ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. “χόρεψε με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί”

Γιώργος Βιδάκης

Ένα τραγούδι κόντρα στη φρίκη του ναζισμού. Είναι ένα τραγούδι που πολλοί απ’ όσους το άκουσαν το ερωτεύτηκαν ίσως περισσότερο κι απ’ τον άνθρωπο που του το αφιέρωσαν. Αυτή η μουσική λοιπόν από το εξαιρετικό, λυρικό και αισθαντικό τραγούδι που συνοδεύεται  και από ένα  βίντεο δικό μου εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που .....

διέπει κάθε ολοκλήρωση.

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με στα κάλλη σου με φλεγόμενο βιολί
Χόρεψέ με στον πανικό μέσα ως λιμάνι να βρεθεί
Σήκωσέ με ελαίας κλώνο γίν' η περιστερά
Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά
Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

Άσε να δω τα κάλλη σου σαν οι μάρτυρες χαθούν

Κάνε με στην Βαβυλώνα να νιώσω πως ριγούν

Δείξε που δεν φτάνει ο νους και κάνε το αργά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

 

                                              

Χόρεψέ με στον γάμο τώρα, και παντοτινά

Χόρεψέ με τρυφερά και πέρα μακριά

πιο πάνω απ' την αγάπη μας και πιο χαμηλά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

 

                                             

Χόρεψέ με ως τα παιδιά που θε να γεννηθούν

Χόρεψέ με απ' τις κουρτίνες, μ' αγκαλιές που θα φθαρούν

Στήσε μου μια τέντα και ας σπάσαν τα σχοινιά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

Χόρεψέ με στα κάλλη σου με φλεγόμενο βιολί

Χόρεψέ με στον πανικό μέσα ως λιμάνι να βρεθεί

Σήκωσέ με ελαίας κλώνο γίν' η περιστερά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

Χόρεψέ με σ'αγάπης εσχατιά

 

                                              

Leonard Cohen - DANCE ME TO THE END OF LOVE
Ένα τραγούδι κόντρα στη φρίκη του ναζισμού.

        ΚΑΙ ΤΟ  ΤΡΑΓΟΥΔΙ  LIVE ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΕΝ  ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑ  ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Σύμφωνα με το δημιουργό του Leonard Cohen όπως διηγήθηκε κάποτε χαρακτηριστικά γι’ αυτό: «Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης.                             

Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική,την ώρα που οι συγκρατούμενοι τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το “χόρεψε με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσης του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».

              

                         

Είναι ένα τραγούδι που πολλοί απ’ όσους το άκουσαν το ερωτεύτηκαν ίσως περισσότερο κι απ’ τον άνθρωπο που του το αφιέρωσαν. Η μυσταγωγία της μελωδίας, η αισθαντικότητα των φωνών, η αναγλυφότητα των συναισθημάτων, ο κραδασμός των αισθήσεων, σε ταξιδεύουν τόσο μακριά απ’ τη λογική, τόσο βαθιά στο κέντρο του σύμπαντος της ανθρώπινης «ολότητας», αυτής της αίσθησης του αέναου, του ανέπαφου, του αμόλυντου, του αθάνατου, που σου υπόσχεται ο έρωτας, τόσο που σε κάνει να νιώθεις πως κανείς ποτέ δεν ανακάλυψε ούτε θα ανακαλύψει, δεν γεύτηκε ούτε θα γευτεί, δεν ρίγησε ούτε θα ριγήσει, δεν διαλύθηκε ούτε θα διαλυθεί για τον έρωτα όπως εσύ.

Κατερίνα Δήμα

                        

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ(LEONARD  COHEN) ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ" ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΠΑΡΝΑΣΣΟΥ" ΕΔΩ....

http://polydrososparnassou.blogspot.gr/2016/11/20.html

Γ.Β