Βλέπουμε δηλαδή, πως η έννοια "ήρωας" πέρασε σαν στοιχείο σε πολλούς λαούς κι αυτό έγινε από την αρχαιότητα, τότε δηλαδή που ο ήρωας λατρεύτηκε σαν ημίθεος, όπως ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Οδυσσέας κι ο Αρθούρος. Αναφέρονται τα ονόματά τους σαν να είναι μυθολογία. Είναι όμως;

Κατά την ρωμαϊκή εποχή, μετά δηλαδή από τη μεγάλη ελληνική αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο ήρωας ως έννοια, ενσωματώθηκε κι άλλαξε τίτλο και ταυτίστηκε με έννοιες μέσα από γεγονότα στρατιωτικής υπεροχής που περιέβαλλαν το πρόσωπο του δρώντος.

Σε μια τέτοια εποχή, γεννήθηκε κι ο Εμμανουήλ ως γιος της Μαρίας που χρίστηκε ως Χριστός και Ιησούς Χριστός. Έχω αναφερθεί πάλι στις έννοιες αυτές, αλλά θα τις θυμίσω για κάποιους που δεν γνωρίζουν να τις ξεχωρίσουν.

Εμμανουήλ είναι το όνομα που δόθηκε στη Μαρία, κατά παραγγελιά του Θεού, μέσα από το στόμα του απεσταλμένου Αρχαγγέλλου Του Γαβριήλ, όπως λένε οι γραφές που έχουν φτάσει ως τις ημέρες μας. Είτε τις δέχεται κάποιος είτε όχι, αυτά λένε οι γραφές, κι εδώ δεν είναι ώρα να αναλύσουμε αυτές τις γραφές. 

Στην πορεία, βλέπουμε πως ένα συγγενολόι ολόκληρο δοξάζεται...Κι αυτό έγινε, από το γεγονός κατά το οποίο το πρόσωπο Ιησούς Χριστός αποφασίζει να δράσει με πράξεις που περιβάλλουν το πρόσωπό Του με απερίγραπτη δόξα.

Ο Ιησούς Χριστός, μιλάει για Φως και φανερώνει αυτό το Φως με τρόπο μοναδικό για την περιοχή εκείνη, στην οποία γεννήθηκε, έζησε και δίδαξε ο ίδιος. Μη ξεχνάμε, πως η ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε εξαπλωθεί παντού και η ελληνική αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου έχανε έδαφος συνεχώς. Δηλαδή εκείνο το αρχέγονο ελληνικό Φως, το Απολλώνιο Φως, χανόταν λίγο-λίγο, καθώς οι Ιεροί Μύστες σφαγιάζονταν από τους έχοντες άγνοια για τα όσα έλεγαν, για τα όσα δίδασκαν και οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί, τα αρχαία ελληνικά θεραπευτήρια, οι αρχαίες Ιέρειες και οι αρχαίοι Ιερείς Μύστες και Ιεροί Δάσκαλοι, καταδιώχτηκαν με βία. 

Ποιο Φως λοιπόν φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός; Για ποιο Φως μιλούσε σε μια περιοχή και σε έναν λαό εβραϊκό, που λάτρευε 100 και πλέον θεούς στην εποχή του και μέσα στο ναό του Σολομώντος δεν τον δέχτηκε το Ιερατείο το οποίο τον οδήγησε σε καταδίκη;

Αυτή λοιπόν η αταραξία του Ιησού Χριστού ως τη σταύρωσή του, τον περιέβαλλε με δόξα για το πρόσωπό του καθώς και για όλα όσα έπραξε, τα γνωστά και θαυμαστά έργα του, ονομαζόμενα "θαύματα". Η συνέχεια είναι στην Ανάστασή του, στη μεταμόρφωσή του και στην Πεντηκοστή φανέρωσης του Αγίου Πνεύματος!..

Έννοιες, τις οποίες οι περισσότεροι δεν κατανοούν, αλλά θαυμάζουν κι από το φόβο της άγνοιας έχουν μπλέξει την αλήθεια της Διδασκαλίας του Φωτός του Ιησού Χριστού.

Η μεγάλη δόξα περιέβαλλε το πρόσωπο του Χριστού και δεν είναι ημίθεος, αλλά Θεός!..

Η έννοια " δόξα" είναι από το αρχαίο ελληνικό ρήμα δοκέω.

Δηλαδή σημαίνει:καλή γνώμη, καλή φήμη, εμφάνιση, πίστη, δόξασμα, ευδοξία.

Αλλά αν αυτά προέρχονται από την αρχαία ελληνική γραμματεία μέσω του Ομήρου στην κλασσική ελληνική περίοδο, κατά την ρωμαϊκή αλλάζει η έννοια "δόξα".

Δημιουργείται κατά την περίοδο αυτή, την γνωστή ως ελληνιστική  και μεταπηδά στη λόγια βυζαντινή ως εξής:

Δόξα, αυτήν την περίοδο ονομάζεται η ενέργεια του δοξάζειν, η έγκριση δογματίας γνώμης, έλεγχος δοκιμής, προσδόκησις. Κι έχουμε το παράγωγο "δόγμα", που προέρχεται από την αρχαία ελληνική ρίζα του "δοκέω" ως συνέχεια και το επίθετο δογματικός, ορθόδοξος.

Με τη θέσπιση του δόγματος συσχετισμένος με τη δόξα του Ιησού Χριστού, ιδρύεται η θρησκεία Χριστιανισμός. 

Στη συνέχεια ενσωματώνεται η έννοια "ήρωας" των αρχαίων Ελλήνων με την έννοια "άγιος" και συνδέεται με ύμνους για το όνομά του με τη μορφή "δοξολογίας". 

Έτσι λοιπόν έχουμε έννοιες δογματικές και το ρήμα "δογματέω" και λέξεις όπως δογματικός, δογματοφύλακας, δοκησίνοος, δοξολογία, δοξοδιμία, δοξογέννητος, δοκιμιογράφος.

Ταυτίζεται δηλαδή η έννοια "'ήρωας" με την έννοια "άγιος" κι επικρατεί εθνικά, φυλετικά και θρησκευτικά κι ενσωματώνεται στη θρησκεία του χριστιανισμού τόσο στην καθολική όσο και στην ορθόδοξη εκκλησία. Κι όσο περνάει ο καιρός ταυτίζεται περισσότερο κι επικρατεί ιδιαίτερα την εποχή του μεσαίωνα.

Η έννοια όμως του "ήρωα" πέρασε με όλη την αίγλη της σε όλους τους λαούς της γης κι έχουν γι' αυτήν προσδώσει άλλες ονομασίες.

Στην νεοελληνική γλώσσα η έννοια από το ρήμα "δοκέω ή δοκάω" σημαίνει καταλαβαίνω, σκέφτομαι, πιστεύω, βλέπω, θυμάμαι, κρίνω, αποφασίζω. Από εδώ είναι και οι έννοιες δόκιμος, επιδέξιος δηλαδή ο ικανός, αλλά και οι έννοιες ταιριαστός, κατάλληλος, ζωντανός.

Το 2017, μια εποχή δική μας σήμερα, όπου η γνώση διαδίδεται ταχέως με το διαδίκτυο, δίνει τη δυνατότητα στους ερευνητές κι αναζητητές της καθαρής γνώσης να μάθουν για εκείνα, τα οποία τολμούν να γράψουν οι "ήρωες" δοκιμιογράφοι ερευνητές. Αλλά ταυτόχρονα με την ταχύτητα των μέσων μετακίνησης και την ανάπτυξη των ταξιδίων και των καλών σχέσεων μεταξύ των λαών, ο πολιτισμός και η γνώση διαδίδεται και η αλήθεια θα φανεί...

(συνεχίζεται...)

*Νότα Κυμοθόη:Eίναι Λογοτέχνις και Ζωγράφος, μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, μέλος του Σ.Κ.Ε.Τ.Κ.Ε., μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος, μέλος του Εκπολιτιστικού Επιμορφωτικού Συλλόγου Υπαταίων Οι Αινιάνες.