ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. "Δεν έκανα ταξίδια μακρινά / οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση / οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά /που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει.."

Καλημέρα  από  εμάς  με  την  πολύ  όμορφη  "Μικρή πατρίδα" των , Παρασκευά Καρασούλου, Γιώργου Ανδρέου  και Παντελή  Θεοχαρίδη. Ακούστε ,  δείτε και απολαύστε.... 

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος -

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου -

Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης 

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα

που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά

και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση

οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά

που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει

σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά

το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Ο στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος, μιλά με την Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή την ειδική έκδοση, ένα βιβλίο με 3 cd με τίτλο "Τρεις τελείες", αφιερωμένο στα 25 χρόνια της στιχουργικής του παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.gr.

-        Κρ.Π.: Για ποιό από τα τραγούδια σου, θα πεις την ιστορία του; -

-        Π.Κ.: Νομίζω ότι ένα από τα πιο αυτοβιογραφικά τραγούδια μου είναι η «Μικρή Πατρίδα» . Στην πραγματικότητα το τραγούδι αυτό όρισε τα σύνορα της δικής μου «εσωτερικής πατρίδας», την απόφασή μου να μείνω «εντός» και να ζήσω με τα υλικά που η ζωή μου δημιούργησε, τις σχέσεις μου, τις επιλογές και τις αναφορές μου. Το λέω αυτό γιατί κυρίαρχο αίσθημα τα χρόνια που πέρασαν ήταν η φυγή. Η τάση να δραπετεύουμε από τη χώρα μας –την εσωτερική αλλά και την ευρύτερη- να κόβουμε βίαια τις ρίζες και την σχέση μας με την ιστορία, να γινόμαστε αναλώσιμοι. Βρισκόμουν σε μία περίοδο, το 1993, όταν γράφτηκε στο χαρτί, που ήταν πολύ μεταβατικά τα πράγματα, η χώρα άλλαζε, το τραγούδι της επίσης. Ένιωσα ότι το μόνο στήριγμα, η μόνη μυθολογία που εξακολουθούσε να διαθέτει αυτάρκεια και δύναμη στη ζωή μου ήταν οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου με τους οποίους μοιράστηκα αξίες και οράματα, άρα, η εσωτερική μου πατρίδα. Και το «δεν έκανα ταξίδια μακρινά», βγήκε αβίαστα στο χαρτί… Άλλωστε, όλα τα τραγούδια στον ομώνυμο δίσκο, είναι αφιερωμένα σε ανθρώπους που υπήρξαν στη ζωή μου και με έκαναν να αγαπήσω αυτή την χώρα, την Ελλάδα, που με διαμόρφωσαν, και αν θέλετε μ’ αυτό τον τρόπο τους επέστρεψα την οφειλή μου… Ήταν μια ενότητα τραγουδιών αφιερωμένων σε 13 ανθρώπους. Αρχική πρόθεση μου ήταν να δημιουργήσω τραγούδια - πορτραίτα φίλων μου που στην πραγματικότητα οι κοινές μας ζωές συγκρότησαν την προσωπική μου μυθολογία, την ιστορία μου λίγο ως πολύ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ  ΚΑΡΑΣΟΥΛΟ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΕΡΓΟ  ΤΟΥ  ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ  ΜΑΣ  ΕΔΩ....

http://polydrososparnassou.blogspot.gr/2016/01/blog-post_66.html#more