105 ΕΤΩΝ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΦΩΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ: Η Ιστορία ενός αιώνα

Χρήστος Μουτσιανάς

 Πρέπει να είναι ο μακροβιότερος άνδρας της Ελλάδας ο Φώτης Κ. Σταματίου ο οποίος γιόρτασε τα εκατοστά πέμπτα γενέθλιά του......

Ο Μπάρμπα Φώτης έσβησε τα 105 κεράκια των γενεθλίων του στο καφενείο ο ΄΄ΔΟΚΙΜΟΣ΄΄ όπου συχνάζει να πηγαίνει μετά την εκκλησία . 

                                      Ετών 105.....

                                                                     ΄΄Ο ΔΟΚΙΜΟΣ΄΄

Ο μπάρμπα Φώτης Κ. Σταματίου γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1912, 7 μήνες πριν τους Βαλκανικούς πολέμους.

Γέννημα θρέμμα της Πολυδρόσου (Σουβάλας) Παρνασσού.  

Η οικογένεια αριθμούσε πολλά μέλη: Τον πατέρα του Κωνσταντίνο που πέθανε στα 50, τη μητέρα του  Παγώνα, πέντε αδελφές και έναν αδελφό (το Μήτσο, τη Μαρία, τη Γιαννούλα, τη Λουκία, τη Σταμούλα και την Παρασκευή).

Ο παππούς του πέθανε σε ηλικία 93 ετών, που για την εποχή του σπάνιο.

Σήμερα 105 ετών ζει με την κόρη του Βιολέτα και διατηρεί διαύγεια πνεύματος.

Αγωνιστής της ζωής, με ήθος, αξιοπρέπεια, ευγένεια και καλή καρδιά.
Πέρασα πολύ δύσκολα αλλά και πολύ ωραία, πιο πολλά ωραία γιαυτό είμαι ευχαριστημένος από την ζωή.
Ο Μπάρμπα- Φώτης, ένας άνθρωπος που δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Ακμαίος, δεν αρνείται τα θρησκευτικά του καθήκοντα και κάθε Κυριακή πηγαίνει στην εκκλησία.....

Όταν ο Πατέρας του πέθανε ο Μπάρμπα Φώτης ήταν 10 ετών και υποχρεώθηκε να σταματήσει το σχολαρχείο, αν και ήταν καλός μαθητής.

Την εποχή εκείνη το Δημοτικό Σχολείο της Σουβάλας είχε 4 τάξεις με 100 μαθητές, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η  Πυροσβεστική. Μετά το Δημοτικό οι καλοί μαθητές συνέχιζαν στο Σχολαρχείο που περιελάμβανε 3 τάξεις και είχε τότε  130 μαθητές και από τα γύρω χωριά, Λιλαία, Καστέλλια, Μπράλλο κλπ. που νοίκιαζαν δωμάτια στη Σουβάλα. Μετά οι μαθητές συνέχιζαν στο Γυμνάσιο της Αμφίκλειας.

Άρχισε λοιπόν στα 10 του να εργάζεται στον αδελφό του (8 χρόνια μεγαλύτερος) και να μαθαίνει την τέχνη του σιδηρουργού, όπως ο πατέρας του, ο Παππούς του και ο προ-Πάππους του.

Στο χωριό την εποχή εκείνη υπήρχε πολύ μεγάλη φτώχια και οι Σουβαλιώτες  ως επί το πλείστον ήταν τεχνίτες, σιδηρουργοί, ξυλουργοί, χτίστες κλπ. Περί τις 55 οικογένειες το καλοκαίρι έμεναν στην Άνω Σουβάλα, 4-5 μάλιστα έμεναν και τον χειμώνα. Στην Άνω Σουβάλα το καλοκαίρι σύχναζαν αρκετοί παραθεριστές από Θήβα, Λαμία Ορχομενό κλπ. και έμεναν σε καλύβες.

΄΄Οι κακοκαιρίες ήταν μεγάλες, το χιόνι αρκετές φορές ξεπερνούσε το ένα μέτρο και οι πλημμύρες πολλές, με μεγάλες καταστροφές. Το 1939, όταν έγινε η πιο  μεγάλη πλημμύρα, εγώ δούλευα στον Ορχομενό΄΄.

Στο παρακάτω βίντεο ο Μπάρμπα Φώτης , μας διηγείται πως ξεκίνησε να μαθαίνει την τέχνη του σιδηρουργού και να δουλεύει μόνος του.

Μας περιγράφει με εντυπωσιακές  λεπτομέρειες τη διαδικασία από την κατασκευή μέχρι την πώληση.

Η γυναίκα του Γεωργία έφυγε από την ζωή πριν από 20 χρόνια.

Πολλά γλέντια γίνονταν στις αποκριές, σχεδόν όλη την εβδομάδα με νταούλια και καραμούζες.

Η εκκλησία ξεκίνησε το 1924.

Μαθητές πηγαίναμε και καθαρίζαμε τις πέτρες για να κάνουν τα θεμέλια.

Στο παρακάτω βίντεο ο Μπάρμπα Φώτης διηγείται  όσα έγιναν στην κατοχή.

Τον έπιασε το παράπονο όταν η αδελφή του Γιαννούλα, παντρεμένη στο Κηφισσοχώρι, με 4 παιδιά, ήρθε και του είπε πως δεν είχε να τους δώσει φαγητό.

Μεγάλο ήταν το πρόβλημα που υπήρχε στο χωριό με το ρέμα από την κορυφή του χωριού ως την άκρη, την καναπίτσα .

Όταν ήταν πρόεδρος ο Αθανάσιος Λιάρτης το 1927 ( μόνο 6 μήνες), ξεκίνησε από κάτω να το σκεπάζει. Πέθανε όμως και το έργο σταμάτησε στου Διαμαντώνη  (σημερινό πέτρινο).

Την αποπεράτωση έκανε ο Στάθης ο Γεωργούσης που ήταν Γενικός Διευθυντής Δασών που ήταν και ο μόνος που έκανε πολλά έργα στο χωριό ( μέχρι και βρύσες για τους κτηνοτρόφους).

Όταν έπεσε ο Παπανδρέου έφυγε και αυτός και τα έργα σταμάτησαν.

Στην ερώτησή μας τι έκανε και πως δικαιολογεί την μακροβιότητά του, η απάντησή του απλή .

΄΄ Ότι έκαναν και οι άλλοι έκανα κι εγώ, απέφευγα το αρνί που το έτρωγα το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και σε γιορτές!!!!, έπινα κρασί, όχι άλλα ποτά, και έτρωγα όσπρια, χόρτα.

Τσιγάρο κάπνισα μόνο για λίγο στην Αλβανία.

Στη ζωή μου δεν αρρώστησα, μόνο ένα κρυολόγημα πριν 10 χρόνια.

Στη ζωή μου έκανα βαριές δουλειές, όπως του αγρότη και του σιδηρουργού.

Θυμάται και άλλους που πέρασαν το 100, Ηλ. Χαλβατζής (102 -103), Χρ. Κολοκύθας περίπου 100.

Στο σιδηρουργείο δούλευα μέχρι του 2006, (95 χρονών).

Άρχισα να μην βλέπω πολύ καλά και μέχρι το 2009 (98 χρονών) έφτιαχνα εργαλεία που δεν ήθελαν λεπτομέρειες.

Στο τέλος ο Μπάρμπα Φώτης προσφέρθηκε να μας δείξει το καμίνι του το οποίο μάλιστα ήθελε να το ανάψει.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο και το μάτι του πήγε στην φωτογραφία της εγγονής του Ειρήνης.

Τον είδαμε να δακρύζει.

Τον ρωτήσαμε και πήραμε την απάντηση ΄΄ Είναι από χαρά και όταν έρχεται από την Αθήνα έρχεται κατευθείαν εδώ να με αγκαλιάσει, είναι η ζωή μου΄΄

Πέντε χρόνια στο Πανεπιστήμιο, να την βοηθήσει ο Θεός να βρει μια καλή δουλειά.

Ευχαριστούμε την κόρη του Βιολέτα που βοήθησε σημαντικά….. 

Στην .....ρούγα με τον Τάσο Αναστασίου

Εφέτος τα χιόνια ήταν αρκετά και ο Μπάρμπα Φώτης ξεχιονίζει....

   .......και τα ξύλα για το τζάκι.....

Το 2004 σε ηλικία 92 χρονών εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη.
Επίσκεψη στην Αγιά Σοφιά, στο Μπλέ τζαμί, στο τοπ καπί, στο Φανάρι, βόλτα στο βόσπορο, αλλά και  .......oriental shows με χανούμισες.