Δεν μπορεί να ξεχάσει τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, θύμα μιας πυροδοτούμενης από την ατιμωρησία και την ασυδοσία σφαίρας...
Δεν μπορεί να ξεχάσει τη λάμψη της νεολαιίστικης εξέγερσης, λάμψη που φώτισε χιλιάδες ψυχές και τις συγκρότησε σε ένα οργισμένο «εμείς»...
Δεν μπορεί να ξεχάσει την αναλγησία μιας εξουσίας που γι αυτές τις ψυχές επιφύλασσε κυρίως αδιαφορία και υποβάθμιση... Ήταν τα προεόρτια της κρίσης και το σύνθημα έμοιαζε ανατριχιαστικά ταιριαστό: «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες»...
Η μνήμη, λοιπόν, βγαίνει πάλι στους δρόμους, με τις θύμησες ακόμα νωπές και τα περισσότερα αιτήματα ανεκπλήρωτα... Μαθητές, φοιτητές και οργανώσεις νεολαιών καλούν σε διαδήλωση το μεσημέρι της Τρίτης 6 Δεκέμβρη, οκτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Ε. Κορκονέα, δολοφονία που πυροδότησε τον «Δεκέμβρη» της δικής μας γενιάς...
Όπως γράφτηκε κάπου:
Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν ήταν ένα πυροτέχνημα που έλαμψε για μια στιγμή στους δρόμους των πόλεων. Πήγασε από συνειδήσεις, δομές και σχέσεις και άφησε πολλαπλάσια ερείσματα ζωντανά έως σήμερα. Η είδηση μιας κρατικής δολοφονίας κατάφερε να συντονίσει πλήθος κόσμου, να συρρικνώσει αποστάσεις, εδαφικές ή κοινωνικές, και να γεννήσει πεδία και μορφές σύγκρουσης που ίσως κανείς δεν είχε φανταστεί ως τότε. Οι εξεγερμένοι και οι εξεγερμένες ήταν πολιτικοποιημένοι, φοιτητές, άνεργοι, επισφαλείς, μετανάστες, μαθητές, ταυτότητες οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ρευστοποιήθηκαν και ενώθηκαν στους δρόμους της οργής. Ο Δεκέμβρης ήταν μοναδικός, κυρίως επειδή το μικρόβιο της αμφισβήτησης και της ελευθερίας εξαπλώθηκε σχεδόν σε κάθε θύλακα της πόλης και επηρέασε βαθιά ανθρώπους που θα διεκδικούσαν για μέρες τις ζωές τους (πηγή: "Αθήνα, Ανοχύρωτη Πόλη").
Οι σημερινές διαδηλώσεις (θα ακολουθήσει συνεχής ενημέρωση):
Στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια θα ξεκινήσει η διαδήλωση μαθητών και φοιτητικών συλλόγων.
Στις 6 το απόγευμα, πάλι στα Προπύλαια, υπάρχουν καλέσματα αριστερών οργανώσεων και συλλογικοτήτων καθώς και αναρχικών και αντιεξουσιαστικών οργανώσεων.
Επί ποδός η Αστυνομία
Όπως αναφέρει αναλυτικά το ΑΠΕ - ΜΠΕ:
Σε επιφυλακή βρίσκεται η Αστυνομία, ενόψει διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, κλιμάκια της Ασφάλειας έχουν ήδη αρχίσει ελέγχους και συλλογή πληροφοριών, ειδικά μετά την ανεύρεση, την Κυριακή, 149 έτοιμων βομβών μολότοφ στα Εξάρχεια. Οι μολότοφ βρέθηκαν στον κοινόχρηστο χώρο πολυκατοικίας στην οδό Ναυάρχου Νοταρά 12, μέσα σε μια βαλίτσα. Κάτοικοι της περιοχής κάλεσαν την Πυροσβεστική, επειδή τους μύριζε έντονα βενζίνη και οι πυροσβέστες που έφτασαν εκεί βρήκαν τη βαλίτσα με το εκρηκτικό περιεχόμενο και ενημέρωσαν την Αστυνομία που την παρέλαβε.
Οι αξιωματικοί της Κρατικής Ασφάλειας εκτιμούν ότι άγνωστα άτομα, τοποθέτησαν στο σημείο τις μολότοφ, προκειμένου να τις έχουν εύκαιρες σε περίπτωση επεισοδίων και να μην τις μεταφέρουν μαζί τους, καθώς όπως κάθε χρόνο θα υπάρξουν προληπτικοί έλεγχοι από τις αστυνομικές δυνάμεις. Τέτοιοι έλεγχοι αναμένονται από απόψε, ενώ έχουν ενταθεί οι έρευνες και για τυχόν άλλες κρυψώνες με αντικείμενα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συμπλοκές με αστυνομικές δυνάμεις.
Σε ό,τι αφορά τα μέτρα τάξης, σύμφωνα με αρμόδιους αξιωματικούς, από τη ΓΑΔΑ θα διατεθούν περίπου 3.000 αστυνομικοί, ενώ το σύνολο της Αστυνομίας στην Αττική θα είναι σε ετοιμότητα από αύριο το πρωί. Αυξημένα μέτρα θα ληφθούν σε αστυνομικά τμήματα του κέντρου αλλά και περιφερειακά, όπου τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται επιθέσεις, ώστε να μην υπάρξουν επεισόδια.
Οι εντολές που έχουν δοθεί στις αστυνομικές δυνάμεις είναι να έχουν διακριτική παρουσία στην συγκέντρωση και πορεία των μαθητών, που έχει προγραμματιστεί για αύριο στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια, καθώς και στη συγκέντρωση των αντιεξουσιαστών το απόγευμα, αλλά παράλληλα να επέμβουν άμεσα σε περίπτωση επεισοδίων και καταστροφών. Ταυτόχρονα από το πρωί θα γίνουν και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίες θα ανακοινωθούν σήμερα.
Αφιέρωμα στον Δεκέμβρη
Το περιστατικό της δολοφονίας
Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, περί την 9 μμ, στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, ο νεαρός Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός μετά από πυροβολισμό του ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος συνοδευόταν από τον συνάδελφο του, Βασίλη Σαραλιώτη. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος, καθώς σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο.
Στο σκεπτικό της ετυμηγορίας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας, το οποίο κήρυξε ένοχο ανθρωποκτονίας από πρόθεση, με άμεσο δόλο, τον δράστη του εγκλήματος Επαμεινώνδα Κορκονέα, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, αναφέρεται ότι ο αστυνομικός σκόπευσε ευθεία και πυροβόλησε όχι μία, αλλά δύο επαναληπτικές βολές. Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ότι ο ειδικός φρουρός προέβη σε αυτή την πράξη χωρίς να έχει προκληθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Επίσης, σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, όπως μεταδόθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης, η αντιπαράθεση περιορίστηκε σε φραστική διένεξη των δύο αστυνομικών με μία ομάδα 4-5 ατόμων και είχε ως αποτέλεσμα να πυροβολήσει ο ειδικός φρουρός σε ευθεία βολή το πλήθος και να πετύχει τον νεαρό μαθητή στο θώρακα. Τον Δεκέμβριο του 2015, σε επιστολή του, ο Νίκος Ρωμανός, φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και αυτόπτης μάρτυρας, παραδέχεται ότι επιτέθηκαν στους αστυνομικούς αρχικά με πέτρες και στη συνέχεια με μπουκάλια μπύρας.
Ωστόσο στην αρχική μαρτυρία του ειδικού φρουρού, το περιστατικό συνέβη έπειτα από επίθεση, την οποία δέχθηκαν ο ίδιος και ο συνάδελφός του από παρέα 30 κουκουλοφόρων, οι οποίοι ανήκαν κατά πάσα πιθανότητα στον αντιεξουσιαστικό χώρο και είχε ως αποτέλεσμα να πυροβολήσει τρεις φορές, δύο στον αέρα και μια στο έδαφος. Η τελευταία των βολών σύμφωνα με τον ειδικό φρουρό αποστρακίστηκε στο έδαφος και χτύπησε τον νεαρό στο στήθος.
Βίντεο ντοκουμέντο στα Εξάρχεια λίγη ώρα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου (στο δεύτερο λεπτό διακρίνεται ο αδελφικός του φίλος Νίκος Ρωμανός):
Συστημικά media vs αντιπληροφόρηση
Στο νεανικό ξέσπασμα που ακολούθησε τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τα κυρίαρχα μέσα έμειναν... μετεξεταστέα. Όπως μας θυμίζει σε δημοσίευμα του 2013 στην Αυγή, η Μ. Καλυβιώτου:
Η πιο ενδεικτική είναι η περίπτωση του Mega, που αλλοιώνει το ερασιτεχνικό βίντεο που κατέγραψε τη δολοφονία, διά της προσθήκης ηχογραφημένων μαζικών καταστροφών και συνθημάτων, ώστε να φαίνεται ότι πριν από τον πυροβολισμό είχε προηγηθεί συμπλοκή των ειδικών φρουρών με αντιεξουσιαστές. Ο Γ. Πρετεντέρης επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης περί μεμονωμένου περιστατικού, αρνούμενος -όπως και ο προσκεκλημένος διευθυντής του "Ελεύθερου Τύπου"- να αποδώσει ευθύνες για τη δολοφονία στην κυβέρνηση ή την αστυνομία: "Στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε φαινόμενο αστυνομικής βίας (...) είναι φαινόμενο εγκληματικής βίας (...) Αν ένας αστυνομικός βγάλει το όπλο του και σκοτώσει τη γυναίκα του, έχει ευθύνη η κυβέρνηση; (...)". "Δεν είναι κρούσμα κρατικής βίας. Είναι μια εν ψυχρώ δολοφονία. Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται γι' αυτό", υπερασπίζεται με σθένος ο Σεραφείμ Κοτρώτσος. "Απίστευτες εικόνες πλιάτσικου - Καταλύθηκε κάθε έννοια κράτους (...) Έσπασαν και ρήμαξαν, σαν πραγματικοί λύκοι στην αναμπουμπούλα", μεταδίδει ο ANT1 για τους διαδηλωτές. Στην ίδια "γραμμή" κάλυψης και ο ALTER, που μεταδίδει τα γεγονότα με παραπλανητικούς τίτλους όπως: "Εγκλωβισμένοι στα φλεγόμενα κτήρια" και "Κουκουλοφόροι με όπλα στα χέρια"(!).
Το αυθεντικό βίντεο - μαρτυρία της δολοφονίας:
Το βίντεο που έδειξε το MEGA:
Στα social media "σπάει" η παραπληροφόρηση και οργανώνεται η κοινωνική αντίσταση
Αυτή τη φορά, όμως, ο ρόλος του "ειδήμονος" της ενημέρωσης θρυμματίζεται, η αντιπληροφόρηση ανθίζει και η κοινωνική αντίσταση οργανώνεται μέσα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Περίπου μια ώρα μετά τη δολοφονία (22:02), ο χρήστης "Αναρχικό Σφυροδρέπανο" γράφει στο athens.indymedia: "Κατεβαίνει κόσμος στο κέντρο. Όλοι στα Εξάρχεια, να μην αφήσουμε να τα αποκλείσουν...".
Μέσα σε δύο ώρες, το κέντρο της πρωτεύουσας καταλαμβάνεται από δεκάδες χιλιάδες κόσμου, κάθε ηλικίας. Γύρω στις 01:30, οι δρόμοι είναι γεμάτοι οδοφράγματα και ισχυρές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής πραγματοποιούνται παντού. Είναι οι πρώτες ώρες μιας μαζικής εξέγερσης που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα, την πρώτη από την αυγή της Μεταπολίτευσης. Το αίσθημα της οργής ήταν κυρίαρχο μεταξύ των συγκεντρωμένων, κάτι που αποτυπωνόταν και στα συνθήματα της πρώτης νύχτας: "15χρονος νεκρός, το μίσος μεγαλώνει. Μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι" και "Το αίμα κυλάει - Εκδίκηση ζητάει". Η ατμόσφαιρα, ωστόσο, θα άλλαζε σημαντικά τις επόμενες ημέρες.
Μετά το αρχικό σοκ, η διαδικασία της διατύπωσης αιτημάτων ήταν ταυτόχρονα βίαιη και ειρηνική. Περιελάμβανε διαδηλώσεις, καταλήψεις δημαρχείων, πανεπιστημίων και σχολείων, συγκρούσεις στους δρόμους, πρόκληση ζημιών σε σύμβολα της καταναλωτικής κουλτούρας και επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα. Επίσης, η επερώτηση των "κοινώς" αποδεκτών ηθικών αξιών αποτυπωνόταν στις ομιλίες σε δημόσιους χώρους, στις συνελεύσεις, στις συναυλίες κ.α. Οι διαδηλωτές δρούσαν ως αυτό που ο Tilly περιγράφει ως "άνθρωποι του σχετίζεσθαι" (relation people), χρησιμοποιώντας τη συλλογική βία ως ένα μέσο "συνομιλίας", ανεξαρτήτως του πόσο επιθετική αυτή η "συνομιλία" ήταν, βασισμένη σε ένα πλούσιο και συχνά αντιφατικό ρεπερτόριο διαμάχης.
Το βράδυ της δολοφονίας δημιουργείται μία ομάδα στο facebook, αφιερωμένη στη μνήμη του 15χρονου δολοφονηθέντος "Alexandros Grigoropoulos (RIP)". Δύο ημέρες μετά, ξεπερνά τα 40.000 μέλη και με την πάροδο των ημερών φτάνει τα 105.687 μέλη.
Δικά τους ιστολόγια, με οριζόντια μεταξύ τους επικοινωνία, μέσω παραπομπών, θα φτιάξουν από τις πρώτες κιόλας ώρες των καταλήψεων οι συνελεύσεις που θα καταλάβουν το δημαρχείο Αγ. Δημητρίου, το παλιό δημαρχείο Χαλανδρίου, το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, το κτήριο της ΓΣΕΕ, το Παράρτημα Πάτρας, το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και τη Θεατρική Σχολή, το Πνευματικό Κέντρο και το δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων, το ΤΕΙ Πειραιά, την Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς Ράδιο Αίολος, Kiss FM και Astra Radio.
Ακόμη, συλλογικότητες μεταναστών, χωρίς πρόσβαση στα κυρίαρχα ΜΜΕ, θα πάρουν τον λόγο για τα γεγονότα (και) μέσα από το Διαδίκτυο. Τέτοια είναι η περίπτωση του Στεκιού Αλβανών Μεταναστών, που στις 15.12 θα αναρτήσει στο ιστολόγιό του ανακοίνωση στα ελληνικά και τα αλβανικά, με τίτλο «Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας», κάνοντας μνεία στους μετανάστες που τα τελευταία χρόνια έχουν υποστεί κατ' επανάληψη την αστυνομική βία:
Αυτές οι μέρες είναι όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των ναρκομανών στα Εξάρχεια.
Αυτές οι μέρες είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών. Χάρη στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.
18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά.
Όλοι στους δρόμους, για την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια!
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, αυτές οι μέρες είναι και δικές σας.
Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον Μοχάμεντ, τον Αλέξη...
Το δίκτυο καταργεί τα σύνορα
Τις ημέρες και της νύχτες της εξέγερσης, το διαδίκτυο κατακλύστηκε από μηνύματα που καλούσαν σε διαμαρτυρίες στις ελληνικές πρεσβείες σε χώρες του εξωτερικού και πολύ γρήγορα διαδηλώσεις συμπαράστασης διοργανώθηκαν σε πόλεις όπως Βερολίνο (Γερμανία), Μελβούρνη (Αυστραλία), Σκόπια (ΠΓΔΜ), Παρίσι (Γαλλία), Μόσχα (Ρωσία), Μαδρίτη (Ισπανία), Βαρκελώνη (Ισπανία), Μπορντό (Γαλλία), Κοπεγχάγη (Δανία), Φρανκφούρτη (Γερμανία), Ρώμη (Ιταλία), Κωνσταντινούπολη (Τουρκία), Γενεύη (Ελβετία), Λονδίνο (Βρετανία), Σαν Φρανσίσκο (Καλιφόρνια, ΗΠΑ), Μπουένος Άιρες (Αργεντινή).
Ιστολόγια στο εξωτερικό παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, μιλούσαν για την εξέγερση και αποτελούσαν τους "τόπους" αντιπληροφόρησης και οργάνωσης δράσεων αλληλεγγύης στο εξεγερμένο πλήθος στην Ελλάδα. Τα κυριότερα είναι τα Edinburgh Protest for Alexis Grigoropoulos murder, Solidaritätsinitiative für die Bewegung in Griechenland, Émeutes et Amour, Finnegan's Awake - Initiative des étudiants et travailleurs grecs à Paris και τοGreeksolidaritynl.
Η ψηφιακή "πόλις"
Στην περίπτωση της εξέγερσης του 2008, τα social media διαδραμάτισαν έναν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων. Επιπλέον, κατέστη σαφές ότι τα νέα μέσα χρησιμοποιήθηκαν ως μέσα εναλλακτικής ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης. Αυτό που είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η μορφή οργάνωσης που παρατηρήσαμε στην ελληνική περίπτωση δεν προέκυψε από ένα οργανωμένο κέντρο πολιτικής βούλησης, αλλά στηρίχθηκε σε αυθόρμητες και ποικίλες πρωτοβουλίες. Ωστόσο, ίσως θα ήταν άτοπο αν υποστηρίζαμε ότι τα μέσα καθόρισαν ή καθιέρωσαν το μοντέλο οργάνωσης. Αυτό που φαίνεται να συνέβη ήταν ότι η αντίδραση σε ένα γεγονός - κοινωνικό σοκ μπορούσε να είναι άμεση, απρόβλεπτη και αυθόρμητη, εξαιτίας των social media, που φαίνονταν να είναι τα κατάλληλα μέσα για αυτόν τον σκοπό. Μπορούμε να πούμε ότι ο Δεκέμβρης του 2008 σηματοδότησε την αρχή της πολιτικής κρίσης, αλλά και την αρχή μιας νέας μορφής κινηματικής οργάνωσης. Το παράδειγμα του κινήματος των Αγανακτισμένων, τρία χρόνια μετά, είναι αρκετά αποκαλυπτικό. Τα social media φαίνεται να σχηματίζουν μια νέα, δραστήρια δημόσια σφαίρα, μια ψηφιακή "πόλις". Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για να αποφανθούμε αν τα social media, γενικά, εξουσιοδοτούν ή εκδημοκρατίζουν. Μπορούμε όμως να ισχυριστούμε, μετά βεβαιότητας, ότι στα νέα μέσα ελλοχεύει μια αξιοσημείωτη δυναμική. Αυτό δεν είναι εμφανές αποκλειστικά και μόνο στην ελληνική περίπτωση, αλλά και στις διαδηλώσεις ενάντια στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, στο Λονδίνο, το 2011, στο κίνημα των Αγανακτισμένων, όπως εκδηλώθηκε σε πλήθος ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ισπανία, στο κίνημα Occupy Wall Street, στην Αραβική Άνοιξη, στην πλατεία Ταξίμ κ.α. Γράφεται κατά κόρων ότι ο Δεκέμβρης δεν ήταν η απάντηση, ήταν η ερώτηση. Ένα ερώτημα που έκτοτε διατυπώνεται ξανά και ξανά, με παρεμφερή τρόπο, σχεδόν σε όλες τις μητροπόλεις της κρίσης, παγκοσμίως.
Οι κληρονόμοι του Δεκέμβρη
Άρθρα, αναλύσεις, ακόμα και ακαδημαϊκές μελέτες έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το Δεκέμβρη από πολλές πτυχές. Αρκετοί πολιτικοί χώροι προσπάθησαν να αντλήσουν πολιτική υπεραξία και σίγουρα όλοι και όλες όσες συμμετείχαμε εκείνες τις ημέρες στις διαδηλώσεις θυμόμαστε, με βάση και τα προσωπικά μας βιώματα, τον Δεκέμβρη του 2008. Τελικά όλοι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι του Δεκέμβρη...
Μια από τις πολλές προσπάθειες αποτίμησης των γεγονότων είναι και το παρακάτω μικρό ντοκιμαντέρ:
Δείτε το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας, ρεπορτάζ του Tvxs.gr:
Το χρονικό της εξέγερσης στο αφιέρωμα του left.gr το 2012:
Το χρονικό μιας δολοφονίας...
Το 2008, πριν τη λήξη του, σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από αστυνομικούς. Στα Εξάρχεια. Στην αρχή ήταν εξοστρακισμός, μετά ήταν σχεδόν "άμυνα", στο τέλος είπαν αυτό που ξέραμε όλοι: ήταν δολοφονία. Εκείνο το βράδυ μια παρέα μαθητών ήταν στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, πέρασε περιπολικό, τα παιδιά αντέδρασαν, το περιπολικό γυρίζει πίσω, δύο αστυνομικοί πεζοί κατευθύνονται προς τα παιδιά, ο ένας σηκώνει το χέρι του, σημαδεύει και βρίσκει στόχο. Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο αυτόπτης μάρτυρας συνάδελφός του, Σαραλιώτης γυρίζουν πίσω, μπαίνουν στο περιπολικό και απομακρύνονται. Ο Γρηγορόπουλος μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό. Είναι νεκρός.
Εκείνο το βράδυ ο τότε Υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης ενημερώνεται για τη δολοφονία του ανήλικου μαθητή στα... μπουζούκια. Την επομένη πηγαίνει γήπεδο.
... και το χρονικό μιας εξέγερσης
Εκείνο το βράδυ το νέο δεν έφτασε στον κόσμο από τα ΜΜΕ, παρά μόνο πολύ αργότερα. Το νέο μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα κι όσοι μπορούσαν έφτασαν στα Εξάρχεια. Ήταν ίσως από τις λίγες φορές που γίνονταν όλοι ένας άνθρωπος: κάθονταν παρέες-παρέες, γνωστοί ή άγνωστοι, σε παγκάκια, στο δρόμο, παντού και κλαίγανε, βρίζανε, μιλούσαν. Μια συγκλονιστική στιγμή, τρεις μικροί μαθητές, γύρω στα 15, κάθισαν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας κι ήταν έτοιμοι να φτιάξουν μολότωφ. Σταμάτησαν, όμως, κατέβασαν για λίγο τα κεφάλια τους και άρχισαν να κλαίνε...
Από τρία σημεία ξεκίνησε μια μεγάλη επιτόπια πορεία: Στέκι Μεταναστών, πλατεία και Χαριλάου Τρικούπη. "Νεκρός δεκαπεντάχρονος το μίσος μεγαλώνει". Στη μέση της πορεία, σπάνε τα μπλόκς με δακρυγόνα. Είναι η πρώτη φάση της καταστολής που θα ακολουθούσε. Γίνεται η κατάληψη της Νομικής, που μετατρέπεται σε κέντρο αγώνα. Ελάχιστοι κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο.
Από την Κυριακή και μετά οι δρόμοι ήταν πλημμυρισμένοι από κόσμο, όλων των ηλικιών. Οι μαθητές, όμως, περισσότερο απ'όλους έδιναν το στίγμα. "Εμάς σκοτώσατε ρε! Εμάς".
Η Αθήνα καιγόταν και δεν καιγόταν. Καίγονταν οι κάδοι της για να πάει πάνω το δακρυγόνο, καίγονταν τα οδοφράγματα στους δρόμους της, κάηκε το δέντρο στο Σύνταγμα. "Φέτος δεν έχει Χριστούγεννα. Έχουμε πένθος."
Τα ΜΜΕ μετέδιδαν πως καιγόταν η Νομική, η Εθνική Βιβλιοθήκη, ό,τι υπήρχε.
"Στις τράπεζες λεφτά, στη Νεολαία σφαίρες". Μέσα στην μάχη της Αθήνας και τόσων άλλων πόλεων, η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει "δώρο" στις τράπεζες 28δις ευρώ. Για μερικούς, ήταν η αρχή της σημερινής κρίσης. "Ας σπάνε τις τράπεζες, καλά τους κάνουν", έλεγε τότε ο κόσμος. Είχαμε νεκρό.
"Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες". Η Νομική ήταν κέντρο αγώνα. Στον πρώτο όροφο είχαν συνέλευση τα συνδικάτα, στον πέμπτο οι φοιτητές, στον τελευταίο οι μαθητές και όλοι που ήμασταν μέσα, ανεβοκατεβαίναμε για να μιλήσουμε σ'εκείνη την σπάνια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί. Τα βράδια πολλοί έμεναν μέσα. Υπήρχε παντού η αίσθηση ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Μόνο το ΚΚΕ και τα αστικά κόμματα δεν το πίστεψαν. "Στο σοσιαλισμό δε θα σπάσει ούτε βιτρίνα". Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αποστασιοποιήθηκε όσο περισσότερο μπορούσε, έριξε τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ που "χαϊδεύει τ'αφτιά των κουκουλοφόρων" και απομακρύνθηκε, αφού δεν κατάφερε να ελέγχξει" από τη εξέγερση που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά.
Ήταν τελικά εξέγερση;
Ναι, ήταν. Όχι επειδή γύρισε τον κόσμο ανάποδα, αυτό δεν το κατάφερε. Ούτε επειδή έφερε την παραίτηση δύο Υπουργών, του υπ.Παιδείας και του Παυλόπουλου, που ήταν υπ. Δημόσιας Τάξης.
Ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση επειδή τότε είχε για πρώτη φορά δοθεί η αίσθηση πως κάτι θα άλλαζε για πάντα. Επειδή, εκτός από αυτό, μια γενιά νέων ζυμώθηκε στην ιδέα αυτής ακριβώς της αλλαγής και ακόμα δεν έχει πάει σπίτι της. Επειδή μιλούσαμε, συζητούσαμε, διαφωνούσαμε, αλλά μάθαμε ότι στο δρόμο, απέναντι στην καταστολή, τη βία και το θάνατο, εμείς θα απλώναμε το χέρι μας να σηκώσουμε αυτόν που είχε πέσει κάτω και δε θ'αφήναμε κανέναν μόνο του. Γιατί τότε μάθαμε πόσο εύκολο είναι να πεθάνει κάποιος. "Το κράτος δολοφονεί".
Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο πληθυντικό γιατί ήμασταν όλοι εκεί, είτε μαθητές, είτε φοιτητές, είτε νέοι, είτε γονείς. Γιατί ακόμα κι αν δεν αλλάξαμε τον κόσμο, γίναμε ένα μαζί του. Ήμασταν άνθρωποι οργισμένοι, αποφασισμένοι. "Η λάμψη της εξέγερσης δε θα σβήσει ποτέ".
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.